Η πρόσφατη νεροποντή που έπνιξε τη Θεσσαλονίκη δημιουργώντας καταστροφές σε
οικίες και καταστήματα και ταλαιπωρώντας χιλιάδες κατοίκους ανέδειξε τις
τεράστιες ελλείψεις της πόλης σε αντιπλημμυρικά έργα και υποδομές.
Πρόκειται για ελλείψεις που αφήνουν μια πόλη ενός και πλέον εκατομμυρίου
κατοίκων κυριολεκτικά ανοχύρωτη απέναντι σε φαινόμενα έντονης κακοκαιρίας. Το
έργο το ‘χουμε ξαναδεί στο παρελθόν, με μια ισχυρή βροχόπτωση να αρκεί για να
μετατρέψει τους κεντρικούς δρόμους της πόλης σε ποτάμια, δημιουργώντας
παράλληλα μια σειρά προβλημάτων όπως διακοπές στην ηλεκτροδότηση και υδροδότηση
μεγάλων τμημάτων του πολεοδομικού συγκροτήματος.
Είναι σαφές ότι όλες οι κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ παλαιότερα όσο
και σήμερα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουν την πρωταρχική ευθύνη για τις τραγικές
ελλείψεις σε αντιπλημμυρικά έργα. Και αυτό διότι τέτοιου είδους έργα προφανώς
δεν… χωρούν στην ανάπτυξη που επιδιώκουν οι κυβερνήσεις και η Ε.Ε. προς όφελος
του κεφαλαίου. Τέτοια έργα δεν έχουν «ψωμί» για τους μεγάλους μονοπωλιακούς
ομίλους και, ως εκ τούτου, μένουν έξω απ’ τους προϋπολογισμούς και τις δαπάνες
τους.
Οι ευθύνες, ωστόσο, για το μαύρο χάλι της συμπρωτεύουσας δεν περιορίζονται
μόνο σε αυτές της κεντρικής διοίκησης του κράτους. Πολύ μεγάλες ευθύνες φέρει
και η τοπική διοίκηση, η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και ο δήμος
Θεσσαλονίκης. Λειτουργώντας ως «μακρύ χέρι» του κράτους, η διοίκηση του δήμου
Θεσσαλονίκης έχει συνεισφέρει τα μέγιστα στη διάλυση των αρμόδιων υπηρεσιών,
στην απελευθέρωση και εμπορευματοποίηση κοινωνικών αναγκών, στη διαιώνιση της
έλλειψης υποδομών αφήνοντας την πόλη ανοχύρωτη απέναντι σε τέτοια φαινόμενα.
Μελέτες… επί μελετών για έργα που «θα γίνουν» και επαναπρογραμματισμός ήδη
εξαγγελθέντων έργων είναι η μόνιμη τακτική της διοίκησης Μπουτάρη, αντί για την
προώθηση πραγματικών, αναγκαίων έργων αναβάθμισης της ποιότητας ζωής των
κατοίκων. Αντί να διεκδικεί πόρους από το κεντρικό κράτος για τη δημιουργία
έργων, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης αρέσκεται στην αναζήτηση «εναλλακτικών» πηγών
χρηματοδότησης, ρίχνοντας το βάρος στο «χαράτσωμα» των δημοτών (φορομπηχτική
πολιτική) και στη μετακύλιση τους κόστους συντήρησης και λειτουργίας των
δημόσιων υπηρεσιών στις πλάτες των εργαζόμενων.
Είναι σαφές ότι για τη διοίκηση Μπουτάρη μεγαλύτερη σημασία έχει η
«τουριστική» αξιοποίηση της πόλης και η παράδοση των εναπομείναντων ελεύθερων
χώρων σε επιχειρηματίες με σκοπό το κέρδος, παρά η ουσιαστική διεκδίκηση πόρων
για αναγκαία έργα και υποδομές που τόσο πολύ χρειάζεται η Θεσσαλονίκη.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στο Τεχνικό Πρόγραμμα του 2017 δεν υπάρχει η
παραμικρή αναφορά στην επείγουσα αντιπλημμυρική – αλλά και αντισεισμική-
θωράκιση της πόλης. Η διοίκηση του Γιάννη Μπουτάρη έχει παραπέμψει τέτοια έργα
στις… καλένδες, για μετά το 2020, εάν και εφόσον «δεήσει» η κυβέρνηση να παρέχει
την χρηματοδότηση.
Ασφαλώς, από έναν δήμαρχο που αρέσκεται να αυτοαποκαλείται… «δήμαρχος σταρ»
προβάλλοντας στα ΜΜΕ τις εκκεντρικότητες του, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης δεν
έχουν τίποτε καλό να περιμένουν. Η εντατικοποίηση της πάλης των εργαζόμενων,
των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας της πόλης ενάντια στην
αντιλαϊκή πολιτική- τόσο της κυβέρνησης όσο και των τοπικών αρχόντων- είναι ο
μόνος δρόμος για να μπει φραγμός στην περαιτέρω υποβάθμιση και απαξίωση της
Θεσσαλονίκης.
Ατέχνως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου