Επικίνδυνοι ρόλοι

 

Πηγή: Eurokinissi

Την εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων Ελλάδας - ΠΓΔΜ για την επίτευξη συμφωνίας στο ονοματολογικό φανερώνει η - «καθοριστική», όπως χαρακτηρίζεται - συνάντηση που ανακοινώθηκε για μεθαύριο Πέμπτη στη Σόφια, ανάμεσα στους πρωθυπουργούς των δύο κρατών.

Στο φόντο αυτής της εξέλιξης και με την αφορμή μιας ακόμα συνάντησης που είχαν οι ΥΠΕΞ Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ στο Σούνιο, κλιμακώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει κλίμα ευρύτερης αποδοχής και στήριξης μιας ενδεχόμενης συμφωνίας, αξιοποιώντας παλιά και νέα επιχειρήματα.

Η κυβέρνηση με σαφή τρόπο θέτει τη γεωπολιτική διάσταση της διαπραγμάτευσης για το ονοματολογικό, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτή δεν αποτελεί «διμερές ζήτημα», αλλά υπηρετεί τον ευρύτερο σχεδιασμό ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, ανταγωνιστικά προς τη Ρωσία, στον οποίο η Ελλάδα συμμετέχει με πρωταγωνιστικό ρόλο.


Επομένως, η συμφωνία που «ψήνεται», υπό την αιγίδα των ΕυρωΝΑΤΟικών, δεν επιδέχεται καμιάς αμφισβήτησης, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Γι' αυτό εμφανίζει την Κομισιόν να προτείνει την έγκρισή της από την ελληνική Βουλή με 180 ψήφους, ώστε να είναι απόλυτα δεσμευτική για οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση. Και θέτει προ των ευθυνών τους τη ΝΔ αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που ουσιαστικά ταυτίζονται με την κυβέρνηση στους στόχους της γεωστρατηγικής αναβάθμισης εντός του πλαισίου ΝΑΤΟ - ΕΕ, για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης.

Με αρθρογραφία μάλιστα στην «Αυγή», επισημαίνεται ότι «τυχόν συμφωνία επί του "Μακεδονικού" θα "ξεκλειδώσει" τον δρόμο της ΠΓΔΜ προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ - και αυτός ο σχεδιασμός εντάσσεται σε ευρύτερο στρατηγικό σχέδιο των Βρυξελλών, αλλά και της Ουάσιγκτον, για ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια και για "κλείδωμα" τυχόν "κερκόπορτας" προς το εσωτερικό της ΕΕ (...) στην Αθήνα αλλά και στα Σκόπια υπάρχει πλήρης κατανόηση ότι οι διαπραγματεύσεις δεν αφορούν μόνο τις δύο χώρες (...) αλλά το "Μακεδονικό" είναι μία - αλλά μεγάλη και σοβαρή... - ψηφίδα σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό παζλ στα Βαλκάνια».

Αυτό είναι το διακύβευμα της διαπραγμάτευσης που διεξάγει η κυβέρνηση, με ορόσημο τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη: Να θωρακιστεί και να δυναμώσει η παρουσία ΝΑΤΟ και ΕΕ στα Βαλκάνια, ανταγωνιστικά προς τη Ρωσία, που διεκδικεί να διατηρήσει και να διευρύνει τα ερείσματά της στην περιοχή. Αλλά και στρατιωτικά, το σχέδιο του ΝΑΤΟ για περικύκλωση της Ρωσίας προϋποθέτει την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στις δομές του, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Ετσι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει ως πιο συνεπής ΝΑΤΟικός, προκαλώντας προφανώς σύγχυση στη ΝΔ!

Ενδεικτική εξάλλου των ρόλων που αναλαμβάνει η Ελλάδα στη Βαλκανική και ευρύτερα, για λογαριασμό της αστικής τάξης, που διεκδικεί τη γεωπολιτική της «αναβάθμιση», είναι και η δήλωση του Αμερικάνου πρέσβη, ο οποίος χαιρέτισε την «έξυπνη» πρωτοβουλία του Ελληνα ΥΠΕΞ να διοργανώσει συνάντηση των κρατών του Βίσεγκραντ με τα Δυτικά Βαλκάνια, «χτίζοντας γέφυρες στην περιοχή» όπως επιτιμητικά αναφέρει ο Τζ. Πάιατ.

ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι παράγοντες αστάθειας, όχι εγγυητές της σταθερότητας και της ειρήνης, όπως τους παρουσιάζουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου. Τα σχέδια και οι ανταγωνισμοί που οξύνονται, με εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης σε όλο το τόξο από την Νοτιοανατολική Ευρώπη μέχρι τις βόρειες ακτές της Αφρικής, καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών, που πρέπει μαχητικά να σταθούν απέναντι..

• Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Αποψή μας», του «Ριζοσπάστη», Τρίτη  15 Μάη 2018.

 902gr