Αποκαλυπτήρια του κυβερνητικού προγράμματος της επομένης των εκλογών
Eurokinissi
|
Στην έκθεση περιγράφονται οι αντιλαϊκές «εκκρεμότητες» και κατευθύνσεις που θα κληθεί να διευθετήσει η επόμενη κυβέρνηση, συνεχίζοντας και επιταχύνοντας το έργο της σημερινής.
Αυτό είναι το πραγματικό συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσει ο λαός από τη δημοσιοποίηση της έκθεσης, πίσω από τον κάλπικο καβγά που έστησαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μοιράζοντας ταυτόχρονα διαβεβαιώσεις στους «θεσμούς» και στο κεφάλαιο ότι δεσμεύονται μέχρι κεραίας στην υλοποίηση όσων υποδεικνύει η έκθεση και βέβαια στην επίτευξη όλων των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων.
Στην έκθεση, όπως και σε όλες τις προηγούμενες «μεταμνημονιακές» εκθέσεις, περιγράφονται αναλυτικά οι αντιλαϊκές επιδόσεις, αλλά και τα σημεία στα οποία «υστερεί» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην υλοποίηση όσων έχει δεσμευτεί, στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας» και της ανάπτυξης της οικονομίας.
Ενα πράγμα που επιβεβαιώνεται, επομένως, από την έκθεση της Κομισιόν, είναι ότι τα μνημόνια και η εποπτεία κάθε άλλο παρά τελείωσαν μετά τον Αύγουστο του 2018, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της θητείας της την «έξοδο της χώρας από τα μνημόνια» και το «τέλος της εποπτείας».
Εκκρεμότητες και συστάσεις
Εκεί περιέχονται και οι συστάσεις για τα σημεία όπου υπάρχουν «παρατηρήσεις» και «καθυστερήσεις».
Στο δεύτερο μέρος γίνεται μια ανασκόπηση των μέτρων που η κυβέρνηση παρουσίασε ως «μέτρα ελάφρυνσης» τον περασμένο Μάη και εκφράζεται προβληματισμός για το κατά πόσο θα πιαστούν οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων τα επόμενα χρόνια, λόγω της «επιβάρυνσης» που προκαλείται στα δημοσιονομικά.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε αρχικά να υποβιβάσει τις «ανησυχίες» της Κομισιόν, διαβεβαιώνοντας όμως ότι βρέξει - χιονίσει θα υπερκαλυφθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2019.
Η δήλωση αυτή ισοδυναμεί με δέσμευση ότι όλα τα μέτρα φοροληστείας του λαού και οι περικοπές που περιέχονται στον προϋπολογισμό που «τρέχει», αλλά και όσα ακόμα χρειαστούν, θα εφαρμοστούν μέχρι κεραίας.
Ανάλογη ήταν όμως και η αντίδραση της ΝΔ, που απάντησε στις ανησυχίες της Κομισιόν για «μεταρρυθμιστική κόπωση» με εγγυήσεις ότι «έχουμε ατζέντα αύξησης των ρυθμών ανάπτυξης από την οποία δεν θα κάνουμε πίσω», διεκδικώντας την «ψήφο εμπιστοσύνης των αγορών», ως η επόμενη «μεταρρυθμιστική κυβέρνηση».
Διασκεδάζοντας την εξόφθαλμη ταύτιση
Η δε ΝΔ πλειοδότησε ότι ως η επόμενη κυβέρνηση θα ανταποκριθεί και με το παραπάνω στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, εκεί που «βάλτωσε» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ταύτιση βγάζει μάτι! Κι αυτήν την αποκαλυπτική ταύτιση ήρθε να διασκεδάσει την επόμενη μέρα ο πρωθυπουργός, με τη δήλωσή του ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών «άνοιξε την όρεξη στο παλιό πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα και σε ακραίους συντηρητικούς κύκλους στις Βρυξέλλες» για να εμποδίσουν την κυβέρνηση να στηρίξει τάχα «όλους όσοι έβαλαν πλάτη για να βγούμε από τα μνημόνια».
Στο διά ταύτα, έθεσε το ψευτοδίλημμα των εκλογών, ότι αν δεν παραμείνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, «θα ξαναγυρίσουμε στις πολιτικές των μνημονίων και της λιτότητας».
Ανατρέχοντας κανείς στις προηγούμενες δύο «μεταμνημονιακές» εκθέσεις της Κομισιόν, διαπιστώνει πόσο κάλπικος είναι ο καβγάς των δύο και πόσο πρόστυχη είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να «σπρώξει» το ψευτοδίλημμά του, παίζοντας με την αγωνία χιλιάδων εργαζομένων, συνταξιούχων, αυτοαπασχολούμενων, που φυτοζωούν και αγωνιούν για το εισόδημα και τη δουλειά τους, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής που και ο ίδιος συνέχισε και κλιμάκωσε.
Ποια μύγα τους τσίμπησε;
Δηλαδή, σε όλες αυτές τις εκθέσεις, το περιεχόμενο και οι συστάσεις τους επαναλαμβάνονταν πάνω - κάτω. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν επίσης πάντα η ίδια: Πανηγύρια για την αναγνώριση των επιτευγμάτων της στην υλοποίηση των αντιλαϊκών στόχων, διαβεβαιώσεις για επιτάχυνση της αντιλαϊκής πολιτικής εκεί που υπάρχουν καθυστερήσεις.
Με άλλα λόγια, οι εκθέσεις της Κομισιόν, όπως προηγουμένως οι μνημονιακές εκθέσεις της τρόικας, λειτουργούσαν πάντα ως «υπενθύμιση» των δεσμεύσεων για ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, στη βάση των συμφωνημένων με την κυβέρνηση, αλλά και ως υπενθύμιση στο λαό, να μην περιμένει το παραμικρό που δεν χωράει στους δημοσιονομικούς στόχους, περιορίζοντας τις απαιτήσεις του στα ελάχιστα.
Βεβαίως τους στόχους αυτούς η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τους αμφισβητούσε, αλλά μετά από κάθε «αξιολόγηση» αύξανε και τους ρυθμούς υλοποίησής τους, έχοντας τη ΝΔ να πλειοδοτεί ως αντιπολίτευση σε αγριάδα και να ζητάει από την κυβέρνηση ακόμα μεγαλύτερη συνέπεια και στοχοπροσήλωση.
Η ΝΔ υπερθεμάτιζε σε αντιλαϊκά μέτρα και ψήφιζε μαζί με την κυβέρνηση αβέρτα τα προνόμια για τη στήριξη του κεφαλαίου, στα «αναπτυξιακά» νομοσχέδια που κατατίθεντο στη Βουλή, ενώ χαρακτήριζε «παροχές» τα ψίχουλα που υποσχόταν η κυβέρνηση και προειδοποιούσε για κίνδυνο δημοσιονομικού εκτροχιασμού.
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ πουλούσε παραμύθια στο λαό ότι έχει κάτι να περιμένει από την υπεραπόδοση των θυσιών του, ακόμα κι αν «διαμαρτύρεται» η Κομισιόν, μιας και το ...τέλος της εποπτείας επέτρεπε μια πιο «αυτόνομη» διαχείριση του δημοσιονομικού χώρου από την κυβέρνηση.
Επομένως, ποια μύγα τσίμπησε τώρα την κυβέρνηση και τον Τσίπρα και έβγαλαν τα ...εξάσφαιρα για να πυροβολήσουν τους «ακραίους συντηρητικούς κύκλους της ΕΕ», τα εύσημα των οποίων προς τον ΣΥΡΙΖΑ διαφήμιζαν όλο το προηγούμενο διάστημα;
Είναι καθαρό ότι μέχρι πριν από λίγο καιρό ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονταν για τα «μάτια» του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, των επιτελείων της ΕΕ. Σήμερα μπροστά στις εθνικές εκλογές και με δεδομένο το προβάδισμα της ΝΔ, γίνεται προσπάθεια να στηθεί μια αντιπαράθεση γύρω από το ποιος έχει το λιγότερο αντιλαϊκό σχέδιο.
Ο «καβγάς» του ΣΥΡΙΖΑ με τους «συντηρητικούς κύκλους της ΕΕ» είναι στημένος, για να «δουλέψουν» τα προεκλογικά ψευτοδιλήμματα και να πολωθεί το κλίμα με τη ΝΔ, πάνω στις γνωστές κάλπικες διαχωριστικές γραμμές.
Υπηρετούν το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο
Αυτό το σχέδιο, που στον πυρήνα του έχει έναν και μόνο στόχο το πώς θα μεγαλώσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, πως θα διευρυνθούν οι μπίζνες τους, πως θα τα βγάλουν πέρα με τους ανταγωνιστές τους περιγράφεται στην έκθεση της Κομισιόν και οδηγεί το λαό από το κακό στο χειρότερο.
Αυτό το σχέδιο έφερε τα τρία μνημόνια και τις «μεταμνημονιακές» συμφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το σχέδιο προβλέπει θυσίες δίχως τέλος για το λαό, με ορίζοντα το 2060. Αυτό το σχέδιο προβλέπει σκληρή λιτότητα για το λαό και ψίχουλα από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ανάλογα με την υπεραπόδοση των θυσιών του λαού. Αυτό το σχέδιο δεσμεύονται ότι θα συνεχίσουν να υπηρετούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ την επόμενη μέρα, ανεξάρτητα από τις διαφορές που προβάλλει ο καθένας.
Σ' αυτό το σχέδιο, στο σχέδιο του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους, ο λαός πρέπει να απαντήσει αποφασιστικά, να αντιτάξει το δικό του σχέδιο, που στον πυρήνα του έχει τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ στη Βουλή και στους αγώνες. Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος «κρίση- θυσίες - ανάπτυξη - θυσίες», να δημιουργηθούν προϋποθέσεις αντεπίθεσης.
Κ. Μ.
Ριζοσπάστης Σάββατο 8 Ιούνη 2019 - Κυριακή 9 Ιούνη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου