Εξω τώρα από το δωμάτιο πανικού!

Με σημαίες, με σημαίες και με ταμπούρλα και σφίγγοντας το χέρι και χαμογελώντας, όπως λέει κι ο ποιητής μας, ο Ρίτσος ολωνών με τη Ρωμιοσύνη του, έτσι θα πάμε και σ' αυτόν τον αγώνα (τον εκλογικό) σύντροφοι και φίλοι και συνοδοιπόροι! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, κι αν υπάρχει δεν τον ξέρουμε, δεν θέλουμε να τον ξέρουμε, και δεν τον επιλέγουμε. Εχει και τρόλια, έχει και φτήνια, αυτός ο άλλος δρόμος, έχει και τερτίπια, και ψώνια, και σκόνη, και χρυσόσκονη, και κυρίως πλασιέδες αυταπατών και ψευδαισθήσεων.

 

Σ' αυτήν τη φάση του μετεκλογικού και συνάμα προεκλογικού πολτού πρέπει να σταθούμε πολύ ψηλότερα, πολύ δυνατότερα, και κυρίως πολύ πιο αποφασισμένα στο ύψος που μας βάζουν οι αντικειμενικές συνθήκες συνεχώς αναδιαμορφούμενες στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση.

Ανάμεσα σε γκρουπούσκουλα που αρχινάνε απ' τα χειρόγραφα του Ιησού και τα φασισταριά και περνάνε απ' τις κοσμοπολίτικες βαρουφακειάδες και τα όψιμα αριστεροπατριωτικά μοιρολόγια ως το ήθος και το ύφος των μνημονιακών κομμάτων εξουσίας και ΣΥΡΙΖΑ, και ΝΔ, και ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ πρέπει να σταθεί εκ των πραγμάτων ως η μόνη πραγματική αντιπολίτευση, υπερασπιστική των λαϊκών συμφερόντων. Ωρίμασαν οι συνθήκες για να δει ο λαός ότι με ανακουφιστικές πολιτικές, γυαλιστερά ψέματα και διαστρεβλωτικά ιστορικά αναγνώσματα, όχι μόνον προκοπή και χαΐρι δεν θα δει, αλλά θα επιτρέψει και στη δεξιά, και στην οπορτουνίστικη αριστερή παραλλαγή της, και στον πασοκικό νεομπαλαντέρ, να διαχειριστούν απλώς το δωμάτιο πανικού και βασανιστηρίων στο οποίο τάχα μου μας έσπρωξε η κρίση.

 

Αυτό το δωμάτιο θέλει γκρέμισμα. Απ' τη λαϊκή αντιπολίτευση. Και στη Βουλή, όπως και στα συνδικάτα, στους δήμους, στις Περιφέρειες, τους τόπους δουλειάς κι όπου αλλού τ' αφεντικά, η εργοδοσία και οι ...νικητές ετοιμάζουν καινούρια βάσανα και καινούρια υπνωτικά χάπια για τις μάζες των ανέργων, των ημιαπασχολούμενων, των απλήρωτων εργαζομένων, των αιχμάλωτων της νέας εποχής, είτε φοράνε κοστούμι στο γραφείο, είτε φόρμες δουλειάς στο χωράφι και την πόλη.

Με σημαίες και με ταμπούρλα τραβάμε μπροστά ως τις 7 του Ιούλη που πυρώνει, όπως λέει ο άλλος ποιητής, ο Ελύτης, να απωθήσουμε το τίποτα για το λαό, που επελαύνει εναντίον του ως δώρο της ηγεμονεύουσας αστικής τάξης. Μπορούμε να διεκδικήσουμε την οργή που γίνεται αντεπίθεση, την απογοήτευση που γίνεται έμπνευση, τη δύναμη να σχεδιάζει ο ίδιος ο λαός το μέλλον του κι όχι να εγκρίνει τα σχέδια που του πλασάρονται απ' αυτούς που τον υποθήκευσαν για έναν αιώνα. Μπορούμε να τους κόψουμε και τη φόρα, και την έπαρση, και τα ψέματα που αντιπροσωπεύουν και στην ΕΕ, και στο ΝΑΤΟ, και στα φόρα που τους γέμισαν με βραβεία και συγχαρητήρια, γιατί έμαθαν να περπατάνε στο ρυθμό των συμφερόντων τους.

 

Με το ΚΚΕ η ζωή τραβάει την ανηφόρα και θα είναι νικηφόρα!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ