Τα ποσοστά των φασιστικών κομμάτων και η ουσία του φαινομένου

(Κι ένας διάλογος από το facebook)

Φασισμός δεν είναι μόνο η ΧΑ

Παρότι υπήρξε μια αρχική ικανοποίηση και ανακούφιση από την εκλογική πτώση της Χ.Α., το φασιστικό φαινόμενο δεν εξαρτάται από την εκλογική πορεία της Χ.Α. Σε παγκόσμιο επίπεδο προωθείται κανονικά με κάθε κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική μορφή. Ακριβώς όπως στον μεσοπόλεμο, όταν οι αστοί δημοκράτες είχαν αυταπάτες πως τα ποσοστά των φασιστών δεν θα έφταναν ποτέ σε σημείο να κυβερνήσουν. Κι όμως! Παρότι μειοψηφία, αναδείχτηκαν κοινοβουλευτικά ο Χίτλερ, Μουσολίνι ακόμη και ο Μεταξάς (με 7 βουλευτές)!

Η άνοδος και το πλησίασμα του φασισμού στην πολιτική εξουσία δεν είναι επακριβώς αποτέλεσμα εκλογικών ποσοστών, αλλά βασικά επιλογών της άρχουσας τάξης. Όταν επιλέξει φασισμό, σε βάθος χρόνου, θα επιδιώξει με τα μέσα που διαθέτει (κρατικός μηχανισμός, θεσμοθετημένοι φορείς (πχ εκκλησία), κοινωνικές και «πατριωτικές» οργανώσεις, μέσα ενημέρωσης, επηρεασμός από εξαρτήσεις με τράπεζες, ασφαλιστικές, μονοπώλια και μεγάλες επιχειρήσεις κ.α.) πλειοψηφία όπως Βραζιλία ή θα πάρει σημαντικά ποσοστά, ικανά να αγγίζουν την εξουσία και να την καταλάβουν όταν και αν είναι ανάγκη με ή χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία με στήριξη άλλων δεξιών κομμάτων που είναι οι βασική εφεδρεία. Τα ποσοστά τα θέλουν για να έχουν κοινωνική νομιμοποίηση στο έγκλημα.

Το ότι τα φασιστικά και ακροδεξιά κόμματα μεταλλάσσονται να μη μας δημιουργεί αυταπάτες. Η άνοδος και η πτώση τους είναι διαδικασία προσαρμογής, μετάλλαξης και ανανέωσης. Κάθε μορφή που τελειώνει τον βρώμικο ρόλο της αποχωρεί κι έρχεται μια πιο κοινωνικά αποδεκτή μορφή κ.ο.κ μέχρι να «καθίσει η μπίλια» σε ένα πιόνι με προοπτική. Το κόμμα των Ναζί και του Μουσολίνι άλλαξαν πολλές προφίλ (όλα ήταν «φιλεργατικά» και… «σοσιαλιστικά»), μέχρι να καταλήξουν σε μορφή ικανή να διαχειριστεί αξιόπιστα τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Η ΧΑ από την αρχή φαινόταν πως είναι απλώς ο πολιορκητικός κριός για να διεμβολιστεί με θόρυβο η αστική δημοκρατία και οι αστικοί μύθοι της που νομιμοποιούσαν αναγκαστικά κάποιες κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού. Αφού έκανε τη «βρώμικη δουλειά» σειρά δεν έχει ο κατ’ εικόνα Βελόπουλος, αλλά οι «μορφωμένοι» καθηγητές του φασισμού, με γραβάτα, «τακτ» και πολύ «φιλοσοφία», παρέα με επανάληψη παγίων εθνικιστικών και ρατσιστικών στερεοτύπων.

Η «προίκα» της ΧΑ δεν χάνεται, κεφαλαιοποιείται και επανεμφανίζεται με «ποιοτικά» κριτήρια στον λαό ως η βάση για διεμβολισμό των μικροαστικών στρωμάτων και των αστικών κομμάτων.

Συνεπώς: καμία αυταπάτη από την πτώση των ποσοστών της Χ.Α. Αν δεν υπάρξει στο εσωτερικό του λαού ανατροπή της τάσης αποδοχής των θέσεων της μονοπωλιακής αστικής τάξης για αποδοχή του φασιστικού φαινομένου, η πτώση της ΧΑ θα είναι απλώς διαδικαστική μετατόπιση.

Άρα η θέση μας είναι, καμία ανοχή σε κάθε μορφή φασιστικού φαινομένου, τα εκλογικά ποσοστά τους πρέπει να πέσουν παντού γιατί προσφέρουν έδαφος αντεπίθεσης και στο κοινωνικό επίπεδο, αλλά βασική επιδίωξη πρέπει να είναι η ανατροπή των συσχετισμών δυνάμεων μέσα στην κοινωνία, στον λαό. Μόνο αυτή είναι ο καθοριστικός παράγοντας για να σταματήσουν τα σχέδια της αστικής τάξης.

aristeripolitiki.blogspot.com

Η γενεσιουργός αιτία του φασιστικού φαινομένου

Η έξαρση του φασιστικού φαινομένου και της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και την Ευρώπη επανέφερε στην επικαιρότητα το ερώτημα για τις…

Διάλογος

Τζίνη Γεννηματά Κατά την γνώμη μου το πρόβλημα παρουσιάστηκε μετά την πτώση του τείχους το 1989. Με την διάλυση της ΕΣΣΔ έμειναν χώρες "αδέσποτες". Οι αδέσποτες χώρες από την Ευρώπη ψάχνουν την ταυτότητά τους και βγάζουν τα "ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό τους" και οι αδέσποτες χώρες από την Ασία βγάζουν τον "θρησκευτικό ολοκληρωτισμό τους". Αυτό που μάλλον πρώτη φορά συμβαίνει στην ιστορία είναι ότι αυτοί οι δύο ολοκληρωτισμοί συγκρούονται. Ο νεοναζί με τον τζιχαντιστή που είναι οι δύο όψεις του ίδου νομίσματος. Το πρόβλημα είναι το δικό μας που βρισκόμαστε στην μέση.

Τζίνη Γεννηματά Αυτή η μεταξύ τους πάλη δηλαδή μεταξύ του ευρωπαϊκού και του θρησκευτικού ολοκληρωτισμού είναι που τους μετατρέπει και δημιουργεί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αναφέρεις. Και οι δύο αυτοί ολοκληρωτισμοί ντύνονται δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Οι πραγματικοί δημοκράτες στηριζόμαστε στην ανοχή και τα όρια αυτής της ανοχής δομιμάζουν οι δύο μορφές ολοκληρωτισμού.

Στέργιος Βασιλείου Τζίνη μου είναι εύκολο να αυτονομούμε κάθε «ισμό» από τη γενεσιουργό ταξική αιτία και να τον παρουσιάζουμε ως αυθύπαρκτη οντότητα που επιτίθεται σε άλλους «ισμούς» για το ονόρε του ολοκληρωτισμού του. Έτσι η αλήθεια πηγαίνει σε βαθιά σκοτάδια. Κανένας δεν οργανώνει πολιτικά κινήματα, στρατούς και φορείς για ιδεολογικούς λόγους ούτε γιατί θέλει να επιτεθεί σε άλλους έτσι, χωρίς λόγο, παρά μόνο για την ιδέα και, να τους σκοτώσει και να σκοτωθεί. Κι ας φωνάζει ο ένας ζήτω η ελευθερία και ο άλλος Αλλάχ Ακμπάρ.

Όλα έχουν πίσω τους ισχυρά ταξικά, συμφέροντα που μεταμορφώνονται σε ιδεολογικά και θρησκευτικά ώστε αυτοί που καλούνται να δώσουν τη ζωή τους να έχουν έναν «ιερό σκοπό». Εδώ μιλάμε για τον φασισμό που γεννάει ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο για να υπηρετήσει τα πιο στενά συμφέροντα της μονοπωλιακής αστικής τάξης κάθε χώρας ή ομάδας χωρών και την εκμετάλλευση που επιβάλλουν στους λαούς. Δεν μιλάμε για ένα κίνημα εκδρομής, ούτε για κίνημα απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση.

Και οι Τζιχαντιστές, Αδελφοί Μουυλμάνοι, Αλ Κάϊντα κ.α. δεν είναι γέννημα της μωαμεθανικής θρησκείας και του Κορανίου αλλά, αντίθετα, γέννημα της μονοπωλιακής αστικής τάξης των αραβικών χωρών που παλεύουν να πάρουν πίσω τα κομμάτια πλούτου που τους αφαίρεσαν βίαια οι ιμπεριαλιστικές χώρες. Απλώς ντύνουν για τα κορόιδα και τα θύματα τους σκοπούς τους με θεϊκά, θρησκευτικά και ισλαμικά ιδεολογήματα. Ο πλούτος των χωρών και ποιος θα τον καρπωθεί σε βάρος των λαών, είναι η κινητήρια δύναμη. Τίποτα άλλο.

Τζίνη Γεννηματά Στέργιος Βασιλείου ¨Οσο ο νεοναζί θα κυνηγάει τον μετανάστη τόσο ο μετανάστης θα υποχρεώνει την γυναίκα του να φοράει μαντήλα. Ο ένας "-ισμός" θα ενδυναμώνει τον άλλον "-ισμό" Ναι, η πολωση δημιουργεί συσπέρωση :) Ο πόλεμος είναι μεταξύ αυτών των δύο "-ισμών".

Τζίνη Γεννηματά Στέργιος Βασιλείου Προσπάθησε να μην πάθεις εγκεφαλικό όταν θα παρακολουθείς αυτό το βιντεάκι :)

https://www.youtube.com/watch?v=0oD4577pmdE

Ο Σοσιαλισμός και η Ιστορία των Πολιτικών Ιδεολογιών - Ένας…

Ο Σοσιαλισμός και η Ιστορία των Πολιτικών Ιδεολογιών - Ένας είναι ο εχθρός ο Ιμπεριαλισμός

Στέργιος Βασιλείου Τζίνη Γεννηματά

Το βιντεάκι

Δεν κατάλαβα γιατί να πάθω εγκεφαλικό με το βιντεάκι ακούγοντας γνωστά πράγματα. Καμία εντύπωση δεν μου κάνει η ιστορία του ιμπεριαλισμού και η υπερσσσώρευση κεφαλαίου με κρίσεις «υπερπαραγωγτής». Τέτοια περίοδο διανύουμε και τώρα.

Κοντά ένα 4τετράκις εκ. δολάρια είναι οι άυλοι τίτλοι των καπιταλιστών - κεφαλαιοκρατών. Πώς να αποδώσουν κέρδη με ένα παγκόσμιο ΑΕΠ των 60-70 τρισεκατομμυρίων; Που να πρωτομοιραστούν ως ποσοστό κέρδους; Έτσι, πρώτα τρώνε και τα ψίχουλα του φτωχού και της εργατικής τάξης και μετά αρχίζουν τον κανιβαλισμό των κεφαλαίων. Μόνο που αυτό έχει εκατομμύρια ανθρώπινα πτώματα είτε από βία είτε από πείνα.

Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι καπιταλισμός σε μια από τις φάσεις εξέλιξής του. Ήδη από καιρό βρίσκεται στη φάση του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, όπου δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν μια εταιρεία, όπως πχ η Λόκχιντ, είναι κρατική ή ιδιωτική. Όπου όλο το νομικό, πολιτικό και θεσμικό οπλοστάσιο, είναι προσαρμοσμένο στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Κράτος - μονοπώλια αδιαχώριστα και ενιαία σε ένα σχεδιασμό. Καλύτερος καθρέπτης κρατικομονωπολιακού καπιταλισμού από τις Οδηγίες της ΕΕ για τον δεν υπάρχει. Σχεδιασμός και όχι ανταγωνισμός στην πολιτική, πάνω από τον υπαρκτό και λυσσαλέο ανταγωνισμό μεταξύ μονοπωλίων. Όλα τα έχει ο μπαξές.

Σωστά λες ότι αυτές οι διαδικασίες είναι διαδικασίες ωρίμανσης της ανθρωπότητας (των παραγωγικών δυνάμεων) για τον σοσιαλισμό. Αναγκαστικά, αφού οι παραγωγικές σχέσεις του καπιταλισμού στο στάδιο της παρακμής του, στον ιμπεριαλισμό, δεν μπορούν να χωρέσουν την απερίσπαστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων (Μαρξ) και μόνο με κρίσεις και πολέμους στέκεται. Κάποια στιγμή η ανθρωπότητα αλλά και η αναγκαιότητα θα επιβάλλουν την κοινωνικοποίηση της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής για να μην έχουμε ιδιωτική συσσώρευση κεφαλαίων κλπ.

Βέβαια σήμερα είμαστε πολύ πιο ώριμοι για να δούμε τον ιμπεριαλισμό από την εποχή του Λένιν. Ένα μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας γνωρίζει τον αίτιο και τον φονιά αλλά αδυνατεί να τον ανατρέψει (όπως κάποτε γινόταν με τις βασιλείες και τους φεουδάρχες – τσιφλικάδες). Η ιστορία όμως έχει μιλήσει. Με όσα μπρος - πίσω και αν γράφεται, στο τέλος το βήμα μπρος θα γίνει. Μόνο που το αίμα - ποτάμι πάλι θα χυθεί.

Και μια διόρθωση. Στον ιμπεριαλισμό δεν εξαλείφεται ο ανταγωνισμός. Εξαλείφεται ο παλιός «ελεύθερος ανταγωνισμός» μεμονωμένων επιχειρήσεων. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός συνεχίζει την λειτουργία του σε κατώτερα επίπεδα των παραγωγικών δυνάμεων (μικρομεσαίων επιχειρήσεων) και ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός συνεχίζεται σε ανώτερο επίπεδο με τη μορφή ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και μεταξύ μονοπωλίων για μια στενή αγορά. Τα περί ελεύθερου εμπορίου είναι φούμαρα. Οι κυρώσεις Τραμπ και οι συγκρούσεις μονοπωλίων πχ για τις νέες τεχνολογίες, τα κινητά ή τις μπαταρίες κίνησης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, δείχνουν ότι ο ανταγωνισμός συνεχίζεται λυσσαλέα. Σε ανώτερο επίπεδο ο ανταγωνισμός γίνεται γενικός ιμπεριαλιστικός μεταξύ κρατών και ομάδων κρατών, δεν περιλαμβάνει δηλαδή μόνο τον οικονομικό ανταγωνισμό αλλά τα πάντα, από τον πόλεμο και τους εξοπλισμούς μέχρι τους ρύπους, το νερό, τον πολιτισμό, τη γλώσσα…

Φιλιά πολλά…

Στέργιος Βασιλείου

Μιλάμε άλλη γλώσσα.

Επαναλαμβάνεσαι με την αυτοτέλεια των «ισμών’ και τους δίνεις αυθύπαρκτη δύναμη. Σαν λόγω ισμού ο ένας να κυνηγάει τον άλλον, έτσι χωρίς λόγο. Μπορεί στο όνομα των ισμών να σφάζονται αλλά η μία σφαγή δεν εξηγεί την άλλη, θα είναι ταυτολογία.

Σε όλες τις περιπτώσεις ψάχνουμε τις νομοτέλειες και τις γενεσιουργές αιτίες των φαινομένων, όχι τα επιφαινόμενα και τα παράγωγά τους όπως ο Γερμανός κυνηγάει τον Εβραίο, ο Τραμ τους νοτιοαμερικάνους, οι ευρωπαίοι τους μετανάστες κλπ. Αν αρνηθούμε ότι πίσω από κάθε ισμό κρύβονται ταξικά και οικονομικά συμφέροντα, δεν θα εξηγήσουμε ποτέ γιατί ο μουσουλμάνος Σλάβος της Βοσνίας σφάζεται με τον χριστιανό Σλάβο (ομόφυλο και αδελφό εξ αίματος) και γιατί οι χριστιανοί του ΝΑΤΟ σφάζουν τους χριστιανούς της Σερβίας για χάρη των ισλαμιστών της Βοσνίας και του Κοσσόβου. Θα μπλέξει τόσο πολύ η λογική όπως και σε όλη τη Μ. Ανατολή όπου τώρα διεξάγονται ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις και χριστιανοί και μουσουλμάνοι συγκροτούν κοινά μέτωπα εναντίον χριστιανών και μουσουλμάνων!!! Ανεξήγητο θα φαίνεται με βάση τη δική σου λογική. Ρώσοι με Σύριους, Τούρκους, Ιρανούς εναντίον Νατοϊκών, Σαουδαράβων, Εβραίων κ.α. Τι είναι αυτό που τους ενώνει και τους χωρίζει; Μα φυσικά τα συμφέροντα των μονοπωλιακών τάξεων που η μία θέλει να φάει την άλλη για να κυριαρχήσει το κεφάλαιό της και όχι καμιά ιδεολογία και κάποιος ισμός, και όλοι μαζί να φάνε τις ντόπιες αστικές τάξεις (Ιράκ, Συρία, Λιβύη κ.α.) από τις οποίες ληστεύουν τον πλούτο που είχαν στα χέρια τους. Μόνο έτσι μπορούν να εξηγηθούν οι επιφανειακές αντιθέσεις και συμμαχίες χωρίς αρχές.

Σήμερα στον κόσμο σχηματίζονται σταθερά δύο ιμπεριαλιστικά μπλοκ. Σχεδόν όλες οι μεγάλες χώρες είναι άμεσα ή έμμεσα ενταγμένες σε αυτά. Πχ οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί και οι Έλληνες με τους Εβραίους, τους Ιάπωνες, τους Αυστραλούς, τους Κολομβιανούς τους Σαουδάραβες, τους Μαροκινούς, τους Αιγύπτιους και κάθε καρυδιάς καρύδι, θρησκείας και φυλής κατά του μπλοκ της Ρωσίας με Κινέζους, Σιίτες, σουνίτες, Βενεζουελάνους, Σύριους κλπ. Τι συμπέρασμα για ισμούς να βγάλεις αφού είναι όλοι «μπασταρδεμένοι»; Κι επειδή μίλησες για μαντίλες, βρες μου ένα στρατόπεδο από τα παραπάνω που δεν έχει μαντίλες, μπούργκες, μπικίνι και ξέκωλα, όλα μαζί. Όλοι τα έχουν όλα, για ποιες μαντίλες μιλάς; Απομονώνεις κάτι και νομίζεις ότι εξηγείς τους ισμούς. Όμως, όταν το γενικεύσεις διαψεύδεσαι από τα γεγονότα.

Το μόνο που τους ενώνει είναι τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των μονοπωλίων κάθε πλευράς. Για να τα κάνουν όμως εύπεπτα και να κοροϊδέψουν τους λαούς που θα κληθούν ο ένας να σκοτώσει τον άλλον, τους δίνουν ατελείωτη ιδεολογική και ιδεαλιστική τροφή ώστε ο «άλλος» να είναι εξ ορισμού εχθρός που πρέπει να σκοτώσει. Κι ας είναι και αδελφός του!

Τροφοδοτεί ο ένας ισμός τον άλλον μόνο για λόγους συμφερόντων άλλων. Αυτό είναι αναγκαία μάσκα για να περάσουν τα συμφέροντα πάνω από τα πτώματα. Ποιος να εξηγήσει στον νεκρό Γερμανό στρατιώτη γιατί σκοτώθηκε στα χαρακώματα (3ος Παγκόσμιος που λες κι εσύ) ή γιατί έβαζε σε φούρνους τους Εβραίους;

Jakob Missir Αυτα απο τη μια οχθη Απο την αλλη οχθη τι γινεται ;;

ByΦιλιππος Ανθης ΗΦΑΙΣΤΟΣ