Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα
Καταθέτουμε και σήμερα
τις θέσεις του ΚΚΕ, που έχει αποδειχτεί και στο πρόσφατο παρελθόν ότι
είναι ένα μεγάλο όπλο στον αγώνα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων
για ζωή και δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα.
Οι εναλλαγές των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια και οι νόμοι για το Ασφαλιστικό, που διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, δυνάμωσαν την επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, την πλήρη αλλαγή του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης έχει απομείνει.
Εφεραν και ενίσχυσαν την κατεύθυνση για επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Ξεχωριστή αναφορά κάνουν όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, τις προηγούμενες μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και οι ελληνικές εργοδοτικές ενώσεις, όπως ο ΣΕΒ, για την τεράστια συμβολή που έχει ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ, ο νόμος του Κατρούγκαλου, στην ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, στην υλοποίηση των αλλαγών που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του '90 για την κατάργηση αυτής της μεγάλης κατάκτησης των εργαζομένων.
Ο στόχος της ΝΔ είναι να εφαρμόσει το νόμο Κατρούγκαλου και όχι να τον καταργήσει, να τον βελτιώσει ακόμα και από νομικά κενά και να τον βάλει στη ζωή, για να παραδοθούν τα αποθεματικά των Ταμείων στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και των περίφημων «επενδυτών της κεφαλαιαγοράς», για να απαλλαγεί το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία από τις όποιες εισφορές κατέβαλλαν στα ασφαλιστικά ταμεία, για να γίνει ακόμα φθηνότερη η ήδη τσακισμένη εργατική δύναμη.
Στόχος
είναι να απαλλάξουν την εργοδοσία από την υποχρέωση, που με νόμο της
είχε καθοριστεί, να επιστρέφει ένα μέρος της κλεμμένης υπεραξίας μέσω
των εισφορών για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.
Οι εναλλαγές των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια και οι νόμοι για το Ασφαλιστικό, που διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, δυνάμωσαν την επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, την πλήρη αλλαγή του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης έχει απομείνει.
Εφεραν και ενίσχυσαν την κατεύθυνση για επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Ξεχωριστή αναφορά κάνουν όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, τις προηγούμενες μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και οι ελληνικές εργοδοτικές ενώσεις, όπως ο ΣΕΒ, για την τεράστια συμβολή που έχει ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ, ο νόμος του Κατρούγκαλου, στην ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, στην υλοποίηση των αλλαγών που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του '90 για την κατάργηση αυτής της μεγάλης κατάκτησης των εργαζομένων.
Ο στόχος της ΝΔ είναι να εφαρμόσει το νόμο Κατρούγκαλου και όχι να τον καταργήσει, να τον βελτιώσει ακόμα και από νομικά κενά και να τον βάλει στη ζωή, για να παραδοθούν τα αποθεματικά των Ταμείων στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και των περίφημων «επενδυτών της κεφαλαιαγοράς», για να απαλλαγεί το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία από τις όποιες εισφορές κατέβαλλαν στα ασφαλιστικά ταμεία, για να γίνει ακόμα φθηνότερη η ήδη τσακισμένη εργατική δύναμη.
Οι εισφορές
και των εργαζομένων και των εργοδοτών είναι εργατικός μισθός. Οι
εργοδότες από την εργασία των εργαζομένων που απασχολούσαν έβγαζαν αυτά
που έδιναν. Από αυτό θέλουν να απαλλαγούν, μειώνοντας αποφασιστικά το
«μη μισθολογικό κόστος», όπως το λένε.
Η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο για το τελειωτικό χτύπημα και τη διαμόρφωση ενός Ασφαλιστικού στο οποίο πρόσβαση θα υπάρχει αν έχεις να πληρώσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση, έχοντας μυριστεί ισχυρό πεδίο κερδοφορίας, έχουν πυκνώσει τους τελευταίους μήνες οι δραστηριότητες και οι παρεμβάσεις των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών, των πάσης φύσεως εμπόρων της Υγείας.
Οι
ανατροπές στο σύνολο των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν
ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Η πρώτη φορά που η λέξη ανταποδοτικότητα
έκανε την εμφάνισή της ήταν το 1992, με το νόμο του Σιούφα. Επειτα
ακολούθησαν το νομοσχέδιο Γιαννίτση, ο νόμος Ρέππα, ο νόμος Πετραλιά, οι
αλλαγές του Κουτρουμάνη, του Βρούτση. Η ανατροπή με τον νόμο
Κατρούγκαλου.
Ξαναλέμε:
Η ΝΔ έρχεται να εφαρμόσει και όχι να ακυρώσει τον νόμο Κατρούγκαλου, να
ολοκληρώσει το έγκλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση.
Η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο για το τελειωτικό χτύπημα και τη διαμόρφωση ενός Ασφαλιστικού στο οποίο πρόσβαση θα υπάρχει αν έχεις να πληρώσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση, έχοντας μυριστεί ισχυρό πεδίο κερδοφορίας, έχουν πυκνώσει τους τελευταίους μήνες οι δραστηριότητες και οι παρεμβάσεις των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών, των πάσης φύσεως εμπόρων της Υγείας.
Πατώντας στο νόμο Κατρούγκαλου έρχονται να ολοκληρώσουν το έγκλημα
Ο διαχωρισμός
της κύριας σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική, με τον νόμο Κατρούγκαλου
(Ν.4387/2016), οδηγεί στην παροχή μιας βασικής σύνταξης φτώχειας και
ελεημοσύνης από το κράτος, χρηματοδοτούμενη από τη γενική φορολογία, και
στην απόσυρση της εγγύησής του από την ανταποδοτική σύνταξη.
Πιο συγκεκριμένα και με βάση τις έως σήμερα επίσημες θέσεις και αναφορές των κυβερνητικών στελεχών, σχεδιάζεται ένα ασφαλιστικό σύστημα τριών πυλώνων.
Ο πρώτος πυλώνας της εθνικής σύνταξης, κρατικός, υποχρεωτικός, με βάση το αναδιανεμητικό σύστημα.
Ο δεύτερος πυλώνας, Επαγγελματικά Ταμεία και ιδιωτική ασφάλιση (Επενδυτικές Εταιρείες), επίσης υποχρεωτικός, αλλά με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και ο ασφαλισμένος να μπορεί να επιλέξει μεταξύ κρατικού φορέα (Επαγγελματικό Ταμείο) ή ιδιωτικού.
Και τέλος, ο τρίτος πυλώνας, αυστηρώς ιδιωτικός, προαιρετικός και με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Υπάρχει και σήμερα, θα δώσουν φορολογικά κίνητρα, ώστε να ρίξει περισσότερους εργαζόμενους στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Μπροστά μας έχουμε να αντιπαλέψουμε το σχέδιο συνολικής ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος.
Από κοινωνικό δικαίωμα μετατρέπεται σε «επένδυση», ατομικό ρίσκο και κυνήγι μέσω του τζόγου. Αν και όσο έχεις, θα δίνεις και με βάση αυτό θα λαμβάνεις. Αν δεν έχεις θα σου εξασφαλίζεται ένα υποτυπώδες πλέγμα παροχών, κατώτατο, στα όρια της ανέχειας.
Στη βάση αυτή, η αγορά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών περιμένει το κυβερνητικό δώρο.
Οι βιομήχανοι, την προηγούμενη βδομάδα, βγήκαν και είπαν: «Τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών εταιρειών που είναι επενδεδυμένα στην κεφαλαιαγορά, αντιστοιχούν σε μόλις 8% του ΑΕΠ, έναντι 81,9% κατά μέσο όρο στην ΕΕ».
Τι μας λένε δηλαδή; Φέρτε τα λεφτά να τα παίξουμε στο χρηματιστήριο, όπως παίξαμε τα 3,5 δισ. την περίοδο 1999 - 2002, που έκαναν φτερά σε ένα βράδυ και κατέληξαν στις τσέπες των καπιταλιστών.
Οι ίδιοι μιλάνε για 99 δισ. για τις επόμενες δεκαετίες που πρέπει να πέσουν στην κεφαλαιαγορά, για να στηρίξουν την ανάπτυξη των κερδών για λίγους, τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια για τους πολλούς.
Το έγκλημα δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Το
συγκεκριμένο ασφαλιστικό σύστημα δεν αποτελεί καινοτομία της νέας
κυβέρνησης. Ερχεται από πολύ μακριά και έχει μακρά διαδρομή. Το
ασφαλιστικό σχέδιο των «τριών στυλοβατών» χαρακτηρίστηκε ως η «Mercedes»
των ασφαλιστικών συστημάτων από τον Χοσέ Πινιέρα, γραμματέα Ασφάλισης
της χιλιανής χούντας.
Από το 1992 - και την τότε κυβέρνηση της ΝΔ - μπήκαν οι σπόροι για το τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα, που σχεδιάζεται να ενισχυθεί σήμερα.
Το 1996, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) προτείνει αντίστοιχα την ανάπτυξη ενός «τριαξονικού συστήματος συντάξεων», που προσομοιάζει ακριβώς με εκείνο της Χιλής.
Υστερα από ένα χρόνο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις δικές της μελέτες για το ασφαλιστικό σύστημα ανέφερε πως «η μετατροπή του παλαιού διανεμητικού συστήματος προς κεφαλαιοποιητικό έχει εφαρμοστεί τα τελευταία 15 χρόνια με επιτυχία στη Λατινική Αμερική», καταλήγοντας στην πρόταση ενός συστήματος «τριών στυλοβατών ή τριών επιπέδων συντάξεων».
Πάνω στην έκθεση Σπράου, της «Επιτροπής σοφών» που είχε φτιάξει το ΠΑΣΟΚ, στηρίχτηκε το νομοσχέδιο Γιαννίτση, που έμεινε στα χαρτιά κάτω από τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Η έκθεση Σπράου, το 1997, πρότεινε αντίστοιχα ένα σύστημα «τριών στυλοβατών». Αυτή η έκθεση είναι η βάση όλων των μέχρι σήμερα μεταρρυθμίσεων από νεοφιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες.
Ολοι μαζί, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ πήραν «το σύστημα Πινοσέτ», όπως το είπαν προεκλογικά οι του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξαν τη λέξη «στυλοβατών» και την έκαναν «πυλώνων» και αυτό προωθούν διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλο.
Επιδίωξή
μας είναι να ανοίξει η συζήτηση παντού, σε κάθε κλάδο, χώρο δουλειάς,
στις γειτονιές, στα χωριά, στους φοιτητές, στις επαγγελματικές σχολές.
Η μεγάλη ανησυχία που έχουμε για το μέλλον:
-- Για την καταβολή και την εγγύηση των συντάξεων,
-- Τις ανατροπές που αυξάνουν συνεχώς τα όρια ηλικίας,
-- Τη μείωση κύριων - επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ,
-- Τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες αλλά και την ανταποδοτικότητα στην Υγεία και την Πρόνοια, που μεταβιβάζει το κόστος στην εργατική - λαϊκή οικογένεια,
-- Την έκθεση στον επαγγελματικό κίνδυνο,
-- Τη μελλοντική εξασφάλιση και προστασία των νέων ανθρώπων που σήμερα η συντριπτική τους πλειοψηφία βρίσκεται μαζικά εκτός παραγωγής ή εργάζεται με τους χειρότερους ορούς,
-- Την αφαίμαξη των αποθεματικών και των ταμειακών διαθέσιμων των ασφαλιστικών ταμείων,
-- Την απαράδεκτα μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή των συντάξεων...
Δηλαδή, όλα αυτά τα ζητήματα, που είναι η καρδιά του ασφαλιστικού συστήματος, θέλουμε να αποτελέσουν τη βάση προς συζήτηση και παράλληλα δρόμο δράσης και διεκδίκησης συνολικά για την εργατική τάξη, τα σύμμαχα τμήματα των λαϊκών δυνάμεων.
Ο
σχεδιασμός για το Ασφαλιστικό δεν αποτελεί μια ιδεοληπτική θέση της ΝΔ,
ούτε είναι απλά ένας «νεοφιλελεύθερος δογματισμός», όπως ισχυρίζονται ο
ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι άλλοι.
Οι αποφάσεις για τα ασφαλιστικά συστήματα αποτελούν κοινή στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κομμάτων που υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, να μετατραπεί το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης σε ολοκληρωτικά κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό.
Οταν λέμε κεφαλαιοποιητικό, σημαίνει ότι πρέπει να ενταχθεί ολοσχερώς στην αγορά κεφαλαίου.
Και ανταποδοτικό σημαίνει σύνδεση των εισφορών με τις παροχές.
Τι ετοιμάζουν:
-- Παραμονή στην εργασία για «μακρύτερο χρονικό διάστημα», ώστε να διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος. Επίτευξη «καλύτερης ισορροπίας» το ονομάζουν, μεταξύ των ετών εργασίας και των ετών σύνταξης, δηλαδή παραπέρα αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
-- Μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», μέσω στοχευμένων μειώσεων στις εργοδοτικές εισφορές, ώστε να απαλλαγούν από το βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης.
-- Καθορισμένες εισφορές, με αβέβαιες μελλοντικές παροχές στη βάση της ανταποδοτικότητας, ώστε «να επιτυγχάνεται μια ισόρροπη σχέση μεταξύ των εισφορών και των δικαιωμάτων».
-- «Ελαχιστοποίηση των περιπτώσεων πρόωρης συνταξιοδότησης» τόσο για όλους τους εργαζόμενους όσο και σχετικά με ορισμένα επαγγέλματα, όπως τα βαρέα και ανθυγιεινά, ζητήματα π.χ. αναπηρίας από ένα ατύχημα, μια επαγγελματική ασθένεια κ.ο.κ.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δρομολογεί ένα νέο πανευρωπαϊκό σήμα προϊόντων ατομικής συνταξιοδότησης, με σκοπό «να βοηθήσει τους καταναλωτές στη συνταξιοδοτική τους αποταμίευση», όπως τη λέει.
Κυνικά αναφέρουν το εξής: «Τα νέα προϊόντα - λένε - θα ενισχύσουν το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μία Ενωση κεφαλαιαγορών, βοηθώντας να διοχετεύονται οι αποταμιεύσεις σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην ΕΕ».
Ο βασικός μοχλός τους είναι η προώθηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, σε πρώτη φάση μέσα από τα Επαγγελματικά Ταμεία. Ξεκινούν από το ταμείο ΕΤΕΑΕΠ (επικουρική ασφάλιση) και θέλουν να το επεκτείνουν και στον ΕΦΚΑ (κύρια σύνταξη).
Το «ασφάλιστρο», που με θυσίες θα καταβάλλουν οι λαϊκές οικογένειες στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις, θα εξαρτάται από την «αγορά», με τον ορατό κίνδυνο, αν όχι τη βεβαιότητα, να μην πάρουν στο τέλος ούτε καν τα χρήματα που έδωσαν, όπως συμβαίνει με το εφάπαξ, ακόμη και να τα χάσουν όλα.
Τα επαγγελματικά ταμεία αποτελούν μια μορφή τζόγου, την οποία στηρίζει και η απαξιωμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Ακόμα και το σημερινό, κουτσουρεμένο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, με τα συνεχή πλήγματα στα Ταμεία και στις παροχές του, δεν μπορεί να συγκριθεί με την επισφάλεια των παροχών που προσφέρουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, που βλέπουν την Ασφάλιση ως εμπόρευμα και τους εργαζόμενους ως πελάτες.
Πέρα από τα γνωστά κραχ των «ENRON» και «Maxwell» στο εξωτερικό, έχουμε και στη χώρα μας πικρή εμπειρία από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Την άνοιξη του 2009 οι οικονομικές στήλες έγραφαν: «Οι φίλοι του ασφαλιστικού ομίλου της Ασπίς Πρόνοια θεωρούν ότι πρόκειται για τον πλέον δυναμικό όμιλο, κατέχοντας τη 2η θέση στην ασφαλιστική αγορά».
Μετά από τρεις μήνες το κραχ, λόγω του λουκέτου της ασφαλιστικής «Ασπίς Πρόνοια», έκανε κρότο σε όλη τη χώρα...
Ενδεικτικός είναι και ο κλάδος της Ασφάλισης, με τις δεκάδες ασφαλιστικές εταιρείες που έκλεισαν στα χρόνια της κρίσης, αφήνοντας χιλιάδες αυτοκίνητα ανασφάλιστα.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ρίσκου, που μας καλούν να «επενδύσουμε».
Ομως, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την υγεία μας ή την ασφάλιση των παιδιών μας. Ρίσκο σε αυτά τα ζητήματα δεν μπορεί να υπάρχει.
Την ίδια στιγμή, η κατηγοριοποίηση ανάλογα με τα ατομικά βιολογικά χαρακτηριστικά, το ψάξιμο για το αν προϋπάρχουν ασθένειες, αποτελεί κριτήριο για το κόστος της ιδιωτικής ασφάλισης των εργαζομένων και παράλληλα πρόκληση, καθώς υποβιβάζει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά τους. Είναι στοιχείο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Το
ΚΚΕ αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση ως μία από τις μεγαλύτερες
κατακτήσεις των εργαζομένων. Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν χαρίστηκε, δεν
δόθηκε απλόχερα στους εργαζόμενους. Ηταν προϊόν πολύχρονων, αιματηρών
συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο με τις κυβερνήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο
κάθε χώρας.
Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης και η επίδραση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, άσκησαν επιπλέον πίεση στις αστικές κυβερνήσεις, που στις συγκεκριμένες συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού αναγκάστηκαν να κάνουν παραχωρήσεις.
Για τα μονοπώλια, την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, το πρόβλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση χαρακτηρίζεται οικονομοτεχνικό. Δεν έχουν ως αφετηρία τις λαϊκές ανάγκες, αλλά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Για το ΚΚΕ, το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταξικό, πολιτικό, καθώς φανερώνονται ακόμα πιο καθαρά τα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος, που σαπίζει, που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Η βάση του ζητήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως και των μισθών, του χρόνου εργασίας, των εργασιακών σχέσεων, δεν είναι τεχνική αλλά κοινωνική - οικονομική, γι' αυτό και δεν μπορούν να λυθούν μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Δεν εξαρτάται δηλαδή από μια σοσιαλδημοκρατική ή νεοφιλελεύθερη συνταγή ή έναν συνδυασμό τους, αλλά απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, δηλαδή μια οικονομία που απέναντι από τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων θα βάζει τις σύγχρονες, διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.
Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τοποθετούμε τη λύση τους σε κάποιο αόριστο μέλλον.
Το ταξικό εργατικό κίνημα, οι συνταξιουχικές οργανώσεις παλεύουν σήμερα για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που αναφέραμε.
Το Σάββατο 30 Νοέμβρη έχουν προκηρυχθεί συλλαλητήρια σε κάθε πόλη από συνταξιουχικές και εργατικές οργανώσεις απέναντι στη νέα αντιασφαλιστική επέλαση. Συλλαλητήρια και μορφές πάλης που τα μέλη του ΚΚΕ, οι οπαδοί και οι φίλοι όχι απλά τα στηρίζουν αλλά παλεύουν όλες αυτές τις μέρες για την επιτυχία τους, τη μαζικότητά τους.
Αυτή η σημερινή πάλη και οι καθημερινοί αγώνες εντάσσονται στη συνολική πρόταση του ΚΚΕ για έναν διαφορετικό δρόμο εξέλιξης και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, που στηρίζεται στην αντίληψη ότι πρωταγωνιστής και παραγωγός του πλούτου είναι ο εργαζόμενος. Αυτό απαιτεί ο λαός να έρθει σε συνεπή αντιπαράθεση και σε ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.
Η
Κοινωνική Ασφάλιση θεωρούμε ότι πρέπει να εξασφαλίζει στους
εργαζόμενους αξιοπρεπείς συντάξεις και ανθρώπινη περίθαλψη και παροχές,
να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες του συνταξιούχου και εργαζόμενου, είτε
στον ιδιωτικό τομέα, είτε στο Δημόσιο, είτε στην αυτοαπασχόληση στις
πόλεις και στην ύπαιθρο, στην αγροτική εργασία.
Ολοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι θα πρέπει να είναι ασφαλισμένοι. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κόστος.
Γιατί οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν περισσότερα χρόνια εκτός παραγωγής, να ζήσουν ελεύθεροι χωρίς το βραχνά της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να ξεκουραστούν και να διαθέσουν το χρόνο τους όπως αυτοί επιθυμούν, να απασχολούνται όπως θέλουν και όχι όπως επιτάσσει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, που προσπαθούν να επιβάλουν την υποχρεωτική απασχόληση μέχρι τα βαθιά γηρατειά, με το βάρβαρο επιχείρημα της «ενεργού γήρανσης», που επανέρχεται με άλλον τίτλο.
Το ΚΚΕ αγωνίζεται για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.
Στην εργατική εξουσία που στοχεύουμε και στην οποία το ΚΚΕ θα συμμετέχει στα όργανα διακυβέρνησης, το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης θα είναι κρατικό. Εντάσσεται στον κεντρικό - εθνικό σχεδιασμό, λειτουργεί με λαϊκή συμμετοχή και λαϊκό έλεγχο. Καταργείται η ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας - Πρόληψης - Περίθαλψης - Αποκατάστασης.
Ειδικά για τις συντάξεις:
Εμείς, όταν μιλάμε για συντάξεις, αναφερόμαστε σε συντάξεις οι οποίες θα είναι αξιοπρεπείς και όχι επιδόματα πτωχοκομείου.
Σήμερα, διεκδικούμε κατώτατη σύνταξη στο 80% του βασικού εργατικού μισθού ή στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Δηλαδή, με βάση το σημερινό μας αίτημα για βασικό μισθό 751 ευρώ, προσδιορίζουμε το ποσό της κατώτατης σύνταξης στα 600 ευρώ.
Να αποσυνδεθεί για τους αυτοαπασχολούμενους (αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες) η ασφαλιστική εισφορά στον κλάδο της σύνταξης από τον βασικό μισθό των εργαζομένων. Να συνδεθεί με το εισόδημά τους.
Οσον αφορά τα όρια ηλικίας και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης:
Με το σημερινό επίπεδο της παραγωγικότητας, την πρόοδο της επιστήμης, αλλά και με τα ποσοστά της ανεργίας που παραμένουν υψηλά μετά από δεκαετή καπιταλιστική κρίση, υποστηρίζουμε τη συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, χωρίς άλλες προϋποθέσεις.
Στα 55 και 50 αντίστοιχα για τους απασχολούμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες ασφάλισης.
Με 9.000 ημέρες ασφάλισης ή 30 χρόνια δουλειάς, συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας. Με 7.500 ημέρες ασφάλισης για τον δημόσιο τομέα.
Η ενίσχυση της χρηματοδότησης της Κοινωνικής Ασφάλισης πρέπει να βαρύνει το κράτος και την εργοδοσία. Ιδιαίτερα το μεγάλο κεφάλαιο, σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών και άλλων προνομίων τους. Παράλληλα, να επιστραφούν όσα άρπαξαν με οποιονδήποτε τρόπο.
Είμαστε σίγουροι ότι η εργατική τάξη θα πάρει τις τύχες στα δικά της δυνατά χέρια, τα δουλεμένα στο καμίνι των πολύχρονων αγώνων της.
Παρότι η σφραγίδα της αντεπανάστασης είναι ακόμα ισχυρή, παρά το ιστορικό πισωγύρισμα που ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες, παρά το προσωρινό αδυνάτισμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, συνολικά του επαναστατικού κινήματος, το μέλλον μάς κοιτάζει μέσα από όλα τα παράθυρα της Ιστορίας.
Υπάρχει και δρα πρωτοπόρα το ΚΚΕ. Με νέες επεξεργασίες, στηριγμένες πλέον πολύ γερά στη μελέτη της πείρας του παρελθόντος, με επαναστατική στρατηγική που απαντά στα σύγχρονα προβλήματα της εποχής, μιας εποχής που εξακολουθεί περισσότερο από πριν να είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
Η εργατική τάξη και το κίνημά της, βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα, ανασυγκροτείται σε ταξική κατεύθυνση. Αγκαλιάζει αργά, αλλά σταθερά, πλατιά τις κοινωνικές δυνάμεις της συμμαχίας για την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη και ανατροπή.
Μπορούμε να δυναμώσουμε αυτόν το βηματισμό. Το σημειωτόν και το αργόσυρτο βήμα με τα παραπατήματα, να δώσει τη θέση του στον σταθερό βηματισμό, στο τροχάδην, να πάρουμε τη θέση μας από σήμερα, να είμαστε πανέτοιμοι για το ιστορικό άλμα.
Πιο συγκεκριμένα και με βάση τις έως σήμερα επίσημες θέσεις και αναφορές των κυβερνητικών στελεχών, σχεδιάζεται ένα ασφαλιστικό σύστημα τριών πυλώνων.
Ο πρώτος πυλώνας της εθνικής σύνταξης, κρατικός, υποχρεωτικός, με βάση το αναδιανεμητικό σύστημα.
Ο δεύτερος πυλώνας, Επαγγελματικά Ταμεία και ιδιωτική ασφάλιση (Επενδυτικές Εταιρείες), επίσης υποχρεωτικός, αλλά με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και ο ασφαλισμένος να μπορεί να επιλέξει μεταξύ κρατικού φορέα (Επαγγελματικό Ταμείο) ή ιδιωτικού.
Και τέλος, ο τρίτος πυλώνας, αυστηρώς ιδιωτικός, προαιρετικός και με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Υπάρχει και σήμερα, θα δώσουν φορολογικά κίνητρα, ώστε να ρίξει περισσότερους εργαζόμενους στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Μπροστά μας έχουμε να αντιπαλέψουμε το σχέδιο συνολικής ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος.
Από κοινωνικό δικαίωμα μετατρέπεται σε «επένδυση», ατομικό ρίσκο και κυνήγι μέσω του τζόγου. Αν και όσο έχεις, θα δίνεις και με βάση αυτό θα λαμβάνεις. Αν δεν έχεις θα σου εξασφαλίζεται ένα υποτυπώδες πλέγμα παροχών, κατώτατο, στα όρια της ανέχειας.
Στη βάση αυτή, η αγορά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών περιμένει το κυβερνητικό δώρο.
Οι βιομήχανοι, την προηγούμενη βδομάδα, βγήκαν και είπαν: «Τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών εταιρειών που είναι επενδεδυμένα στην κεφαλαιαγορά, αντιστοιχούν σε μόλις 8% του ΑΕΠ, έναντι 81,9% κατά μέσο όρο στην ΕΕ».
Τι μας λένε δηλαδή; Φέρτε τα λεφτά να τα παίξουμε στο χρηματιστήριο, όπως παίξαμε τα 3,5 δισ. την περίοδο 1999 - 2002, που έκαναν φτερά σε ένα βράδυ και κατέληξαν στις τσέπες των καπιταλιστών.
Οι ίδιοι μιλάνε για 99 δισ. για τις επόμενες δεκαετίες που πρέπει να πέσουν στην κεφαλαιαγορά, για να στηρίξουν την ανάπτυξη των κερδών για λίγους, τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια για τους πολλούς.
Το έγκλημα δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Το «νέο Ασφαλιστικό» δεν αποτελεί καινοτομία...
Από το 1992 - και την τότε κυβέρνηση της ΝΔ - μπήκαν οι σπόροι για το τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα, που σχεδιάζεται να ενισχυθεί σήμερα.
Το 1996, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) προτείνει αντίστοιχα την ανάπτυξη ενός «τριαξονικού συστήματος συντάξεων», που προσομοιάζει ακριβώς με εκείνο της Χιλής.
Υστερα από ένα χρόνο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις δικές της μελέτες για το ασφαλιστικό σύστημα ανέφερε πως «η μετατροπή του παλαιού διανεμητικού συστήματος προς κεφαλαιοποιητικό έχει εφαρμοστεί τα τελευταία 15 χρόνια με επιτυχία στη Λατινική Αμερική», καταλήγοντας στην πρόταση ενός συστήματος «τριών στυλοβατών ή τριών επιπέδων συντάξεων».
Πάνω στην έκθεση Σπράου, της «Επιτροπής σοφών» που είχε φτιάξει το ΠΑΣΟΚ, στηρίχτηκε το νομοσχέδιο Γιαννίτση, που έμεινε στα χαρτιά κάτω από τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Η έκθεση Σπράου, το 1997, πρότεινε αντίστοιχα ένα σύστημα «τριών στυλοβατών». Αυτή η έκθεση είναι η βάση όλων των μέχρι σήμερα μεταρρυθμίσεων από νεοφιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες.
Ολοι μαζί, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ πήραν «το σύστημα Πινοσέτ», όπως το είπαν προεκλογικά οι του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξαν τη λέξη «στυλοβατών» και την έκαναν «πυλώνων» και αυτό προωθούν διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλο.
Συζητάμε πλατιά για την καρδιά του ασφαλιστικού συστήματος
Η μεγάλη ανησυχία που έχουμε για το μέλλον:
-- Για την καταβολή και την εγγύηση των συντάξεων,
-- Τις ανατροπές που αυξάνουν συνεχώς τα όρια ηλικίας,
-- Τη μείωση κύριων - επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ,
-- Τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες αλλά και την ανταποδοτικότητα στην Υγεία και την Πρόνοια, που μεταβιβάζει το κόστος στην εργατική - λαϊκή οικογένεια,
-- Την έκθεση στον επαγγελματικό κίνδυνο,
-- Τη μελλοντική εξασφάλιση και προστασία των νέων ανθρώπων που σήμερα η συντριπτική τους πλειοψηφία βρίσκεται μαζικά εκτός παραγωγής ή εργάζεται με τους χειρότερους ορούς,
-- Την αφαίμαξη των αποθεματικών και των ταμειακών διαθέσιμων των ασφαλιστικών ταμείων,
-- Την απαράδεκτα μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή των συντάξεων...
Δηλαδή, όλα αυτά τα ζητήματα, που είναι η καρδιά του ασφαλιστικού συστήματος, θέλουμε να αποτελέσουν τη βάση προς συζήτηση και παράλληλα δρόμο δράσης και διεκδίκησης συνολικά για την εργατική τάξη, τα σύμμαχα τμήματα των λαϊκών δυνάμεων.
Τζόγος και «ρίσκο» με το μόχθο του λαού
Οι αποφάσεις για τα ασφαλιστικά συστήματα αποτελούν κοινή στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κομμάτων που υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, να μετατραπεί το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης σε ολοκληρωτικά κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό.
Οταν λέμε κεφαλαιοποιητικό, σημαίνει ότι πρέπει να ενταχθεί ολοσχερώς στην αγορά κεφαλαίου.
Και ανταποδοτικό σημαίνει σύνδεση των εισφορών με τις παροχές.
Τι ετοιμάζουν:
-- Παραμονή στην εργασία για «μακρύτερο χρονικό διάστημα», ώστε να διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος. Επίτευξη «καλύτερης ισορροπίας» το ονομάζουν, μεταξύ των ετών εργασίας και των ετών σύνταξης, δηλαδή παραπέρα αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
-- Μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», μέσω στοχευμένων μειώσεων στις εργοδοτικές εισφορές, ώστε να απαλλαγούν από το βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης.
-- Καθορισμένες εισφορές, με αβέβαιες μελλοντικές παροχές στη βάση της ανταποδοτικότητας, ώστε «να επιτυγχάνεται μια ισόρροπη σχέση μεταξύ των εισφορών και των δικαιωμάτων».
-- «Ελαχιστοποίηση των περιπτώσεων πρόωρης συνταξιοδότησης» τόσο για όλους τους εργαζόμενους όσο και σχετικά με ορισμένα επαγγέλματα, όπως τα βαρέα και ανθυγιεινά, ζητήματα π.χ. αναπηρίας από ένα ατύχημα, μια επαγγελματική ασθένεια κ.ο.κ.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δρομολογεί ένα νέο πανευρωπαϊκό σήμα προϊόντων ατομικής συνταξιοδότησης, με σκοπό «να βοηθήσει τους καταναλωτές στη συνταξιοδοτική τους αποταμίευση», όπως τη λέει.
Κυνικά αναφέρουν το εξής: «Τα νέα προϊόντα - λένε - θα ενισχύσουν το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μία Ενωση κεφαλαιαγορών, βοηθώντας να διοχετεύονται οι αποταμιεύσεις σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην ΕΕ».
Ο βασικός μοχλός τους είναι η προώθηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, σε πρώτη φάση μέσα από τα Επαγγελματικά Ταμεία. Ξεκινούν από το ταμείο ΕΤΕΑΕΠ (επικουρική ασφάλιση) και θέλουν να το επεκτείνουν και στον ΕΦΚΑ (κύρια σύνταξη).
Το «ασφάλιστρο», που με θυσίες θα καταβάλλουν οι λαϊκές οικογένειες στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις, θα εξαρτάται από την «αγορά», με τον ορατό κίνδυνο, αν όχι τη βεβαιότητα, να μην πάρουν στο τέλος ούτε καν τα χρήματα που έδωσαν, όπως συμβαίνει με το εφάπαξ, ακόμη και να τα χάσουν όλα.
Τα επαγγελματικά ταμεία αποτελούν μια μορφή τζόγου, την οποία στηρίζει και η απαξιωμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Ακόμα και το σημερινό, κουτσουρεμένο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, με τα συνεχή πλήγματα στα Ταμεία και στις παροχές του, δεν μπορεί να συγκριθεί με την επισφάλεια των παροχών που προσφέρουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, που βλέπουν την Ασφάλιση ως εμπόρευμα και τους εργαζόμενους ως πελάτες.
Πέρα από τα γνωστά κραχ των «ENRON» και «Maxwell» στο εξωτερικό, έχουμε και στη χώρα μας πικρή εμπειρία από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Την άνοιξη του 2009 οι οικονομικές στήλες έγραφαν: «Οι φίλοι του ασφαλιστικού ομίλου της Ασπίς Πρόνοια θεωρούν ότι πρόκειται για τον πλέον δυναμικό όμιλο, κατέχοντας τη 2η θέση στην ασφαλιστική αγορά».
Μετά από τρεις μήνες το κραχ, λόγω του λουκέτου της ασφαλιστικής «Ασπίς Πρόνοια», έκανε κρότο σε όλη τη χώρα...
Ενδεικτικός είναι και ο κλάδος της Ασφάλισης, με τις δεκάδες ασφαλιστικές εταιρείες που έκλεισαν στα χρόνια της κρίσης, αφήνοντας χιλιάδες αυτοκίνητα ανασφάλιστα.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ρίσκου, που μας καλούν να «επενδύσουμε».
Ομως, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την υγεία μας ή την ασφάλιση των παιδιών μας. Ρίσκο σε αυτά τα ζητήματα δεν μπορεί να υπάρχει.
Την ίδια στιγμή, η κατηγοριοποίηση ανάλογα με τα ατομικά βιολογικά χαρακτηριστικά, το ψάξιμο για το αν προϋπάρχουν ασθένειες, αποτελεί κριτήριο για το κόστος της ιδιωτικής ασφάλισης των εργαζομένων και παράλληλα πρόκληση, καθώς υποβιβάζει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά τους. Είναι στοιχείο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταξικό, πολιτικό
Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης και η επίδραση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, άσκησαν επιπλέον πίεση στις αστικές κυβερνήσεις, που στις συγκεκριμένες συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού αναγκάστηκαν να κάνουν παραχωρήσεις.
Για τα μονοπώλια, την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, το πρόβλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση χαρακτηρίζεται οικονομοτεχνικό. Δεν έχουν ως αφετηρία τις λαϊκές ανάγκες, αλλά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Για το ΚΚΕ, το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταξικό, πολιτικό, καθώς φανερώνονται ακόμα πιο καθαρά τα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος, που σαπίζει, που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Η βάση του ζητήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως και των μισθών, του χρόνου εργασίας, των εργασιακών σχέσεων, δεν είναι τεχνική αλλά κοινωνική - οικονομική, γι' αυτό και δεν μπορούν να λυθούν μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Δεν εξαρτάται δηλαδή από μια σοσιαλδημοκρατική ή νεοφιλελεύθερη συνταγή ή έναν συνδυασμό τους, αλλά απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, δηλαδή μια οικονομία που απέναντι από τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων θα βάζει τις σύγχρονες, διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.
Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τοποθετούμε τη λύση τους σε κάποιο αόριστο μέλλον.
Το ταξικό εργατικό κίνημα, οι συνταξιουχικές οργανώσεις παλεύουν σήμερα για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που αναφέραμε.
Το Σάββατο 30 Νοέμβρη έχουν προκηρυχθεί συλλαλητήρια σε κάθε πόλη από συνταξιουχικές και εργατικές οργανώσεις απέναντι στη νέα αντιασφαλιστική επέλαση. Συλλαλητήρια και μορφές πάλης που τα μέλη του ΚΚΕ, οι οπαδοί και οι φίλοι όχι απλά τα στηρίζουν αλλά παλεύουν όλες αυτές τις μέρες για την επιτυχία τους, τη μαζικότητά τους.
Αυτή η σημερινή πάλη και οι καθημερινοί αγώνες εντάσσονται στη συνολική πρόταση του ΚΚΕ για έναν διαφορετικό δρόμο εξέλιξης και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, που στηρίζεται στην αντίληψη ότι πρωταγωνιστής και παραγωγός του πλούτου είναι ο εργαζόμενος. Αυτό απαιτεί ο λαός να έρθει σε συνεπή αντιπαράθεση και σε ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.
Οι θέσεις του ΚΚΕ
Ολοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι θα πρέπει να είναι ασφαλισμένοι. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κόστος.
Γιατί οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν περισσότερα χρόνια εκτός παραγωγής, να ζήσουν ελεύθεροι χωρίς το βραχνά της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να ξεκουραστούν και να διαθέσουν το χρόνο τους όπως αυτοί επιθυμούν, να απασχολούνται όπως θέλουν και όχι όπως επιτάσσει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, που προσπαθούν να επιβάλουν την υποχρεωτική απασχόληση μέχρι τα βαθιά γηρατειά, με το βάρβαρο επιχείρημα της «ενεργού γήρανσης», που επανέρχεται με άλλον τίτλο.
Το ΚΚΕ αγωνίζεται για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.
Στην εργατική εξουσία που στοχεύουμε και στην οποία το ΚΚΕ θα συμμετέχει στα όργανα διακυβέρνησης, το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης θα είναι κρατικό. Εντάσσεται στον κεντρικό - εθνικό σχεδιασμό, λειτουργεί με λαϊκή συμμετοχή και λαϊκό έλεγχο. Καταργείται η ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας - Πρόληψης - Περίθαλψης - Αποκατάστασης.
- Το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης καλύπτει πλήρως και εφ' όρου ζωής όλο τον πληθυσμό (τους εργαζόμενους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους, τους μετανάστες, τους φαντάρους), στη βάση των σύγχρονων αναγκών, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της επιστήμης και της νέας τεχνολογίας. Ο καθένας που το χρειάζεται θα μπορεί να κάνει χρήση δωρεάν όλων των ιατρικών και κοινωνικών υπηρεσιών.
- Συνδέονται οργανικά όλες οι βαθμίδες της Υγείας (πρόληψη, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια). Το σύστημα Υγείας είναι προσανατολισμένο στην πρόληψη, με υπηρεσίες στους χώρους εργασίας, κατοικίας, εκπαίδευσης, στο στρατό.
- Κατοχυρώνεται αυστηρό πλαίσιο υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, με τη συμμετοχή και τον έλεγχο των εργαζομένων, για την αντιμετώπιση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών.
- Παρέχονται ιδιαίτερες κρατικές υπηρεσίες και παροχές για την προστασία της μητρότητας, τη φροντίδα και αγωγή της βρεφικής - παιδικής ηλικίας.
- Επιδεικνύεται ιδιαίτερη φροντίδα για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) και τις οικογένειές τους, τους ηλικιωμένους και τους χρονίως πάσχοντες, τις πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες.
- Διατίθενται ειδικά κονδύλια στην έρευνα για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών, όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, το AIDS ή άλλες παθήσεις που έχουν αυξηθεί και θερίζουν τον πληθυσμό.
- Λειτουργεί Κρατικός Οργανισμός Φαρμάκου για την παραγωγή ή εισαγωγή, τον έλεγχο και τη διακίνηση όλων των σύγχρονων φαρμακευτικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά. Η χορήγηση των φαρμάκων παρέχεται δωρεάν.
Ειδικά για τις συντάξεις:
Εμείς, όταν μιλάμε για συντάξεις, αναφερόμαστε σε συντάξεις οι οποίες θα είναι αξιοπρεπείς και όχι επιδόματα πτωχοκομείου.
Σήμερα, διεκδικούμε κατώτατη σύνταξη στο 80% του βασικού εργατικού μισθού ή στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Δηλαδή, με βάση το σημερινό μας αίτημα για βασικό μισθό 751 ευρώ, προσδιορίζουμε το ποσό της κατώτατης σύνταξης στα 600 ευρώ.
Να αποσυνδεθεί για τους αυτοαπασχολούμενους (αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες) η ασφαλιστική εισφορά στον κλάδο της σύνταξης από τον βασικό μισθό των εργαζομένων. Να συνδεθεί με το εισόδημά τους.
Οσον αφορά τα όρια ηλικίας και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης:
Με το σημερινό επίπεδο της παραγωγικότητας, την πρόοδο της επιστήμης, αλλά και με τα ποσοστά της ανεργίας που παραμένουν υψηλά μετά από δεκαετή καπιταλιστική κρίση, υποστηρίζουμε τη συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, χωρίς άλλες προϋποθέσεις.
Στα 55 και 50 αντίστοιχα για τους απασχολούμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες ασφάλισης.
Με 9.000 ημέρες ασφάλισης ή 30 χρόνια δουλειάς, συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας. Με 7.500 ημέρες ασφάλισης για τον δημόσιο τομέα.
Η ενίσχυση της χρηματοδότησης της Κοινωνικής Ασφάλισης πρέπει να βαρύνει το κράτος και την εργοδοσία. Ιδιαίτερα το μεγάλο κεφάλαιο, σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών και άλλων προνομίων τους. Παράλληλα, να επιστραφούν όσα άρπαξαν με οποιονδήποτε τρόπο.
Είμαστε σίγουροι ότι η εργατική τάξη θα πάρει τις τύχες στα δυνατά της χέρια
Εχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της ταξικής πάλης.Είμαστε σίγουροι ότι η εργατική τάξη θα πάρει τις τύχες στα δικά της δυνατά χέρια, τα δουλεμένα στο καμίνι των πολύχρονων αγώνων της.
Παρότι η σφραγίδα της αντεπανάστασης είναι ακόμα ισχυρή, παρά το ιστορικό πισωγύρισμα που ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες, παρά το προσωρινό αδυνάτισμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, συνολικά του επαναστατικού κινήματος, το μέλλον μάς κοιτάζει μέσα από όλα τα παράθυρα της Ιστορίας.
Υπάρχει και δρα πρωτοπόρα το ΚΚΕ. Με νέες επεξεργασίες, στηριγμένες πλέον πολύ γερά στη μελέτη της πείρας του παρελθόντος, με επαναστατική στρατηγική που απαντά στα σύγχρονα προβλήματα της εποχής, μιας εποχής που εξακολουθεί περισσότερο από πριν να είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
Η εργατική τάξη και το κίνημά της, βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα, ανασυγκροτείται σε ταξική κατεύθυνση. Αγκαλιάζει αργά, αλλά σταθερά, πλατιά τις κοινωνικές δυνάμεις της συμμαχίας για την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη και ανατροπή.
Μπορούμε να δυναμώσουμε αυτόν το βηματισμό. Το σημειωτόν και το αργόσυρτο βήμα με τα παραπατήματα, να δώσει τη θέση του στον σταθερό βηματισμό, στο τροχάδην, να πάρουμε τη θέση μας από σήμερα, να είμαστε πανέτοιμοι για το ιστορικό άλμα.
Ολόκληρη η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στη χτεσινή εκδήλωση θα δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».
Ριζοσπάστης Πέμπτη 28 Νοέμβρη 2019
Ριζοσπάστης Πέμπτη 28 Νοέμβρη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου