Κανιβαλισμός

Οσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα στη διαχείριση της πανδημίας, τόσο δυναμώνει η προσπάθεια της κυβέρνησης να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της πίσω από την περιβόητη «ατομική ευθύνη», την οποία παρουσιάζει ως «μοναδικό γιατρικό». Αυτή η προσπάθεια, μάλιστα, παίρνει χαρακτηριστικά απειλών και αγριάδων, που παραπέμπουν σε «κοινωνικό αυτοματισμό» ή και κανιβαλισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ορισμένοι αστοί δημοσιολόγοι, που ασχολούνται συστηματικά τις τελευταίες μέρες με το ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα ενός ενδεχόμενου lockdown και ποιοι δεν τους καίγεται καρφί «αν θα δουλεύει η οικονομία». Στις χυδαίες και επικίνδυνες αναλύσεις τους «βλέπουν» εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και συνταξιούχους που αδιαφορούν για το lockdown, αφού «οι μισθοί και οι συντάξεις θα συνεχίσουν να πέφτουν κάθε μήνα», φέρνοντάς τους σε αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους επιχειρηματίες, που «θα πληρώσουν τη νύφη μιας ενδεχόμενης καραντίνας, ενώ έχουν από πάνω να πληρώνουν για τους δημόσιους υπάλληλους και τους συνταξιούχους». Κάποιος άλλος σχολιαστής του ίδιου φυράματος «το τερμάτισε», διαφημίζοντας το «πετυχημένο μοντέλο της Σουηδίας» (εκείνο που οι ίδιοι κρέμαγαν στα μανταλάκια όταν αλλιώς «βάραγε το νταούλι» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου), επειδή - λέει - εκεί δεν μπήκαν σε προτεραιότητα οι «συνταξιούχοι ψηφοφόροι», τους οποίους άφησαν να πεθάνουν στους οίκους ευγηρίας, αλλά οι νέοι εργαζόμενοι, που «πρέπει να εργαστούν και να ζήσουν - και να πληρώνουν τις συντάξεις»! Ο βούρκος του συστήματος που υπηρετούν πραγματικά δεν έχει πάτο. Και όσο φουσκώνει το δεύτερο κύμα της πανδημίας, τόσο επιβεβαιώνει ότι «ο ιός είναι ο καπιταλισμός» και μοναδική «γιατρειά» η ανατροπή του.

Ολοι μαζί;

«Τι τον μπλέκετε τον φασισμό; Οι Ελληνες όλοι μαζί πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου ενάντια στην ιταλική επιδρομή. Θα το έκαναν είτε οι εχθροί ήταν Γάλλοι, είτε ήταν Ολλανδοί, είτε οτιδήποτε...». Απόψεις όπως αυτή για τον ιταλοελληνικό πόλεμο έδιναν κι έπαιρναν την περασμένη βδομάδα, με αφορμή την 28η Οκτώβρη. Αναλύσεις που αποδεικνύουν ότι για την εξυπηρέτηση των οραμάτων της αστικής τάξης ο βιασμός της ιστορικής αλήθειας είναι αναπόφευκτος, προκειμένου να συντηρείται ο μύθος της «εθνικής ομοψυχίας», της υποταγής δηλαδή του λαού στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Προσπερνώντας το γεγονός ότι ο επιδρομέας το 1940 δεν ήταν άλλος από το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, ποιοι ήταν οι «όλοι μαζί»; Ηταν μαζί ο Μεταξάς με το λαό που πολεμούσε; Δεν διάβασαν πουθενά οι «ολοιμαζάκηδες» ότι οι κομμουνιστές κρατούμενοι ζήτησαν να πάνε στο μέτωπο και η δικτατορική κυβέρνηση αρνήθηκε, ενώ αργότερα τους παρέδωσε στους χιτλερικούς; Δεν έχουν ακούσει για τους χιλιάδες φαντάρους που «περήφανα» εγκαταλείφθηκαν στο μέτωπο από «όλη μαζί» την άρχουσα τάξη και επέστρεψαν από την Αλβανία με τα πόδια στην Αθήνα; Δεν έχουν ακούσει ότι «όλη μαζί» η ίδια αυτή φάρα (καπιταλιστές, βασιλείς και αστοί πολιτικοί) μετά την εισβολή των Γερμανών είτε εγκατέλειψε τη χώρα, είτε συνεργάστηκε με τους ναζί, είτε λούφαξε περιμένοντας το λαό να βγάλει το φίδι από την τρύπα; Ας αφήσουν λοιπόν τα κόλπα. Γιατί αν κάτι δείχνει το 1940, αλλά και το '41 και το '42 και όλη η δεκαετία της ηρωικής πάλης του λαού μας, είναι ότι η δική του ενότητα, η δική του οργάνωση, δεν έχει καμία σχέση με την περιβόητη «εθνική ομοψυχία», που την επικαλούνται οι «από πάνω» όταν θέλουν να τον τσακίσουν.

Ξεχασιάρηδες

Οργισμένος δηλώνει ο ΣΥΡΙΖΑ για τον «οδοστρωτήρα του Βρούτση», όπως ονομάζει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που φέρνει η ΝΔ για να θεσμοθετήσει τη 10ωρη δουλειά και τα νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση. Στην πραγματικότητα, προσπαθεί να βουτήξει στην αντεργατική κολυμβήθρα της ΝΔ, που έχει διαχρονικά πρωτοστατήσει ως κυβέρνηση σε αντεργατικές ανατροπές, για να ξεπλύνει τα δικά του «ανομήματα» και να πάρει συγχωροχάρτι από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν προκαλεί απορία το γεγονός ότι τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας μια «ανασκόπηση» της τελευταίας δεκαετίας, «πηδούσαν» από το 2011, οπότε ψηφίστηκε η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», κατευθείαν στο σήμερα, αφήνοντας απέξω μεταξύ άλλων και τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τι θέλουν να κρύψουν; Τον νόμο Αχτσιόγλου για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, που είχε ψηφιστεί με χέρια και με πόδια από τη ΝΔ. Την εφαρμογή του νόμου για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος «δικαίωνε» τον Βρούτση, μπήγοντας ένα ακόμα «καρφί» στην καρδιά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. «Ξέχασαν» επίσης να αναφέρουν το 9ήμερο χωρίς ρεπό στη Σύμβαση του ΟΣΕ που είχαν υπογράψει ως κυβέρνηση, όπως και το 11ήμερο συνεχόμενης δουλειάς για τους νοσοκομειακούς γιατρούς, που είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Ολα αυτά αθροίζονται στις πλάτες των εργαζομένων, όχι ως «περασμένα ξεχασμένα», αλλά ως εργαλεία που αξιοποιούν καθημερινά η εργοδοσία για να βαθαίνει την εκμετάλλευση και η κυβέρνηση της ΝΔ για να πάει ένα βήμα πιο πέρα την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση.

Τσίμπλες

Τις προάλλες διαβάζαμε στον Τύπο ότι ο ναζιστής Παππάς δεν πιάστηκε έγκαιρα από την αστυνομία επειδή ...δεν ζούμε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως αυτά των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, όπου οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα «υπέφεραν» από τον στενό κορσέ του κράτους. Λίγες μέρες μετά, ακούσαμε έναν άλλον τύπο στο ραδιόφωνο να λέει ότι δεν έγινε και τίποτα που δεν πιάστηκε ο Παππάς, «δεν το θεωρώ και συγκλονιστικό το ότι κρύβεται για λίγες μέρες (...) έγινε μια αβλεψία, εντάξει τώρα». Δεν είναι μόνο ότι κοιμούνται και ξυπνάνε με την τσίμπλα του αντικομμουνισμού κολλημένη στο μάτι, αλλά και ότι προσπαθούν με πάθος να ξελασπώσουν το κράτος και τους μηχανισμούς του για «αβλεψίες» και «παραλείψεις» που γεννούν πολλά ερωτήματα. Τη στιγμή μάλιστα που οι ίδιες υπηρεσίες «δουλεύουν ρολόι» όταν πρόκειται να ξυλοφορτώσουν το λαό στις διαδηλώσεις ή να συλλάβουν 14χρονους μαθητές που αγωνίζονται.

Ριζοσπάστης