Σε νέο χώρο, στο πρώην στρατόπεδο «Καρατάσιου», στην Πολίχνη, ξεκινάνε την ερχόμενη Πέμπτη οι εκδηλώσεις του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην πόλη
Στην τελική ευθεία των προετοιμασιών, μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να «μεταμορφώσουν» με τη συλλογική εθελοντική δουλειά τους έναν ακόμα χώρο απ' όπου θα περάσει το Φεστιβάλ.
Η αλλαγή χώρου εξάλλου δεν αποτελεί κάτι νέο: Αν και το μεγαλύτερο πολιτιστικό - πολιτικό γεγονός για την πόλη έχει καθιερωθεί για τους νεότερους να λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια, από το 2008, στο πρώην στρατόπεδο «Παύλου Μελά», οι μεγαλύτεροι θυμούνται πως οι «κόκκινες πολιτείες» του Φεστιβάλ στη 47χρονη πορεία τους έχουν φιλοξενηθεί σε μια σειρά από χώρους και περιοχές της Θεσσαλονίκης.
Από το 1975, οπότε το πρώτο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο Τριανδρίας, πολλές είναι οι γειτονιές της πόλης που κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουν υποδεχτεί τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που ήδη από τον Αύγουστο ξεκινούσαν τις εργασίες προετοιμασίας. Το στρατόπεδο «Καρατάσιου», συγκεκριμένα, θα αποτελέσει τη 12η τοποθεσία όπου έχει πραγματοποιηθεί το Φεστιβάλ.
Χώροι παραμελημένοι, σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και σκουπιδότοποι, όπως αυτός της Νέας Τερψιθέας στη Σταυρούπολη, όπου το Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε το 1983 και το 1984, μετατράπηκαν μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, με την εθελοντική δουλειά των μελών και των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, σε χώρους καθαρούς, περιποιημένους, όπου μπορούσαν να λειτουργούν παιδότοποι, εξέδρες, στέκια μαθητών, φοιτητών και νέων εργαζομένων, οι γνωστές «κόκκινες πολιτείες» του Φεστιβάλ. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανάδειξης ελεύθερων χώρων στη Θεσσαλονίκη αποτελούν, μαζί με τον χώρο της Νέας Τερψιθέας, τα πρώην στρατόπεδα «Στρεμπενιώτη» στη Νεάπολη και «Κόδρα» στην Καλαμαριά, που διαμορφώθηκαν για να φιλοξενήσουν τις «κόκκινες πολιτείες» του Φεστιβάλ το 1985 και το 1996, αντίστοιχα.
Η πραγματοποίηση των Φεστιβάλ στους παραπάνω χώρους συνοδεύτηκε με την ανάδειξή τους, την προβολή τους ως αναξιοποίητων: Μέσα από συνεντεύξεις, εκδηλώσεις και παρεμβάσεις στελεχών του Κόμματος και της ΚΝΕ σταθερά αναδείχτηκε ότι οι χώροι αυτοί, αντί να ρημάζουν, μπορούν να αξιοποιηθούν για να καλυφθούν οι ανάγκες του λαού και της νεολαίας, να γίνουν χώροι άθλησης, πολιτισμού και ψυχαγωγίας.
Ο «απόηχος» ήταν κάθε φορά σημαντικός: Ετσι, ο χώρος στη Νέα Τερψιθέα, στη Σταυρούπολη, με τη συμβολή της δημοτικής αρχής του κομμουνιστή δημάρχου Χρήστου Τσακίρη, στη συνέχεια μετατράπηκε σε πάρκο. Το στρατόπεδο «Στρεμπενιώτη» αποτελεί πλέον οργανωμένο χώρο άθλησης, με γήπεδα, στάδιο και κολυμβητήριο, έργο στο οποίο συνέβαλε επίσης με τις διεκδικήσεις της η δημοτική αρχή του κομμουνιστή δημάρχου Αλέξανδρου Μπινιώρη. Από την άλλη, η διεξαγωγή του Φεστιβάλ στο πρώην στρατόπεδο «Κόδρα», για το οποίο εκκρεμούσε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την απόδοση του χώρου, αποτέλεσε ορόσημο, καθώς αυτός αξιοποιήθηκε για πρώτη φορά.
Η ανάδειξη των ελεύθερων χώρων όπου πραγματοποιείται το Φεστιβάλ συνεχίζεται και τώρα, όπως μας μεταφέρει ο Γιάννης Βασιλειάδης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και του Γραφείου Περιοχής της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ:
«Η ανάδειξη και η πάλη για την αξιοποίηση προς όφελος του λαού και της νεολαίας των πρώην στρατοπέδων "Παύλου Μελά" και "Καρατάσιου" στη Δυτική Θεσσαλονίκη μέσα από τη διοργάνωση του Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" αποτελούν μια σημαντική συνεισφορά των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη που αναγνωρίζεται πλατιά από τον λαό της πόλης μας.
Ολα αυτά τα χρόνια, έτσι και φέτος, στα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα από την πρώτη μέρα που ξεκινάει η διαμόρφωση του χώρου που υποδέχεται κατά τη διάρκεια του τριημέρου τους χιλιάδες επισκέπτες, σμίγουν οικοδόμοι με ζωγράφους και άλλους καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς που βοηθούν στον ελεύθερο χρόνο τους στη διαμόρφωση του χώρου, εργάτες μετά το μεροκάματο με τις φόρμες τους και πολλές φορές με τα εργαλεία της δουλειάς, μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου με τους φίλους τους, φοιτητές που "κλέβουν χρόνο" από το διάβασμα για την εξεταστική του Σεπτέμβρη, νέοι από κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης, για να βάλει ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του ένα λιθαράκι για να στηθεί το Φεστιβάλ. Ο σύντροφος συνταξιούχος που έρχεται κάθε χρόνο από κάποιο απομακρυσμένο χωριό του νομού για να βεβαιωθεί ότι όλα πάνε καλά με το στήσιμο και να σου πει ιστορίες από τα πρώτα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, ο μαθητής που δεν έχει πιάσει ποτέ μέχρι τώρα ούτε σφυρί ούτε έχει βάψει με το πινέλο και τη βούρτσα αλλά θα μάθει για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ. Ο φοιτητής και η φοιτήτρια που θα δουν με τα μάτια τους την ανωτερότητα της συλλογικής σχεδιασμένης δουλειάς και θα μοιραστούν έναν κοινό στόχο για πρώτη φορά, χωρίς να παρεμβάλλονται σχέσεις ανταγωνισμού, ιδιοτέλειας, προσωπικού οφέλους κ.ο.κ. Μια μικρογραφία της κοινωνίας που θέλουμε να χτίσουμε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου