«Δύο χιλιάδες εφτακόσιες μέρες σ' αυτό το νησί του διαβόλου, εννιά μίλια ανατολικά απ' τη Σύρο, άγονο, άνυδρο με μόνους κάτοικους τους αρουραίους, τους σκορπιούς και τα γαϊδουράγκαθα, να σε δέρνει μερόνυχτα εκείνος ο δαιμονισμένος άνεμος, να σε τυφλώνει η αντάρα του αγριεμένου πελάγου και να μη βλέπεις καΐκι για παρηγοριά μέρες πολλές, σκασμένος από τη δίψα, νηστικός και άρρωστος χωρίς γιατρό και περίθαλψη καμιά και από πάνω να λυσσομανάει ο βούρδουλας - τα μπαμπού - του Γλάστρα, φορτωμένος πέτρες και βράχια ολημέρα στην ανηφόρα προς το ''Ιστίμπεη'', να σπαρταράς κρεμασμένος στη "Συκιά" για "παραδειγματισμό"».
(Μαρτυρία του Γιάννη Κατσαντώνη, κρατούμενου στη Γυάρο, χαραγμένη στο Μνημείο «Ρωγμή» που έστησε η ΚΕ του ΚΚΕ στο νησί)
Αυτοί, η αστική τάξη και όσοι την υπηρετούν, που έφτιαξαν «θανατονήσια» για χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές, για να φυλάξουν τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών.
Αυτοί που στους «θαλάμους» και τις «συκιές» βασάνισαν χιλιάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, οι οποίοι έκαναν το μεγαλύτερο έγκλημα για την αστική τάξη, πάλεψαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, είναι που... «καταδικάζουν τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται».
Εκείνοι που έβαλαν για δεσμοφύλακες δοσίλογους και συνεργάτες των ναζί, και κρατούμενους εκείνους που απελευθέρωσαν με το όπλο στο χέρι την Ελλάδα από τον φασισμό, μιλάνε για «δύο άκρα» και εξισώνουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό, προσπαθούν μάταια να ξαναγράψουν την Ιστορία με βρώμικο μελάνι και εκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ.
Αλλά αλήθεια, μιας και τόσο τους νοιάζει η Ιστορία, τι εμποδίζει, δεκαετίες τώρα, όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις να δώσουν όχι εκατομμύρια αλλά μερικές χιλιάδες για να φτιάξουν μια αποβάθρα και να αναδείξουν τον ιστορικό αυτό τόπο που έχουν αφήσει στην εγκατάλειψη;
Αφού τόσο «ξένα» λένε ότι είναι όλα αυτά στην αστική τους δημοκρατία, τι τους εμποδίζει να κάνουν τον τόπο επισκέψιμο για τις νέες γενιές και τα σχολεία, για να μαθαίνουν οι νέοι την Ιστορία που έγραψε ο λαός μας;
Νομίζουν ότι έτσι θα ξορκίσουν την ταξική πάλη;
Αυτά, λέει, ανήκουν στο παρελθόν κι εκείνοι κοιτάνε στο «μέλλον».
Στο παρελθόν ανήκει το σάπιο σύστημά τους και εκεί δεν υπάρχει κανένα μέλλον για τους λαούς, παρά μόνο φτώχεια, εκμετάλλευση, πόλεμοι και βάσανα χωρίς τέλος.
Ο μόνος που μπορεί, που έχει συμφέρον να κοιτάξει μπροστά, στο μέλλον, στην κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, είναι η εργατική τάξη, ο λαός.
Με όπλο τους και τα διδάγματα από την Ιστορία που έγραψαν, πιο έτοιμοι για να γυρίσει οριστικά ο τροχός της Ιστορίας προς τα εμπρός.
Μέσα από τις ανεξίτηλες «ρωγμές» που ανοίγει η δράση των κομμουνιστών στο σκουριασμένο σύστημα κάθε μέρα, κάθε ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου