Μέλλον ...σεΐχη επιφυλάσσει στον λαό η έναρξη ερευνών για τους υδρογονάνθρακες της Κρήτης από την αμερικανική «Exxon Mobil», αν πιστέψει κανείς την κυβερνητική προπαγάνδα, που σιγοντάρουν με τη στάση τους και τα άλλα αστικά κόμματα. Το ψέμα τους όμως είναι πιο βαθύ και από τις τάφρους στον βυθό της Μεσογείου!
Ακόμα κι αν επιβεβαιωθούν οι ποσότητες φυσικού αερίου για τις οποίες μιλάνε, οι ενεργειακοί όμιλοι θα αξιοποιήσουν τα κοιτάσματα που τους δόθηκαν «προίκα» από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ για τα δικά τους κέρδη. Αυτό σημαίνει από κάθε άποψη, ότι χαμένος θα είναι ο λαός.
Πρώτα απ' όλα, τα περί «φτηνότερης Ενέργειας» δεν στέκουν ούτε ως κρύο αστείο. Το ξέρουν καλά τα κυβερνητικά στελέχη, που έτρεχαν χτες να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, διευκρινίζοντας το αυτονόητο: Ότι η χώρα δεν θα προμηθεύεται το φυσικό αέριο δωρεάν, αλλά με τιμές αγοράς.
Μ' αυτές, δηλαδή, τις τιμές που καίνε τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς κι αφήνουν λαϊκά σπίτια, σχολεία, κοινωνικές δομές στην «κατάψυξη», για να ζεσταίνονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Στο πλαίσιο της ίδιας αυτής αγοράς, λειτουργούν μηχανισμοί όπως το χρηματιστήριο Ενέργειας και το φυσικό αέριο αναγορεύεται σε βασικό ηλεκτροπαραγωγό καύσιμο, απογειώνοντας το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας.
Ούτε την ενεργειακή επάρκεια της χώρας εγγυάται η ανακάλυψη των υδρογονανθράκων, αφού ιδιοκτήτες του φυσικού αερίου είναι οι ενεργειακοί κολοσσοί που το εμπορεύονται με κριτήριο τα κέρδη τους και όχι τις ενεργειακές ανάγκες της κάθε χώρας που διαθέτει πλούσια κοιτάσματα.
Δεν είναι, επίσης, λίγα τα παραδείγματα διεθνώς, για το πώς οι λαοί βυθίζονται στην ενεργειακή φτώχεια, την ώρα που οι χώρες τους «κολυμπάνε» στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, ενώ οι ενεργειακοί τους όμιλοι σπάνε το ένα ρεκόρ κερδοφορίας μετά το άλλο.
Με πρώτες τις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου η εξόρυξη φυσικού αερίου εκτοξεύτηκε τα προηγούμενα χρόνια, μετατρέποντάς τις από εισαγωγέα στον μεγαλύτερο εξαγωγέα LNG, αλλά ένα στα έξι σπίτια ξεπαγιάζει, με τις οφειλές των νοικοκυριών στις εταιρείες Ενέργειας να αυξάνονται κατά 97% την τελευταία τριετία!
Ούτε ως αστείο δεν στέκουν όμως και όσα ακούγονται για τη διασφάλιση τάχα των κυριαρχικών δικαιωμάτων από την παρουσία των ενεργειακών κολοσσών, τύπου «Exxon Mobil» στις ελληνικές θάλασσες.
Και μόνο το γεγονός ότι, πριν το ερευνητικό απλώσει το πρώτο καλώδιο, ο πρωθυπουργός ζητάει από τις ΗΠΑ να παρέμβουν στη Λιβύη για «να διερευνήσουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε από κοινού υδρογονάνθρακες» μιλάει από μόνο του.
Οι υδρογονάνθρακες και τα συμφέροντα των ομίλων γίνονται «καταλύτης» στη χάραξη των θαλάσσιων ζωνών, με επώδυνους συμβιβασμούς για τα κυριαρχικά δικαιώματα και με την εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπως έγινε και στην περίπτωση του Λιβάνου με το Ισραήλ, η οποία προβάλλεται ως «πρότυπο διευθετήσεων» στην περιοχή.
Τα όποια νέα κοιτάσματα θα μπουν μαζί με τα υπόλοιπα στη «λεία» που μοιράζουν μεταξύ τους κράτη και ενεργειακοί όμιλοι με σφοδρούς ανταγωνισμούς και ιμπεριαλιστικά παζάρια.
Αυτοί οι ανταγωνισμοί αποτελούν και τον μεγάλο κίνδυνο για τους λαούς, που τους πληρώνουν με πολέμους, επεμβάσεις, «θερμά» και «ψυχρά» επεισόδια, με τους ενεργειακούς δρόμους «κλειδωμένους στο στόχαστρο» των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Κάθε βήμα, λοιπόν, στον ενεργειακό σχεδιασμό του κεφαλαίου, εγκλωβίζει ακόμα περισσότερο τον λαό στη δίνη των ανταγωνισμών, τον κρατάει ακόμα πιο σφιχτοδεμένα όμηρο στα ενεργειακά και γεωπολιτικά παιχνίδια των ιμπεριαλιστών.
Για να σπάσει ο λαός αυτά τα δεσμά, για να αξιοποιήσει τις μεγάλες πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας για τις δικές του ανάγκες και για αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους γείτονες λαούς, ο δρόμος περνάει μέσα από την πάλη για τη δική του εξουσία σε σύγκρουση με τις κατευθύνσεις και τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τις δεσμεύσεις σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Μόνο η κοινωνική ιδιοκτησία του πλούτου αυτού, ο ενεργειακός σχεδιασμός του σοσιαλισμού μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών, για να εξαλειφθούν η ενεργειακή φτώχεια και η ανεργία, να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές, να προστατευτούν η ασφάλεια των εργαζομένων, το περιβάλλον και η υγεία του λαού.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 11 Νοέμβρη 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου