Στη νιοστή

 

«Μεγαλύτερη περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής μέσα από σειρά δεσμεύσεων για μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις, που θα συμβάλουν στη μείωση του χρέους». Αυτό είναι λίγο πολύ το «ζουμί» της πρότασης της Κομισιόν για τους νέους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο θυμίζουμε ότι βρισκόταν σε αναστολή κατά τη διάρκεια της πανδημίας, προκειμένου να ανοίξουν οι «κρουνοί» της κρατικής χρηματοδότησης στους επιχειρηματικούς ομίλους. Τώρα ο λογαριασμός των «επεκτατικών» μέτρων για τη στήριξη του κεφαλαίου καταφτάνει με γρήγορους ρυθμούς. Γιατί τίποτα παραπάνω από «μνημόνιο στη νιοστή» δεν σηματοδοτούν οι «δεσμεύσεις για νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις». Και μπορεί οι ανταγωνισμοί στην ΕΕ να μην επιτρέπουν ακόμα ασφαλείς προβλέψεις για το πού θα κάτσει η μπίλια, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι - όπως δείχνει και η πρόταση της Κομισιόν - όποιος συμβιβασμός κι αν γίνει για «μεγαλύτερη περίοδο» διαχείρισης των κρατικών χρεών, όπως επιδιώκουν ιδιαίτερα τα υπερχρεωμένα κράτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, θα έρθει με αντάλλαγμα τους ακόμα αυστηρότερους όρους για νέα αντιλαϊκά μέτρα. Αλλη μια απόδειξη ότι τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από τους στόχους της αστικής τάξης και τις εναλλαγές στη διακυβέρνηση για την επίτευξή τους. Μόνο από τον αγώνα του σε σύγκρουση με την αστική τάξη και την ιμπεριαλιστική ένωση μπορεί να ελπίζει, βάζοντας τους δικούς του στόχους, για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών.

Κρίσιμες

«Κρίσιμες ώρες για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, για την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα» είναι κατά τον ΣΥΡΙΖΑ αυτές που διανύουμε, μετά τις νέες αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις, και καλεί «το πολιτικό σύστημα να προστατέψει την αξιοπρέπειά του». Σαν να λέμε δηλαδή ...τη χαμένη του τιμή! Αλλά μήπως δεν είναι αυτοί οι «θεσμοί» και το πολιτικό τους σύστημα, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν βάλει τη «βούλα» στη «νόμιμη» παρακολούθηση των πάντων με το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο διά χειρός ΕΕ - κεφαλαίου; Γι' αυτά δεν ξέρει τίποτα; Και, αλήθεια, η παρακολούθηση ενός ολόκληρου κόμματος, του ΚΚΕ, η οποία ξεκίνησε επί των ημερών του, πώς και δεν ταράζει καθόλου τη «δημοκρατική» ψυχή του, αλλά αντιθέτως χέρι - χέρι με τη ΝΔ συμμετέχει στην επιχείρηση συγκάλυψης της υπόθεσης; Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια: Η αστική δημοκρατία όχι μόνο δεν «αυτογιατρεύεται», αλλά σαπίζει ολοένα και περισσότερο, όσο το εκμεταλλευτικό σύστημα γίνεται πιο αντιδραστικό και σκοντάφτει από το ένα αδιέξοδο στο άλλο. Οι ώρες είναι όντως κρίσιμες και ο λαός δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικτατορία, στους θεσμούς της και στους διαχειριστές της. Να μη δεχτεί ως «κανονικότητα» το δίκτυο παρακολούθησης και φακελώματος, που έχει βασικό στόχο τον δικό του αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα και ελευθερίες.

Στον «κουβά»

Μεγαλύτερη αγωνία και από τα αμερικανικά δίκτυα είχαν κάποια ΜΜΕ στη χώρα μας, για τη σύνθεση της Γερουσίας των ΗΠΑ. Στις ανταποκρίσεις τους ξεχωρίζει ο «γερουσιαστής με τα τατουάζ και την κουκούλα», που «κατατρόπωσε» τον «υποψήφιο - φίλο του Ερντογάν». Το σίριαλ αυτό έρχεται μετά το «ποντάρισμα» στον γνωστό Μενέντεζ και τα «εμπόδια» που θα έβαζε στις ΗΠΑ για την πώληση των F-16 στην Τουρκία, τα οποία, όπως ήταν αναμενόμενο, αποδείχθηκαν «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Αντίστοιχα «πονταρίσματα» έκαναν βέβαια και στον νέο πρέσβη των ΗΠΑ, επικαλούμενοι την καταγωγή και το ...χωριό του στην Αιτωλοακαρνανία. Ομως, μόλις μια βδομάδα πριν, ξεφούρνισε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη γραμμή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ: «Βρείτε τα με την Τουρκία - λύστε τις διαφορές σας», στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής. Δεν λέμε λοιπόν, φιλότιμη είναι η προσπάθεια που κάνουν τα παπαγαλάκια της «ελληνοαμερικανικής συνεργασίας» να πλασάρουν στον λαό τα περί «φιλελλήνων στις ΗΠΑ» που τάχα «μας θωρακίζουν» απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής κυβέρνησης. Ομως, επειδή κάτι τέτοιες προσδοκίες πάνε πάντα στον «κουβά», το μόνο που καταφέρνουν είναι να αυτογελοιοποιούνται. Πόσο μάλλον όταν ασχολούνται μέχρι και με τα φούτερ που φορούν οι υποψήφιοι γερουσιαστές των ΗΠΑ...

Κοσμογονία

«Στην Ελλάδα, εν μέσω της δυσκολότερης διεθνούς συγκυρίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συντελείται μια κοσμογονία: Αρχισαν οι σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό και την άμεση εξόρυξη φυσικού αερίου σε ένα τεράστιο μέρος της ελληνικής επικράτειας. Η Ελλάδα είναι ηγέτιδα δύναμη στην αύξηση της συμμετοχής των ΑΠΕ στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Η ανεργία μειώνεται ραγδαία και οι επενδύσεις αυξάνονται αλματωδώς. Οι εξαγωγές μας καλπάζουν. Απέναντι στην ακρίβεια τρέχουμε ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα κοινωνικής στήριξης στην Ευρώπη». Αυτά είπε χτες, μια μέρα μετά τη μεγάλη απεργία, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Μόνο που ο κόσμος που περιγράφει, καμιά σχέση δεν έχει με εκείνον στον οποίο ζουν οι χιλιάδες διαδηλωτές της περασμένης Τετάρτης. Τρελαίνει το θράσος της κυβέρνησης, όταν ο πληθωρισμός καλπάζει και το «καλάθι του νοικοκυριού» αποδεικνύεται σκέτη κοροϊδία. Οταν το κόστος επιβίωσης για τα λαϊκά νοικοκυριά έχει εκτοξευθεί, αλλά το αίτημα για κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης και του ΕΦΚ στα καύσιμα απορρίπτεται εν χορώ από τα αστικά κόμματα, για να μη θιγούν οι «αντοχές της οικονομίας». Οσο για τις επιδόσεις στις εξορύξεις και τις ΑΠΕ, καμιά αξία δεν έχουν για τον λαό, που θα συνεχίσει να πληρώνει πανάκριβα το ρεύμα. Η τοποθέτηση του εκπροσώπου έχει όμως και ψήγματα αλήθειας. Γιατί είναι όντως κοσμογονία για τους ομίλους που επενδύουν στην «πράσινη» οικονομία, καθώς ρέει άφθονο το παραδάκι από το περιλάλητο Ταμείο Ανάκαμψης, όταν για τον λαό δεν περισσεύει ούτε σεντ...

 

Ριζοσπάστης