Αποσπάσματα από την παρέμβαση του Γιώργου Πέρρου
Το λέμε και μέσα στο συνέδριο: Το έγκλημα στα Τέμπη δεν πρέπει να ξεχαστεί. Δεν ήταν ούτε δυστύχημα ούτε ατύχημα, αλλά ένα προδιαγεγραμμένο και διαρκές έγκλημα.
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω για τη στάση της ΓΣΕΕ. Το κύρος της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στους εργαζόμενους έχει ξεπεράσει τον πάτο, συναντά την απόλυτη απαξίωση. Η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ που βγήκε για να δικαιολογήσει την προχτεσινή στάση της ενάντια στην απεργία ίσως είναι η μόνη ανακοίνωση της τριτοβάθμιας οργάνωσης που διακινήθηκε τόσο πλατιά στους εργαζόμενους, πήγε από στόμα σε στόμα δημιουργώντας συναισθήματα απέχθειας και ειρωνείας.
Ολοι οι χώροι δουλειάς είναι μια "κοιλάδα των Τεμπών". Η γνωστή πλέον έκφραση "πάμε και όπου βγει" είναι η ανομολόγητη συνήθεια σε πλήθος βαρδιών και εργασιών. Το κέρδος είναι η αιτία που οι επιχειρηματικοί όμιλοι αδυνατίζουν την ασφάλεια και τα μέτρα προστασίας, το κέρδος είναι αιτία που η πανδημία έγινε ευκαιρία για λίγους, το κέρδος είναι η αιτία που στο όνομά του οι εργοδότες έχουν καταρρίψει τα στοιχειώδη μέτρα για την Υγεία και Ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
Είναι ώριμο να ανάβει ο πήχης των διεκδικήσεων που θα προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή, να ζούμε και να εργαζόμαστε με ασφάλεια. Είναι ώριμο να διεκδικήσουμε σύγχρονες, ασφαλείς, φτηνές μαζικές μεταφορές, κόντρα στην πολιτική που βάζει την ασφάλεια των επιβατών και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο ζύγι του κόστους και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Να παλέψουμε για την ενίσχυση του δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας. Να διεκδικήσουμε άμεσα μέτρα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας. Ελεγχος εδώ και τώρα αντισεισμικής θωράκισης σε σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, χώρους δουλειάς πριν είναι αργά.
Μόνο αυτήν τη βδομάδα θρηνήσαμε έναν ακόμα νεκρό εργάτη στην Αρκαδία, έναν νεκρό εργάτη σε λατομείο στον Νέστο, μέσα στα δεκάδες εργοδοτικά εγκλήματα των τελευταίων μηνών. Δεν είμαστε αριθμοί. Εδώ και τώρα, άμεσα μέτρα προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειας σε όλους τους χώρους δουλειάς. Να διεκδικήσουμε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε Υγεία, Παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες πολιτικής προστασίας.
Τρία χρόνια πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Τρία χρόνια σκληρής δοκιμασίας για την εργατική τάξη της χώρας μας, μια περίοδος με νέα αντιλαϊκά μέτρα από την κυβέρνηση και με ακόμα πιο σκληρή επίθεση από τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Σε αυτά τα χρόνια αναδείχτηκε ακόμα πιο καθαρά ο ρόλος της ηγεσίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ και των δυνάμεων που τη στηρίζουν. Αποδείχτηκε στη ζωή ότι ο χαρακτηρισμός κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός δεν είναι άδικος ούτε υπερβολικός.
Σ' αυτές τις συνθήκες, ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας, όπου ο συλλογικός αγώνας των εργαζομένων ήταν ζήτημα "ζωής ή θανάτου" αναδείχτηκε ακόμα πιο αποφασιστικά τι σημαίνει να αγωνιζόμαστε για "συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών".
Το ξέσπασμα της πανδημίας φανέρωσε ακόμα πιο καθαρά πως στο σύστημα της εκμετάλλευσης, όχι μόνο δεν είμαστε "όλοι μαζί" αλλά ότι ο κόσμος των εκμεταλλευτών και ο κόσμος των εκμεταλλευομένων είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι.
Ο ιός του κορονοϊού δεν ήταν απλά ένας αόρατος εχθρός όπως αναφερόταν. Τα μέτρα που πάρθηκαν ήταν ταξικά για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η εκμετάλλευση των πολλών και όχι για να σωθεί ο λαός αλλά για να θωρακιστεί το σύστημα της εκμετάλλευσης και να αντιμετωπίσει τη νέα κρίση. Ηταν άγρια μέτρα στρατηγικού χαρακτήρα, χρόνια επεξεργασμένα και υπογεγραμμένα στα συρτάρια, τα οποία επισπεύστηκαν με αφορμή την πανδημία.
Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ συντάχθηκε με τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και των ομίλων, κάλεσε σε γενικό σιωπητήριο αποτελώντας για μία ακόμα φορά τον χρήσιμο σύμμαχο της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων. Σε συνθήκες πανδημίας κλείδωσε τα συνδικάτα, το κτίριο της ΓΣΕΕ και επιδίωξε να κάνει το ίδιο όλο το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα. Πίσω από το ομιχλώδες κυβερνητικό αφήγημα της "ατομικής ευθύνης" επιχείρησε τον αφοπλισμό των εργαζομένων εξαπολύοντας, μαζί με άλλους μηχανισμούς και επιτελεία των επιχειρηματικών ομίλων, άγρια ιδεολογική επίθεση απέναντι στους εργαζομένους, που τους καθιστούσαν υπεύθυνους για τη ζωή και την υγεία.
Αντιδράσαμε, δυναμώσαμε τη φωνή μας, πραγματοποιήσαμε μεγάλους αγώνες σε πολύ δύσκολες συνθήκες που έφεραν αποτελέσματα, προστάτευσαν τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Η καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ αναγνωρίζεται από κάθε άνθρωπο καλής θέλησης.
Δεν αποδεχτήκαμε την πλαστογραφία της "ατομικής ευθύνης" που διαλαλούσε η κυβέρνηση της ΝΔ για να κρύψει ότι τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, το δημόσιο σύστημα Υγείας ήταν "βαριά ασθενείς" από τις τεράστιες ελλείψεις και κενά, αποτέλεσμα της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις.
Απορρίψαμε τις Σειρήνες ενσωμάτωσης, τα γενικά και αόριστα συνθήματα του "θα λογαριαστούμε μετά", όπως καλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας έτσι χέρι βοήθειας στην κυβερνητική πολιτική.
Θέσαμε το ζήτημα της άμεσης οργάνωσης του αγώνα και της διεκδίκησης για να μείνει όρθιος ο λαός με το σύνθημα "ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ - ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ".
Την ώρα που η ηγεσία της ΓΣΕΕ ήταν απούσα σε κλάδους και χώρους δουλειάς και η μοναδική της δράση ήταν η δημιουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας καταγγελιών, οι αγώνες των υγειονομικών, των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ μέσα σε συνθήκες πανδημίας και απαγορεύσεων στρίμωξαν το κυβερνητικό αφήγημα της "ατομικής ευθύνης", ενίσχυσαν τις διεκδικήσεις ουσιαστικών μέτρων, αποκάλυψαν τις τεράστιες ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και της μεγαλοεργοδοσίας, πέτυχαν να αποσπάσουν μέτρα στήριξης της υγείας και του εισοδήματος, αναχαίτισαν την απροκάλυπτη καταστολή, την επίδειξη κρατικού αυταρχισμού και βίας.
Τέτοιος ήταν ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς του 2020 που έσπασε τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης, με τις εικόνες να μεταδίδονται σε όλο τον κόσμο, δίνοντας ελπίδα, κουράγιο και ζωντανό παράδειγμα για το πώς πρέπει να στέκονται οι εργάτες με τα συνδικάτα τους απέναντι στον αυταρχισμό, στην καταστολή, στον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης και των αγώνων τους, να διεκδικήσουν την προστασία της ζωής τους και την ανατροπή του "ορατού εχθρού" που είναι ο καπιταλισμός.
Τέτοιος ήταν ο εορτασμός της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 2020, όπου σε όλη τη χώρα συνδικάτα και συνδικαλιστές πέταξαν στα σκουπίδια τη διαταγή του αρχηγού της αστυνομίας, η οποία απαγόρευε τη συνάθροιση άνω των τριών καθ' άπασαν την επικράτεια για τρεις μέρες, θυμίζοντας μαύρες μέρες στον τόπο μας.
Το αντεργατικό οπλοστάσιο που προσέφερε η κυβέρνηση στους επιχειρηματικούς ομίλους με πρόσχημα την πανδημία, ανανεώθηκε και εμπλουτίστηκε. Ο νόμος - έκτρωμα του Χατζηδάκη βάφτισε "εκσυγχρονισμό" τις νέες αντεργατικές ανατροπές, το γύρισμα του ρολογιού έναν ακριβώς αιώνα πίσω με το χτύπημα του 8ωρου και την επιβολή 10ωρης εργάσιμης μέρας, την απαράδεκτη αυταρχική παρέμβαση στη ζωή και τη δράση των συνδικάτων.
Με αφετηρία τη μεγάλη σύσκεψη των συνδικάτων στο Σπόρτιγκ το 2021, ξεδιπλώθηκε ένα ευρύ κύμα από εκατοντάδες συνδικάτα σε όλη τη χώρα που έδωσαν μάχες μέσα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους με απεργίες, συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις με αιχμή αιτήματα που αντιπάλευαν στην πράξη την αντεργατική πολιτική, διεκδικώντας δουλειά με δικαιώματα, Συλλογικές Συμβάσεις και αυξήσεις στους μισθούς, απειθαρχώντας ταυτόχρονα στους αντεργατικούς νόμους που επιδίωκαν να βάλουν ταφόπλακα στα συνδικάτα.
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, συνδιαμορφωτής του νόμου κατά τη δήλωση του υπουργού, ισχυριζόταν πως δεν γνώριζε τα σχέδια της κυβέρνησης και χαρακτήριζε "γελοία" τα συνδικάτα που οργάνωναν την αγωνιστική απάντηση, που έπαιρναν απεργιακές αποφάσεις και προχωρούσαν σε μεγάλες απεργίες χωρίς τη συμμετοχή της. Εφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει την απεργία στις 26 Νοέμβρη 2020 απεργία χωρίς περιεχόμενο.
Οι μεγάλοι εργατικοί αγώνες στη ΛΑΡΚΟ, στην "e-food", στην COSCO, των μεταλλεργατών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, των οικοδόμων, των εργαζομένων των Πετρελαίων και των Λιπασμάτων της Καβάλας, των εργαζομένων στις μεταφορές, στη "Μαλαματίνα", στα Μεταλλεία Χαλκίδας, των εργαζομένων στο Φάρμακο, στη μεταποίηση Τροφίμων - Ποτών, των Καλλιτεχνών, έδωσαν συνολική ανάταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, έδωσαν αισιοδοξία, δυνάμωσαν το σύνθημα - υπόσχεση πως ο νόμος - έκτρωμα θα μείνει στα χαρτιά, έδωσαν κύρος στα συνδικάτα, καταξίωσαν ξανά τον ρόλο τους στα μάτια των εργαζομένων. Εγιναν χιλιάδες νέες εγγραφές στα σωματεία, τα έβγαλαν σε μεγάλο βαθμό από την ανυποληψία και τη συκοφάντηση όπου τα είχαν καταδικάσει η ηγεσία της ΓΣΕΕ και οι δυνάμεις που τη στηρίζουν.
Με αφορμή την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας και την τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμαζόταν χρόνια πριν, για τα κέρδη των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και για τον έλεγχο στην παραγωγή και μεταφορά Ενέργειας, δυνάμωσαν οι εργατικοί αγώνες και οι παρεμβάσεις ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και όλους τους εργαζόμενους να δουν την αλήθεια κατάματα.
Η κατάσταση της ζωής μας μπορεί να αλλάξει, με την πάλη μας και τη συλλογική μας οργάνωση. Πραγματική ώθηση μπορεί να δώσει η ενίσχυση της γραμμής πάλης που προωθούν τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αλλά και συνδικάτα που είναι ζωντανά, που βρίσκονται μέσα στους αγώνες, έχουν αναφορά στους χώρους δουλειάς, αντιμετωπίζουν ταξικά την επίθεση κράτους και εργοδοσίας. Συνδικαλιστικές οργανώσεις που βρίσκονται ενάντια στη γραμμή του κεφαλαίου και των δυνάμεων που το υπηρετούν σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, ενάντια στην ίδια την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Δηλαδή βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από αυτή που πρεσβεύει η ηγεσία της ΓΣΕΕ, η γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού, της ταξικής συνεργασίας, του συμβιβασμού.
Στα καλέσματα προσμονής για να δοθούν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα στα πλαίσια εναλλαγής των κυβερνήσεων του κεφαλαίου εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουμε με δυνάμωμα του αγώνα, της διεκδίκησης, με μεγαλύτερη συσπείρωση στα συνδικάτα μας. Με τον αγώνα μας να αδυνατίζουμε τα εμπόδια που στέκονται απέναντι στα δικαιώματά μας, στα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Γερά, μαζικά, μαχητικά συνδικάτα έχουν ως αποτέλεσμα να έχουν οι κυβερνήσεις μεγαλύτερες δυσκολίες στην υλοποίηση των σχεδιασμών του κεφαλαίου. Εχουμε πικρή πείρα από την αξιοποίηση των συνδικαλιστικών μας αγώνων ως πλάτης για να ανεβοκατεβαίνουν αντεργατικές - αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Πιο δυνατή η δική μας οργάνωση και αδύναμα τα κόμματα που θα σχηματίσουν την επόμενη αντεργατική κυβέρνηση.
Συμφέρον των εργαζομένων είναι να πάρει νέα ώθηση και δυναμική το σύνθημα που βγήκε μέσα από την ίδια τη ζωή, μέσα σε πολύ δύσκολες καταστάσεις ότι "μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό".
Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους, σε μέλη ΔΣ σωματείων, σε συνδικαλιστές που το μυαλό τους τους καλεί να τολμήσουν αλλά δεν αισθάνονται έτοιμοι για ατομικές και συλλογικές συγκρούσεις, σε όλους όσοι κατανοούν αυτήν τη μεγάλη αναγκαιότητα ανεξάρτητα αν έχουν επιμέρους διαφωνίες, προβληματισμούς, επιφυλάξεις, να συμπορευτούμε σε αυτόν τον όμορφο αγώνα. Οχι μόνο να αντιμετωπίσουμε όλα όσα μας βασανίζουν και φέρνουν τη ζωή μας σε αδιέξοδο αλλά και να περάσουμε στην αντεπίθεση με επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών.
Με σωματεία οργανωτές της πάλης και όχι ηλεκτρονικές πλατφόρμες, με τα μητρώα τους να έχουν παραδοθεί στις ενώσεις των εργοδοτών. Με συνδικάτα που θα σχεδιάζουν, θα προβληματίζονται και θα αποφασίζουν από κοινού για την προοπτική του αγώνα, τις διεκδικήσεις τους και όχι συνδικάτα που λειτουργούν ως μηχανισμός για να εξασφαλίζονται θέσεις και καρέκλες.
Προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω και για να ανέβει συνολικά η αποτελεσματικότητα των εργατικών αγώνων είναι τα συνδικάτα να περάσουν στα χέρια των εργατών.
Οι αγώνες που θα οργανώσει η τάξη μας θα είναι αυτοί που θα βάλουν την τελική σφραγίδα για όλα όσα ονειρευόμαστε, όλα όσα έχουμε ανάγκη! Σε αυτόν τον δρόμο, σε αυτό το μεγάλο μέτωπο καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους να προχωρήσουμε και να συμπορευτούμε μαζί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου