Μη μισθολογικό κόστος

Από Οικοδόμος στο Ιαν 19

Γράφει ο Cogito ergo sum // Ατέχνως

Καιρό είχαμε να τον ακούσουμε και τον είχαμε πεθυμήσει. Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο λέω, ο οποίος ξαναχτύπησε με περισπούδαστο άρθρο περί το ασφαλιστικό. Στο εν λόγω άρθρο, που έχει τον -μάλλον υπερφίαλο και, ως εκ τούτου, βλακίζοντα- τίτλο «Το ασφαλιστικό ζήτημα ως επιτομή του ελληνικού ζητήματος» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), ο πρώην αρχηγός του ΠαΣοΚ και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρώην υπουργός εξωτερικών και πρώην… γενικώς, παρουσιάζει και μια «ολοκληρωμένη και σοβαρή παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα». Συστατικό στοιχείο αυτής της παρέμβασης αποτελεί η μέριμνα να μη αυξηθεί το μη μισθολογικό κόστος εργασίας σε βάρος της προοπτικής δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Σ’ αυτήν ακριβώς την φρασούλα θέλω να επιμείνω λίγο σήμερα.

Καθώς ο Βενιζέλος μιλάει για «μη μισθολογικό κόστος», δεν κάνει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγώτερο απ΄ όσα έκαναν και κάνουν όλοι οι άλλοι (δεξιοί, σοσιαλιστές ή αριστεροί) και απ’ όσα κάνει και η Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως φαίνεται από το σχετικό διάγραμμα). Στην αρχή, σου έκαναν πλύση εγκεφάλου. Με το πες-πες, δηλαδή, σου φυτέψανε στο μυαλό τον όρο «μη μισθολογικό κόστος»… σε πήρανε και τα παπαγαλάκια με το μωρέ-μωρέ από δίπλα, σε στυλ «για σκέψου, ενώ έχεις μισθό ένα χιλιάρικο, εσύ βάζεις στην τσέπη οχτώ κατοστάρικα και στην επιχείρηση κοστίζεις κοντά στα χίλια τριακόσια»… μέχρι που σε ψήσανε να συμπονέσεις και τ’ αφεντικό σου, «πώς να βγει έτσι ο άνθρωπος;»… Μπράβο σου, ρε! Σε καταφέρανε να συμφωνήσεις να σου περάσουν την θηλιά στο λαιμό.

 


«Μη μισθολογικό κόστος»! Ως όρος, Η προστυχιά. Ρε συ, μη τρελαθούμε κιόλας. Ποιός είπε ότι οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές δεν είναι μισθολογικό κόστος; Ακόμη και το τεχνοκρατικό λογιστικό σχέδιο, ως υπολογαριασμούς του πρωτοβάθμιου Αμοιβές προσωπικού τις εμφανίζει. Και κοστολογικά, ως αμοιβές προσωπικού λογαριάζονται. Πόσο ανεγκέφαλος πρέπει να είσαι για να κάνεις λόγο περί «ΜΗ μισθολογικού κόστους» όταν αναφέρεσαι στις εργοδοτικές εισφορές; Και πόσο αλήτης ως πολιτικός για να επιμένεις στην χρήση αυτού του πρόστυχου όρου; Μισθολογικό κόστος είναι κι αυτές οι εισφορές, ρε συ! Μισθολογικώτατο! Δικά σου λεφτά είναι κι αυτά, μαύρε. 

Από την δουλειά σου βγαίνουνε.

Στην αρχή, λοιπόν, σου πιπιλίσανε το μυαλό μέχρι που σε κάνανε να το πιστέψεις πως τάχατες οι εισφορές που πληρώνει το αφεντικό σου στο ΙΚΑ, αποτελούν αναχρονισμό, σοβιετικό κατάλοιπο, τροχοπέδη στην επιχειρηματικότητα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Κι αφού σε καταφέρανε να πας πάσο ή, τουλάχιστον, ν’ αρχίσεις να το συζητάς, σου βάλανε και στο μνημόνιο τον όρο για μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» κατά πέντε μονάδες. Δηλαδή, εκεί που το αφεντικό πλήρωνε για πάρτη σου στο ΙΚΑ ένα 27κάτι% επί του μισθού σου, να πληρώνει πλέον 22κάτι%.

Τώρα, θα μου πεις, ένα 5% στα 580 ευρώ μισθό που παίρνεις είναι αμελητέο. «Τί ψυχή έχει ένα σκάρτο τριαντάρι, βρε αδερφέ;» Χμμμ.. Πας καλά, ρε; Για κάνε πως τολμάς να ζητήσεις ένα τριαντάρι αύξηση, να δούμε τι απάντηση θα πάρεις! Ορίστε; Μάλιστα. Για σκέψου τώρα πως δουλεύεις σε μια μικρή αλυσίδα σούπερ-μάρκετ, η οποία απασχολεί 150 εργαζομένους. Πόσα γλιτώνει το αφεντικό κάθε μήνα; 30 επί 150 ίσον τεσσεράμισι χιλιάρικα. Δηλαδή τον χρόνο, 4,5 επί 14 ίσον 63 χιλιάρικα. Παναπεί, κάπου έξι γκαρσονιέρες τουλάχιστον, με τις τρέχουσες τιμές της αγοράς. Ρε συ, πόσα χρόνια πρέπει να δουλεύεις σαν σκλάβος για να βγάλεις 63 χιλιάρικα; Και σου μιλάω για ένα σούπερ-μάρκετ με 150 νοματαίους προσωπικό. Για σκέψου τώρα να δούλευες στον Άλφα-Βήτα «και του πουλιού το γάλα» Βασιλόπουλο, για παράδειγμα. Μιλάμε όχι για έξι γκαρσονιέρες αλλά για ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο.

Πάμε τώρα ανάποδα. Από το μαγαζάκι όπου δουλεύεις, το ΙΚΑ εισπράττει πλέον κάθε μήνα τεσσεράμισι χιλιάρικα λιγώτερα. Παναπεί, του λείπουν κάθε μήνα λεφτά για 7-10 συντάξεις μόνο από το μαγαζί όπου δουλεύεις εσύ. Έχεις κουράγιο να κάνεις λογαριασμό για το πόσες συντάξεις λείπουν κάθε μήνα από όλα τα μαγαζάκια της χώρας; Μήπως μπορείς να σκεφτείς πώς διάβολο αναπληρώνεται αυτή η απώλεια; Μη στενοχωριέσαι και μη κουράζεις το μυαλουδάκι σου. Τα έχει σκεφτεί όλα το κουαρτέτο για πάρτη σου. Το κουαρτέτο και οι ντόπιοι συνεργάτες του, βεβαίως. Η λύση είναι απλή: έχουν αυξηθεί -και θα αυξηθούν κι άλλο- οι φόροι κι έχουν μειωθεί -και θα μειωθούν κι άλλο- οι συντάξεις. Δηλαδή, το «αμελητέο» τριαντάρι που λέγαμε, το πληρώνεις εσύ, δόλιε!

Πριν κλείσω, ας προσθέσω κάτι ακόμη. Πριν 4-5 χρόνια, στις -υποτιθέμενες- συζητήσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές, είχε πέσει στο τραπέζι και η «πρωτοποριακή» πρόταση να απαλλαγούν από εργοδοτικές εισφορές οι μισθοί μέχρι τα 400 ευρώ. Δηλαδή, για έναν εργαζόμενο που αμείβεται με 580 ευρώ, να καταβάλλονται εισφορές μόνο για 180 ευρώ. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν ο Βενιζέλος και οι -οψίμως επιμορφωθέντες από τα νάματα και κατηυγασμένοι από το τρισήλιον φως των νεοφιλελευθέρων δοξασιών- όμοιοί του, κάτι τέτοιο θα φέρει έκρηξη ανάπτυξης. 

Μόνο που, αν εφαρμοστεί κάτι τέτοιο, μάλλον θα εμφανιστεί ταυτόχρονα κι ένα προβληματάκι: ποιά επιχείρηση θα δεχτεί να απασχολεί εργαζομένους με μισθό πάνω από 400 ευρώ; Για μαλάκες ψάχνεις; Και μη μου πεις ότι ο νόμος ορίζει κατώτερο μισθό τα 580 ευρώ γιατί θα με κάνεις να σε φασκελώσω. 580 έχει το κανονικό οκτάωρο. Το τετράωρο έχει μόνο 290. Τό ‘πιασες το υπονοούμενο; Μπράβο! Και μη ξεχνάς ότι με τον ισχύοντα νόμο, ο υπουργός εργασίας απασχόλησης έχει το ελεύθερο να ορίζει τον κατώτερο μισθό σε όποιο ύψος γουστάρει. Το κατάλαβες; Ξανά μπράβο!

Κι ενώ η ανάπτυξη θα έρχεται με ταχείς ρυθμούς και οι θέσεις εργασίας θα αυξάνονται κατά χιλιάδες και κατά δεκάδες χιλιάδων, εσύ θα δουλεύεις (αν δουλεύεις) για ένα ξεροκόμματο μέχρι ν’ αφήσεις την τελευταία σου πνοή. Το δε ασφαλιστικό θα έχει λυθεί με τον αποτελεσματικώτερο τρόπο: θα έχουν κλείσει τα ασφαλιστικά ταμεία.

Έτσι είναι, καλέ μου αναγνώστη. Μίλησέ μου τώρα για «μη μισθολογικό κόστος», να δω αν κατάλαβες.