οι "Ελευθερίες" -της μεταΚομ­μου­νι­στικής περιόδου- που Ζούμε

 

Πώς θα ονό­μα­ζε κα­νείς ένα σύ­στη­μα που μειώ­νει την ζωή των αν­θρώ­πων κατά 13 χρό­νια;

 

  Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της *

 

Κλαί­νε ακόμη με μαύρα δά­κρυα οι πα­πα­γά­λοι του κα­πι­τα­λι­σμού στις Σου­η­δι­κές εφη­με­ρί­δες για τα ”θύ­μα­τα του κομ­μου­νι­σμού” με αφορ­μή τα 100χρο­νια της Επα­νά­στα­σης. 

Κα­νέ­να όμως δάκρυ για τα θύ­μα­τα μετά την ανα­τρο­πή. 

Σαν να μην υπήρ­ξαν ούτε υπάρ­χουν ακόμη.

Η ανα­τρο­πή του συ­στή­μα­τος στην Σ .Ένωση και στις άλλες χώρες είχε τέ­τοιες συ­νέ­πειες που μόνο με την επι­δη­μία AIDS στην Ν. Αφρι­κή μπο­ρεί να συ­γκρι­θεί γρά­φει ο κοι­νω­νιο­λό­γος κα­θη­γη­τής του Cambridge, Göran Therborn στο βι­βλίο του ” Η Ανι­σό­τη­τα σκο­τώ­νει ”.

Μυ­ριά­δες άν­θρω­ποι έχα­σαν όλα τα υπάρ­χο­ντα και την δου­λειά τους και βρέ­θη­καν στο δρόμο. 

40 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι βρέ­θη­καν κάτω από το όριο της φτώ­χειας το 90. 

Η κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση κα­τέρ­ρευ­σε και οι με­το­χές- κου­ρέ­λια του δη­μο­σί­ου που μοί­ρα­σε ο Γιέλ­τσιν αγο­ρά­στη­καν από τους νε­ό­πλου­τους κα­πι­τα­λι­στές για ένα μπου­κά­λι βότκα. 

Η ανερ­γία εκτο­ξεύ­τη­κε όταν έκλει­σαν σε μια μέρα οι βιο­μη­χα­νί­ες, όποιες δεν άφη­ναν κέρ­δος στους ολι­γάρ­χες. 

Η θνη­σι­μό­τη­τα αυ­ξή­θη­κε κατά 49% όταν οι ολι­γάρ­χες κα­τέ­λα­βαν όλη την δη­μό­σια πε­ριου­σία και απο­τε­λεί­ω­σαν την δη­μό­σια υγεία και πε­ρί­θαλ­ψη. Σε αριθ­μούς αυτό ση­μαί­νει πως πέ­θα­ναν πρό­ω­ρα 16 εκα­τομ­μύ­ρια (!) Ρώσοι από το 1991.

Από τον μέσο όρο ζωής τα 71,4 χρό­νια για τους άντρες έπεσε στα 58 χρό­νια το προσ­δό­κι­μο ζωής. Αυτό ση­μαί­νει πρα­κτι­κά ότι οι πε­ρισ­σό­τε­ροι Ρώσοι δεν προ­λα­βαί­νουν να δουν σύ­ντα­ξη και τα εγ­γό­νια να γνω­ρί­σουν παπ­πού­δες. 

Πώς θα ονό­μα­ζε κα­νείς ένα σύ­στη­μα που μειώ­νει την ζωή των αν­θρώ­πων κατά 13 χρό­νια; 

 

Πως θα ονό­μα­ζε η ιστο­ρία τους πο­λι­τι­κούς που θα έχτι­ζαν αυτό το σύ­στη­μα; 

 

Πως θα ονό­μα­ζε τους δη­μο­σιο­γρά­φους που αυτό το ονο­μά­ζουν ελευ­θε­ρία;

Ογδό­ντα, άν­θρω­ποι δο­λο­φο­νού­νταν κάθε μέρα στα χρό­νια μετά την ανα­τρο­πή, την δε­κα­ε­τία του 90, στις μάχες των μα­φιών γρά­φει ο Claes Eriksson στο βι­βλίο του « Ολι­γάρ­χες » 

Ακόμη και σή­με­ρα τα πο­σο­στά εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας είναι από τα πιο ψηλά στον κόσμο. 

14.000 γυ­ναί­κες δο­λο­φο­νού­νται από τους άντρες τους κάθε χρόνο. 

Το αδί­κη­μα της οι­κια­κής βίας έχει απο­συρ­θεί από τον ποι­νι­κό Κώ­δι­κα γιατί δεν έχει νόημα, λένε στην Ρωσία. 

Αλ­κο­ο­λι­σμός 500.000 νε­κροί τον χρόνο, AIDS, αυ­το­κτο­νί­ες, κα­τα­κό­ρυ­φη άνοδο του συ­ντε­λε­στή ανι­σό­τη­τας από 0.27 σε 0,46 ανά­με­σα σε άντρες και γυ­ναί­κες γρά­φει η δη­μο­σιο­γρά­φος Kaisa Ekis Ekman.

Οι βι­βλιο­θή­κες έκλει­σαν και ένας λαός μορ­φω­μέ­νος και με­γα­λω­μέ­νος στο διά­βα­σμα τις είδε μπρο­στά του να γί­νο­νται κα­ζί­νο και πορ­νο­μά­γα­ζα.

Να πούμε στα από­νε­ρα για τους 135.000 νε­κρούς όταν το ΝΑΤΟ βρήκε την ευ­και­ρία να δια­λύ­σει την Γιου­γκο­σλα­βία. 

Τις εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες στην Τσε­τσε­νία, στην Τραν­σι­βι­ρία στο Τα­τζι­κι­στάν, στην Ου­κρα­νία και αλλού.

Για τα εκα­τομ­μύ­ρια χι­λιά­δων νέων που έχα­σαν τον προ­σα­να­το­λι­σμό τους και σε όλες τις άλλες χώρες και έγι­ναν μα­φιό­ζοι, προ­α­γω­γοί, πόρ­νες εγκλη­μα­τί­ες. 

Τους Ρομά και τις άλλες μειο­ψη­φί­ες που πέσαν θύ­μα­τα ρα­τσι­σμού και διώ­ξε­ων. 

Την εξά­πλω­ση του φα­σι­σμού, απόρ­ροια της φτώ­χειας, της δυ­στυ­χί­ας, της από­γνω­σης και της ιδε­ο­λο­γι­κής απο­χαύ­νω­σης σε όλη την Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη με τις πα­ραι­νέ­σεις και ευ­λο­γί­ες της ΕΕ. 

Να προ­σθέ­σου­με και τα εκα­τομ­μύ­ρια νε­κρών της μάχης κατά «της τρο­μο­κρα­τί­ας» που ο ιμπε­ρια­λι­σμός βρήκε την ευ­και­ρία να ξε­κι­νή­σει μη έχο­ντας αντί­πα­λο. 

Τα πρα­ξι­κό­πη­μα­τα και τους εμ­φύ­λιους στην Αφρι­κή και τις επεμ­βά­σεις στην Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή. 

Την επί­θε­ση ενά­ντια σε όλα τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα που η αστι­κή τάξη παίρ­νει πίσω, ακόμη και στις πλού­σιες χώρες, χωρίς να φο­βά­ται όπως πριν την ανα­τρο­πή. 

Την απο­γο­ή­τευ­ση και την ευ­κο­λό­τε­ρη επι­κρά­τη­ση των ρε­φορ­μι­στών και οπορ­του­νι­στών στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα που έχασε τον τα­ξι­κό του προ­σα­να­το­λι­σμό. 

Ούτε ένα δάκρυ δεν πε­ρισ­σεύ­ει από τα «θύ­μα­τα του κομ­μου­νι­σμού» να πέσει για τα θύ­μα­τα της ανα­τρο­πής και της νίκης του κα­πι­τα­λι­σμού, της πιο απί­στευ­της και βί­αι­ης κα­τα­στρο­φής που είδε ο κό­σμος τα τε­λευ­ταία 30 χρό­νια.

 

 Ένας ακόμη λόγος να βρει το κί­νη­μα τα πα­τή­μα­τα του για να τε­λειώ­νει με τον κα­πι­τα­λι­σμό.

Απο: herko 

Τίτλος-Παρουσίαση

 κειμένου:
Viva La Revolucion

ό.

________________________________________________________________________________________________

* Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Δούλεψα σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 μένω στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ και δουλεύω στον δήμο της Χεργιεντάλεν σαν διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.

• 
  

 

Αναρτήθηκε από Viva La Revolucion