Σε μια προσπάθεια να καρπωθεί εκλογικά τη συσσωρευμένη αγανάκτηση που υπάρχει ειδικά στη νεολαία από τα συσσωρευμένα αδιέξοδα και στον τομέα της Εκπαίδευσης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε μια δέσμη 13 πρωτοβουλιών για τα ΑΕΙ. Επικαλείται ότι η δημόσια Εκπαίδευση μετατρέπεται σε «υπηρεσία που υπόκειται στους νόμους της αγοράς», χρεώνοντας αυτήν την εξέλιξη αποκλειστικά στη «νεοφιλελεύθερη πολιτική» και τους νόμους της ΝΔ. Επιχειρεί και με αυτόν τον τρόπο να συγκαλύψει ότι οι αιτίες βρίσκονται στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος, που και ο ίδιος υπηρετεί με την πολιτική του, όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Εξάλλου, οι αναφορές για την «προτεραιότητα» που θα έχει η Παιδεία από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πανομοιότυπες με αντίστοιχες κειμένων της ΕΕ και άλλων «θεάρεστων» οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ, ακόμα και ο ΣΕΒ. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει τον κοινό στρατηγικό δρόμο που βαδίζουν όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από τις όποιες αποχρώσεις και παραλλαγές στη διαχείριση.
Αν «φωτίσουμε» καλύτερα αυτές τις 13 πρωτοβουλίες που παρουσίασε για τα ΑΕΙ, γίνεται φανερό ότι τίποτα δεν έρχεται σε σύγκρουση, ούτε βέβαια αλλάζει τη σημερινή στρατηγική κατεύθυνση για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που εμπορευματοποιεί όλο και περισσότερο τις λειτουργίες των ΑΕΙ και υποτάσσει στο σχεδιασμό του κεφαλαίου τα αποτελέσματά τους, τόσο ως προς τους αποφοίτους, όσο και ως προς την επιστημονική έρευνα. Απ' αυτή την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι και στα επιμέρους ζητήματα, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι «μια γειτονιά» με αυτές της κυβέρνησης. Μιλάει για παράδειγμα για «κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη». Ομως η δική του θέση είναι να υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά να υπάγεται στον πρύτανη! Γιατί η ένταση της καταστολής απέναντι σε όσους αντιδρούν και διεκδικούν σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα είναι όρος αναγκαίος για το ιδιωτικοποιημένο πανεπιστήμιο, όπου οι επιχειρήσεις θα αλωνίζουν. Εκεί ακριβώς «συναντιούνται» η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα.
Μιλά επίσης για «διαμόρφωση Εθνικού Σχεδίου Φοιτητικής Στέγης». Οι φοιτητές δεν ξεχνάνε όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που άνοιξε πρώτος τον δρόμο για κατασκευή φοιτητικών εστιών με ΣΔΙΤ, ενώ διατήρησε τους ιδιώτες εργολάβους, που εδώ και χρόνια έχουν αναλάβει διάφορες ιδιωτικοποιημένες λειτουργίες των ΑΕΙ (καθαριότητα, σίτιση κ.ά.). Με θράσος μιλά και για την «κάλυψη με δημόσια δαπάνη των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών, ώστε αυτά να λειτουργούν δωρεάν», όταν η δική του κυβέρνηση ήταν που γενίκευσε τα μεταπτυχιακά με δίδακτρα, ενώ έφερε πρώτη τα δίδακτρα στα ΑΕΙ και σε προπτυχιακό επίπεδο για τα ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών. Εξαγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ την ανασύσταση του υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών χωρών και την ίδρυση υπουργείου Πανεπιστημίων και Ερευνας. Μόνο που τα παραδείγματα που επικαλείται, αφορούν επίσης ιδιωτικοποιημένα - επί της ουσίας - πανεπιστήμια στη λειτουργία τους, ακόμα κι αν τυπικά ανήκουν στο κράτος. Κι αυτό δεν αλλάζει αν υπαχθούν σε διαφορετικό υπουργείο απ' ό,τι τα σχολεία.
Στα 13 σημεία που παρουσίασε, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει και εξαγγελίες που είχε κάνει στην προηγούμενη θητεία του για «ελεύθερη πρόσβαση σε Πανεπιστημιακά Τμήματα, στα οποία η ζήτηση και οι προσφερόμενες θέσεις το επιτρέπουν». Πρόκειται για κίνητρα πρόσβασης σε Τμήματα με πολύ χαμηλή ζήτηση, που συχνά βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές και το κόστος σπουδών σε αυτά είναι υψηλό, είτε Τμήματα απαξιωμένα από πλευράς προσωπικού, υποδομών ή και από πλευράς επαγγελματικής προοπτικής. Είναι μια πρόταση που μοιάζει πολύ με το «διπλό μηχανογραφικό» που έχει θεσμοθετήσει η ΝΔ, αλλά δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα. Μαζί με όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε την πρόταση για «διετή προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης σε όλα τα ΑΕΙ», στα οποία θα έχουν «προνομιακή πρόσβαση» οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ. Ως προηγούμενη κυβέρνηση, είχε ήδη εξαγγείλει πέντε τέτοια προγράμματα για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, που είχαν σχεδιαστεί απευθείας από τις ενώσεις των εφοπλιστών και των εμποροβιομηχάνων του Πειραιά. Μιλάει δηλαδή ξεκάθαρα για προγράμματα κατάρτισης κατά παραγγελία του κεφαλαίου, μέσα στα ΑΕΙ.
Πόσο διαφέρουν άραγε όλα αυτά από την πολιτική που και σήμερα εφαρμόζεται, πέρα από τις διατυπώσεις και τον τρόπο που πλασάρονται; Η απάντηση είναι ότι υπηρετούν ξεκάθαρα την ίδια στρατηγική, τον ίδιο δρόμο, από τον οποίο δεν έχουν τίποτα να περιμένουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους. Ολοι αυτοί που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις σπουδές τους, οι απόφοιτοι που θα συνεχίσουν να κυνηγούν πιστοποιήσεις μετά τις σπουδές τους, το σύνολο του λαού, που δεν απολαμβάνει τα επιτεύγματα της επιστήμης για τις σύγχρονες ανάγκες του, αφού αυτά γίνονται ιδιοκτησία των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό είναι κοροϊδία τα περί «αλλαγής πλεύσης» που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον δρόμο για μια τέτοια αλλαγή μπορεί να ανοίξει μόνο ο αγώνας των φοιτητών ενάντια σε παλιούς και επίδοξους «σωτήρες», που η στρατηγική τους και στην Εκπαίδευση έχει για προτεραιότητα τα κέρδη των λίγων, σε βάρος των σύγχρονων αναγκών της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου