Έτσι είναι, ακριβή μου συντρόφισσα Αλέκα. Ζούμε την πιο όμορφη Ζωή!
Όταν ακούμε κάθε μέρα τις φωνές που μας καλούν να μη λυγίσουμε.
Όταν ανοίγουμε μέτωπα χωρίς φόβο, από την έγνοια μη φοβηθούμε ποτέ.
Όταν ακούμε την ιστορία μας -αυτή την πραγματική, τη δική μας, του λαού μας την ιστορία, τη γεμάτη χαμόγελα προς το Μέλλον, παρά τη ζοφερή καθημερινότητα που λυσσαλέα πάνε να επιβάλουν.
Όταν εμείς με τα χέρια σφιχτά δεμένα προχωράμε μπροστά με κείνο το στιβαρό βηματισμό που μας δίνει πίσω τον παλμό της νιότης μας.
Όταν τα παιδιά των εργατών της ΛΑΡΚΟ τραγουδάνε το πιο όμορφο τραγούδι στους δρόμους του αγώνα.
Όταν δεν αφήνουμε να περάσει η αδικία και κάθε μέρα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στη μόνη πραγματικότητα που μας αξίζει.
Ε! Τότε, ναι! Ζούμε την πιο όμορφη Ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου