«Ο κατώτατος μισθός αυτό που πρέπει να συνοδεύει είναι τη μεταβολή της παραγωγικότητας. Οταν έχουμε αυξήσεις του κατώτατου μισθού οι οποίες είναι πέρα από τις αυξήσεις της παραγωγικότητας, καταντάμε σε πράγματα σαν εκείνα που είδαμε τις προηγούμενες δεκαετίες (...) όπου η αύξηση ήταν πολύ ψηλότερη από την αύξηση της παραγωγικότητας, και ουσιαστικά αυτό μείωνε την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε...». Αυτά έλεγε χτες ο υφυπουργός Εργασίας Π. Τσακλόγλου, προϊδεάζοντας για τη νέα παρωδία της «αύξησης» του κατώτατου μισθού που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Και λέμε παρωδία γιατί τόσο τα ψίχουλα του 2% που έδωσε από την αρχή του χρόνου, όσο και αυτά που υπόσχεται για τον μήνα Μάη, έχουν ήδη εξαερωθεί από τη λαίλαπα της ακρίβειας. Μόνο οι υπέρογκες αυξήσεις στο κόστος του ρεύματος και της θέρμανσης έχουν γονατίσει τα εργατικά νοικοκυριά, αφού είναι πολλαπλάσιες της όποιας αύξησης θα έχει μέσα στο 2022 ο κατώτατος μισθός, όταν μάλιστα την προηγούμενη διετία έμεινε παγωμένος στα 650 ευρώ μεικτά.
Βέβαια, μ' αυτά που λέει, ο υφυπουργός ομολογεί ότι βασικός όρος για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και συνολικά της οικονομίας, είναι το χαμηλό «κόστος εργασίας», που εγγυάται το κράτος για λογαριασμό της εργοδοσίας με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και το σύνολο της αντεργατικής - αντιλαϊκής νομοθεσίας. Χαρακτηρίζει μάλιστα «υψηλό» (!) τον κατώτερο μισθό των 751 ευρώ που ίσχυε μέχρι το 2012 και «χρεώνει» στους εργαζόμενους την καπιταλιστική κρίση, υπονοώντας ότι «φτάσαμε εκεί που φτάσαμε» επειδή οι αμοιβές είχαν ξεφύγει!
Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι προτάσεις του αναπαράγουν την ίδια λογική, ότι οι μισθοί θα πρέπει να υπηρετούν τις «αντοχές της οικονομίας» και οι εργαζόμενοι να περιορίσουν τις προσδοκίες τους ανάμεσα ...στη μιζέρια και στο τίποτα, κι όχι βέβαια να οργανώνονται και να διεκδικούν κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας, αύξηση του κατώτερου μισθού και συλλογικές διαπραγματεύσεις για αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακά δικαιώματα.
Είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΚΙΝΑΛ, είτε με οποιονδήποτε συνδυασμό τους, ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου και όλο το αντεργατικό πλαίσιο ...εξατμίζουν τον κατώτερο μισθό, με την υποαπασχόληση, την ελαστικοποίηση, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Θυμίζουμε άλλωστε ότι από το 2015 έως τις αρχές του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ αύξηση στον κατώτερο μισθό. Θεωρούσε προφανώς ότι μια πρόωρη ...εκτίναξη του κατώτερου μισθού στα 650 ευρώ - τόσος έγινε τον Φλεβάρη του 2019 - θα «έριχνε έξω» την οικονομία.
(Αναδημοσιεύεται από τον «Ριζοσπάστη»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου