Το νεοαποικιοκρατικό ξεπούλημα του ΟΛΘ

Το νεοαποικιοκρατικό ξεπούλημα του ΟΛΘ -του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

Με τη μορφή του κατεπείγοντος εισήχθη την Πέμπτη στη Βουλή, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το ξεπούλημα του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που από τη θέση της αντιπολίτευσης χαρακτήριζε «εθνικό και οικονομικό έγκλημα» την πώληση του ΟΛΘ, με συνοπτικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες βάζει την υπογραφή της στο ξεπούλημα του δεύτερου μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, για πολλοστή φορά σε μια προσπάθεια να ρίξει «στάχτη» στα μάτια του λαού, ήρθε να «ντύσει» τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική επιλογή της για εκχώρηση σημαντικών κρατικών υποδομών στο ιδιωτικό κεφάλαιο με το «μανδύα» του δήθεν εξαναγκασμού της, από τους δανειστές.

«Η κυβέρνηση είναι αφοσιωμένη στην λογική του δημοσίου συμφέροντος. Είναι άλλο πράγμα οι ιδιωτικοποιήσεις, που είχατε στο μυαλό σας και άλλο χαρακτήρα έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις που εμείς είμαστε αναγκασμένοι να προωθήσουμε, αλλά τις προωθούμε και διαπραγματευόμαστε με έναν τέτοιο τρόπο, που εξυπηρετείται στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, με βάση τις δυνατότητες που έχουμε, το δημόσιο συμφέρον». Αυτό ισχυρίστηκε ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής από το βήμα της Βουλής, αναμασώντας την καραμέλα της εξαναγκασμένης κυβέρνησης, για να δικαιολογήσει την συνειδητή πολιτική επιλογή της ιδιωτικοποίησης μιας σημαντικής πύλης εισόδου της χώρας, κρίσιμη ταυτόχρονα για την Άμυνα και την Ασφάλεια του λαού και της χώρας.
Χάρισμα στις πολυεθνικές

Η ατζέντα

Το... πρωταγόρειο θεώρημα, αφού σ' αυτόν το αποδίδει ο Πλάτωνας, «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» (όπου χρήματα, διαβάζουμε πράγματα) είναι το πιο κοινόχρηστο διαστρεβλωτήρι - εργαλείο της πολιτικής επικοινωνίας. Στις μέρες μας δε, που η άποψη και ο άκριτος υποκειμενισμός μπορούν να θριαμβεύουν στα περίπλοκα και πολλαπλά μέσα επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί ατομικώς αληθινό και να κυριαρχήσει σ' ένα άθροισμα ομοίων, το οποίο όμως διαμορφώνεται όπως οι κύκλοι στο πέταγμα μιας πέτρας σε σχεδόν ακίνητα νερά. Το γεγονός ότι όλοι κραυγάζουν περί αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων, ακόμα και οι μόνιμοι λάτρεις του δόγματος «έτσι είναι εφόσον έτσι νομίζω», αφήνει παγερώς αδιάφορες μάζες παγιδευμένες στην... πετριά.

 

Ετσι, ένας πολιτικός σύγχρονος οφείλει να πολιτεύεται μες στον ανταγωνιστικό αστικό πολτό, καθορίζοντας την... ατζέντα. Ξένος όρος, αλλά απολύτως κατανοητός σε σχεδόν όλες τις γλώσσες του κόσμου. Αρκεί η εκτόξευση μιας λέξης - σήματος, που μπορεί να χωράει τόσες ερμηνείες όσες οι παραλήπτες της και η δυναμική των ομόκεντρων κύκλων της ατζέντας. Παρασύρει ακόμα κι αυτούς που καμώνονται ότι ξέρουν πώς παίζεται το παιχνίδι, και νομίζουν ότι αυτοκαθορίζουν τη στάση τους, ενώ στην πραγματικότητα την ετεροκαθορίζουν με βάση την ατζέντα, σε κάθε γύρισμα της σελίδας της. Τα πρόσφατα παραδείγματα με λέξεις όπως μνημόνιο, δημοψήφισμα, σκάνδαλο, μακεδονικό, όπως άλλωστε παλιότερα αλλαγή, πάμπερς, διαπλοκή κ.λπ., είναι η σκανδάλη που τραβιέται μαζικά, στα τυφλά. Και σηκώνεται τέτοιος αχός - ατμός - σκόνη (πείτε το όπως θέλετε), που μόνο όταν κατακαθίσει, διακρίνεται «ποιος έμεινε όρθιος» και «ποιανού η μούρη έφαγε χώμα».

Αλλοθι

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να συνδέσει την υπόθεση «Novartis» με τα κρατικά ελλείμματα και το χρέος, και κατά συνέπεια με τα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική, είναι ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή. Το «έργο» βέβαια το έχουμε ξαναδεί και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως για παράδειγμα με την υπόθεση «Siemens», τα εξοπλιστικά κ.λπ. Σε αυτό το μήκος κύματος, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Π. Πολάκης δήλωσε τις προάλλες: «Πρόκειται για έναν από τους τρόπους με τους οποίους χρεοκόπησε η χώρα. Τα 85 δισ. ευρώ "μαύρου" χρήματος, υπερτιμολογήσεων και παράνομων αμοιβών από το 1991 μέχρι το 2010 αποτελούν το 1/4 του δημόσιου χρέους της χώρας και δυστυχώς την περίοδο 2010 - 2015, όταν ο ελληνικός λαός στέναζε κάτω από την μπότα των μνημονίων, κάποιοι με συγκεκριμένες κινήσεις διατηρούσαν τα κέρδη, συνεχίζοντας τη ροή του "μαύρου" χρήματος». Αυτό είναι το «ρεζουμέ» της υπόθεσης. Ενα υπαρκτό σκάνδαλο, που είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία του προβλήματος, επιχειρείται να γίνει το «χαλί» κάτω από το οποίο θα σκεπαστούν οι πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, που δεν είναι βέβαια η κακοδιαχείριση και η σπατάλη, ούτε η «κρατικοδίαιτη ανάπτυξη» των περασμένων χρόνων, αλλά η μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίων, το λυσσαλέο κυνήγι του κέρδους, που βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Ο λαός σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ανεχτεί να του ρίχνουν στάχτη στα μάτια, να επιτρέψει την αξιοποίηση της υπόθεσης «Novartis» ως άλλοθι για παλιές και νέες περικοπές και αντιλαϊκά μέτρα στο χώρο της Υγείας.

Κινηματογράφος στην υπηρεσία του αντικομμουνισμού

Το τελευταίο διάστημα κυκλοφόρησαν δύο ταινίες που αναφέρονται στην ΕΣΣΔ, που επικεντρώνουν σε δύο διαφορετικές μεν στιγμές, αλλά στην ίδια περίοδο, που στο τιμόνι της ΕΣΣΔ βρισκόταν ο Ιωσήφ Στάλιν. Δεν μας εκπλήσσει ότι κυκλοφόρησαν πέρσι, που ήταν χρονιά συμπλήρωσης των 100 χρόνων από τη μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Δεν είναι κρυφό ότι η άρχουσα τάξη αξιοποιεί τον κινηματογράφο ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα για την πνευματική χειραγώγηση με τα καπιταλιστικά πρότυπα ζωής και συμπεριφοράς, τον αποπροσανατολισμό, τον ανορθολογισμό και βεβαίως τον αντικομμουνισμό. Και μέσα από τον κινηματογράφο, που αποτελεί μια από τις μαζικότερες και διεισδυτικότερες στην ανθρώπινη συνείδηση τέχνη, θέλουν να «ξορκίσουν» το κορυφαίο κοσμοϊστορικό γεγονός του 20ού αιώνα, που απέδειξε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος, ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό είναι το ζητούμενο και ένα από τα βασικά καθήκοντα της Τέχνης σε συνθήκες καπιταλισμού.

***

 

Η πρώτη ταινία, λοιπόν, έχει τίτλο «Bitter Harvest» και θέμα της είναι, όπως μας ενημερώνει το κείμενο - περίληψη που κυκλοφόρησε η εταιρεία διανομής «ODEON», «μία από τις λιγότερο προβεβλημένες τραγωδίες του 20ού αιώνα... μία δυνατή ιστορία αγάπης, περηφάνιας, επανάστασης και επιβίωσης, μέσα από τα μάτια δύο νεαρών ερωτευμένων που βρίσκονται στην Ουκρανία του '30, όταν ο Ιωσήφ Στάλιν αποφασίζει πρακτικές γενοκτονίας απέναντι στη χώρα».

"Είμαι του Ε.Λ.Α.Σ αντάρτης και στα όρη τριγυρνώ..." !

ΕΛΑΣίτης στο Καρπενήσι - φωτο από "Κόκκινο φάκελο"

"Είμαι του Ε.Λ.Α.Σ αντάρτης και στα όρη τριγυρνώ..." !

Σαν σήμερα, στις 16 Φλεβάρη 1942, κυκλοφορεί η Ιδρυτική Διακήρυξη του Ε.Λ.Α.Σ, του λαϊκού στρατού της ΕΑΜικής Αντίστασης! 

Η αδούλωτη Ευρυτανία, ανταρτογέννα και φλάμπουρο της Ελεύθερης Ελλάδας, έγραψε χρυσές σελίδες στο ένδοξο βιβλίο της αντιστασιακής ιστορίας αυτής της χώρας! Μια χούφτα ένοπλοι λεβέντες με επικεφαλής τον αθάνατο Άρη του δίκαιου λαϊκού πολέμου, ξεκίνησαν από τα περήφανα "βελουχιώτικα" βουνά μας ανάβοντας τη φλόγα του ξεσηκωμού κόντρα στο φασίστα κατακτητή και τους δωσίλογους συνεργάτες του (βλ. εδώ). Μέσα στους πρωτοξεκινητάδες του αγώνα ήταν και πολλά διαλεχτά παλικάρια του τόπου μας, αληθινά δισέγγονα του Κατσαντώνη και του Καραϊσκάκη, άξια τέκνα της φτωχής αγροτιάς και της διανόησης του νομού μας. Όνειρό τους η χιλιάκριβη η Λευτεριά και η πολυπόθητη Λαοκρατία, αυτά τα μεγάλα ευγενή οράματα που θα φωτίζουν για πάντα τα μονοπάτια της Απελευθέρωσης του Ανθρώπου από τα δεσμά της σκλαβιάς και της εκμετάλλευσης! 

Οτσαλάν: Η «επέτειος» της ντροπής

Οτσαλάν: Η «επέτειος» της ντροπής – του Νίκου Μπογιόπουλου

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

Στις 15 Φλεβάρη 1999, πριν ακριβώς από 19 χρόνια, ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη.

Την επόμενη μέρα, κι ενώ ο ελληνικός λαός είχε σαστίσει μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης: «Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»;»,ήταν η ερώτηση…

Η απάντηση του κ. Ρέππα, όπως και τότε έτσι και σήμερα, δεν είχε και δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εκείνες τις μέρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δεν θεωρείτο δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»…

Η.Π.Α.: Δάσκαλοι εκπαιδεύονται να πυροβολούν μαθητές τους

 

Δεν μπορούν να βρουν το στόχο όμως να ξεφύγουν από την κρίση βίας

 

 

ToPeriodiko Admin Team | αναδημοσίευση από The Nation  

 

Δύο 15χρονοι μαθητές σκοτώθηκαν την Τρίτη 23 Ιανουαρίου στο Κεντάκι μέσα στο σχολείο τους. Ήταν ο 11ος πυροβολισμός μέσα σε σχολείο από την 1η Ιανουαρίου. Ο 50ος μέσα στο τρέχον ακαδημαϊκό έτος. Στην Αμερική, έχουν αρχίσει να συνηθίζουν πλέον ότι παιδιά μπορούν να σκοτώνονται μέσα στο ίδιο τους το σχολείο. Και το μόνο που φαίνεται να μπορούν να κάνουν είναι να ενισχύουν αυτή την τάση. Σα να παίζουν βιντεοπαιχνίδι. Αυτή τη φορά με ακόμα χειρότερο σενάριο: αυτό που ο καθηγητής ή η καθηγήτρια πανέτοιμοι πυροβολούν και σκοτώνουν πρώτοι τον μαθητή ή τη μαθήτρια που πάει να πυροβολήσει. Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο της Patricia J. Williams* από The Nation.

Μετάφραση/επιμέλεια: Ελένη Παγκαλιά

Κεντρική εικόνα (σκίτσο): Rob Rogers

---

Μέσα στις πρώτες 23 ημέρες του 2018, σημειώθηκαν 11 πυροβολισμοί σε σχολεία στις ΗΠΑ. Αντί να γίνει κάποια σοβαρή συζήτηση σχετικά με τον έλεγχο των όπλων, υπήρξε, αντιθέτως, μια πληθώρα νόμων και νομοσχεδίων που οπλίζουν τους δασκάλους και τους εκπαιδεύουν να μπορούν να σκοτώνουν.

Οχι εφησυχασμός

Με αφορμή το επεισόδιο στα Ιμια και τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να καλλιεργήσουν εφησυχασμό, αναπαράγοντας θεωρίες περί «εσωτερικής κατανάλωσης» από την πλευρά της Τουρκίας, τώρα που αυξάνουν τα φέρετρα από τα πεδία των μαχών στο Αφρίν και η κυβέρνηση Ερντογάν χρειάζεται έναν αντιπερισπασμό για την κοινή γνώμη. Βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξελίξεις αυτές επιδρούν άμεσα και στο εσωτερικό της Τουρκίας και ότι αξιοποιούνται ανάλογα από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και στην Ελλάδα. Η θεωρία όμως της «εσωτερικής κατανάλωσης» λειτουργεί σαν σκόνη πάνω από τις πραγματικές αιτίες που συντελούν στην αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας σε Αιγαίο και Κύπρο, αφού κρύβουν το σύνθετο πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλη την περιοχή, όπου συγκρούονται στρατιωτικά και οικονομικά μεγαθήρια για τις σφαίρες επιρροής, τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Η πηγή της τουρκικής επιθετικότητας είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να διαφυλάξει και να επεκτείνει τα συμφέροντά της στην περιοχή, ή να αποτρέψει ανταγωνιστικά σχέδια ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κέντρων, και όχι κάποιο επικοινωνιακό τερτίπι, ή «νταηλίκι» για τον αποπροσανατολισμό του τουρκικού λαού. Επομένως, όχι μόνο δεν χωράει εφησυχασμός, αλλά επιβάλλεται και ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, σύσφιξη της αλληλεγγύης με τον τουρκικό και τους άλλους λαούς, ώστε να μπαίνουν εμπόδια σε επικίνδυνα σχέδια, που μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες εξελίξεις για τους λαούς.

«Μυρίζει» (ευρύτερο) πόλεμο στη Συρία

Και έχει και γεύση...νερού

Γράφει η Ελένη Μαυρούλη

Η κατάρριψη του ισραηλινού F16, το περασμένο Σάββατο,  από συριακά αντιαεροπορικά έφερε στο φως μια πραγματικότητα στην οποία ελάχιστοι δίνουν σημασία: την ισραηλινή ενεργή ανάμιξη στις συγκρούσεις στη Συρία και τον αμεσότατο κίνδυνο το συγκεκριμένο πολεμικό μέτωπο, όχι απλώς ν’ ανοίξει πάλι αλλά και να διευρυνθεί απρόβλεπτα.

Το ισραηλινό αεροσκάφος καταρρίφθηκε ενώ, μαζί με άλλα, πραγματοποιούσε σειρά επιδρομών, ακόμη και κοντά στην Δαμασκό, δηλαδή εντός του συριακού εναέριου χώρου σε αυτό που η ισραηλινή ηγεσία ονομάζει «ιρανικούς στόχους». 

 Έναν όρο με τον οποίο είθισται η ισραηλινή πλευρά ν’ αναφέρεται είτε σε μαχητές της σιιτικής φιλοϊρανικής λιβανικής οργάνωσης «Χεζμπολλάχ» είτε σε άνδρες σιιτικών πολιτοφυλακών που έχουν συνταχθεί με το καθεστώς Άσαντ και είχαν ενεργό συμμετοχή στις μάχες κατά του ISIS, συχνά ως εμπροσθοφυλακή.  Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ισραηλινή εκδοχή κάνει λόγο για ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από το Ισραήλ.

Αποδόμηση Γκαιμπελισμού

 

 

15-02-2018

 

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ: Νίκη είναι να ξέρεις ότι μπορείς να αποδομήσεις το γκαιμπελισμό, ακόμα κι όταν περιβάλλεται τον κοινοβουλευτικό τύπο. Γιατί η ψήφος μπορεί να είναι μυστική, αλλά ούτε αγία είναι, ούτε καθαγιάζει. Ούτε μπορεί να κρυφτεί πίσω από το βολικό, δεν ξέρω δεν απαντώ.

Λιάνα Κανέλλη

 

Ο λαός μας θυμοσοφικά κι έχοντας ζήσει στο πετσί του με δικτατορίες, εξορίες  φυλακίσεις  εκτελέσεις, διάλυση οικογενειών, τ’ αποτελέσματά της, περικλείει συνοπτικά την γκαιμπελική προπαγάνδα στη φράση: ” πες πες κάτι θα μείνει”. Στις εποχές της τεχνολογικής αθανασίας των απόψεων, που διασφαλίζουν το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η προπαγάνδα έγινε ευκολάκι. Η διασπορά αληθοφανών ψευδών ειδήσεων δεν είναι βέβαια ανακάλυψη των ναζιστών. Επί των ημερών τους, στον 20ο αιώνα έφτασε στο απόγειο της αποτελεσματικότητας και μέσα από την εξουσία του ράιχ έγινε τμήμα της επίσημης αστικής πολιτικής, το πιο φανερό ” μυστικό” εργαλείο του προπαγανδιστικού οπλοστασίου της. Με τους κατάλληλους νόμους και το κατάλληλο σύστημα δικαιοσύνης, κυρίως δε τα ΜΜΕ, νομιμοποιήθηκε η δολοφονία χαρακτήρων. Για να το απλοποιήσω, στο επίπεδο του δύσκολου νομικού όρου “ποιος φέρει το βάρος της απόδειξης σε σχέση με την προπαγάνδα”, δε χρειάζεται παρά να σας θυμίσω πόσο γρήγορα εξαπλώνεται και κατασκευάζει και ψευδείς βεβαιότητες μια κατηγορία σήμερα, ας πούμε του τρέχοντος ρεύματος περί σεξουαλικής παρενόχλησης. Ένας απ’ τους κατηγορούμενους, ας υποθέσουμε ότι πάει στο δικαστήριο ως προσβληθείς και δικαιώνεται. Δεν είναι ένοχος! Αναρωτηθείτε αν θα το μάθετε ποτέ, μετά από δυο ως εφτά χρόνια, όταν το θέμα δεν θ’ απασχολεί πολλούς.

Στοχοπροσηλωμένοι...

Με πανηγυρικό τόνο στις ανακοινώσεις του, το υπουργείο Εργασίας δημοσιοποίησε τους «στρατηγικούς στόχους» για το 2018, δίνοντας τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής στα Εργασιακά και στο Ασφαλιστικό για τους επόμενους μήνες. Στην προμετωπίδα βρίσκεται «η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας τον Αύγουστο του 2018 και η παρακολούθηση για την εφαρμογή των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων σε όλα τα επίπεδα». Θυμίζουμε ότι στο θέμα του κατώτερου μισθού, που σήμερα ρυθμίζεται από την ΠΥΣ 6/2012, ισχύει ο νόμος 4093/2012, ο οποίος, μετά τη λήξη των «προγραμμάτων», προβλέπει μια «εικονική» διαπραγμάτευση ανάμεσα στις εργοδοτικές ενώσεις και τη ΓΣΕΕ, ώστε στη συνέχεια το ύψος του να καθορίζεται από την κυβέρνηση, παίρνοντας υπόψη τις εκθέσεις επιτροπών και «επιτροπάτων» που μελετούν τους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και ανάλογα εισηγούνται.

***

 

Διεμβολισμοί

Πηγή: Eurokinissi

Ούτε δύο μήνες δε χρειάστηκε να περάσουν από την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα, για να επιβεβαιωθεί με το νέο σοβαρό επεισόδιο στα Ιμια και με όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ ότι η επίσκεψη που οργάνωσε τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποτέλεσε «πάτημα» για την αναβάθμιση των πάγιων αμφισβητήσεων της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο και αλλού.

Ακόμα πιο πέρα, τα περιστατικά αυτά, όπως κι άλλα που έχουν μεσολαβήσει, «διεμβολίζουν» την προπαγάνδα κυβέρνησης και αστικών επιτελείων ότι η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ο ρόλος «σημαιοφόρου» στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που διεκδικεί η κυβέρνηση για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, μπορούν τάχα να διασφαλίσουν την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα για τους λαούς, ή να εγγυηθούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Ο ινδιάνος πολεμιστής Λεόναρντ Πελτιέ μπαίνει στο 43ο χρόνο στις φυλακές των ΗΠΑ

Πηγή: www.resumenlatinoamericano.org

"Ήμουν πολεμιστής από την ηλικία των εννέα ετών. Στα 73 μου, ακόμα αισθάνομαι πολεμιστής. Βρίσκομαι εδώ πολύ καιρό. Χρειάζομαι την βοήθειά σας. Χρειάζομαι σήμερα την υποστήριξή σας. Μια μέρα φυλακής ακόμα, για μένα είναι μια ολόκληρη ζωή αυτών που βρίσκονται έξω από δω, γιατί είμαι απομονωμένος από τον κόσμο".

Φυλακισμένος για 42 χρόνια, έχοντας καταδικαστεί με εξόφθαλμα κατασκευασμένα στοιχεία (που αργότερα οι φυσικοί αυτουργοί το ομολόγησαν), ο ινδιάνος Λεόναρντ Πελτιέ βρίσκεται για 42 ολόκληρα χρόνια στις φυλακές των ΗΠΑ. 

Μπαίνοντας στο 43ο έτος κράτησης, απευθύνει ένα γράμμα – κραυγή ελευθερίας από την φυλακή που μεταξύ άλλων αναφέρει:

Συγκεντρώσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας

ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ - ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Στις 27 Φλεβάρη στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, και στις 6 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη, στο Αγαλμα Βενιζέλου
 

Κάλεσμα στο λαό να συμμετάσχει μαζικά στις μεγάλες ανοιχτές συγκεντρώσεις που διοργανώνουν, με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο Κυπριακό» και ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, απευθύνουν οι Κομματικές Οργανώσεις Αττικής και Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.Η συγκέντρωση της ΚΟ Αττικής θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος, την Τρίτη 27 Φλεβάρη και ώρα 18.30, και θα ακολουθήσει πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία.

«Φλέβα» ανταγωνισμών

Ανεξάρτητα από την πορεία που θα ακολουθήσει, σε συνάρτηση με το συνολικότερο «παιχνίδι» των ανταγωνισμών στην περιοχή, έχει αξία ο λαός, παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και τις δηλώσεις Ερντογάν ότι «οι μαγκιές τους είναι μέχρι να δουν τα αεροσκάφη, το στρατό και το στόλο μας», να θυμηθεί τι του έλεγαν πριν από μερικούς μήνες τα αστικά επιτελεία για τα γεωτρύπανα των ενεργειακών κολοσσών που κατέφταναν στην ΑΟΖ της Κύπρου. Τότε που τα μονοπώλια της Ενέργειας παρουσιάζονταν περίπου ως «ειρηνευτική δύναμη», «δύναμη ευημερίας και σταθερότητας» στην περιοχή. Δεν έλειπαν επίσης ούτε οι αναλύσεις για τις «win - win» προοπτικές που δημιουργούνται «για όλους» από τις γεωτρήσεις και το πέρασμα των ενεργειακών δρόμων από την περιοχή, ούτε η καλλιέργεια κλίματος ευφορίας από την τεράστια δύναμη πυρός των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ που έχει συγκεντρωθεί στην περιοχή, «για να προστατεύει τις πλατφόρμες», και που θα απέτρεπε τάχα την τουρκική επιθετικότητα. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι όλα αυτά αποτελούν κούφια λόγια, αφού είναι ακριβώς οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των καπιταλιστικών κρατών που βάζουν μπουρλότο στην περιοχή. Ο λαός πρέπει να αντιταχθεί στους σχεδιασμούς αυτούς, όπως και στα διάφορα ιδεολογήματα και «τυράκια» με τα οποία προσπαθούν να τον στοιχίσουν πίσω από τους στόχους της αστικής τάξης.