«Μυρίζει» (ευρύτερο) πόλεμο στη Συρία

Και έχει και γεύση...νερού

Γράφει η Ελένη Μαυρούλη

Η κατάρριψη του ισραηλινού F16, το περασμένο Σάββατο,  από συριακά αντιαεροπορικά έφερε στο φως μια πραγματικότητα στην οποία ελάχιστοι δίνουν σημασία: την ισραηλινή ενεργή ανάμιξη στις συγκρούσεις στη Συρία και τον αμεσότατο κίνδυνο το συγκεκριμένο πολεμικό μέτωπο, όχι απλώς ν’ ανοίξει πάλι αλλά και να διευρυνθεί απρόβλεπτα.

Το ισραηλινό αεροσκάφος καταρρίφθηκε ενώ, μαζί με άλλα, πραγματοποιούσε σειρά επιδρομών, ακόμη και κοντά στην Δαμασκό, δηλαδή εντός του συριακού εναέριου χώρου σε αυτό που η ισραηλινή ηγεσία ονομάζει «ιρανικούς στόχους». 

 Έναν όρο με τον οποίο είθισται η ισραηλινή πλευρά ν’ αναφέρεται είτε σε μαχητές της σιιτικής φιλοϊρανικής λιβανικής οργάνωσης «Χεζμπολλάχ» είτε σε άνδρες σιιτικών πολιτοφυλακών που έχουν συνταχθεί με το καθεστώς Άσαντ και είχαν ενεργό συμμετοχή στις μάχες κατά του ISIS, συχνά ως εμπροσθοφυλακή.  Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ισραηλινή εκδοχή κάνει λόγο για ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από το Ισραήλ.

Η ισραηλινή ηγεσία αφού προχώρησε σειρά απειλών, την επόμενη μέρα διαβεβαίωνε για την επιτυχία των πληγμάτων της σε συριακό έδαφος και προειδοποιούσε ότι δεν θα μείνει «άπρακτη» να βλέπει το Ιράν να δρα δίπλα στην πόρτα της. Ένα επιχείρημα που το Τελ Αβίβ δεν έχει πάψει να χρησιμοποιεί εδώ και πολλά στο πλαίσιο ενός διαρκώς εντεινόμενου ανταγωνισμού με την Τεχεράνη για επιρροή και έλεγχο σε μια γεωστρατηγικά και ενεργειακά πολύτιμη περιοχή.  Όποιος «κρατά τα κλειδιά» της,  διαπραγματεύεται με άλλη ισχύ και με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διαγκωνίζονται για τον έλεγχό της στο ευρύτερο πλαίσιο των ανταγωνισμών τους.

Τα Γκολάν και το πολύτιμο…νερό

Υπάρχει όμως και μια ιδιαίτερη ισραηλινο-συριακή πτυχή στην όλη αυτή ιστορία. Η Jerusalem Post, μετά την κατάρριψη του αεροσκάφους, υποστήριζε ότι το Ισραήλ προετοιμάζεται για ευρείας κλίμακας πόλεμο με τη Συρία ενισχύοντας την παρουσία αντιαεροπορικών συστοιχιών στα σύνορα, και συγκεκριμένα στην ισραηλινο-αραβική πόλη Μπάκα αλ Γκαρμπίγια και σε αυτοκινητοδρόμους στο βόρειο Ισραήλ. Επίσης, το βόρειο Ισραήλ συνορεύει με τον νότιο Λίβανο, όπου είναι η κύρια δύναμη της «Χεζμπολλάχ» και τα κατεχόμενα λιβανικά εδάφη των αγροκτημάτων Σαμπάαχ, που το Ισραήλ ουδέποτε επέστρεψε στο Λίβανο, κατά την αποχώρησή του από εκεί, διατεινόμενο ότι πρόκειται για συριακό έδαφος.

Μιλώντας στο AFP, ο Ισραηλινός ειδικός του International Crisis Group εκτιμούσε ότι δεν θα υπάρξει ευρείας κλίμακας σύρραξη μεταξύ Ισραήλ – Συρίας υποστηρίζοντας ότι μάλλον η Ρωσία είναι αυτή που θα διαμεσολαβήσει για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, που θα σήμαινε ολοκληρωτικό πόλεμο και των συμμάχων.

Δεν είναι λίγοι πάντως οι αναλυτές που εκτιμούν ότι όσες προσπάθειες και αν γίνουν, τελικά, μια σύγκρουση δεν θα αποφευχθεί για δύο βασικούς λόγους: το Ισραήλ επιδιώκει τον έλεγχο του συνόλου των υψιπέδων του Γκολάν, μέρος των οποίων έχει υπό την κατοχή του από τον πόλεμο των 6 ημερών το 1967 και φυσικά ουδέποτε έχει αποχωρήσει από εκεί παρά τις σχετικές καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ.  Περισσότεροι από 100.000 Σύροι ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους λόγω της ισραηλινής κατοχής και ήδη 20.000 έποκοι κατοικούν στην περιοχή ενώ υπάρχουν σχέδια για αύξησή τους κατά 100.000

Το βασικότερο όλων είναι ότι αν και τα υψίπεδα του Γκολάν δεν είναι παρά 460 τετραγωνικά χιλιόμετρα αποτελούν μία από τις τρεις κυριότερες πηγές φρέσκου νερού προς το Ισραήλ. Για την ακρίβεια, σήμερα, το ένα τρίτο του συνόλου του φρέσκου νερού που καταναλώνεται στο Ισραήλ προέρχεται από τα υψίπεδα του Γκολάν. Σημαντικό μέρος επίσης του νερού που καταναλώνεται στο Ισραήλ προέρχεται από την κατεχόμενη παλαιστινιακή Δ. Όχθη.  Το νερό από τα Γκολάν γίνεται ακόμη σημαντικότερο δεδομένου ότι το Ισραήλ διάγει την Τετάρτη χρονιά ξηρασίας, με το φαινόμενο να είναι τόσο σοβαρό που η ΝASA να το χαρακτηρίζει τη χειρότερη ξηρασία στην περιοχή τα τελευταία 900 χρόνια!

Ο πλήρης και ολικός έλεγχος των Γκολάν δεν έπαψε ποτέ να είναι μέσα στα ισραηλινά στρατηγικά σχέδια. Όπως αναδείχτηκε από τις διαρροές του wikileaks  ΗΠΑ, Τουρκία και Ισραήλ, ο καθείς για διαφορετικούς λόγους, σχεδίαζαν τρόπους αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής και ανατροπής του Άσαντ από το 2011, πριν ξεσπάσει η μεγάλη κρίση στη Συρία.  Αν μη τι άλλο είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό το ότι μεταξύ των ηλεκτρονικών μηνυμάτων της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον, τα οποία διέρρευσαν από το wikileaks, περιλαμβανόταν και μήνυμα που ανέφερε ότι «ο καλύτερος τρόπος να βοηθηθεί το Ισραήλ να διαχειριστεί την εντεινόμενη πυρηνική ικανότητα του Ιράν είναι να υποστηριχθεί ο λαός της Συρίας να ανατρέψει τον Μπάσαρ αλ Άσαντ».

Η κατάρριψη του ισραηλινού αεροσκάφους και η παραδοχή για αλλεπάλληλα ισραηλινά πλήγματα κατά συριακού εδάφους, ήρθε μόλις λίγες μέρες μετά τα αμερικανικά «αμυντικά» πλήγματα, επίσης επί συριακού εδάφους.

Αναζητούνται …οι αποδείξεις για τα χημικά όπλα 

Κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι εντελώς κυνικά, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Ματίς στις 2 Φεβρουαρίου δήλωνε ότι οι ΗΠΑ «δεν έχουν κανένα στοιχείο» που ν’ αποδεικνύει ότι η συριακή κυβέρνηση χρησιμοποίησε το απαγορευμένο αέριο σαρίν ενάντια στο συριακό λαό στις επιθέσεις που έγιναν είτε το 2013 είτε το 2017.  Συμπλήρωνε, δε, ότι μέχρι στιγμής όποια σχετική πληροφορία έχουν οι ΗΠΑ προέρχεται από ομάδες και ΜΚΟ που δρουν στο συριακό έδαφος και υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιήθηκε σαρίν από τις συριακές δυνάμεις, καταλήγοντας ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να ψάχνουν αποδείξεις. Υποστήριξε ότι οι συριακές δυνάμεις χρησιμοποίησαν «αέριο χλωρίνης» αλλά ούτε στην περίπτωση αυτή παρουσίασε κάποιου είδους απόδειξη του ισχυρισμού του.

Ας σημειωθεί ότι στις 4 Απριλίου 2017, ο Ντόναλντ Τραμπ διέταξε πυραυλική επίθεση κατά της ρωσικής αεροποικής βάσης Σαϊράτ, στη Συρία, μετά από πληροφορίες για επίθεση με σαρίν στο χωριό Κχαν Σεϊκχούν,  στην επαρχία Ιντλίμπ, με αέριο σαρίν, προκαλώντας, εύλογα, οργή στην Μόσχα.  Και ας υπενθυμιστεί ότι τον Φεβρουάριο του 2017,  η Ουάσινγκτον είχε παραδεχτεί ότι η ίδια έκανε χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Συρία κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών κατά του ISIS. Άλλο ένα στοιχείο που γενικώς δεν κρίθηκε ιδιαίτερα «ενδιαφέρον» για να λάβει ευρεία δημοσιότητα.

Η ωμή αυτή παραδοχή, βέβαια, δεν εμποδίζει σειρά στελεχών της αμερικανικής κυβέρνησης, όπως η πρέσβειρα στον ΟΗΕ Νίκι Χάλεϊ, δηλώνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα ότι «υπάρχουν πληροφορίες ότι η Συρία ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει απαγορευμένα όπλα» και ταυτόχρονα κατηγορούν τη Ρωσία ως «συνένοχο στη χρήση απαγορευμένων όπλων από το συριακό καθεστώς».  

Την ετοιμότητα της Γαλλίας να πραγματοποιήσει «πλήγματα», αν αποδειχτεί, ότι γίνεται χρήση χημικών εξέφρασε και ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος επίσης παραδέχτηκε ότι οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες και δυνάμεις δεν έχουν αποδείξεις ότι έχει γίνει κάτι τέτοιο! (Ασχέτως που μια σειρά από γαλλικά ΜΜΕ είχαν αλλεπάλληλα αφιερώματα διαρκώς στη χρήση απαγορευμένων όπλων από το καθεστώς Άσαντ). Η Μόσχα, από την άλλη, εκτός του ότι διαψεύδει όλες τις αμερικανικές κατηγορίες επιμένει, δια του υπουργείου Εξωτερικών της, ότι οι ΗΠΑ έχουν κάνει χρήση χημικών όπλων στη Συρία και ζητά τη διενέργεια ανεξάρτητης έρευνας.

Κοινώς, οι ΗΠΑ (ή η Γαλλία και οι σύμμαχοί τους στη Δύση αλλά και στις πετρελαιομοναρχίες) όχι μόνο δεν έχουν αποδείξεις για χρήση απαγορευμένων όπλων από πλευράς Άσαντ, ασχέτως αν καταγγέλλουν ακατάπαυστα αυτό το γεγονός και γίνονται αλλεπάλληλα σχετικά ρεπορτάζ διαμορφώνοντας κλίμα, αλλά οι ίδιες (οι ΗΠΑ) χρησιμοποίησαν απαγορευμένα όπλα επί συριακού εδάφους.

Και όλα αυτά ενώ «στήνεται» ένα σκηνικό γενικευμένου πολέμου με την άμεση απροκάλυπτη είσοδο και νέων «παιχτών» στο πεδίο της μάχης που καθιστά αδύνατη κάθε δυνατή πρόβλεψη.  Όπως όλα δείχνουν τίποτε δεν έχει τελειώσει και δεν πρόκειται να τελειώσει στη Συρία. Και αν κάτι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά είναι ότι οι λαοί της περιοχής με το αίμα τους πληρώνουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Αν υπάρχει ένας στόχος δεν μπορεί παρά να είναι να σταματήσει το αίμα μας να χύνεται για τα συμφέροντά τους. 

http://www.toperiodiko.gr