Να ποια είναι η Ευρώπη σας! 

Γράφει ο Νίκος Μόττας  απο Ατέχνως

«Η ΕΕ είναι το κοινό μας σπίτι».

Αλέξης Τσίπρας, Φλεβάρης 2015

Υπάρχει ζωή άραγε έξω απ” την Ευρωπαϊκή Ένωση; Προφανώς για τους διαδηλωτές που υπό το σλόγκαν «Μένουμε Ευρώπη» συγκεντρώθηκαν πριν λίγες μέρες στο Σύνταγμα η απάντηση είναι αρνητική. Γι” αυτούς η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, κατά το γνωστό «ανήκομεν εις τη Δύσιν». Ποιά είναι όμως αυτή η Ευρώπη, αυτή η ΕΕ, το «κοινό μας σπίτι», στο οποίο, σύμφωνα με ορισμένους, η Ελλάδα οφείλει με νύχια και με δόντια να παραμείνει;
Εν έτει 2015, είναι λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση:

• Των 120.000.000 ανθρώπων (25% του συνολικού πληθυσμού της) που ζουν κάτω απ” το όριο της φτώχειας.
• Των 30.000.000 ανέργων.
• Των 20.000.000 παιδιών που ζουν σε καθεστώς φτώχειας και εξαθλίωσης.
• Του 9,6% των ευρωπαίων πολιτών που στερούνται βασικά καθημερινά αγαθά.
• Των περισσότερων από 4.000.000 αστέγων που κοιμούνται στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, την ίδια στιγμή που υπάρχουν περισσότερες από 11.000.000 απούλητες κατοικίες.
• Των 12.500.000 γερμανών πολιτών (δηλαδή πολιτών της οικονομικής «ατμομηχανής» της Ένωσης) που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Ο αντίστοιχος αριθμός στη Γαλλία ξεπερνά τα 8.000.000 πολίτες.
• Των περισσότερων από 7.500.000 γερμανών που αμείβονται με μισθό 400 ευρώ μηνιαίως.
• Της ενεργό συμμετοχής, απο κοινού με το ΝΑΤΟ, σε φονικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις («ανθρωπιστικές» σύμφωνα με τα γεράκια της ΕΕ) σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κλπ.

Είναι επίσης η Ελλάδα της ΕΕ, η «ευρωπαϊκή» Ελλάδα:

• των περισσότερων από 1.500.000 ανέργων ελλήνων.
• των μισθών και συντάξεων πείνας, των συσσιτίων και των χαρατσιών.
• των αστέγων, των αμέτρητων «λουκέτων» σε μικρομάγαζα και μικρές επιχειρήσεις.
• Της εργοδοτικής ασυδοσίας, των απολύσεων, των περισσότερων από 60 προκλητικών φοροαπαλλαγών για τους εφοπλιστές (Νόμος 27/1975).

Είναι επίσης στην «Ελλάδα της Ευρώπης», της ΕΟΚ και αργότερα της ΕΕ, στην οποία θα τρώγαμε με «χρυσά κουτάλια», όπου συνέβη το εξής:

• Σε περίοδο 17 χρόνων (1990-2007) τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 28 φορές. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έφταναν τα 575 εκατομμύρια ευρώ και το 2007 είχαν αγγίξει τα 16 δισεκατομμύρια ευρώ (Πηγή: ICAP).

• Κατά την ίδια περίοδο (1990-2007), την ώρα που τα κέρδη των μονοπωλίων μεγεθύνονταν με γοργούς ρυθμούς, οι εργαζόμενοι είδαν αύξηση των κατώτατου μισθού κατά…1%. Δηλαδή στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980. Σε μια δεκαπενταετία (1984-1997, κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και πάλι ΠΑΣΟΚ) η μείωση των πραγματικών αποδοχών του εργαζόμενου λαού άγγιξε το 17,3%, παρά τις σύντομες περιόδους ονομαστικών αυξήσεων της αγοραστικής δύναμης των μισθών.
• Κατά την περίοδο της κρίσης οι 500 μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις είδαν αύξηση των κερδών τους! Το 2011 είχαν κέρδη 25 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε σχέση με το 2010 (18,2% αύξηση).

22 Ιουνίου του 1973 - 22 Ιουνίου του 2015 Πάσα ομοιότητα είναι εντελώς τυχαία.

«Το μεγάλο μας τσίρκο», μια θρυλική παράσταση

Η πρεμιέρα δόθηκε στις 22 Ιουνίου 1973

  ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ  

Θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που έγραψε ιστορία, όταν ανέβηκε μεσούσης της δικτατορίας από τον θίασο Καρέζη – Καζάκου. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Το έργο διατρέχει, με σατυρικό, αλλά και δραματικό τρόπο, τη νεότερη ελληνική ιστορία από την Τουρκοκρατία και τα χρόνια του Όθωνα έως τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη γερμανική Κατοχή.

Οι συντελεστές της παράστασης

Ποιος πληρώνει την αναδιάρθρωση του χρέους;

Ενα από τα ζητήματα τα οποία εμφανίζονται ως πεδίο όξυνσης των αντιθέσεων ανάμεσα στην Κομισιόν και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με αφορμή τη διαπραγμάτευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές της είναι το κρατικό χρέος της Ελλάδας. Η εκτίμηση του ΔΝΤ ταυτίζεται με αυτή της κυβέρνησης, ότι το κρατικό χρέος της Ελλάδας δεν είναι «βιώσιμο». Τι σημαίνει αυτό; Οτι η Ελλάδα δεν μπορεί να το εξοφλήσει στους δανειστές. 

 

Αυτή την εκτίμηση η κυβέρνηση τη συνοδεύει με τη διεκδίκηση «απομείωσής» του, όπως λέει, και μάλιστα θέτει ως όρο για την υπογραφή συμφωνίας, τουλάχιστο να υπάρχει δήλωση ότι θα συζητηθούν τρόποι «απομείωσης» ή «αναδιάρθρωσής» του.

Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση το έθετε, άλλοτε προβάλλοντας την ανάγκη «κουρέματος», άλλοτε, στη συνέχεια, με την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης σε συνδυασμό με μείωση των επιτοκίων. Ενώ στο τραπέζι είχε πέσει και η πρόταση σύνδεσης της αποπληρωμής του με «ρήτρα ανάπτυξης». Δηλαδή, να πληρώνει εφόσον υπάρχει καπιταλιστική ανάκαμψη, ανάλογα με τους ρυθμούς του ΑΕΠ.

Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της Ελλάδας έχουν πείρα από το «κούρεμα» (PSI) το 2012, και ποιος το πλήρωσε ακριβά αφού χάθηκαν τεράστια ποσά από αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, άλλων δημόσιων οργανισμών που καλύπτουν ορισμένες λαϊκές ανάγκες κ.λπ. Δηλαδή, το πλήρωσε ο λαός και όχι βεβαίως οι καπιταλιστές, οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Το ΔΝΤ προβάλλει ότι το κρατικό χρέος της Ελλάδας πρέπει να «κουρευτεί» ή να αναδιαρθρωθεί, σε συνδυασμό με νέες μόνιμες μεταρρυθμίσεις που θα μειώνουν τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού ώστε να εξασφαλίζονται σίγουρα τα πλεονάσματα και έτσι να υπάρχουν σταθερές προϋποθέσεις αποπληρωμής του χρέους.

Τα πλεονάσματα, για να εξασφαλιστούν, απαιτούν μεγάλους φόρους και περικοπές από τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού. Μεγάλους μόνιμους φόρους δεν μπορούν να βάλουν στο κεφάλαιο γιατί είναι ένας από τους παράγοντες που δυσκολεύει την κερδοφορία και εμποδίζει τις καπιταλιστικές επενδύσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα φοροληστεία για το λαό κυρίως με έμμεσους φόρους, σαν αυτούς που περιλαμβάνονταν τόσο στα προηγούμενα μνημόνια, όσο και στην πρόταση των 47 σελίδων της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση. Ταυτόχρονα, σημαίνει γενναίες περικοπές σε τομείς όπως Υγεία, Πρόνοια, Εκπαίδευση, κ.λπ., τομείς δηλαδή που καλύπτουν κάποιες λαϊκές ανάγκες.

Τα πλεονάσματα χρειάζονται και για να μπορούν να διοχετευτούν χρήματα σε «επενδύσεις», κυρίως σε υποδομές, είτε για επιδότηση επιχειρηματικών ομίλων προκειμένου να στηριχτεί η λεγόμενη 
ανάπτυξη, δηλαδή η ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Σαββατιάτικα (60)

Σαββατιάτικα (60 Cogito ergo sum)

*** Φωφάρα, ρε!! *** Ζήτω το κίνημα "Μένουμε Ευρώπη"! *** Ότι θα βλέπατε Κωλόχαρτο, Μπαρμπιτσιώτη και Βουλτεψόφα σε συλλαλητήριο, ούτε στα πιο τρελλά σας όνειρα. *** Τόσο ογκώδη διαδήλωση πρώτη φορά είδε ο Πρετεντέρης. *** Ήταν κι ο Φορτσάκης εκεί. *** Μόνο τα ΜΑΤ έλειπαν. *** Τα χημικά τα έχουν μόνο για τον Γλέζο. *** Άφησαν τους μπαχαλάκηδες να αλωνίζουν. *** Όταν λέμε "Μένουμε Ευρώπη", ως Ευρώπη εννοούμε και την Νέα Ζωή, δίπλα στην χωματερή τής Φυλής; *** Βρούτσης: "Η πιο άγρια θάλασσα είναι η λαοθάλασσα κι αυτή ήταν μόνο η αρχή." *** Το καλσόν, Γιάννη, το καλσόν! *** Άγρια θάλασσα ο Βρούτσης, ο Κωλόχαρτος, ο Μπάρμπι κι ο Θανούλης ο Πλεύρης; *** Ούτε για άγρια μπιρίμπα δεν κάνουν αυτοί. ***  Πάλι μεταρρυθμίζεται η Παιδεία; ***

Αυτή η μύτη... αυτή η μύτη...

Μείον μια ώρα Ιστορία, συν μια ώρα Τεχνολογία, ε; *** Ρε συ Μπαλτά, κόφτε την τελείως την κωλοϊστορία, να ξεμπερδεύουμε. *** Πάντως, η ιδέα να συμπληρωθούν οι κενές θέσεις εκπαιδευτικών από φαντάρους, είναι καταπληκτική. *** Άει στο διάολο πια με τα τσογλάνια, που τα ταΐζουμε τόσους μήνες και τους δίνουμε και μισθό από πάνω, ίσα για να "αποξηλώνουν" χορτάρια. *** Ας κάνουν και κάτι χρήσιμο, να δικαιολογήσουν και το κόστος τους. *** Όταν λέμε "Μένουμε Ευρώπη", ως Ευρώπη εννοούμε και την Αμυγδαλέζα; *** Μανδραβέλης: "Το φασισταριό που μας κυβερνά κάνει ό,τι του κατέβει." *** Πάσχο, τόσα χρόνια δίπλα σε Άδωνι, Βορίδη και Μπαλτάκο, τώρα βρήκες να μιλήσεις για φασίστες; *** Αυτό το πλακάτ "Νο to Stalinism in Greece" με ανησυχεί. *** Λέτε ο Τσίπρας να την έχει δει Σήφης; *** Να δω και τον Πανούση Μπέρια κι ας πεθάνω. *** Θυμήθηκα και τον Μπάμπη, που είχε ανακαλύψει "υφέρποντα σταλινισμό" πριν έξι μήνες. *** Ο οποίος Μπάμπης αποκάλεσε προχτές σταλινική και την Ζωή.

Εντάξει το τρολάρισμα, αλλά μήπως να μιλήσουμε σοβαρά για την Ε.Ε.;

 / 2310net

 
Με αφορμή το χτεσινό άρθρο της Αυγής στο οποίο χλευάζονται οι συμμετέχοντες στο «Μένω Ευρώπη» συλλαλητήριο, ίσως θα πρέπει να ασχοληθούμε λίγο σοβαρά με το ζήτημα του φιλοευρωπαϊσμού, μακριά από τρολλιές (έχουν κι αυτές τη χάρη τους, αλλά και τα όριά τους) και αναλύσεις στο πόδι.
 
Ο συντάκτης του κειμένου αυτού θέλει να παρουσιάσει τους φιλοευρωπαϊστές (ας τους αποκαλούμε έτσι αν και δεν είναι και πολύ δόκιμος ο όρος) ως μια ελίτ πλούσιων ανθρώπων που θα κατέβουν για πρώτη φορά στο δρόμο να διαδηλώσουν, κουβαλώντας τις αστικές τους συνήθειες. Πολύ βολικό σαν σχήμα, αλλά καθόλου αληθινό. Τα ταξικά χαρακτηριστικά της αντίθεσης ΕΕ-αντιΕΕ δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Αν ήταν, δεν θα ήταν παρά το 4-5% που θα δήλωνε υπέρ της παραμονής μας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη με κάθε κόστος. Αν ήταν τόσο ξεκάθαρα, τότε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να χλευάζει μέσω της εφημερίδας του τους «φιλοευρωπαϊστές» θα είχε επιτέλους πάρει μια σαφέστατη θέση υπέρ της εξόδου από την ΕΕ και την Ευρωζώνη.
 
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι έχει επικρατήσει στην συνείδηση της μάζας των ελλήνων το «Ευρωζώνη = καλό» και το «έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ = μακριά από εμάς, ουτοπικό, πως θα ζήσουμε μετά, που θα πάμε μόνοι μας χωρίς συμμάχους, θα γίνουμε Ρουμανία του Τσαουσέσκου». Στην εμπέδωση αυτής της λογικής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αθώος. Οι δεσμεύσεις του για διάσωση της Ευρωζώνης μέσω της λύσης του ελληνικού προβλήματος και άλλα πολλά αποδεικνύουν ότι μόνο σε κόντρα με την ΕΕ δεν είναι.
 
Προσπαθώντας να εμφανίσει κανείς τον φιλοευρωπαϊσμό ως ιδεολογία των πολύ πλούσιων που έχουν λιμουζίνες, Λουί Βιττόν και πίνουν σαμπάνιες, όπως κάνει ο συντάκτης του συγκεκριμένου άρθρου, αγνοεί ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων της χώρας έχει περίπου τις ίδιες απόψεις. Δεν θέλει ούτε καν την συριζαική ρήξη, πολύ δε περισσότερο την έξοδο από την ΕΕ και το Ευρώ. Μήπως εδώ δημιουργείται ένα κενό ταξικής συνείδησης; Και πώς να μην δημιουργείται, όταν από τον ίδιο τον Υπουργό Οικονομικών της Αριστερής Κυβέρνησης μάθαμε πρόσφατα ότι η ταξική πάλη μπορεί να μπαίνει στην κατάψυξη σε καιρούς κρίσης;
Το μόνο που με επιτυχία καταφέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να καπελώσει το σημαίνον «Αριστερά», βάζοντας έτσι το δικό του όριο ακόμα και στην φιλοΕΕ-αντιΕΕ συζήτηση. Εμφανίζοντας την υπόθεση υπεράσπισης της ΕΕ ως μια γραφική χαζομάρα μερικών γελοίων τύπου Τζήμερου κατορθώνει να αποκρύψει τις δικές του ευθύνες στην εμπέδωση της φιλοευρωπαϊκής συνείδησης στον λαό. Όποιος νομίζει πως ο πραγματικός αντίπαλος των διαδηλωτών του «Μένω Ευρώπη» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γελασμένος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν ήταν και δεν θα γίνει αντι-ΕΕ, όσο κι αν τρολλάρει στο διαδίκτυο. Το θέμα είναι να απαντήσουν σε αυτές τις φιλοευρωπαϊκές προκλήσεις οι πραγματικά αντι-ΕΕ πολιτικές δυνάμεις, με ουσία, περιεχόμενο και δυναμισμό. Και λίγο τρολλάρισμα δεν θα έβλαπτε…

Αναρτήθηκε απο ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γεννήθηκε 25/1/2015

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από το σκίσιμο των μνημονίων και την κατάργηση τους μ’ ένα άρθρο, που μετατράπηκαν σε σχήματα λόγου; Να αναφερθεί στις 47 σελίδες, που πρότειναν στους δανειστές, και ακόμα και τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λένε πως είναι υποχώρηση από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Μήπως να σταθούμε στη λέξη «επώδυνη» που έχει γίνει ζευγάρι με τη «συμφωνία», για να προετοιμαστεί ο κόσμος; Είναι οι «αριστερές» ιδιωτικοποιήσεις, είναι και ο ΕΝΦΙΑ που μένει, είναι κι άλλα. 

Το επιχείρημα στις υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ από το πρόγραμμα του (αυτά τα λίγα που έταζε με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης) είναι αναμενόμενο (;): «Έτσι είναι οι διαπραγματεύσεις». Με λίγα λόγια μας λένε πως σε μια διαπραγμάτευση κάτι θα χάσεις και κάτι θα κερδίσεις.

Το ζήτημα, όμως, είναι πως εδώ δεν μιλάμε για μια διαπραγμάτευση για να αγοράσεις ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, αλλά για το μέλλον μιας χώρας κι ενός λαού, που έχουν βυθιστεί ήδη. Η καταστροφή φαίνεται παντού, σε κάθε έκφραση της ζωής μας, σε κάθε βήμα.

Μπουρλοτιέρης και Άνθρωπος !

Μπουρλοτιέρης και Άνθρωπος !

"Δυό διαφορετικές μορφές του Άρη περνούσαν μπρος στα μάτια μου..."

Μια σπουδαία προσωπική μαρτυρία για τον Άρη Βελουχιώτη - από το φωτογράφο της Αντίστασης Σπύρο Μελετζή ("Αντάρτες στα βουνά")

Ιδού:

============

« (….) Όταν ο Άρης πρόβαλε στον αξώστη μια απέραντη ζητωκραυγή σκέπασε τα πάντα και δεν εννοούσε να σταματήσει. Κι’ όσο ο Άρης τους έκανε νόημα με χειρονομίες να ησυχάσουν, τόσο ο λαός κουνούσε τα πανώ και τις σημαίες και ζητωκραύγαζε. Πέρασε αρκετή ώρα ως ότου μπορέσει ν’ αρχίσει την ομιλία του. Τέσσερις ολόκληρες ώρες κράτησε εκείνη η ομιλία του Άρη. Τέσσερις  ώρες ο Άρης μιλούσε για τον αγώνα του Ελληνικού λαού στις πόλεις και στα βουνά, πως άρχισε, τι υπόφεραν και πως έφθασαν ως τη σημερινή μέρα της λευτεριάς. Ήρθαν στιγμές κατά την ομιλία του πού ο Άρης είχε συγκινηθεί τόσο πολύ που βούρκωναν τα μάτια του, έκλαιγε και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Πρώτη φορά έβλεπα τέτοια συγκίνηση και ομολογώ πώς ποτέ μου δεν μπορούσα να φαντασθώ πως υπάρχουν τέτοιες στιγμές στον άνθρωπο Τιτάνα. Ως εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως τέτοιες αδυναμίες τις έχουμε εμείς οι κοινοί άνθρωποι, αλλά να βλέπεις έναν Άρη να δακρύζει και να συγκινείται τόσο πολύ, αυτό δεν το χωρούσε ο νους μου.

Γιατί για μένα ως εκείνη τη στιγμή ο Άρης ήταν πιο πολύ θρύλος. Ο πρώτος που μου μίλησε για τον Άρη το 1942 ήταν ο αδερφός τού Ανδρέα Τζήμα, ο Σωτήρης, και μου τον περιέγραψε σαν κάτι το υπερφυσικό. Στο βουνό γνώρισα τον Άρη πιο πολύ όχι από τις φωτογραφίες που του έκανα, αλλά από την περιγραφή που μου έκανε ένα πατριωτάκι μου ο Γιώργος Καραδημήτρης από την Ίμβρο.

Ο Γιώργος ανέβηκε αντάρτης στο βουνό και ήταν από τα πρώτα παλληκάρια του Άρη. Και τι δεν μου διηγήθηκε για τη ζωή τους. Τι αφάνταστα σκληρές συνθήκες αντιμετώπισαν. Πολλές μέρες έμειναν νηστικοί, βρεγμένοι ως το κόκκαλο και να περπατάν συνέχεια, να κοιμούνται σαν τα αγρίμια στα βουνά και να υποφέρουν τα πάνδεινα. Κι’ όμως τα ξεπερνούσαν όλα γιατί πάντα τους εμψύχωνε και τους έδινε κουράγιο ο Άρης. «Μας αγαπούσε όλους σαν παιδιά του, μας ήθελε λεβέντες και υποδειγματικούς μέσα σ’ όλο το αντάρτικο. Μας έλεγε πάντα : εμείς οι μαυροσκούφηδες πρέπει να ξεχωρίζουμε, πρέπει να είμαστε πρώτοι στις κακουχίες και στις θυσίες και τελευταίοι στις απολαβές. Αλλά και μεις όλοι τον αγαπούσαμε σαν πατέρα μας και καλύτερα. Τι να σου πω, Σπύρο, τόσο σκληραγωγημένο άνθρωπο δεν θα ξανακάνει ο κόσμος. Στις πορείες εμείς παιδιά τώρα και κουραζόμαστε και κείνος άντεχε πιο πολύ απ’ όλους μας, στην πείνα τα ίδια, στη δίψα και στην κακοπέραση. Πολλές φορές έμεινε εκείνος νηστικός για να δώσει σε μάς. Κι’ ένα τσιγάρο ακόμα νάχε θα τόδινε σε μάς. Ήταν τόσο σκληρός με τον εαυτό του που πολλές φορές μας τρόμαζε. Ούτε ασκητής, ούτε φακίρης δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει στη γεμάτη στερήσεις ζωή που έκανε ό Άρης και μάλιστα τότε στις αρχές που ξεκινήσαμε. Μαρτυρήσαμε όλοι μας, κι’ αν δεν ήταν ο Άρης να μας εμψυχώνει κάθε μέρα, θα τάχαμε παρατήσει. Τόσο δύσκολες μέρες περάσαμε τότε στις αρχές».

Αυτόν τον Άρη ήξερα από την περιγραφή του Γιώργου κι’ αυτόν τον ακαταπόνητο άντρα θαύμαζα. Και τώρα ξαφνικά έβλεπα έναν Άρη δακρυσμένο που τον έπνιγε η συγκίνηση και δεν μπορούσε να συνεχίσει την ομιλία του. Έβλεπα έναν Άρη γεμάτο καλωσύνη κι’ ανθρωπιά και προσπαθούσα να νοιώσω την ψυχική του κατάσταση. Να επικοινωνήσω ψυχικά μαζί του και να γίνω και γώ μέτοχος της χαράς και της συγκίνησης που πλημμύριζαν την ψυχή του. Ομολογώ πως εκείνη τη στιγμή ένοιωσα μια αναταραχή μέσα μου.

Δυό διαφορετικές μορφές του Άρη περνούσαν μπρος στα μάτια μου. Η μια ήταν η μορφή του Άρη όπως μου την περιέγραφε ο Γιώργος. Του λεβέντη, του αγωνιστή, του μπορλοτιέρη που άναβε φωτιά μεσ’ τις ψυχές των σκλαβωμένων Ελλήνων κι’ ύστερα ορμητικός σαν σίφουνας τις παρέσερνε και τις έστρεφε ενάντια στους καταχτητές σ’ έναν αγώνα ζωής ή θανάτου για τη λευτεριά.

Η άλλη ήταν αυτή που είχα τούτη τη στιγμή μπροστά μου. Έναν Άρη με δακρυσμένα μάτια, γεμάτα καλωσύνη κι’ ανθρωπιά που τον έπνιγαν οι λυγμοί και οι συγκινήσεις. Ένα συνεχές ρεύμα ένοιωθα πως ξεκινούσε από τον Άρη, κατέβαινε κάτω στην ανθρωποθάλασσα, την διαπερνούσε, την ηλέκτριζε, την ενθουσίαζε και ξαναγυρνούσε πάλι πίσω.

Μέσα σ’ αυτή την συνεχή επαφή Άρη και λαού κλείνονταν όλες οι λαχτάρες και οι πόθοι του λαού που πίστευαν και στήριζαν την πραγμάτωσή τους στον Άρη, και την δύναμη που αντλούσε πάλι ο Άρης από την εμπιστοσύνη και την συμπαράσταση του λαού. Πως ήταν λοιπόν δυνατόν να μη συγκινηθεί τόσο πολύ όταν πριν από τρία χρόνια άφησε την πόλη που γεννήθηκε σκλάβα κι’ άρπαξε το ντουφέκι και βγήκε αντάρτης στα βουνά και πάλεψε και μόχθησε για το ξεσκλάβωμά της (….) »

=============

ΣΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!


blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Αναρτήθηκε από ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

Ποιον κοροϊδεύουν;

«Έχει έρθει η ώρα σ' αυτό τον τόπο την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και όχι οι μισθωτοί, όχι οι συνταξιούχοι, όχι οι αυτοαπασχολούμενοι...»!

Μόνο θράσος απέναντι στο λαό που υποφέρει δείχνουν αυτά τα λόγια του πρωθυπουργού στην προχτεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι τα μέτρα που προτείνει στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν «ακουμπούν» το λαό, αλλά μετατοπίζουν τα βάρη στην ολιγαρχία.

Κατ' επέκταση, επιχειρεί να πείσει το λαό ότι διαπραγματεύεται για τα δικά του συμφέροντα, προκειμένου να αποσπάσει συναίνεση στα μέτρα που συζητάει με τους δανειστές.

Θα ήταν αρκετή μία και μόνη ματιά στο κείμενο των «47+8» σελίδων του σχεδίου, που παρέδωσε η κυβέρνηση στους «θεσμούς», για να καταρριφθεί η προσπάθειά της να παραπλανήσει το λαό και να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα της.

Έξυπνα σύνορα, έξυπνη κονόμα

                                                Έξυπνα σύνορα, έξυπνη κονόμα 

Γράφει ο Cogito ergo sum

Με το τούτο και μ’ εκείνο, κοντεύουμε να πειστούμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση -λέει- πρέπει να προφυλάξει τα σύνορά της. Κινδυνεύουμε -ξαναλέει- από την ανεξέλεγκτη εισροή «λαθρομεταναστών» (η ολόσωστη λέξη «πρόσφυγας» αποφεύγεται επιμελώς επειδή δημιουργεί αναφυλαξίες), ανάμεσα στους οποίους μπορούν πανεύκολα να παρεισφρύσουν και αλγκαϊντανοί, χαμασανοί, τζιχαντιστές ισισανοί και λοιποί τρομοκράτες. Κι ενώ έχει πάρει φωτιά ο κώλος μας από την φτώχεια, την ανεργία και την καταλήστευση των δικαιωμάτων μας, η Κομμισσιόν επιμένει στο πρόγραμμα «Έξυπνα Σύνορα», για να μας προφυλάξει από το μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα.

Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εντάξει δυο δράσεις. Η μία αφορά ένα σύστημα επιτήρησης και ελέγχου των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων της και η άλλη αφορά ένα ηλεκτρονικό σύστημα εισόδου-εξόδου, το οποίο καταγράφει όσους μπαίνουν και όσους βγαίνουν από την Ε.Ε. προκειμένου να εντοπίζονται όσοι παραμένουν στην Ε.Ε. ενώ έχει λήξει η βίζα τους (δηλαδή, η συντριπτική πλειοψηφία των παράνομων μεταναστών). Προσεχώς, το σύστημα επιτήρησης και ελέγχου των συνόρων θα γίνεται και αεροπορικώς.

Ανείπωτη πρόκληση (Βράβευση "υπευθυνότητας" στα ΕΛΠΕ!)

Ανείπωτη πρόκληση (Βράβευση "υπευθυνότητας" στα ΕΛΠΕ!)

Η είδηση, όπως μεταδόθηκε από τα Πρακτορεία, έχει ως εξής:

«Τα "Ελληνικά Πετρέλαια" βραβεύτηκαν για πέμπτη συνεχή χρονιά στην υψηλότερη κατηγορία PLATINUM, για τις επιδόσεις τους στην εφαρμογή υπεύθυνων εταιρικών πρακτικών, μέσω του Δείκτη Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (...) Ο δείκτης CR Index (...) είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο εργαλείο για τη συγκριτική αξιολόγηση των εταιρειών (...) σε τέσσερις επιμέρους τομείς: Κοινωνία, Περιβάλλον, Εργαζόμενοι και Αγορά. "Η συμμετοχή μας στην αξιολόγηση μέσω του δείκτη CR Index είναι σημαντική για τον Ομιλο, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να καταγράφουμε την πρόοδό μας, να εντοπίζουμε τις περιοχές που επιδέχονται βελτίωσης και να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας σε τομείς μέγιστης επίδρασης. Η διάκριση αυτή είναι μια ακόμα πολύ ξεχωριστή αναγνώριση για τον Ομιλο ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ και έρχεται ως αποτέλεσμα προσπαθειών πολλών ετών σε όλους τους τομείς που δραστηριοποιείται", αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση (των ΕΛΠΕ)».

Σχεδόν ένα μήνα μετά το μακελειό στα ΕΛΠΕ, που στοίχισε τη ζωή σε τέσσερις εργάτες, ο όμιλος βραβεύεται για τις επιδόσεις του στην εταιρική κοινωνική ευθύνη και μάλιστα σε τομείς που αφορούν την πολιτική του για τους εργαζόμενους. 

Η πρόκληση είναι ανείπωτη...

Πηγή: Προλετάριος /Ριζοσπάστης

Αναρτήθηκε από TRASH

Πρώτη φορά αρισεροφασιστικά!

Φωτογραφία: Menelaos Myrillas/SOOC

ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Θα στείλουν φαντάρους στα σχολεία για να καλύψουν τις κενές θέσεις εκπαιδευτικών

Οι φαντάροι απόφοιτοι παιδαγωγικών και καθηγητικών σχολών θα είναι αυτοί που θα καλύψουν τα κενά σε θέσεις εκπαιδευτικών.

Προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται πως κινείται η κυβέρνηση για την επόμενη σχολική χρονιά.
  
Χθες ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος και πρόεδρος των ΑΝΕΛ υποδέχθηκε στο υπουργείο του τον υπουργό Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά. 

Σύμφωνα με την «Καθημερινή», οι δύο υπουργοί συζήτησαν την πρόταση απόφοιτοι παιδαγωγικών και καθηγητικών σχολών (π.χ. μαθηματικοί, φιλόλογοι κ.ά.), οι οποίοι υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία σε ακριτικές περιοχές, να μπορούν να διδάξουν σε κοντινά σχολεία όπου υπάρχουν κενά, λαμβάνοντας τη μοριοδότηση που προβλέπεται.

Δεν κοστίζουν οι φαντάροι
 

Η προσπάθεια κάλυψης των κενών θα είναι φέτος ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς το υπουργείο Παιδείας έχει κάνει συνολικά 4.000 προσλήψεις σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Ομως, εξ αυτών οι 1.500 θέσεις θα δοθούν στους καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους που ήταν σε διαθεσιμότητα, οι οποίοι θα επιστρέψουν στα πόστα τους. Ετσι, απομένουν περί τις 2.500 θέσεις, με αποτέλεσμα να υπολογίζεται ότι τα κενά θα υπερβούν τα επίπεδα του Σεπτεμβρίου του 2014.
Πέρυσι τον Σεπτέμβριο η σχολική χρονιά ξεκίνησε με 22.000 κενά, πολλά εκ των οποίων καλύφθηκαν από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ, το οποίο, όμως, τώρα βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο, μέχρι να γίνει ο προγραμματισμός του επόμενου. 

Μάλιστα, ο πρώην υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος για την κάλυψη των κενών είχε προτείνει, μεταξύ άλλων, την εθελοντική εργασία, αλλά η πρόταση δεν προχώρησε λόγω αντιδράσεων. Ουσιαστικά, η αξιοποίηση των φαντάρων αποτελεί μια μορφή εθελοντικής εργασίας.

Πηγή: Θα στείλουν φαντάρους στα σχολεία για να καλύψουν τις κενές θέσεις εκπαιδευτικών | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/212126/tha-steiloyn-fantaroys-sta-sholeia-gia-na-kalypsoyn-tis-kenes-theseis-ekpaideytikon#ixzz3dEJYu7cJ

Οι δήμαρχοι που στηρίζονται από το ΚΚΕ. Λένε «όχι» στην υπόδειξη του υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκου Βούτση προς τους ΟΤΑ να μεταφέρουν άμεσα τα ταμειακά διαθέσιμά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΔΕ

Κώστας Πελετίδης: "Δεν υποτάσσομαι στις επιλογές της Κυβέρνησης για τα ταμειακά διαθέσιμα του Δήμου"

"Θα χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα για τις δικές μας ανάγκες" 

Αρνείται να εφαρμόσει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) της κυβέρνησης που δεσμεύει τα ταμειακά διαθέσιμα των δήμων ο δήμαρχος Πάτρέων, Κώστας Πελετίδης, αλλά και οι δήμαρχοι όλης της χώρας που στηρίζονται από το ΚΚΕ.

Λένε «όχι» στην υπόδειξη του υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκου Βούτση προς τους ΟΤΑ να μεταφέρουν άμεσα τα ταμειακά διαθέσιμά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Οι δήμαρχοι που στηρίζονται από το ΚΚΕ, με κοινή τους επιστολή, η οποία θα κατατεθεί και στη συνεδρίαση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) σήμερα, Τρίτη, καλούν όλους τους δημάρχους «να μην υποταχθούν στις επιλογές της κυβέρνησης».

Η επιστολή των εκλεγμένων δημάρχων του ΚΚΕ με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Πάτρας, Κ. Πελετίδης, Ικαρίας, Στέλιος Σταμούλος, Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος, Πετρούπολης, Βαγγέλης Σίμος και Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σελέκος έχει ως εξής:

«Ο υπουργός Eσωτερικών κ. Ν. Βούτσης με το χαρακτηρισμένο ως επείγον έγγραφό του, που απεστάλη την 10.6.2015 στους δημάρχους και περιφερειάρχες της χώρας, απαιτεί "την αμελλητί συμμόρφωσή" τους με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 20ής Απρίλη 2015 "για τη μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης προς επένδυση στην Τράπεζα της Ελλάδας"!!

»Γνωρίζει η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός ασφαλώς ότι η άρνηση μιας σειράς δήμων να πουν όχι στην ΠΝΠ που τους υποχρεώνει να διαθέσουν στην Τράπεζα της Ελλάδας υπέρ της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και των δανειστών τα όποια διαθέσιμα έχουν, και μάλιστα για αόριστο χρόνο, δεν είναι απόφαση δημάρχων, αλλά απόφαση των Δημοτικών τους Συμβουλίων. Επιλέγει ο αρμόδιος υπουργός να απευθυνθεί στους δημάρχους ώστε να εκφοβίσει και να εκβιάσει.

»Ας γνωρίζει ότι μια σειρά Δημοτικά Συμβούλια και μαζί τους και οι δήμαρχοι αποφάσισαν να μη συμμορφωθούν με τις αποφάσεις της κυβέρνησης γιατί η συγκεκριμένη Νομοθετική Πράξη βοηθά τον αντιλαϊκό πόλεμο που πέντε χρόνια τώρα τσακίζει το λαό και τις πιο ζωτικές του ανάγκες, για να εξυπηρετηθεί ένα χρέος που δεν είναι δικό του και ούτε ευθύνεται για τη δημιουργία του.
Γιατί υποχρεώνει τους δήμους μας να υπολειτουργούν και να παραμερίζουν τις ανάγκες των δημοτών μας.
 
Γιατί μας επιβάλλει να επιβαρύνουμε με επιπρόσθετους φόρους και τέλη τους δημότες μας.
 
Γιατί γνωρίζουμε από πρότερες αντίστοιχες ενέργειες των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως το PSI για τα ασφαλιστικά ταμεία, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, ότι δρόμος επανάκτησης των απωλειών για το λαό σε διαπραγμάτευση τάχα με τους δανειστές δεν υπάρχει.
 
Γιατί τα αιματηρά πλεονάσματα που προαναγγέλλει και η επικείμενη συμφωνία της κυβέρνησης θα τσακίσουν παραπέρα τις λαϊκές ανάγκες και θα μετατρέψουν ακόμα πιο γρήγορα τους δήμους σε μηχανισμούς φοροεπιδρομής.
 
Γιατί είναι υποχρέωσή μας να συνδράμουμε τις ανάγκες και τις αγωνίες του λαού μας και όχι την αντιλαϊκή στρατηγική των ΕΕ - ΔΝΤ, κεφαλαίου.
 
»Καλούμε τα Δημοτικά Συμβούλια και τους δημάρχους της χώρας να μην υποταχθούν και να απορρίψουν τις κυβερνητικές απαιτήσεις και αιτιάσεις. Να αξιοποιήσουν τα όποια χρήματα του βαριά φορολογούμενου λαού για τις δικές του ανάγκες, που σήμερα είναι ζωτικές και ζοφερές. Είναι ο δικός του μόχθος, τα ψίχουλα της φτώχειας δεν του αρμόζουν».

πηγή

Θα δούμε όμορφες μέρες...

«Θα δούμε όμορφες μέρες... »

Ο χαιρετισμός του Αϊντεμίρ Γκιουλέρ, μέλος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος (Τουρκία), στην έναρξη του Επιστημονικού Συνεδρίου το περασμένο Σάββατο

Την πρώτη μέρα του Συνεδρίου, ο Αϊντεμίρ Γκιουλέρ, μέλος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος (Τουρκία), απηύθυνε χαιρετισμό προς τους παρευρισκόμενους. Ο χαιρετισμός έχει ως εξής:

«Θεωρούμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πολύ σωστά επέλεξε τον Ναζίμ Χικμέτ ως κεντρικό θέμα αυτών των εκδηλώσεων. Και μη νομίζετε ότι το λέω αυτό επειδή προέρχομαι από την πατρίδα του Ναζίμ Χικμέτ...

Η σημερινή ανθρωπότητα, ο εργαζόμενος λαός, η εργατική τάξη του 2015 έχει ανάγκη τον Ναζίμ Χικμέτ. Στην εποχή μας, που ο ιμπεριαλισμός είναι υπαίτιος για τους πολέμους και για την οπισθοδρόμηση, ο καπιταλισμός για τις λεηλασίες και την εκμετάλλευση, που ρίχνουν σκοτάδια πάνω στους λαούς, έχουμε ανάγκη να πούμε στους απελπισμένους ότι η ζωή είναι ωραία, αδελφέ μου.

Εχουμε το καθήκον να πούμε σε αυτούς που αρκούνται στα λίγα και σε αυτούς που δεν ξεσηκώνονται ότι φταις κι εσύ, αδελφέ μου.

Και έχουμε την υποχρέωση να δείξουμε στο λαό τη διέξοδο... Και έχουμε δίπλα μας τον Ναζίμ, που το μόνο για το οποίο καυχήθηκε στη ζωή του ήταν ότι υπήρξε πάντα τοποθετημένος με το Κομμουνιστικό Κόμμα.

ΛΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - Δ.ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ

«Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ »

Απολυμένοι απεργοί της coca cola με δυναμική παρουσία και με την συμπαράσταση του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών και της Λαικής Συσπείρωσης Ωραιοκάστρου κατάφεραν σήμερα να αποσπάσουν την δέσμευση του δήμαρχου Ωραιοκάστρου κ.Γαβότση ότι τα σχολεία του δήμου μας δεν θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα της εταιρείας  coca cola «ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ»

 
Αναρτήθηκε από ΛΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - Δ.ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ

Ο θρήνος της μάνας του Άρη Βελουχιώτη για τον χαμό του παλικαριού της

Ο Άρης με τους γονείς του Δημήτρη και Αγλαΐα Κλάρα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο θρήνος της μάνας του Άρη Βελουχιώτη για τον χαμό του παλικαριού της 

Επιμέλεια: Οικοδόμος απο Ατέχνως

Ο Θανάσης Κλάρας (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα, προτού ξεχωρίσει και δοξαστεί ως Άρης Βελουχιώτης) γεννήθηκε στη Λαμία στις 27 Αυγούστου του 1905 και ήταν το τρίτο στη σειρά από τα τέσσερα παιδιά του Δημήτρη και της Αγλαΐας Κλάρα. Η οικογένειά του ήταν εύπορη και ο μικρός Θανάσης Κλάρας είχε όλες τις προϋποθέσεις να ακολουθήσει μια ομαλή και σίγουρη σταδιοδρομία στα πλαίσια της τάξης του. Όμως από νωρίς διάλεξε τον δύσκολο δρόμο της εναντίωσης στην εκμετάλλευση και της υπεράσπισης του δίκιου των ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου.

Ο κακοτράχαλος αυτός δρόμος τον οδήγησε, τον Ιούνη του 1945, στο φαράγγι του Φάγγου, λίγο έξω από το χωριό Μεσούντα Άρτας. Εκεί, ο Πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης, περικυκλωμένος από δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού δίνει τέλος στη ζωή του και περνάει στην Ιστορία και τα όρια του θρύλου.

Η μάνα του πρωτοκαπετάνιου Αγλαΐα Κλάρα έγραψε τους παρακάτω στίχους λίγες μέρες μετά το τραγικό τέλος του γιου της. Το ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ρούμελη» της Λαμίας. Εμπεριέχεται φωτοτυπημένο στο βιβλίο του Γιάννη Γ. Χατζηπαναγιώτου (καπετάν Θωμά) «Η πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη», εκδόσεις Δωρικός, Αθήνα 1982. Η φωτογραφία είναι από το ίδιο βιβλίο.

ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΟΥ – ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ

Άρη μου, Άρη, Άρη μου, παιδί μου παλληκάρι
Σε ράχες ήσουν σε βουνά, το κάλεσε η ανάγκη

Αλοίμονο: ο στόνος μου τόσο μακριά δε φτάνει
Κι αν σε καλούν οι στεναγμοί κι αν σε καλούν οι θρήνοι

Εσύ κοιμάσαι αξύπνητος στο φως και στη γαλήνη
Αχ! Συ διαβάτη της ζωής! Πανέμμορφε διαβάτη!

να ξαναρθής εδώ στη γη, δε θαύρης μονοπάτι
Άρη μου! Γιατί άφησες τη δόλια σου μανούλα
το δύστυχο πατέρα σου να κλαίμ’ όλη μερούλα;
Λαμία – Ιούλιος 1945


ΑΓΛΑΪΑ Δ. ΚΛΑΡΑ

Στην αντιγραφή τηρήθηκε η ορθογραφία της αρχικής δημοσίευσης.