Κόντρες με θύμα το λαό

Μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται ότι η κόντρα ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ είναι ιδιαίτερα οξυμένη. Και, βέβαια, το ζήτημα του ελληνικού προγράμματος είναι μόνο η αφορμή. Χτες, λοιπόν, η εκπρόσωπος της Επιτροπής, αρμόδια για τις οικονομικές υποθέσεις, Ανίκα Μπράιτχαρντ, υπερασπίστηκε την ορθότητα των δεδομένων που χρησιμοποιεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα έναντι της κριτικής του ΔΝΤ.

 Και κληθείσα να σχολιάσει το νέο άρθρο του Πολ Τόμσεν, διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, ανέφερε: «Συνεχίζουμε να είμαστε βέβαιοι για τις πηγές των δεδομένων μας και πιστεύουμε ότι οι ουσιώδεις συζητήσεις για την ανάλυση των δεδομένων και την αξιολόγηση των οικονομικών στοιχείων είναι πιο χρήσιμο να γίνονται στο πλαίσιο των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων». 

Προχτές, το ΔΝΤ είχε επανέλθει στην «κόντρα» με τους Ευρωπαίους, δίνοντας διευκρινίσεις στο μπλογκ του Πολ Τόμσεν και του Μορίς Ομπστφελντ και μέσα από τέσσερις ερωτήσεις απαντά ουσιαστικά στα στοιχεία που είχε διαρρεύσει η Κομισιόν για την ορθότητα των οικονομικών στοιχείων στο ελληνικό πρόγραμμα. Βέβαια, από αυτήν την κόντρα δεν πρέπει να ξεγελιέται ο λαός και να θεωρεί ότι κάποιο από τα δύο μέρη έχει περισσότερο φιλολαϊκή στάση, κάτι που έντεχνα επιχειρεί να καλλιεργήσει και η κυβέρνηση. Ολοι τους βρίσκονται από την ίδια πλευρά και είναι εχθροί των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Υποκριτές

 

«Εχουμε πολλές επιχειρήσεις που δεν δίνουν το δώρο», είπε χτες σε ραδιοφωνική εκπομπή ο γγ του υπουργείου Εργασίας και έθεσε «στη διάθεση των εργαζομένων το ΣΕΠΕ»! Μόνο που ο εν λόγω κύριος δεν είναι σχολιαστής, ούτε δημοσιογράφος. Είναι αυτός, όπως και συνολικά η κυβέρνηση, ο υπεύθυνος για την εφαρμογή των νόμων που ισχύουν, και στη συγκεκριμένη περίπτωση για την καταβολή του δώρου Χριστουγέννων που δικαιούνται οι εργαζόμενοι. Ομως, σε τέτοιες περιπτώσεις, οι νόμοι εφαρμόζονται μόνο όταν είναι να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Κανένας εργαζόμενος δεν γλιτώνει από την τσιμπίδα της Εφορίας, από τα χαράτσια της κυβέρνησης, από τον ΕΝΦΙΑ... Εκεί η αστική νομιμότητα λειτουργεί «ρολόι». Κατά περίεργο τρόπο, η κρατική «μηχανή» κλατάρει όταν πρόκειται να πληρώσουν οι εργοδότες. Και κατά όχι και τόσο παράδοξο τρόπο, σε αυτές τις περιπτώσεις οι «μηχανοδηγοί» που βρίσκονται στο υπουργείο Εργασίας, μεταμφιέζονται σε σχολιαστές της επικαιρότητας. Πλανώνται, όμως, εάν νομίζουν ότι επειδή «τα λένε» δημόσια, οι εργάτες θα τους απαλλάξουν από τις ευθύνες που έχουν. Είναι όλες δικές τους, με δεδομένο ότι προτεραιότητά τους είναι η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων και όχι η υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, όπως διατείνονται. Τα «κροκοδείλια δάκρυα» που χύνουν για τους εργάτες μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα δεν πείθουν.

Η «σύμμαχος» Γαλλία..

.

Η Γαλλία θα «ενεργήσει στους κόλπους της ΕΕ... προκειμένου οι χώρες της ΕΕ να έχουν ισορροπημένες και δίκαιες θέσεις και προκειμένου η Ελλάδα να υποστηριχθεί από την ΕΕ», είπε προχτές ο Γάλλος πρωθυπουργός, Μπερνάρ Καζνέβ, στηρίζοντας, κατά την ερμηνεία ορισμένων, τα μέτρα - κοροϊδία που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Τσίπρα, όπως το εφάπαξ επίδομα για τους συνταξιούχους, από τους οποίους βέβαια έχουν ήδη αρπαχτεί και θα αρπαχτούν τα επόμενα χρόνια τα τριπλά και τετραπλά.

Η παρέμβαση Καζνέβ παρουσιάστηκε δήθεν ως αντίβαρο στην γκρίνια Βερολίνου, Βρυξελλών και άλλων για τις «παροχές Τσίπρα», ακόμα μια απόδειξη για την «αναμέτρηση» καλών και κακών εντός της ΕΕ.

Ομως, η γαλλική κυβέρνηση δεν είναι που πριν μερικούς μήνες ξανατσάκισε το εργατικό εισόδημα με το νόμο «Ελ Κομρί», έδωσε νέα ώθηση στην απελευθέρωση των απολύσεων, διεύρυνε την ελαστική απασχόληση; Μήπως δεν είναι η κυβέρνηση που, περιμένοντας τις ανακατατάξεις λόγω Brexit, τάζει σε κολοσσούς μειωμένη φορολογία για να μεταφερθεί στο Παρίσι ο φορολογικός παράδεισος του Σίτι του Λονδίνου;

Η γαλλική κυβέρνηση, που πρωτοστατεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου, θέλει χαλάρωση στα αυστηρά πλαίσια της ΕΕ και υποστηρίζει το ελληνικό κεφάλαιο στην κόντρα με το γερμανικό, που έχει βγει κερδισμένο και στην περίοδο της κρίσης.

Κερδισμένοι και χαμένοι

 

Σε άρθρο των «New York Times» («Καθημερινή» 22/12/2016), γράφεται ότι «η εργατική τάξη της Αμερικής, η οποία αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες εδώ και μία γενιά, δεν έχει καρπωθεί τα οφέλη από την ανάπτυξη της οικονομίας (...) Τις τελευταίες δεκαετίες η ανάπτυξη της οικονομίας ήταν κατά πολύ υψηλότερη από την αύξηση των μισθών. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Αμερικανών έχει αυξηθεί κατά 78% μεταξύ 1979 και 2015. Εντούτοις, την ίδια περίοδο το μέσο εισόδημα των φτωχών νοικοκυριών έχει αυξηθεί μόνο κατά 6,9%». Και προτείνει στην κυβέρνηση ως λύση «να αυξήσει σημαντικά το εισόδημα όσων Αμερικανών δεν έχουν ωφεληθεί από την ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών, διευρύνοντας την κλίμακα των φοροαπαλλαγών». Προσδιορίζει δε ότι «αυτή η επιλογή θα κόστιζε ακριβά, περισσότερο από 1 τρισ. δολάρια για την επόμενη δεκαετία». Και εκτιμά ότι «δύσκολα θα το αποδέχονταν οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον», όταν ο Τραμπ έχει εξαγγείλει μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 6 τρισ. δολάρια. Τι δείχνει το παράδειγμα; Οτι η αναδιανομή που υπόσχονται οι αστικές κυβερνήσεις σε όφελος των εργαζομένων όταν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ένα τεράστιο ψέμα, σκέτη απάτη. Ας το αναλογιστούν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι η υπόσχεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για αναδιανομή υπέρ του λαού δε θα έρθει ούτε τη Δευτέρα Παρουσία. Και να παλέψουν με το ταξικό εργατικό κίνημα κόντρα στο κεφάλαιο και την εξουσία του για κάλυψη όλων των απωλειών τους, κατάργηση των αντεργατικών νόμων, διεκδίκηση κάλυψης όλων των σύγχρονων αναγκών τους.

Από Μέρα σε Μέρα Ριζοσπάστης