Τα λόγια περιττεύουν
Απ'
όσους ανέλαβαν να απαντήσουν στη ρητορική Φίλη, υπερασπιζόμενοι τους
ΑΝΕΛ ως τον πιο ιδανικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, ξεχωρίζει ο Θ. Καρτερός της
«Αυγής», ο οποίος, αφού κάλεσε σε συνειδητοποίηση ότι «Μαξίμου θα έβλεπε
ο Τσίπρας με το κιάλι χωρίς τον Καμμένο», έγραψε χαρακτηριστικά: «Πριν
τον πυροβολήσουμε επαναστατικά (σ.σ. τον Καμμένο), δεν είναι κακό να
σκεφτούμε και λίγο ΕΑΜίτικα...». Για όποιον δεν κατάλαβε, «ΕΑΜίτικη»
είναι κατά τον αρθρογράφο η συνεργασία με τον Καμμένο! Συμπεραίνουμε,
λοιπόν, ότι ως «επαναστατική κριτική» θεωρείται η άποψη για συνεργασία
με το ΠΑΣΟΚ! Εδώ τα λόγια περιττεύουν...
Οι ευρύτερες επιπτώσεις...
Μετά
την υπερψήφιση από το Ευρωκοινοβούλιο της «Συνολικής Οικονομικής
Εμπορικής Συμφωνίας» ΕΕ - Καναδά (CETA), που ακολούθησε την υπογραφή της
από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ενώ οδεύει προς επικύρωση από τα
εθνικά κοινοβούλια των κρατών - μελών της ΕΕ, οι αστικές πολιτικές
δυνάμεις και τα ΜΜΕ στη χώρα μας επιχειρούν να περιορίσουν τη συζήτηση
για τις συνέπειές της στην κατάργηση της προστασίας της φέτας σαν
«Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης» στη «μεγάλη απελευθερωμένη αγορά»
ΕΕ - Καναδά που δημιουργεί η συμφωνία. Χωρίς να υποτιμάμε τη σημασία
του ζητήματος για τους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους παραγωγούς της χώρας
μας, επισημαίνουμε ότι ο περιορισμός της συζήτησης μόνο σ' αυτό από τα
αστικά κόμματα αποσκοπεί στο να κρύψει τις οδυνηρές συνέπειες της CETA
σε πολλές πλευρές της ζωής του εργαζόμενου λαού: Μεγαλύτερη επιδείνωση
στους όρους δουλειάς και στα εργασιακά δικαιώματα, στη διατροφική
ασφάλεια και τη λαϊκή υγεία, παράδοση κρατικών υπηρεσιών, υποδομών και
περιουσίας σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους κ.ά...
... και ένας ξένος για το λαό καβγάς
Ομως
και η ίδια η συζήτηση για τη φέτα διεξάγεται αποκλειστικά από τη σκοπιά
των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του σχετικού κλάδου.
Στις επικρίσεις π.χ. του Συνδέσμου Βιομηχάνων Γαλακτοκομικών Προϊόντων
για «αμαχητί παράδοση της φέτας», που επιζητά προστατευτικά μέτρα για
την κατοχύρωση της θέσης των ντόπιων ομίλων, αντιπαρατίθενται άλλες
μερίδες του κεφαλαίου από τη σκοπιά του «ελεύθερου ανταγωνισμού», με το
επιχείρημα ότι «οι καλές ελληνικές επιχειρήσεις θα ωφεληθούν από το
άνοιγμα σε μία τεράστια αγορά». Ο καημός και των δύο πλευρών είναι να
εξασφαλίσουν τα συμφέροντα και τις θέσεις των επιχειρηματικών ομίλων
στον μονοπωλιακό ανταγωνισμό. Αυτό που αποκρύπτεται είναι ότι η CETA
διασφαλίζει περαιτέρω την κυριαρχία των μονοπωλίων, ενώ είναι επίσης
γνωστό ότι το καθεστώς προϊόντων ΠΟΠ (Προστασία Ονομασίας Προέλευσης),
στο οποίο συμπεριλαμβάνονται η φέτα κι άλλα γνωστά τοπικά προϊόντα, όλα
τα προηγούμενα χρόνια ούτε έσωσε, ούτε προστάτευσε τους μικρούς
παραγωγούς, που η μεγάλη τους πλειοψηφία βρίσκεται σήμερα σε τραγικό
αδιέξοδο. Για τους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους παραγωγούς το μόνο σίγουρο
είναι ότι αυτή η κυριαρχία των μονοπωλίων θα τους συνθλίψει οριστικά,
επιταχύνοντας το ξεκλήρισμά τους. Γι' αυτό και δεν έχουν λόγο να
ακολουθήσουν το ένα ή το άλλο τμήμα του κεφαλαίου που ανταγωνίζονται για
τα δικά τους συμφέροντα, αλλά να αγωνιστούν μαζί με την εργατική τάξη
και τα άλλα λαϊκά στρώματα για να ακυρωθεί στο σύνολό της η αντιλαϊκή
συμφωνία, κατευθύνοντας την πάλη τους σε συμμαχία ενάντια στην κυριαρχία
και την εξουσία των μονοπωλίων και του εκμεταλλευτικού συστήματος που
την υπηρετεί.
Ριζοσπάστης
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου