Τα «φιστίκια»...

«Οι βασανιστικές και ατελείωτες συζητήσεις για την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα συγκαλύπτουν τα πραγματικά προβλήματα της νομισματικής ένωσης. Οταν συναντώνται οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, στις Βρυξέλλες, θα έπρεπε πρωτίστως να βρουν λύσεις για τις εστίες κρίσης, οι οποίες πραγματικά θα μπορούσαν να προκαλέσουν την κατάρρευσή της. Και τούτο διότι αυξάνονται οι φόβοι για την πιστοληπτική ικανότητα πολύ ισχυρότερων και γι' αυτό σημαντικότερων χωρών μελών της (...) Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, της οποίας το χρέος ανέρχεται σε 2,35 τρισ. ευρώ. Σε σύγκριση με τα 322 δισ. ευρώ των ελληνικών δανειακών υποχρεώσεων μοιάζουν σαν τα παροιμιώδη "φιστίκια"». Αυτά έγραφε χτες η γερμανική εφημερίδα «Welt», αποτυπώνοντας γλαφυρά τα πραγματικά ζόρια που έχουν οι καπιταλιστές σε όλη την ευρωένωση. Ζόρια που συνδέονται με τις δυσκολίες να περάσουν οι καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ σε φάση ορμητικής ανάκαμψης και έχουν κατά βάση να κάνουν (όπως αποδεικνύει και η περίπτωση της Ιταλίας) με το ποιος και πώς θα φορτωθεί τα βάρη της ακόμα μεγαλύτερης απαξίωσης κεφαλαίου που έχει ανάγκη η καπιταλιστική οικονομία, ώστε να «αναπνεύσει». Αυτές οι δυσκολίες και τα αδιέξοδα είναι που καθορίζουν το πραγματικό πλαίσιο των κάθε λογής διαπραγματεύσεων ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και δείχνουν τις πραγματικές διαστάσεις, τα στενά όρια, αλλά και τα «κοντά ποδάρια» που έχουν οι έως τώρα συνταγές «εσωτερικής υποτίμησης», όπως π.χ. τα νέα μέτρα που πάρθηκαν για την περίπτωση της Ελλάδας.

... και οι «πασατέμποι»

 

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα» επέμενε και χτες, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, στο σενάριο για παραίτηση του προέδρου της Κομισιόν, Γιούνκερ, με την αιτιολογία ότι από την Ολλανδία και τη Γερμανία τού ζήτησαν να βάλει «στο συρτάρι» τη «Λευκή Βίβλο» για την «ολοκλήρωση» της ΕΕ, που επρόκειτο να παρουσιαστεί στις αρχές Μάρτη. Ολα αυτά μπροστά στη Σύνοδο της Ρώμης στα τέλη Μάρτη, όπου συζητιέται η «διακήρυξη της Ρώμης» και όπως έδειξε η τελευταία Σύνοδος στη Μάλτα, θα ανοίξει «στα γεμάτα» η συζήτηση για μια «ολοκλήρωση» αλά καρτ, σε μια ΕΕ «πολλαπλών ταχυτήτων». Αλλη μια εξέλιξη, δηλαδή, που δείχνει ότι πάνω στο έδαφος των αδιεξόδων, των αντιφάσεων και των δυσκολιών της αστικής διαχείρισης, οι «δεύτερες σκέψεις» τμημάτων του κεφαλαίου σε ό,τι αφορά την πορεία της ευρωένωσης και κατά πόσο αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, τουλάχιστον με τη σημερινή μορφή της, όχι μόνο δεν φεύγουν από το τραπέζι και δεν απομακρύνονται με τους κάθε λογής προσωρινούς συμβιβασμούς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ως το πάτημα για την «επόμενη μέρα» του κεφαλαίου, φέρνοντας πιο κοντά εκείνο που ξορκίζουν. Γι' αυτό και τα κάθε λογής σχέδια και συμφωνίες είναι πολλές φορές οι «πασατέμποι» για να κερδίζεται χρόνος για τις επόμενες κινήσεις...

«Πονηροί» καιροί

 

Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Εντι Ράμα, η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο θα έχουν αργά ή γρήγορα κοινές πρεσβείες στο εξωτερικό. Ο ίδιος είπε ότι «αν κάποιος βλέπει σ' αυτό το γεγονός την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας, αυτό είναι δικό του πρόβλημα» και επικαλέστηκε τη μείωση των δαπανών και την περαιτέρω προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών, ως τους βασικούς λόγους για το άνοιγμα κοινών πρεσβειών. Το σημειώνουμε επειδή τον τελευταίο καιρό η «κινητικότητα» στα Βαλκάνια είναι ιδιαίτερα έντονη, γεγονός που αφορά άμεσα και τη χώρα μας. Θυμίζουμε ότι μόλις πρόσφατα δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στην παρέμβαση ενός ρεπουμπλικάνου βουλευτή των ΗΠΑ, ο οποίος προέτρεψε επί της ουσίας σε ανακάτεμα των συνόρων στα Βαλκάνια, με διαμελισμό και διανομή των εδαφών της ΠΓΔΜ ανάμεσα στο Κοσσυφοπέδιο, τη Βουλγαρία και άλλες όμορες χώρες. Οπως άφησε, μάλιστα, να εννοηθεί, οι απόψεις του αντανακλούν ως ένα βαθμό τη συζήτηση που γίνεται σε επιτελεία των ΗΠΑ. Οι καιροί είναι «πονηροί», μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και κάθε τέτοια εξέλιξη θα πρέπει να αυξάνει την επαγρύπνηση του λαού.

Ψάχνουν χειροκροτητές

 

Σύμφωνα με τον γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγα, η συμφωνία στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ, πέραν όλων των άλλων, «δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο τριών δισ. ευρώ, τα οποία θα προέλθουν από την ΕΚΤ και άλλους φορείς και θα διοχετευτούν σε αναπτυξιακά προγράμματα για τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας». Τέτοια νούμερα είναι φυσικό να δημιουργούν προσδοκίες σε όσους σήμερα βιώνουν τον εφιάλτη της ανεργίας. Ο λόγος, άλλωστε, που η κυβέρνηση τα χρησιμοποιεί στην προπαγάνδα της, είναι για να μετατρέψει τους χιλιάδες άνεργους σε χειροκροτητές των αντιλαϊκών μέτρων που ετοιμάζεται να νομοθετήσει. Για να έχουμε, πάντως, ένα μέτρο της «αξίας» που έχουν τέτοιες κυβερνητικές εξαγγελίες, θυμίζουμε ότι το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν «ειδικό πρόγραμμα απασχόλησης ύψους 5 δισ. ευρώ για τη δημιουργία 200.000 - 300.000 θέσεων εργασίας». Εκτοτε, βέβαια, η ανεργία παραμένει στο απόγειο και η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας τσακίζει κόκαλα.

 Ριζοσπάστης