Δεν «παίζουν»...

Χτες, από τη στήλη σχολιάζαμε την αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΝΔ, με την πρώτη να καταλογίζει στη δεύτερη ότι αμφισβητεί τάχα τους «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου σε ό,τι αφορά τη βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τη στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για δυο «πεδία» στα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει δώσει πραγματικά τα ρέστα της, ξεπερνώντας σε «πάθος» και σε έργα τους προκατόχους της. Χτες, η «Αυγή» επανήλθε για να καταλογίσει στη ΝΔ ότι το 2014 δεν έκλεισε την τότε «αξιολόγηση», με όσα αντιλαϊκά περιελάμβανε, αλλά «την έκανε "με ελαφρά πηδηματάκια" προ των ευθυνών του και του πολιτικού κόστους που αυτές προοιωνίζονταν», ενώ τώρα «υπάρχουν κυβέρνηση και πρωθυπουργός που δεν αποποιούνται των ευθυνών τους. Αναλαμβάνουν το κόστος των αποφάσεων - και μάλιστα τι κόστος! - για δεύτερη φορά μέσα σε ενάμιση χρόνο»! Τέτοια μαχητική υπεράσπιση της υπογραφής σε δυο απανωτά μνημόνια, το τρίτο και το τέταρτο κατά σειρά, είχαμε καιρό να δούμε...

... και δεν παίζονται

 

Ο ενθουσιασμός τους βέβαια από τη μια και οι διαγκωνισμοί τους από την άλλη δικαιολογούνται, καθώς απευθύνονται στο κεφάλαιο. Εκεί δίνουν εξετάσεις τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ. Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ καυχιέται ότι αποδείχτηκε πιο «μάστορας» στη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας έναντι των προκατόχων του, ώστε να υπογράφει αβέρτα τα μνημόνια, στο όνομα πάντα της ...σωτηρίας της πατρίδας. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο η αστική τάξη τον εμπιστεύτηκε και του παρέδωσε τη σκυτάλη της διακυβέρνησης, την περίοδο που περιδιάβαινε τις πλατείες για να επιχειρηματολογήσει ενάντια στο «mail Χαρδούβελη» και στο ενδεχόμενο να κλείσει τότε η «αξιολόγηση» με αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία ο ίδιος ψήφισε και επέκτεινε στη συνέχεια ως κυβέρνηση. Ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει για λογαριασμό του κεφαλαίου, προβάλλοντας ο καθένας τις «χάρες» και τα πλεονεκτήματά του στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Πρόβλεψη

 

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν στερείται έμπνευσης στην προσπάθεια να ξεγελάσει το λαό για τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων και την πρόθεσή της να δώσει μέχρις εσχάτων τη μάχη για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Ετσι, όσο πλησιάζει η συζήτηση και ψήφιση της αντιλαϊκής συμφωνίας, διαβάζουμε και ακούμε διάφορα, όπως για παράδειγμα ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία πριν την εφαρμογή της, με στόχο να πετύχει καλύτερους όρους, ή ότι δεν πρόκειται να την εφαρμόσει καν, αν τελικά το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει στο πρόγραμμα. Η κυβέρνηση «πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες», για να δημιουργήσει την αίσθηση στο λαό ότι η ίδια σύρθηκε τάχα να υπογράψει τη συμφωνία, ότι τα μέτρα είναι λίγο - πολύ «αχρείαστα», αλλά επιβάλλονται για το γινάτι του ΔΝΤ, ότι η διαπραγματευτική της δεινότητα δεν εξαντλήθηκε στη δεύτερη διαπραγμάτευση και ότι διαθέτει ...αποθέματα να κάνει κάτι καλύτερο, σε μια επόμενη συζήτηση για τα μέτρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει την ερχόμενη βδομάδα. Κάπως έτσι προσπαθεί να κρατήσει το λαό σε στάση αναμονής και να αποσπάσει συγχωροχάρτι για όσα καινούργια ετοιμάζεται να του φορτώσει στην πλάτη. Εμείς, πάντως, θα κάνουμε μια πρόβλεψη: Η κυβέρνηση όχι μόνο θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας όσα αποφασίζει με το κουαρτέτο, αλλά θα προσθέσει κι άλλα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα στον μέχρι τώρα λογαριασμό, όταν σε λίγους μήνες θα εξελίσσεται η τρίτη «αξιολόγηση». Τα παραδείγματα, άλλωστε, από το παρελθόν μπορούν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες.

Οσο λιώνουν οι πάγοι

 

«Η υποβόσκουσα νέα, πιο συγχρονισμένη οικονομική κρίση, η όξυνση της διαπάλης για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι υπάρχουσες πολεμικές εστίες στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, οι εντάσεις στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη σε σχέση με τη Ρωσία, στην Αρκτική και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, αυξάνουν και τον κίνδυνο μιας ευρύτερης γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου». Αυτό σημείωναν οι Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ. Κι αν το πράγμα είναι φως φανάρι στη Μέση Ανατολή, που φλέγεται εδώ και χρόνια, ή προσφάτως στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, οι ανταγωνισμοί με επίκεντρο τους υδρογονάνθρακες και τους θαλάσσιους δρόμους της Αρκτικής, είναι ακόμα σχετικά αθέατοι στους λαούς, πέρα για πέρα όμως υπαρκτοί. Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία η Ρωσία, στην καθιερωμένη στρατιωτική παρέλαση για τη νίκη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσίασε για πρώτη φορά συστήματα αεράμυνας σχεδιασμένα για να επιχειρούν σε συνθήκες Αρκτικής. Ανάλογες προετοιμασίες κάνουν βέβαια και άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διεκδικούν τον πλούτο της περιοχής, καθώς οι μεταξύ τους αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί βγαίνουν ολοένα και περισσότερο στην επιφάνεια, όσο λιώνουν οι πάγοι...

Ρζοσπάστης