Eurokinissi
|
Δηλωτικό
των κυβερνητικών επιδιώξεων είναι το άτυπο σημείωμα που διένειμε χτες
το Μέγαρο Μαξίμου, με αφορμή τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου,
στο οποίο ισχυρίζεται με περίσσιο θράσος ότι «παράλληλα με την
υλοποίηση της συμφωνίας με τους δανειστές, τη διαπραγμάτευση και την
ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, η κυβέρνηση τηρεί τις δεσμεύσεις
της προς την κοινωνική πλειοψηφία (...) Εξισορροπεί αποφασιστικά, για
πρώτη φορά, μετά από χρόνια μνημονίων, τις συνέπειες της δημοσιονομικής
προσαρμογής, με την ανάγκη η κοινωνία όχι μόνο να μείνει όρθια, αλλά να
αισθανθεί ότι βγαίνει από το σκοτάδι της κρίσης, στο φως της δίκαιης και
βιώσιμης ανάπτυξης»!
Μάλιστα, για να «στοιχειοθετήσει» το παραμύθι, που καταρρέει υπό το βάρος της πραγματικότητας που βιώνει ο λαός, η κυβερνητική προπαγάνδα «αμπάλαρε» χτες μια σειρά από νομοσχέδια που έχει φέρει ή θα φέρει το επόμενο διάστημα στη Βουλή, παρουσιάζοντάς τα λίγα - πολύ ως «μπαράζ» φιλολαϊκών παρεμβάσεων.
Η πρόκληση είναι μεγάλη, αφού και μόνο μια ματιά στα νομοσχέδια που επικαλείται δείχνει ότι πρόκειται για νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν είτε το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, είτε προσαρμογές του αστικού κράτους στις ανάγκες θωράκισης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Η κυβερνητική πρόκληση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη μάλιστα, δεδομένου ότι ταυτόχρονα προετοιμάζει και τα αντιλαϊκά μέτρα της τρίτης «αξιολόγησης», όπου με βάση τα όσα έχει δεσμευτεί στο στόχαστρο θα μπουν το απεργιακό δικαίωμα, το πετσόκομμα των προνοιακών επιδομάτων, η ολοκλήρωση του επανυπολογισμού των συντάξεων, το πλαφόν στις προσλήψεις συμβασιούχων κ.ο.κ.
Κι όμως: Τον αντιλαϊκό νομοθετικό «οίστρο» της και το κλείσιμο κάθε λογής «εκκρεμμοτήτων» που ζητάνε κεφάλαιο και δανειστές, εκείνοι τα βαφτίζουν με θράσος «ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών»!
Χαρακτηριστικά
είναι τα όσα λέγονται από το Μέγαρο Μαξίμου για το επικείμενο
νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας ότι αποσκοπεί στην «επίλυση
ευρύτερων προβλημάτων στη δημόσια Υγεία (...) αποτελεί το θεσμικό
επιστέγασμα της μεταρρύθμισης του Εθνικού Συστήματος Υγείας με στροφή
στο πρωτοβάθμιο επίπεδο υπηρεσιών (...) Ερχεται να αποτελέσει τη θεσμική
ολοκλήρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (...) Με το νομοσχέδιο
διευρύνεται ο "δημόσιος χώρος" στην Υγεία και προδιαγράφεται ο
επικουρικός ρόλος του ιδιωτικού τομέα, στην κατεύθυνση πάντα της
καθολικής κάλυψης του πληθυσμού, της ισότητας στην πρόσβαση και της
οικονομικής προστασίας ιδίως των πιο αδύνατων μελών της κοινωνίας.
Ανασυγκροτείται η Δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (...)».
Πρόκειται για αναπαραγωγή όσων ισχυρίστηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας ο πρωθυπουργός, την ώρα μάλιστα που οι εργαζόμενοι και ο λαός βιώνουν τις τραγικές συνέπειες στην Υγεία από την πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση, στα χνάρια των προκατόχων της, με την παραπέρα εμπορευματοποίησή της και το ακόμα μεγαλύτερο πετσόκομμα των σχετικών κρατικών κονδυλίων.
Η περιβόητη «μεταρρύθμιση» στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), με τη δημιουργία των Τοπικών Μονάδων Υγείας, δεν αφορά παρά ένα κατακερματισμένο συνονθύλευμα μονάδων χαμηλών προδιαγραφών, οι οποίες ούτε στελεχωμένες επαρκώς θα είναι, με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, ούτε το απαραίτητο υγειονομικό προσωπικό και ιατρικό εξοπλισμό θα διαθέτουν προκειμένου να καλύπτουν τις ανάγκες του λαού για πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση. Η ίδια η κυβέρνηση έχει ομολογήσει ότι το δίκτυο αυτό θα απευθύνεται μόλις στο 30% του πληθυσμού, ενώ ακόμα και αυτές οι ανεπαρκείς προσλήψεις θα είναι διετούς απασχόλησης.
Οι δε προσλήψεις στις οποίες αναφέρεται δεν είναι παρά συνεχής ανακύκλωση όλων των μορφών ελαστικών σχέσεων εργασίας, με εργαζόμενους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία θα είναι ορισμένου χρόνου, και οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν αναπληρώνουν τις χιλιάδες αποχωρήσεις και συνταξιοδοτήσεις των προηγούμενων χρόνων, παρά μόνο αντικαθιστούν τους προηγούμενους που απολύονται, μέχρι να απολυθούν και αυτοί με τη σειρά τους. Οσο για τους επικουρικούς, η παράταση της θητείας τους σημαίνει ότι η «δαμόκλειος σπάθη» της απόλυσης θα εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους.
Επόμενο
«επίτευγμα» που επικαλείται το Μαξίμου είναι το νομοσχέδιο του
υπουργείου Εσωτερικών που ρυθμίζει ζητήματα των ΟΤΑ. Η κυβέρνηση
ισχυρίζεται ότι με αυτό «εισάγονται θετικές διατάξεις για τους ΟΤΑ, τους εργαζόμενους, τους πολίτες και την Πολιτεία...».
Παρά τα λόγια, ο αντιδραστικός χαρακτήρας του νομοσχεδίου - «σκούπα» των 140 άρθρων είναι ολοφάνερος, καθώς στην πραγματικότητα αφορά παραπέρα προσαρμογές του αστικού κράτους και των φορέων του, όπως η Τοπική Διοίκηση, στα ζητούμενα του κεφαλαίου. Το νομοσχέδιο εναρμονίζει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις ΔΕΥΑ, με την Οδηγία - πλαίσιο 2000/60/ΕΕ, ενισχύοντας τον εμπορευματικό χαρακτήρα στη χρήση και αξιοποίηση των νερών. Διορθώνει «ατέλειες» ή αποσαφηνίζει διατάξεις στο αντιδραστικό πλέγμα του «Καλλικράτη» σχετικά με την οργάνωση και λειτουργία των δύο βαθμών Τοπικής Διοίκησης, με στόχο την παραπέρα ενίσχυση του επιχειρηματικού και εισπρακτικού τους ρόλου. Παράλληλα, ξεχωρίζει το ρόλο των λεγόμενων Αναπτυξιακών Επιχειρήσεων των ΟΤΑ από τους άλλους φορείς του Δημοσίου, αναδεικνύοντάς τες σε επιχειρηματικό εργαλείο των φορέων της Τοπικής Διοίκησης, με στόχο ανάμεσα σε άλλα την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων του ΕΣΠΑ, του αναπτυξιακού νόμου και άλλων κοινοτικών ή μη «εργαλείων» για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και σε τοπικό - περιφερειακό επίπεδο.
Αλλωστε, την πόρτα στην ιδιωτικοποίηση και τη λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με το ταυτόχρονο σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, ανοίγει και το νομοσχέδιο για τον ΟΑΣΘ, που ψηφίστηκε χτες στη Βουλή (βλέπε και σχετικό θέμα δίπλα) και η κυβέρνηση παρουσίαζε ως απόδειξη ότι «για εμάς οι αστικές συγκοινωνίες δεν είναι μια συνήθης οικονομική δραστηριότητα μεταφορικού έργου. Είναι ένας τομέας κοινωνικής υπηρεσίας, άσκησης κοινωνικής πολιτικής και βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πολιτών...» και ως επιβεβαίωση ότι «η χώρα μπαίνει στη τροχιά της κανονικότητας. Να αποφασίζει για κρίσιμους τομείς και το ρόλο του Δημοσίου σε αυτούς».
Την
ακόμα στενότερη σύνδεση της Ανώτατης Εκπαίδευσης με τις ανάγκες των
επιχειρηματικών ομίλων έρχεται να υπηρετήσει το σχέδιο νόμου για την
Ανώτατη Εκπαίδευση, το οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «αναμόρφωση του
θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των ΑΕΙ με πρώτιστο γνώμονα τη
δημοκρατία», και η ψήφισή του, σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα γίνει μέχρι
τις αρχές Αυγούστου.
Το σχέδιο που έχει δημοσιοποιηθεί σε μεγάλο μέρος αφιερώνεται σε ζητήματα διοίκησης των ιδρυμάτων, κάτι που συνδέεται άμεσα με το ρόλο που αποδίδεται στην Ανώτατη Εκπαίδευση, στο πλαίσιο της γενικότερης αναπτυξιακής στρατηγικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Ετσι, το θεσμικό πλαίσιο ευθυγραμμίζεται με τα όσα κατά καιρούς αξιώνουν τα αστικά επιτελεία για πιο αποτελεσματική διοίκηση ως όρο για να επιτελέσει η Ανώτατη Εκπαίδευση το ρόλο που της αποδίδουν, την εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρήσεων, την παραγωγή «αποδοτικών» αποφοίτων.
Η κυβέρνηση στέκεται στην κατάργηση των «δυσλειτουργικών Συμβουλίων Ιδρυμάτων», εισάγοντας έναν νέο θεσμό, τα «Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας», σε επίπεδο Περιφέρειας, με τα οποία φιλοδοξεί να εξυπηρετήσει πιο ευέλικτα και αποτελεσματικά τον ίδιο στόχο, τη σύνδεση της Ανώτατης Εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς.
Σε ό,τι αφορά τα μεταπτυχιακά, πίσω από τις διακηρύξεις για «διασφάλιση της δωρεάν πρόσβασης» βρίσκεται η επέκταση ουσιαστικά των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, με «απελευθέρωση» των διδάκτρων τους, με προσφορά εργασίας από τον μεταπτυχιακό φοιτητή στο Ιδρυμα αντί διδάκτρων και ποσοστό υποτροφιών με οικονομικά κριτήρια, που δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητών από όλο και πιο φτωχές λαϊκές οικογένειες.
Ιδιαίτερα τονίζεται από την κυβέρνηση το ζήτημα της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα διοίκησης, που συνδέεται όμως με το χαρακτήρα που θέλουν να έχει το φοιτητικό κίνημα, μακριά από ριζοσπαστικές διεκδικήσεις για μια Ανώτατη Εκπαίδευση που θα εξυπηρετεί την επιστήμη τους και τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.
Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ζητήματα διάρθρωσης σπουδών και πτυχίων (διετή προγράμματα, master), ενισχύοντας την διαφοροποίηση των αποφοίτων, στους οποίους μετά τις σπουδές επιφυλάσσονται οι όροι δουλειάς που έχουν διαμορφώσει οι συνεχείς ανατροπές των εργασιακών δικαιωμάτων.
Στο
ίδιο πνεύμα, το Μέγαρο Μαξίμου λέει για το νομοσχέδιο του υπουργείου
Πολιτισμού για τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα, που ψηφίστηκε την
προηγούμενη βδομάδα, πως «μετά από δύο χρόνια κοπιώδους προσπάθειας,
αντικρουόμενων θέσεων και διαφορετικών προσεγγίσεων, βρέθηκε η σωστή
διέξοδος, μια ισορροπημένη λύση που θα θωρακίζει, επιτέλους, τα
δικαιώματα του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, που για χρόνια
παρέμεναν άθυρμα των οικονομικών ιδιοτελειών της δήθεν υγιούς ιδιωτικής
πρωτοβουλίας».
Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε βέβαια έχει το ακριβώς αντίθετο περιεχόμενο απ' αυτό που λέει η κυβέρνηση. Πρόκειται για νομοσχέδιο που θα είναι καταστροφικό για τα δικαιώματα των δημιουργών - καλλιτεχνών και τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) που οι ίδιοι έχουν συστήσει για να τα προστατεύσουν, αφού μετατρέπει τα δικαιώματά τους σε αντικείμενο οικονομικού ανταγωνισμού ιδιωτικών εταιρειών. Αλλωστε, η Οδηγία 2014/26 της ΕΕ που ενσωματώνει, εντάσσεται στις ρυθμίσεις της ΕΕ, που από το 2003 έως σήμερα σταθερά μετατοπίζουν το νομοθετικό πλαίσιο από την έννοια του πνευματικού δικαιώματος στην έννοια της πνευματικής ιδιοκτησίας, η οποία ως τέτοια μεταβιβάζεται ολοένα και περισσότερο από τους δημιουργούς στους επιχειρηματίες - ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και διανομής της Τέχνης, ανοίγοντας και εδώ νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο.
Στο
μεταξύ, σύμφωνα με την κυβέρνηση, χτες αναμενόταν να κατατεθεί και από
το υπουργείο Οικονομικών νομοσχέδιο που θα ρύθμιζε μια σειρά
«εκκρεμότητες», «μεταξύ άλλων (...) την υποχρεωτική αυτόματη
ανταλλαγή πληροφοριών στον τομέα της φορολογίας, και επιχειρείται να
αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της φορολογικής απάτης και της
φοροδιαφυγής...», την προσθήκη κατηγοριών αγαθών όπως ορισμένα αγροτικά εφόδια στον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ, την παραχώρηση δημοσίων ακινήτων «με
τη συντήρηση και διαχείριση των οποίων επιβαρύνεται το Δημόσιο, σε
φορείς του δημοσίου τομέα που δύνανται να τα διαχειριστούν και να τα
συντηρήσουν, για την κάλυψη στεγαστικών, λειτουργικών, οικονομικών και
λοιπών αναγκών τους...», την κύρωση του Συνυποσχετικού μεταξύ του
ελληνικού Δημοσίου και εφοπλιστών, με την οποία παρατείνεται για έναν
ακόμα χρόνο η προκλητική «οικειοθελής» φορολόγηση των εφοπλιστών με ποσά
που το εφοπλιστικό κεφάλαιο βγάζει σε μια μέρα κ.ο.κ.
Το άτυπο σημείωμα κλείνει η «υπόσχεση» για πρόσθετες νομοθετικές παρεμβάσεις, όπως νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που αποτελείται από διατάξεις εφαρμοστικές του νόμου 4387/2016, καθώς και το νομοσχέδιο για τα «δωράκια» στην εργοδοσία που ανακοίνωσε τις προάλλες ο πρωθυπουργός με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της αδήλωτης και απλήρωτης εργασίας κ.ά. Ακόμα, σειρά παίρνουν το νομοσχέδιο για την ψηφιακή πολιτική και τη διαστημική εταιρεία, το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, το νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τα νωπά προϊόντα, νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα αυθαίρετα, νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, του υπουργείου Ναυτιλίας, του υπουργείου Εξωτερικών για το Ινστιτούτο της Βενετίας και άλλα.
Ριζοσπάστης
Μάλιστα, για να «στοιχειοθετήσει» το παραμύθι, που καταρρέει υπό το βάρος της πραγματικότητας που βιώνει ο λαός, η κυβερνητική προπαγάνδα «αμπάλαρε» χτες μια σειρά από νομοσχέδια που έχει φέρει ή θα φέρει το επόμενο διάστημα στη Βουλή, παρουσιάζοντάς τα λίγα - πολύ ως «μπαράζ» φιλολαϊκών παρεμβάσεων.
Η πρόκληση είναι μεγάλη, αφού και μόνο μια ματιά στα νομοσχέδια που επικαλείται δείχνει ότι πρόκειται για νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν είτε το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, είτε προσαρμογές του αστικού κράτους στις ανάγκες θωράκισης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Η κυβερνητική πρόκληση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη μάλιστα, δεδομένου ότι ταυτόχρονα προετοιμάζει και τα αντιλαϊκά μέτρα της τρίτης «αξιολόγησης», όπου με βάση τα όσα έχει δεσμευτεί στο στόχαστρο θα μπουν το απεργιακό δικαίωμα, το πετσόκομμα των προνοιακών επιδομάτων, η ολοκλήρωση του επανυπολογισμού των συντάξεων, το πλαφόν στις προσλήψεις συμβασιούχων κ.ο.κ.
Κι όμως: Τον αντιλαϊκό νομοθετικό «οίστρο» της και το κλείσιμο κάθε λογής «εκκρεμμοτήτων» που ζητάνε κεφάλαιο και δανειστές, εκείνοι τα βαφτίζουν με θράσος «ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών»!
«Προστασία των αδυνάτων»... η αντιλαϊκή πολιτική στην Υγεία
Πρόκειται για αναπαραγωγή όσων ισχυρίστηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας ο πρωθυπουργός, την ώρα μάλιστα που οι εργαζόμενοι και ο λαός βιώνουν τις τραγικές συνέπειες στην Υγεία από την πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση, στα χνάρια των προκατόχων της, με την παραπέρα εμπορευματοποίησή της και το ακόμα μεγαλύτερο πετσόκομμα των σχετικών κρατικών κονδυλίων.
Η περιβόητη «μεταρρύθμιση» στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), με τη δημιουργία των Τοπικών Μονάδων Υγείας, δεν αφορά παρά ένα κατακερματισμένο συνονθύλευμα μονάδων χαμηλών προδιαγραφών, οι οποίες ούτε στελεχωμένες επαρκώς θα είναι, με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, ούτε το απαραίτητο υγειονομικό προσωπικό και ιατρικό εξοπλισμό θα διαθέτουν προκειμένου να καλύπτουν τις ανάγκες του λαού για πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση. Η ίδια η κυβέρνηση έχει ομολογήσει ότι το δίκτυο αυτό θα απευθύνεται μόλις στο 30% του πληθυσμού, ενώ ακόμα και αυτές οι ανεπαρκείς προσλήψεις θα είναι διετούς απασχόλησης.
Οι δε προσλήψεις στις οποίες αναφέρεται δεν είναι παρά συνεχής ανακύκλωση όλων των μορφών ελαστικών σχέσεων εργασίας, με εργαζόμενους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία θα είναι ορισμένου χρόνου, και οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν αναπληρώνουν τις χιλιάδες αποχωρήσεις και συνταξιοδοτήσεις των προηγούμενων χρόνων, παρά μόνο αντικαθιστούν τους προηγούμενους που απολύονται, μέχρι να απολυθούν και αυτοί με τη σειρά τους. Οσο για τους επικουρικούς, η παράταση της θητείας τους σημαίνει ότι η «δαμόκλειος σπάθη» της απόλυσης θα εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους.
«Κοινωνική υπηρεσία»... το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας στο κεφάλαιο
Παρά τα λόγια, ο αντιδραστικός χαρακτήρας του νομοσχεδίου - «σκούπα» των 140 άρθρων είναι ολοφάνερος, καθώς στην πραγματικότητα αφορά παραπέρα προσαρμογές του αστικού κράτους και των φορέων του, όπως η Τοπική Διοίκηση, στα ζητούμενα του κεφαλαίου. Το νομοσχέδιο εναρμονίζει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις ΔΕΥΑ, με την Οδηγία - πλαίσιο 2000/60/ΕΕ, ενισχύοντας τον εμπορευματικό χαρακτήρα στη χρήση και αξιοποίηση των νερών. Διορθώνει «ατέλειες» ή αποσαφηνίζει διατάξεις στο αντιδραστικό πλέγμα του «Καλλικράτη» σχετικά με την οργάνωση και λειτουργία των δύο βαθμών Τοπικής Διοίκησης, με στόχο την παραπέρα ενίσχυση του επιχειρηματικού και εισπρακτικού τους ρόλου. Παράλληλα, ξεχωρίζει το ρόλο των λεγόμενων Αναπτυξιακών Επιχειρήσεων των ΟΤΑ από τους άλλους φορείς του Δημοσίου, αναδεικνύοντάς τες σε επιχειρηματικό εργαλείο των φορέων της Τοπικής Διοίκησης, με στόχο ανάμεσα σε άλλα την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων του ΕΣΠΑ, του αναπτυξιακού νόμου και άλλων κοινοτικών ή μη «εργαλείων» για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και σε τοπικό - περιφερειακό επίπεδο.
Αλλωστε, την πόρτα στην ιδιωτικοποίηση και τη λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με το ταυτόχρονο σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, ανοίγει και το νομοσχέδιο για τον ΟΑΣΘ, που ψηφίστηκε χτες στη Βουλή (βλέπε και σχετικό θέμα δίπλα) και η κυβέρνηση παρουσίαζε ως απόδειξη ότι «για εμάς οι αστικές συγκοινωνίες δεν είναι μια συνήθης οικονομική δραστηριότητα μεταφορικού έργου. Είναι ένας τομέας κοινωνικής υπηρεσίας, άσκησης κοινωνικής πολιτικής και βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πολιτών...» και ως επιβεβαίωση ότι «η χώρα μπαίνει στη τροχιά της κανονικότητας. Να αποφασίζει για κρίσιμους τομείς και το ρόλο του Δημοσίου σε αυτούς».
«Δημοκρατία»... η πρόσδεση της Ανώτατης Εκπαίδευσης στις ανάγκες των επιχειρηματιών
Το σχέδιο που έχει δημοσιοποιηθεί σε μεγάλο μέρος αφιερώνεται σε ζητήματα διοίκησης των ιδρυμάτων, κάτι που συνδέεται άμεσα με το ρόλο που αποδίδεται στην Ανώτατη Εκπαίδευση, στο πλαίσιο της γενικότερης αναπτυξιακής στρατηγικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Ετσι, το θεσμικό πλαίσιο ευθυγραμμίζεται με τα όσα κατά καιρούς αξιώνουν τα αστικά επιτελεία για πιο αποτελεσματική διοίκηση ως όρο για να επιτελέσει η Ανώτατη Εκπαίδευση το ρόλο που της αποδίδουν, την εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρήσεων, την παραγωγή «αποδοτικών» αποφοίτων.
Η κυβέρνηση στέκεται στην κατάργηση των «δυσλειτουργικών Συμβουλίων Ιδρυμάτων», εισάγοντας έναν νέο θεσμό, τα «Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας», σε επίπεδο Περιφέρειας, με τα οποία φιλοδοξεί να εξυπηρετήσει πιο ευέλικτα και αποτελεσματικά τον ίδιο στόχο, τη σύνδεση της Ανώτατης Εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς.
Σε ό,τι αφορά τα μεταπτυχιακά, πίσω από τις διακηρύξεις για «διασφάλιση της δωρεάν πρόσβασης» βρίσκεται η επέκταση ουσιαστικά των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, με «απελευθέρωση» των διδάκτρων τους, με προσφορά εργασίας από τον μεταπτυχιακό φοιτητή στο Ιδρυμα αντί διδάκτρων και ποσοστό υποτροφιών με οικονομικά κριτήρια, που δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητών από όλο και πιο φτωχές λαϊκές οικογένειες.
Ιδιαίτερα τονίζεται από την κυβέρνηση το ζήτημα της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα διοίκησης, που συνδέεται όμως με το χαρακτήρα που θέλουν να έχει το φοιτητικό κίνημα, μακριά από ριζοσπαστικές διεκδικήσεις για μια Ανώτατη Εκπαίδευση που θα εξυπηρετεί την επιστήμη τους και τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.
Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ζητήματα διάρθρωσης σπουδών και πτυχίων (διετή προγράμματα, master), ενισχύοντας την διαφοροποίηση των αποφοίτων, στους οποίους μετά τις σπουδές επιφυλάσσονται οι όροι δουλειάς που έχουν διαμορφώσει οι συνεχείς ανατροπές των εργασιακών δικαιωμάτων.
Τους δημιουργούς «θωρακίζουν»... οι ιδιωτικές εταιρείες
Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε βέβαια έχει το ακριβώς αντίθετο περιεχόμενο απ' αυτό που λέει η κυβέρνηση. Πρόκειται για νομοσχέδιο που θα είναι καταστροφικό για τα δικαιώματα των δημιουργών - καλλιτεχνών και τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) που οι ίδιοι έχουν συστήσει για να τα προστατεύσουν, αφού μετατρέπει τα δικαιώματά τους σε αντικείμενο οικονομικού ανταγωνισμού ιδιωτικών εταιρειών. Αλλωστε, η Οδηγία 2014/26 της ΕΕ που ενσωματώνει, εντάσσεται στις ρυθμίσεις της ΕΕ, που από το 2003 έως σήμερα σταθερά μετατοπίζουν το νομοθετικό πλαίσιο από την έννοια του πνευματικού δικαιώματος στην έννοια της πνευματικής ιδιοκτησίας, η οποία ως τέτοια μεταβιβάζεται ολοένα και περισσότερο από τους δημιουργούς στους επιχειρηματίες - ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και διανομής της Τέχνης, ανοίγοντας και εδώ νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο.
Παίρνουν σειρά...
Το άτυπο σημείωμα κλείνει η «υπόσχεση» για πρόσθετες νομοθετικές παρεμβάσεις, όπως νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που αποτελείται από διατάξεις εφαρμοστικές του νόμου 4387/2016, καθώς και το νομοσχέδιο για τα «δωράκια» στην εργοδοσία που ανακοίνωσε τις προάλλες ο πρωθυπουργός με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της αδήλωτης και απλήρωτης εργασίας κ.ά. Ακόμα, σειρά παίρνουν το νομοσχέδιο για την ψηφιακή πολιτική και τη διαστημική εταιρεία, το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, το νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τα νωπά προϊόντα, νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα αυθαίρετα, νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, του υπουργείου Ναυτιλίας, του υπουργείου Εξωτερικών για το Ινστιτούτο της Βενετίας και άλλα.
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου