To facebook «ενοχλείται» και από τον Ελύτη…
Διαβάστε το άρθρο που μπλοκαρίστηκε από το facebook: Αντώνη Δημητρίου: Η ροδιά που ξεφωνίζει την καινούργια ελπίδα που ανατελει.
Αντώνη Δημητρίου: Η ροδιά που ξεφωνίζει την καινούργια ελπίδα που ανατελει:
Ξεχειλίζει από χαρά και αισιοδοξία το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη.
Γίνεται ένα χειμαρρώδες λυρικό παραλήρημα, ένας ύμνος στις αρχέγονες
δυνάμεις της ζωής, σ΄ αυτές, που λέει ο ποιητής ότι “ανοίγουν τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων, στο στήθος των βαθιών ονείρων”.
Σ΄ αυτές, που κάνουν τον κόσμο να υπάρχει και να κινείται. Και είναι: το φως, που διαλύει τα σκοτάδια και γεννά την καινούργια μέρα, η ερωτική ορμή και το μεθυστικό πάθος, η μαγεία των αισθήσεων, η ομορφιά που βρίσκεται παντού, φτάνει να μπορείς να τη δεις, η ελπίδα που ανατέλλει και η πίστη για το καινούργιο που έρχεται.
Η ροδιά, σύμβολο γονιμότητας και εύθραυστης ομορφιάς, εκφράζει την κατάφαση σε ό,τι πιο ουσιαστικό και ευεργετικά αναζωογονητικό υπάρχει.. Μας ανοίγει τα μάτια για να ψάξουμε και να βρούμε μέσα στην πραγματική ζωή και μιαν άλλη, που ίσως να είναι πιο πραγματική κι από την πραγματική, καθώς συναντά και επικοινωνεί με τα βαθύτερα και γνησιότερα στρώματα της ύπαρξής μας.
Η τρελή ροδιά “ με μιαν ανάσα ”γεμίζει με φως τα πανέρια των κοριτσιών, που κοιμούνται κι ονειρεύονται πως ολόγυμνα θερίζουν τα βοτάνια της αγάπης, μεταμορφώνει τα ονόματά τους σε ευφρόσυνους κελαηδισμούς, καλπάζει ξέφρενα γεμίζοντας με ελπίδα και αισιοδοξία τη μέρα, που ανατέλλει μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων, χαιρετά τα καράβια που αφήνουν τις στεριές για να ταξιδέψουν σε μακρινές ακρογιαλιές. Η ροδιά, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται, αυτή που ξελογιάζει με σκηνικό την πρωταπριλιά και τα τζιτζίκια του δεκαπενταύγουστου, γίνεται το μυστικό ρεύμα της ζωής που αγκαλιά με τον έρωτα, την άνοιξη και το καλοκαίρι ανοίγει την ψυχή διάπλατα, εξουδετερώνει τους φόβους και τους δισταγμούς, ανανεώνει και μεταμορφώνει, ελευθερώνει από τα δεσμά του στείρου λογικού, δίνει διέξοδο στο όνειρο, στη φαντασία, στις πιο απόκρυφες επιθυμίες.
Το λυρικό ερωτηματικό “πέστε μου είναι η τρελή ροδιά” γίνεται ένα μουσικό μοτίβο, που σε κάθε στροφή επανέρχεται συνεχώς, για να μας κάνει με ενθουσιασμό παιδικό να απαντάμε με βεβαιότητα το “ναι”. Μέσα από μεθυστικής ομορφιάς εικόνες, που εναλλάσσονται με ταχύτητα ονειρική, γίνεται στο πανέμορφο αυτό ποίημα μια πραγματική αναδημιουργία του κόσμου μέσα από την κατάργηση των φυσικών νόμων.
Η λογική της ποίησης, γράφει ο Σεφέρης, δεν είναι η λογική των μαθηματικών ή του θεωρήματος της γεωμετρίας, που λέει ότι ο συντομότερος δρόμος ανάμεσα σε δυο σημεία είναι η ευθεία. Γιατί στην τέχνη δε μας ενδιαφέρει ο δρόμος ο συντομότερος. Μπορεί να γυρεύουμε κάποτε και τον μακρύτερο, φτάνει να είναι ο σωστός. Και σωστός είναι αυτός, που χωρίς να είναι απαραίτητο να υπακούει στους νόμους της λογικής, είναι ικανός να γεμίζει “ τους θαλάμους της ψυχής ” με ομορφιά, με ανατέλλοντες ήλιους, και κυρίως με τις δυνάμεις εκείνες, που θέλουν και μπορούν να αντιμάχονται τη συννεφιά του κόσμου.
Η τρελή ροδιά, που ανήκει στην τελευταία ενότητα της συλλογής “Προσανατολισμοί” με τίτλο “ Η θητεία του καλοκαιριού”, θεωρείται το ωριμότερο ποίημά της και κατά τη γνώμη των ειδικών αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή για να γνωριστεί κάποιος με την ποίηση του Ελύτη και την υπερρεαλιστική γραφή, την οποία ο ποιητής ακολουθεί στις δύο πρώτες του συλλογές “Προσανατολισμοί” και “Ήλιος ο πρώτος.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου