Εξηγείται

Είναι τόσες οι προσαρμογές της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της τις προηγούμενες δεκαετίες γύρω από το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα», ώστε σήμερα το κάθε αστικό κόμμα μπορεί να διαλέγει όποια θέλει, για να στηρίξει τις θέσεις του σε τέτοιες «ιστορικές τοποθετήσεις». Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε ως τεκμήριο ορθότητας της πολιτικής του από τοποθετήσεις του Ευ. Αβέρωφ για τη «μακεδονική γλώσσα», μέχρι τους χειρισμούς του Κων/νου Μητσοτάκη και του Κ. Καραμανλή. Αυτή η ευχέρεια χρήσης θέσεων στηρίζεται στο ότι οι αστικές κυβερνήσεις παραδοσιακά ενάλλασσαν τον εθνικισμό με τον κοσμοπολιτισμό, ή λειτουργούσαν με «μείγματα» και των δύο, ανάλογα με τις κατά καιρούς βλέψεις και τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην περιοχή. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί σήμερα να ψωνίζει ...«δικαίωση» της πολιτικής του από τοποθετήσεις παλιών πρωθυπουργών και υπουργών της ΝΔ. Σε συνέχεια αυτού του έργου, η ΝΔ σήμερα όλο και περισσότερο κάνει λόγο για «τετελεσμένα» που δημιουργούνται με τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ. Ετσι, στρώνεται το έδαφος για να υλοποιήσει η ΝΔ ως κυβέρνηση τη συμφωνία που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και την οποία τώρα λέει πως απορρίπτει! Εξηγείται αυτό το ανακάτεμα. Αλλωστε, το πλαίσιο είναι δοσμένο εδώ και δεκαετίες για όλες τις αστικές κυβερνήσεις, κι αυτό δεν είναι άλλο από τη διαχρονική προσήλωση στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, που κουμπώνουν με τις προτεραιότητες του κεφαλαίου. Αυτό περιγράφει και το άρθρο 2 της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, για το οποίο κυβέρνηση και ΝΔ δεν έχουν βγάλει τσιμουδιά στη μεταξύ τους αντιπαράθεση.

Μονά - ζυγά

 

«Επιμένουμε ότι η αφαίμαξη που υφίσταται η πραγματική οικονομία για να επιτευχθούν τα υπερπλεονάσματα θα πρέπει αν μη τι άλλο να αξιοποιηθεί προς όφελος του παραγωγικού μετασχηματισμού της οικονομίας. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να εξετασθεί σημαντική μείωση του μη μισθολογικού κόστους σε επίπεδο ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών ώστε να ενισχυθούν πραγματικά η απασχόληση και το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων», λέει στο εβδομαδιαίο δελτίο του ο ΣΕΒ, σχολιάζοντας το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και επαναφέροντας το πάγιο αίτημα των βιομηχάνων για ακόμα μεγαλύτερες ελαφρύνσεις σε ό,τι αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές. Υποδεικνύουν, δηλαδή, ακόμα πιο συγκεκριμένα το πώς ο «δημοσιονομικός χώρος» που θα διαμορφώσει η κυβέρνηση από το «γδάρσιμο» εργαζομένων, μισθωτών και συνταξιούχων, τις παραπέρα περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες κ.ο.κ., θα αξιοποιηθεί ακόμα πιο «δημιουργικά» για να προχωρήσουν παραπέρα οι αναδιαρθρώσεις που αποτελούν τη βάση για την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των ομίλων. Σαν να λέμε, δηλαδή, μονά κερδίζουν, ζυγά χάνουμε. Αν εξαιρέσει βέβαια κανείς την απαίτηση αυτά να προχωρήσουν πιο γρήγορα, δεν υπάρχει και καμιά μεγάλη διαφορά από τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για τα επόμενα χρόνια, που αφορούν φοροελαφρύνσεις και εισφοροαπαλλαγές για τις επιχειρήσεις, ενώ - με βάση το νόμο-λαιμητόμο Κατρούγκαλου - προχωράνε στην οικοδόμηση ενός ακόμα πιο ανταποδοτικού συστήματος «τριών πυλώνων», γκρεμίζοντας παραπέρα ό,τι απέμεινε από τον κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.

Είμαστε σίγουροι

 

«Το αύριο ξεκίνησε», μας ενημέρωσε από το κύριο άρθρο της η κυβερνητική «Αυγή», με αφορμή το «τελευταίο μνημονιακό» Γιούρογκρουπ, που επιβεβαιώνει ότι «η οικονομία άντεξε και υπεραποδίδει» και άλλα τέτοια. Και όσο για εμάς, δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι «το αύριο» έχει ξεκινήσει. Εξάλλου, οι πάνω από 1.000 μνημονιακοί νόμοι είναι εδώ, τα «μνημόνια διαρκείας» και οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις για ματωμένα πλεονάσματα έως το 2060 το ίδιο. Πάνω απ' όλα, είναι εδώ οι υποκατώτατοι μισθοί, το χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις, η γενίκευση της «ευελιξίας», η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η προσπάθεια να μπει πάγος στο δικαίωμα της απεργίας, όλα όσα συνθέτουν το αντεργατικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα πατήσει για να «απογειωθεί» η καπιταλιστική κερδοφορία. Αυτό είναι το «σήμερα» και το «αύριο» που ετοιμάζουν για το λαό και που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να τους τα χαλάσουν, δυναμώνοντας την οργάνωση και τον αγώνα για την αναπλήρωση των απωλειών, την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες.

Πρότυπο

 

Την προσφορά της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» στον τομέα της Υγείας εκθείασε ξανά τις προάλλες ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας μάλιστα ως «πρότυπο» τη συνεργασία του κράτους με επιχειρήσεις και ιδρύματα «ευεργετών», που κάνουν δωρεές στο δημόσιο σύστημα. Στο έδαφος της πολιτικής εμπορευματοποίησης της Υγείας, που «απαλλάσσει» όλο και περισσότερο το αστικό κράτος από το «κόστος» της περίθαλψης των εργαζομένων και του λαού, προκαλώντας τεράστιες ελλείψεις και κενά, η κυβέρνηση διαφημίζει το ρόλο που παίζουν οι δωρεές από ιδιώτες και ισχυρίζεται με θράσος ότι «προτεραιότητά της είναι το κοινωνικό κράτος». Με τον τρόπο αυτό εξωραΐζει τη δική της αντιλαϊκή πολιτική και ταυτόχρονα στέλνει το μήνυμα ότι λύση για την άθλια κατάσταση στην Υγεία δεν είναι οι διεκδικήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων και του λαού για σύγχρονες και δωρεάν παροχές για όλους από το κράτος, αλλά η ιδιωτική πρωτοβουλία, που με το ένα χέρι κάνει δωρεές και «βουλώνει τρύπες» στο κρατικό σύστημα της Υγείας, και με το άλλο διευρύνει ολοένα και περισσότερο τη δραστηριότητά της στον κερδοφόρο τομέα της Υγείας, αξιοποιώντας τους νόμους αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Ριζοσπάστης   Σάββατο 23 Ιούνη 2018 - Κυριακή 24 Ιούνη 2018