Οι κίνδυνοι από τους ανταγωνισμούς απαιτούν επαγρύπνηση και δράση!

Το πρώτο θέμα του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» αναδεικνύει το γεγονός ότι η ελληνική εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στα Βαλκάνια γεννά κινδύνους, ανασφάλεια και αστάθεια για τον ελληνικό λαό και τους υπόλοιπους της περιοχής. Το πιο βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο λαός δεν μπορεί να δείχνει κανέναν εφησυχασμό όταν επιβάλλεται η ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν μπορεί να νιώθει ούτε στο ελάχιστο «ήσυχος» με τους αναβαθμισμένους ρόλους που αναλαμβάνει η Ελλάδα στην περιοχή για λογαριασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με τους πρόσκαιρους συμβιβασμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αντίθετα, πρέπει να επαγρυπνεί, γιατί οι αντιθέσεις είναι μόνιμες και ειδικά σήμερα οξύνονται, μαζεύοντας μπόλικη εύφλεκτη ύλη στην περιοχή μας.

 Σε αυτό το φόντο πρέπει να ιδωθεί και το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Αλβανία και τη Β. Μακεδονία, που τροφοδότησε την περασμένη βδομάδα και την αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ. Μια αντιπαράθεση που αντιστρέφει την πραγματικότητα, αφού αφήνει έξω από το κάδρο τις αντιθέσεις που τρέχουν σε πολλά «ταμπλό» πίσω από το βέτο της Γαλλίας στη «διεύρυνση» της ΕΕ (βλ. σελ. 6). Κυρίως, αποκρύπτει ότι π.χ. οι αντιθέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας οξύνονται στην περιοχή των Βαλκανίων και καθιστούν την Ελλάδα μαγνήτη επιθέσεων, κάτι που φάνηκε και στην πρόσφατη άσκηση Ρωσίας - Σερβίας (βλ. σελ. 4 - 5), όπως και στην επίσκεψη Ρώσων αξιωματούχων στη βάση του Αραξου για να «ελέγξουν» την πιθανή εγκατάσταση αμερικανικών πυρηνικών όπλων στην εν λόγω υποδομή.


Δηλαδή, σε μια περίοδο και μια περιοχή που μυρίζει μπαρούτι, ο λαός έχει πολλούς λόγους για να μην κοιμάται ήσυχος, με πιο βασικούς τους εξής δύο:
Αφενός το ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν πάρει επ' ώμου τη ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων, όπως φάνηκε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, κάτι που μόνο το ΚΚΕ τόνιζε από την αρχή. Και αφετέρου το ότι αυτή η επικίνδυνη εμπλοκή συμπληρώνει τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση στο πλαίσιο της ελληνοαμερικάνικης Αμυντικής Συμφωνίας και του «Στρατηγικού Διαλόγου» Ελλάδας - ΗΠΑ. Η «μεγάλη εικόνα» λοιπόν δείχνει ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ιμπεριαλιστικών δολοφονικών μηχανισμών, διαθέτοντας κάθε είδους υποδομή - ακόμα και για φιλοξενία πυρηνικών- τόσο για τις βρωμοδουλειές τους σε Ανατολική Μεσόγειο και Μ. Ανατολή, όσο και για το σφίξιμο της ΝΑΤΟικής περικύκλωσης της Ρωσίας, σε μια «επιχείρηση» όπου τα Βαλκάνια έχουν καθοριστική σημασία.

Η «σταθερότητά» τους πηγή μόνιμων κινδύνων

 

Για παράδειγμα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με πίστη στην αποστολή τους να καταστήσουν τη χώρα «μεντεσέ» στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, χαρακτηρίζουν «παράγοντα αστάθειας» τις καθυστερήσεις στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Δυτικών Βαλκανίων, αφού έτσι δίνεται χώρος σε «ανταγωνίστριες δυνάμεις», όπως η Κίνα και η Ρωσία. Μήπως όμως οι λαοί των Βαλκανίων δεν έχουν «απολαύσει» σε όλο της το «μεγαλείο» τη «σταθερότητα» και την «ασφάλεια» από την ισχυρή παρουσία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή; Πάνω από δύο δεκαετίες πέρασαν από την έναρξη του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, που έφερε ποτάμια αίματος, δήθεν για να αποκατασταθεί η «τάξη» στην περιοχή. Κι όμως, σήμερα, 20 χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, οι λαοί της περιοχής είναι στο ίδιο έργο θεατές: Τα Βαλκάνια παραμένουν θέατρο ανταγωνισμών, με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα να πέφτουν πάνω από την περιοχή και με τη συζήτηση να έχει ανοίξει για τα καλά και για επαναχάραξη συνόρων, όπως ανάμεσα στη Σερβία και στο προτεκτοράτο του Κοσσυφοπεδίου.

Την ίδια στιγμή μάλιστα που το ΝΑΤΟ συμπεριλαμβάνει τα Βαλκάνια στα επιθετικά του σχέδια απέναντι στη Ρωσία, η πρόσφατη άσκηση Ρωσίας - Σερβίας, οι πολιτικοστρατιωτικές σχέσεις που αναπτύσσουν τα δύο κράτη, όπως και η Σερβία με την Κίνα (βλ. σελ. 4 - 5), περιπλέκουν ακόμα περισσότερο το κουβάρι των επικίνδυνων ανταγωνισμών, σε μια περιοχή που αντιμετωπίζεται από ΝΑΤΟ και ΕΕ ως «πίσω αυλή» για τα συμφέροντά τους και από την Ελλάδα ως «πεδίο» για να κατοχυρώσει την «ηγεμονία» της στην περιοχή, ως ΝΑΤΟικός σημαιοφόρος.

Αυτό που προσελκύει τα γεράκια του πολέμου είναι η γεωστρατηγική σημασία της περιοχής, η αναζήτηση του ελέγχου των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων προς την ΕΕ, που προφανώς καμία δύναμη δεν είναι διατεθειμένη να χαρίσει στον αντίπαλό της. Μια κατάσταση που δίνει απάντηση σε εκείνους που καλούν το λαό να χειροκροτεί την έλευση των ενεργειακών κολοσσών, την εκμετάλλευση του ενεργειακού του πλούτου από τα μονοπώλια, δηλαδή τους φυσικούς αυτουργούς των ανταγωνισμών ανάμεσα σε κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αποδεικνύοντας ότι ο πλούτος αυτός, όσο δεν περνάει στα δικά του χέρια, όσο παραμένει πεδίο έντασης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, γίνεται μαύρη κατάρα, αντί να είναι πηγή λαϊκής ευημερίας.

«Κόρη οφθαλμού» για ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ η ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων

 

Τα παραπάνω πρέπει να απασχολήσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, να οδηγήσουν σε ένταση της δράσης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, σε ανάπτυξη αγώνων από σωματεία και μαζικούς φορείς. Η αντιπαράθεση της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή το «πάγωμα» της διαδικασίας ένταξης της Β. Μακεδονίας στην ΕΕ, γίνεται γύρω από το ποιος μπορεί πιο αποφασιστικά να προωθήσει τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, ποιος μπορεί να κατοχυρώσει το ρόλο της χώρας ως «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

Αυτό όμως που επιβεβαιώνεται ακόμα πιο περίτρανα είναι ακριβώς όσα επισήμαινε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή για την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, εστιάζοντας στο άρθρο 2, για την ένταξη της γειτονικής χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, και εισπράττοντας χυδαία αντιΚΚΕ επίθεση από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι δηλώσεις του Σκοπιανού πρωθυπουργού περί «παγώματος» της εφαρμογής της Συμφωνίας, επειδή προς το παρόν απομακρύνεται η ένταξη στην ΕΕ, φανερώνουν για μια ακόμα φορά ποιος ήταν και παραμένει ο στόχος.

Ενας «στόχος» που για την υλοποίησή του ερίζουν τόσο η σημερινή κυβέρνηση - παρά τις κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ ότι έμεινε «άφωνη» στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μπροστά στο γαλλικό βέτο - όσο και η προηγούμενη, παρά τις κατηγορίες της ΝΔ ότι έδωσε «πράσινο φως» στην ένταξη της Β. Μακεδονίας «χωρίς ανταλλάγματα». Δηλαδή ως «κόρη οφθαλμού» διαφυλάσσουν το ρόλο της Ελλάδας ως «στρατολόγου» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ των γειτονικών κρατών, αφού αυτό υπηρετεί την αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.

Στη λαϊκή πάλη η διέξοδος από την κινούμενη άμμο των ανταγωνισμών

Αυτός ο δρόμος, όσο μονόδρομος είναι για το κεφάλαιο και την εξουσία του, τόσο είναι για το λαό «κινούμενη άμμος», με κάθε επόμενο βήμα των κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων να προσθέτει νέους κινδύνους και νέα δεινά.

Οι λαοί της περιοχής έχουν υποφέρει αρκετά. Σήμερα αυτό που μπορεί να βάλει φρένο σε αυτόν τον κατήφορο δεν είναι η στοίχιση πίσω από αυτούς τους σχεδιασμούς, αλλά η οργανωμένη σύγκρουση μαζί τους, η αμφισβήτηση αυτού του ολέθριου δρόμου. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι ούτε η «εμπιστοσύνη» στην κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε ο εφησυχασμός που όλοι μαζί καλλιεργούν, αλλά η οργάνωση της πάλης για καμία συμμετοχή και καμία εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για ένταση της αλληλεγγύης με τους άλλους λαούς, για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, από την ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις. Αυτό που προέχει είναι ο λαός να περάσει στην αντεπίθεση για να ανοίξει ο δρόμος να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του, παίρνοντας στα χέρια του την εξουσία, κάνοντας κοινωνική ιδιοκτησία τον πλούτο που ο ίδιος παράγει. Μόνο έτσι μπορεί να μπει η βάση για το τέλος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολέμων, για να οικοδομηθούν πραγματικά αμοιβαίες σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης με τους γειτονικούς λαούς και όχι λυκοφιλίες.

Ριζοσπάστης  Σάββατο 2 Νοέμβρη 2019 - Κυριακή 3 Νοέμβρη 2019