Απολογισμοί

1985: 40 αμερικανικά «F-16» και 40 γαλλικά «Μιράζ 2000». Κόστος κοντά στα 600 εκατομμύρια - σημερινά - ευρώ. 1996 - 2000: «Awacs», εκσυγχρονισμός αεροσκαφών, νέα άρματα, υποβρύχια, τορπιλάκατοι, κορβέτες και κανονιοφόροι, αλλά και αγορά «Πάτριοτ». Κόστος, πάνω από 11 δισ. ευρώ. 2001 - 2005: «Απάτσι», φρεγάτες, μεταφορικά ελικόπτερα και άλλα, αξίας πάνω από 2,2 δισ. 2006 - 2010: Τροχοφόρα, δορυφορικά συστήματα, εκπαιδευτικά αεροσκάφη, φρεγάτες, κόστους πάνω από 27 δισ. Τα παραπάνω είναι μόνο ένας πρόχειρος «απολογισμός» από τις προηγούμενες «αγορές του αιώνα», που όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις έχουν κάνει, με τα ίδια κάθε φορά αφηγήματα περί «ασφάλειας» και «σταθερότητας». Για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, μόνο την περίοδο 2010 - 2017 η Ελλάδα δαπάνησε περίπου 36 δισ. ευρώ, την ώρα που ο λαός τσακιζόταν από τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα. Σήμερα, που τα ίδια ψέματα ξαναβγαίνουν απ' τα συρτάρια με αφορμή την ελληνογαλλική συμφωνία, ήρθε η ώρα ο λαός να κάνει τον δικό του «απολογισμό»: Καμία ασφάλεια και σταθερότητα δεν εξασφάλισαν οι εξοπλισμοί και τα ευρωατλαντικά σχέδια στα οποία αυτοί εντάσσονται. Αντίθετα, είναι όλα αυτά που μετατρέπουν σε στόχο τον λαό και αποτελούν σκαλοπάτι για «ένα βήμα πιο πάνω» στην ιμπεριαλιστική εμπλοκή. Στην πίσω όψη του ίδιου νομίσματος βρίσκονται το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, τα Ιμια, οι Συμφωνίες της Μαδρίτης, τα παζάρια με τα κυριαρχικά δικαιώματα, για να εξασφαλιστεί η ΝΑΤΟική «συνοχή». Κανένας εφησυχασμός λοιπόν! Οι λυκοφιλίες των αστικών τάξεων και οι «αρραβώνες» με προίκα τα δισ. των εξοπλισμών «εγγυώνται» μόνο νέες περιπέτειες για τον λαό.

Λύσεις

Αλλη μια «χάντρα στο κομπολόι» της προσπάθειας να μετατρέψει το λαϊκό κίνημα σε «σκαλοπατάκι», για να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», προσθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα έγραφαν χτες στελέχη του στην «Αυγή»: «Είναι στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή, κι αυτό πρέπει να γενικεύσει το αίτημα επίσπευσης της πολιτικής αλλαγής και να καταστήσει στα κόμματα καθαρό ότι πρέπει να αναλάβουν ευθύνες. Να προτάξουν το μείζον, περιορίζοντας τις μικροκομματικές επιδιώξεις, να εργαστούν με την κοινωνία με στόχο την προοδευτική διακυβέρνηση με προγραμματική ενότητα. Για να δώσουν λύσεις». Για ποια «στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή» μιλάνε; Αυτή της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, που κι ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε με θέρμη ως κυβέρνηση, αποσπώντας και ιδιωτικοποιώντας τον ΑΔΜΗΕ, περνώντας το 34% των μετοχών της ΔΕΗ στο υπερταμείο, ψηφίζοντας το 3ο μνημόνιο, όπου προβλεπόταν ότι η ΔΕΗ μέχρι το 2020 θα πρέπει να έχει μόνο το 50% της αγοράς και τον νόμο που εισήγαγε την εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού στις απαιτήσεις του «μοντέλου στόχου» της ΕΕ (target model). Ολα αυτά, δηλαδή, πάνω στα οποία πατάει η κυβέρνηση της ΝΔ για τον νέο γύρο ιδιωτικοποίησης που θα πληρώσουν πολύ ακριβά τα λαϊκά στρώματα. Αλλά και η στρατηγική που προωθεί τις «πράσινες μπίζνες» (όπου θέλει να πρωταγωνιστήσει και η ΔΕΗ), όπου ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ «παίζουν μπάτσες» για το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τον νέο «εθνικό στόχο» των επιχειρηματικών ομίλων. Μόνο γι' αυτά τα συμφέροντα μπορούν «να δώσουν λύσεις» οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα και πάνω σε αυτήν τη βάση έχουν άφθονο χώρο για τις μεταξύ τους «κολιγιές». Λύσεις για τα λαϊκά συμφέροντα, για Ενέργεια φτηνή, μπορεί να δώσει μόνο η πάλη των ίδιων των εργαζομένων, απέναντι σε αυτήν τη στρατηγική και τα κόμματά της.

Μάθε παιδί μου

«Μα τι ξέρουν τα παιδιά για τα "F-16" και τα "Mirage";», «αναρωτιόντουσαν» πέρυσι τέτοια εποχή πονηρά πονηρά οι «κυβερνητικοί κύκλοι», όταν οι μαθητές στις διαδηλώσεις τους έλεγαν ότι η κυβέρνηση δίνει 4 δισ. για αεροπλάνα και ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για μέτρα προστασίας της υγείας στα σχολεία, αραίωση των τάξεων, δωρεάν μαζικά τεστ κ.ο.κ. Από κοντά πήγαιναν και διάφορα «μαθήματα» ΝΑΤΟφροσύνης και «αντοχών της οικονομίας» για αρχάριους. Αλλά μιας και ο χρόνος πέρασε και οι μαθητές έμειναν στο μάθημα αυτό «μετεξεταστέοι», συνεχίζοντας να διεκδικούν μέτρα προστασίας των ίδιων και των οικογενειών τους, όπως και την κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων, η κυβέρνηση μάλλον σκέφτηκε πως «επανάληψη μήτηρ μαθήσεως». Ετσι, την ώρα που λέει ότι «τα λεφτά δεν περισσεύουν» για αραίωση τάξεων, μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών, προσωπικού καθαριότητας, κλιμάκια του ΕΟΔΥ στα σχολεία και ολοκληρωμένο πρόγραμμα εμβολιασμού, βρήκε μέσα σε μια νύχτα άλλα 5 δισ. για φρεγάτες και λοιπούς εξοπλισμούς για τις ΝΑΤΟικές δαπάνες. Σα να λέμε, δηλαδή, «μάθε παιδί μου (ΝΑΤΟικά) γράμματα».

Θερμόμετρο

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών οδηγεί «στο κόκκινο» την πολεμική προετοιμασία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Συμφωνία ΗΠΑ - Μ. Βρετανίας - Αυστραλίας, που συνοδεύεται από την πώληση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων στην Αυστραλία, ώστε να αυξηθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και των συμμάχων τους στην περιοχή του Ειρηνικού. Την απάντηση της Κίνας τη βλέπουμε ήδη, αλλά οι διεργασίες και στον στρατιωτικό τομέα είναι πολύ βαθύτερες απ' αυτές που βγαίνουν στην επιφάνεια. Για παράδειγμα, λίγο πριν ανακοινωθεί η νέα συμφωνία των AUKUS, ένας απόστρατος Κινέζος διπλωμάτης, που τη δεκαετία του 1990 υπήρξε εκπρόσωπος της χώρας του στον ΟΗΕ για ζητήματα αφοπλισμού, δήλωσε με αφορμή τα 20 χρόνια από την ίδρυση της κινεζικής «Ενωσης για τον έλεγχο των όπλων και τον αφοπλισμό» ότι «η στρατηγική πίεση στην Κίνα δυναμώνει, καθώς οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει νέες στρατιωτικές συμμαχίες και καθώς αυξάνουν τη στρατιωτική τους παρουσία στη γειτονιά μας». Ως απάντηση, πρότεινε η Κίνα να διατηρήσει τη θέση της περί «μη πρώτης χρήσης» πυρηνικών απέναντι στις περισσότερες πυρηνικές και μη πυρηνικές δυνάμεις, αλλά «όχι απέναντι στις ΗΠΑ», εκτός αν υπάρξει μια συμφωνία αμοιβαίας κατανόησης ή εκτός αν «οι ΗΠΑ πάψουν να παίρνουν οποιαδήποτε αρνητικά μέτρα που υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα των στρατηγικών δυνάμεων της Κίνας»... Οι κινήσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στον Ειρηνικό ανεβάζουν το θερμόμετρο και ο ανταγωνισμός με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι πηγή μεγάλων κινδύνων για τους λαούς.

Ριζοσπάστης