Διευκρινίσεις

 

Μιλώντας από το βήμα συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη, ο Τούρκος πρέσβης στην Ελλάδα κλήθηκε να απαντήσει στο γιατί «ενοχλείται» η Τουρκία από τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη, που συνεχώς αυξάνεται. Σε αντίθεση με όσα διακινούν στην Ελλάδα τα αστικά επιτελεία, ότι δηλαδή η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην πόλη εγγυάται την «ασφάλεια» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, ο Τούρκος πρέσβης είπε πως η Τουρκία πιστεύει τους Αμερικανούς, που υποστηρίζουν πως η χρήση της Αλεξανδρούπολης δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία. Αυτό που προβληματίζει την τουρκική πλευρά, συνέχισε, είναι ότι η αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη μπορεί να διαταράξει την ισορροπία στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα: «Η Μαύρη Θάλασσα είναι πολύ σημαντική, είναι η κύρια σύνδεση μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας. Αν διαταραχθούν οι ισορροπίες, θα είμαστε οι πρώτοι που θα υποστούμε τις συνέπειες. Μας ανησυχεί το τι νιώθουν οι Ρώσοι για εμάς, για την Ανατ. Ευρώπη και τη Μ. Θάλασσα. Δεν παίζουμε με τους Ρώσους». Θυμίζουμε ότι και ο ίδιος ο Πάιατ, τον περασμένο Μάη, είχε πει από την Αλεξανδρούπολη ότι «οι ΗΠΑ θα παραμείνουν παρούσες στις περιοχές των Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας και θα παράσχουν βοήθεια στην αποτροπή πιθανών αντιπάλων σε υπεράσπιση των συμμάχων μας». Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι δεν αναφέρονταν στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, αλλά στην υπεράσπιση των συμφερόντων της ευρωατλαντικής συμμαχίας απέναντι στη Ρωσία. Γι' αυτό, άλλωστε, από το ίδιο βήμα στη Θεσσαλονίκη, ο Πάιατ, πριν μιλήσει ο Τούρκος πρέσβης, φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως καμιά απειλή δεν πρέπει να νιώθει η Τουρκία και ότι αντίθετα ΗΠΑ και Ελλάδα τη θέλουν «αγκυροβολημένη» στη Δύση, δηλαδή μακριά από τη Ρωσία.

Σκοντάφτει

«Λόγω της πολύ μεγάλης διασποράς, παρατηρείται αύξηση της μετάδοσης και στους εργασιακούς χώρους», ανακοίνωσαν τις προάλλες το υπουργείο Υγείας και η επιτροπή των λοιμωξιολόγων, ομολογώντας αυτό που ο κόσμος έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Οτι δηλαδή οι χώροι δουλειάς είναι κόμβοι διασποράς του κορονοϊού, επειδή τα πρωτόκολλα κυβέρνησης και εργοδοσίας δεν έχουν για προτεραιότητα την προστασία της υγείας των εργαζομένων, αλλά των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η προσπάθεια της κυβέρνησης να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα της σκοντάφτει στην ίδια την ...πραγματικότητα. Είχε προηγηθεί για παράδειγμα το «δεν κολλάει στα σχολεία», πέρυσι τέτοια εποχή, για να κλείσουν λίγες βδομάδες αργότερα εξαιτίας του πολλαπλασιασμού των κρουσμάτων μεταξύ των μαθητών. Αλλά και πιο πριν, το καλοκαίρι μετά το πρώτο κύμα, η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι το άνοιγμα του Τουρισμού με τα πρωτόκολλα της εργοδοσίας δεν επηρέασαν την πορεία της πανδημίας, μέχρι η ζωή να αποδείξει το εντελώς αντίθετο, με την αναζωπύρωση στις τουριστικές περιοχές και μετά στα αστικά κέντρα. Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να μας πει η κυβέρνηση σε ποιους κλάδους και σε ποιους χώρους εντοπίζει τη μεγαλύτερη διασπορά. Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι είναι πέρα για πέρα δίκαιος και αναγκαίος ο αγώνας των εργαζομένων για ουσιαστικά μέτρα προστασίας από την πανδημία και ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, παράλληλα με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τους εμβολιασμούς.

Αστειότητες

Αυξήσεις στο ρεύμα; 320% μέσα σε έναν χρόνο, κι ενώ δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά είχαν ήδη απλήρωτους λογαριασμούς και απειλούνταν με διακοπή. Αυξήσεις στο πετρέλαιο; 40% σε σχέση με πέρυσι, όταν ήδη ένα στα πέντε νοικοκυριά ξεπάγιαζε. Αυξήσεις σε βασικά είδη διατροφής; Εως και 80% κατά περίπτωση, με το «καλάθι» να αδειάζει ολοένα και περισσότερο για τα λαϊκά νοικοκυριά και τον πληθωρισμό να τρέχει με τουλάχιστον 3%. Χαράτσια και φόροι; Μόνο για του χρόνου 13% πάνω, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, κι ενώ στη γωνία περιμένουν νέα «πράσινα» χαράτσια. Αυτό το «τσουνάμι» των ανατιμήσεων, της ακρίβειας και της φοροληστείας, που ήρθε για να μείνει, θα διαβούν σύμφωνα με την κυβέρνηση οι εργαζόμενοι με τη χάρτινη βαρκούλα των «αυξήσεων» - κοροϊδία στον κατώτατο μισθό, της τάξης του 2% με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και μιας ακόμα «αύξησης», κάπου - κάποτε στο μέλλον, που δεν καλύπτουν ούτε τον τρέχοντα πληθωρισμό! Δηλαδή, ούτε μια δεκάρα παραπάνω στην τσέπη των εργαζομένων και συνέχιση της κατρακύλας για το λαϊκό εισόδημα. Μιλάμε για αστειότητες, που από τη μια δείχνουν τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από την πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη κι από την άλλη επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα να δυναμώσει η πάλη για ΣΣΕ με αυξήσεις και σύγχρονα δικαιώματα, που θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπείς μισθούς. Για αξιοπρεπή κατώτατο μισθό ως αφετηρία για ουσιαστικές αυξήσεις με συλλογική διαπραγμάτευση και κατάργηση του κατάπτυστου νόμου της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Για να ξηλωθεί συνολικά το αντεργατικό πλαίσιο των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, που «ροκανίζει» από δέκα πάντες το εισόδημα, την ασφάλεια, ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων.

Πανηγύρια για ποιον;

«Μετά βαΐων και κλάδων» υποδέχτηκε ο αστικός Τύπος την υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ του ΣΕΒ και του Οικονομικού Πανεπιστημίου, που εστιάζει στην εκπόνηση «βιομηχανικών διδακτορικών» (μετά το αντίστοιχο πρόγραμμα που «τρέχει» στο Πανεπιστήμιο Πατρών) και άλλες δράσεις «διασύνδεσης» του Ιδρύματος με επιχειρήσεις - μέλη του ΣΕΒ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις θα παραγγέλνουν και θα επωφελούνται από τα αποτελέσματα της έρευνας που θέλουν, θα εντάσσουν άμεσα τα αποτελέσματά της στην παραγωγή με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας τους, με αμελητέο μάλιστα κόστος για τις ίδιες, ενώ τους παραδίδεται και μια στρατιά νέων επιστημόνων για τη στήριξη της ανταγωνιστικότητάς τους. Τα πανηγύρια επομένως για τέτοιου είδους συνεργασίες σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με τους φοιτητές, στους οποίους καλλιεργούν προσδοκίες για σίγουρη σταδιοδρομία μετά τις σπουδές, λόγω της πιο άμεσης σχέσης του πανεπιστημίου με τις επιχειρήσεις του ΣΕΒ. Ενα μικρό μόνο μέρος από αυτούς ενδεχομένως να απορροφηθεί ευκολότερα στην παραγωγή, με τους γνωστούς όρους που επικρατούν στις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θα συνεχίσει να παραδέρνει στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας ή να αναζητάει την τύχη της στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα, πολύτιμη γνώση που θα μπορούσε να υπηρετεί τη λαϊκή ευημερία, θα κατευθύνεται εκεί όπου στρέφουν το ενδιαφέρον τους οι επιχειρήσεις και θα εξαργυρώνεται ως κέρδος γι' αυτές.

Ριζοσπάστης