Τι δείχνει αυτό; Οτι οι αυξήσεις που δόθηκαν και τότε, όχι μόνο δεν παρέκκλιναν ρούπι από τον στόχο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, τον οποίο επικαλείται σήμερα και η ΝΔ, αλλά έπεσαν και στο τρύπιο βαρέλι της εργασιακής ζούγκλας, που διαμορφώνουν με τους νόμους τους όλες οι κυβερνήσεις. Οι νόμοι αυτοί παραμένουν ανέγγιχτη και με ΝΔ, και με ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, ακόμα και οι όποιες αυξήσεις, πέρα από το γεγονός ότι αφορούν έναν μικρό αριθμό χαμηλόμισθων, δεν επιδρούν ουσιαστικά στον μέσο μισθό, αφού το συνολικότερο αντεργατικό πλαίσιο στέκεται στο ύψος του, με την ημιαπασχόληση, την «ευελιξία», τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τα άλλα «ιερά δισκοπότηρα» του κεφαλαίου. Γι' αυτό ο αγώνας για ουσιαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, ως βάση για παραπέρα αυξήσεις, με διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδοσία, δεν μπορεί παρά να βάζει στο στόχαστρο τους αντεργατικούς νόμους που υπονομεύουν τις Συμβάσεις, καταργούν τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και τη σταθερή δουλειά, χάριν της κερδοφορίας των εργοδοτών. Κι αυτό απαιτεί σύγκρουση με τα κόμματα που τους ψήφισαν και τους υλοποιούν, παραδίνοντας ο ένας τη σκυτάλη στον άλλο.
Πριν από πέντε χρόνια, ένας εργαζόμενος στο εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζωοτροφών στην Ξάνθη έπεφτε νεκρός, ύστερα από έκρηξη στο λεβητοστάσιο του εργοστασίου, την ώρα που εκτελούσε εργασίες συντήρησης. Εκτοτε, η οικογένεια και οι συνάδελφοί του ζουν έναν δικαστικό Γολγοθά για να αποδειχτούν οι ευθύνες της εργοδοσίας και να δικαιωθεί το αίμα του άτυχου εργάτη. Από αναβολή σε αναβολή και χρονοτριβώντας όλα αυτά τα χρόνια, το δικαστήριο εξέδωσε τελικά την απόφασή του, η οποία είναι εντελώς απαλλακτική για την εργοδοσία. Κατά την άποψη του δικαστηρίου, και παρά τη σωρεία των επιβαρυντικών στοιχείων που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, η εταιρεία δεν έχει καμιά ευθύνη για τον θάνατο του εργάτη. Αρα φταίει ο ίδιος και η ...κακιά η ώρα! Τα λέμε όλα αυτά και για έναν ακόμα λόγο: Πριν από λίγες μέρες, τα δικαστήρια στον Πειραιά, με απανωτές αποφάσεις, έκριναν παράνομες τις απεργίες των εργαζομένων στην COSCO, με τις οποίες διεκδικούν καλύτερους μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, για να μην τρέμει το φυλλοκάρδι τους αν θα γυρίσουν αρτιμελείς, ακόμα και ζωντανοί από το μεροκάματο. Οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονταν μάλιστα και προληπτικά, για να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Οπως και να 'χει, οι δυο υποθέσεις είναι όψεις του ίδιου νομίσματος του αντιλαϊκού κράτους και της ταξικής Δικαιοσύνης του. Στην πρώτη, χρειάστηκαν πέντε χρόνια σκύλευσης του νεκρού εργάτη για να «δικαιωθεί» τελικά η εργοδοσία. Στη δεύτερη, δεν χρειάστηκαν παρά μερικές ώρες για να «καταδικαστεί» η απεργία των εργαζομένων, με τους ίδιους νόμους που τους ξεζουμίζουν και τους αφήνουν έρμαια στις παγίδες θανάτου που καιροφυλακτούν στους χώρους δουλειάς.
Λίγες μόνο μέρες μετά τα «χτυποκάρδια» που προκάλεσαν στον λαό της περιοχής η έκρηξη και η πυρκαγιά σε εγκαταστάσεις των «Πετρελαίων Καβάλας», η ιδιοκτήτρια εταιρεία έστειλε στελέχη της να δώσουν δωροεπιταγές σε 15 οικογένειες της Νέας Καρβάλης, για να «προμηθευθούν αγαθά για το πασχαλινό τραπέζι» από σούπερ μάρκετ της περιοχής. Η υπεύθυνη του «Τμήματος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» δήλωσε μάλιστα ότι «η σκέψη μας είναι κοντά στους συμπολίτες μας (...) της περιοχής που βρίσκεται πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στις εγκαταστάσεις που διαχειρίζεται η εταιρεία μας». Με το ένα χέρι απολύουν εργάτες και τους ξυλοφορτώνουν με τη συνδρομή του κράτους, επειδή διεκδικούν τις δουλειές και τα δικαιώματά τους. Και με το άλλο μοιράζουν «χάντρες και καθρεφτάκια» στον λαό της περιοχής, που υπομένει τις συνέπειες στην υγεία και την ασφάλειά του από τη λειτουργία των εγκαταστάσεων της επιχείρησης δίπλα στις αυλές των σπιτιών. Αντί λοιπόν η εταιρεία να πουλάει τζάμπα συμπόνοια και «κοινωνική ευθύνη», καλά θα κάνει να απαντήσει στις σοβαρές καταγγελίες των εργαζομένων για τις ελλείψεις σε μέτρα πυρασφάλειας, που εκθέτουν σε κίνδυνο τους ίδιους και όλη τη γύρω περιοχή, στην περίπτωση ενός Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου