Μήπως θα σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία να είναι ιμπεριαλιστικός, να διεξάγεται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, για τις πρώτες ύλες, τα γεωπολιτικά στηρίγματα, τα μερίδια των αγορών; Θα σταματήσει να είναι άδικος και εγκληματικός και από τις δύο πλευρές; Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τα ρητορικά ερωτήματα, στα οποία η απάντηση είναι ΟΧΙ. Να γιατί αυτή η πρόταση του ΚΚΡΟ συνιστά απλώς ένα «συγχωροχάρτι» για τη ρωσική αστική τάξη, για τα εγκλήματα που διαπράττει καθημερινά σε βάρος της εργατιάς, των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Σήμερα, με αυτό το «συγχωροχάρτι», κυκλοφορεί μία φορά τον χρόνο, στις 9 Μάη. Με το νομοσχέδιο του ΚΚΡΟ, εάν εγκριθεί, θα κυκλοφορεί 365 μέρες τον χρόνο. 30 χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, χιλιάδες τόνοι λάσπης χύθηκαν εναντίον του και στη Ρωσία, μα η ακτινοβολία του δεν θαμπώνει. Να γιατί γίνεται προσπάθεια να την καπηλευτούν...
Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως σε παραγωγή πετρελαίου, αλλά και σε εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ο αμερικανικός λαός να «κολυμπάει» στη φτηνή Ενέργεια. Αυτά τα παραμύθια ακούγονται στη χώρα μας, τώρα που αναζωπυρώνονται τα σχέδια του κεφαλαίου για μετατροπή της σε παραγωγό και κόμβο Ενέργειας, με αναβάθμιση των ενεργειακών της υποδομών και με την επιτάχυνση των ερευνών για φυσικό αέριο στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά στις ΗΠΑ; Οι τιμές του φυσικού αερίου είναι αυτήν τη στιγμή οι υψηλότερες των 13 τελευταίων χρόνων και αυξημένες κατά 103% σε σχέση με πέρσι. Υπάρχουν μάλιστα φόβοι ότι το ράλι θα συνεχιστεί μετά το deal με την ΕΕ για αύξηση των εξαγωγών, που θα περιορίσει την προσφορά στο εσωτερικό για να καλυφθεί η μεγαλύτερη (και πιο κερδοφόρα) ζήτηση από την Ευρώπη. Και να σκεφτεί κανείς ότι η αμερικανική κυβέρνηση ετοιμάζεται τους επόμενους μήνες να αποδεσμεύσει μερικές επιπλέον χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ομοσπονδιακής γης και να τα παραχωρήσει για έρευνα και εκμετάλλευση σε εταιρείες εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου. Αυτό όμως σε τίποτα δεν αλλάζει τη σκληρή (και ακριβή) πραγματικότητα για τον λαό. Αντίθετα επιβεβαιώνει ότι οι ανταγωνισμοί και τα κέρδη από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών και δρόμων αφορούν μόνο μια χούφτα μονοπωλιακών ομίλων και όχι τους λαούς, που συνεχίζουν να πληρώνουν πανάκριβα την Ενέργεια - εμπόρευμα και να γίνονται «κρέας για τα κανόνια» της αστικής τάξης στους πολέμους για το ξαναμοίρασμα των αγορών.
Με το που ανακοινώθηκε η «αύξηση» στον κατώτατο μισθό, οι «πένες» των αστικών ΜΜΕ έπιασαν δουλειά. Εμπνεόμενες από το ...ανέκδοτο που ξεστόμισε ο πρωθυπουργός, ότι η «αύξηση» αυτή είναι σαν να παίρνει ο εργαζόμενος 15 αντί για 14 μισθούς, ξεκίνησαν μια φάμπρικα κάθε λογής συγκρίσεων: Πώς θα είναι ο κατώτατος αν διαιρούμε τις ετήσιες μισθολογικές αποδοχές διά του 12 αντί διά του 14, όπως κάνουν και στην Ευρώπη; Πού κατατάσσεται τώρα η χώρα μας σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές σε ό,τι αφορά το ύψος του κατώτατου μισθού; Και άλλα παρόμοια... Τρία πράγματα όμως ούτε ακούστηκαν ούτε πρόκειται να ακουστούν: Πρώτον, ότι τα 713 ευρώ μεικτά είναι 38 ευρώ λιγότερα από τον κατώτατο μεικτό μισθό των 739 ευρώ που έπαιρναν οι εργαζόμενοι πριν 13 χρόνια. Δεύτερον, ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια έχουν καταπιεί την «αύξηση» αυτή πριν ακόμα ανακοινωθεί, μαζί και την άλλη που δόθηκε στις αρχές του χρόνου, όπως κι αυτή που έκανε η προηγουμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ρεύμα και θέρμανση έχουν ήδη «φάει» τουλάχιστον 2 μισθούς τον χρόνο. Τρίτον - και το πιο βασικό - το πραγματικό μέτρο στον αγώνα των εργαζόμενων για αυξήσεις στους μισθούς, δεν μπορεί να είναι αυτά που αναφέρουν οι «πρόθυμες πένες». Ούτε βέβαια οι «αντοχές» και η «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας», που είναι κριτήριο για το κράτος και την εργοδοσία και προϋποθέτουν το ξεζούμισμά τους. Το πραγματικό μέτρο δεν μπορεί να είναι άλλο από τις ανάγκες τους, που δεν συναντιούνται πουθενά με τον αντεργατικό νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και τις «αυξήσεις» του, τις διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, τη δουλειά ήλιο με ήλιο για ένα ξεροκόμματο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου