Αδιέξοδα

 

«Μήνυμα υπέρ της δημοκρατίας στην Ευρώπη». Αυτό ήταν κατά τον ΣΥΡΙΖΑ η ήττα της Λεπέν από τον Μακρόν στις προεδρικές εκλογές, ενώ από τη ΝΔ ερμηνεύτηκε ως «ανάχωμα στον λαϊκισμό». Οπως αποδείχθηκε, όμως, ούτε «μήνυμα» ήταν ούτε «ανάχωμα», αφού η Λεπέν αποκάλυψε χτες ότι δέχτηκε πρόταση από τον Μακρόν για σχηματισμό «κυβέρνησης εθνικής ενότητας». Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι στην αστική «δημοκρατία» πράγματι δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Οι διαχωριστικές γραμμές των αστικών πολιτικών δυνάμεων, όπως κι αν αυτοχαρακτηρίζονται αυτά, είναι «γραμμένες στην άμμο» όταν διακυβεύονται τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Ειδικά σε περιόδους όπως η σημερινή, που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η επερχόμενη καπιταλιστική κρίση σαρώνουν τις «βεβαιότητες» και οξύνουν τους ανταγωνισμούς, η «εθνική ενότητα» τους χωράει όλους, με στόχο (και) την υποταγή των εργαζομένων. Τώρα λοιπόν που η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζουν όπως τους βολεύει τα «συμπεράσματα» των γαλλικών εκλογών, είτε προπαγανδίζοντας την ανάγκη για «σταθερές κυβερνήσεις», είτε ξαναζεσταίνοντας σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες τύπου Μελανσόν, ο λαός χρειάζεται να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Από τα αδιέξοδα όπου τον έχουν οδηγήσει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και λοιποί, δεν πρόκειται να τον βγάλει καμία αστική κυβέρνηση, μονοκομματική ή συνεργασίας, το πρόγραμμα της οποίας είναι από χέρι αντιλαϊκό. Μόνο ο δικός του αγώνας, η συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού, μπορεί να ανοίξει ελπιδοφόρο δρόμο.

Αντιθέσεις...

Η ΛΑΡΚΟ είναι μια εταιρεία που οι εργαζόμενοί της εξορύσσουν και επεξεργάζονται ένα από τα πιο ακριβά μεταλλεύματα στον κόσμο, το νικέλιο, το οποίο είναι απαραίτητο για την ηλεκτροκίνηση. Μάλιστα, ενώ στη χώρα μας βρίσκεται το 90% των αποθεμάτων της ΕΕ, η ΛΑΡΚΟ είναι «επί ξύλου κρεμάμενη». Μετά από δεκαετίες, η πολιτική όλων των κυβερνήσεων, με τις ευλογίες της ΕΕ, την κατέστησε «ζημιογόνα», ώστε σήμερα να προωθείται η πώλησή της και οι εργαζόμενοι να μην ξέρουν μέχρι πότε θα έχουν δουλειά. Σε ένα παρόμοιο παράδειγμα, ο τουρισμός χαρακτηρίζεται ως η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας. Τα στοιχεία δείχνουν ότι και φέτος έρχεται ρεκόρ εισπράξεων, σε σχέση μάλιστα με το 2019 που ήταν επίσης χρονιά - ρεκόρ. Κι όμως, ο λαός βλέπει με το «κιάλι» μερικές ολιγοήμερες διακοπές, που κι αυτές, για να τις απολαύσει, πρέπει να χρεωθεί μέχρι τον λαιμό, ενώ οι εργαζόμενοι του κλάδου ζουν έναν εφιάλτη με τα ατέλειωτα ωράρια και τους μισθούς πείνας. Επίσης, η χώρα μας μετατρέπεται ταχύτατα σε «κόμβο Ενέργειας»... Κι όμως, τα ρεζερβουάρ των ανθρώπων του μόχθου είναι μόνιμα στο «κόκκινο», τα σπίτια τον χειμώνα παγώνουν και το καλοκαίρι γίνονται κλίβανοι, ενώ οι λογαριασμοί μένουν απλήρωτοι.

... και χάσματα

Για όποιον νομίζει ότι αυτά είναι «ελληνικές ιδιαιτερότητες», έχουμε κι άλλα παραδείγματα: Η Αυστραλία είναι από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς άνθρακα και LNG στον κόσμο, κι όμως τα νοικοκυριά καλούνται να ζουν στο σκοτάδι μερικές ώρες της μέρας γιατί το ηλεκτρικό ρεύμα «δεν φτάνει». Παρόμοια είναι η κατάσταση στο πολύπαθο Ιράκ, που σαρώνεται από καύσωνα πάνω από 50 βαθμών Κελσίου. Και παρόλο που είναι από τις πιο πλούσιες χώρες σε υδρογονάνθρακες, αντιμετωπίζει μεγάλες ελλείψεις στην Ενέργεια, χρωστάει δυσθεώρητα ποσά στο γειτονικό Ιράν για εισαγωγές φυσικού αερίου... Μιλάμε για παραδείγματα που μοιάζουν εξωφρενικά, έχουν όμως εξήγηση: Από τη μία ο τεράστιος πλούτος που παράγουν οι λαοί και από την άλλη οι ανάγκες τους που τσακίζονται δίχως έλεος. Και στη μέση, μεγαλώνοντας αυτό το χάσμα, βρίσκονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και οι ανταγωνισμοί τους, που μετατρέπουν αυτόν τον πλούτο σε κατάρα για κάθε εργαζόμενο, σε όλο τον κόσμο.

Από ποια τσέπη;

«Δεν έχετε ικανοποιήσει κανένα από τα αιτήματά τους, παρά τις αυξήσεις στα καύσιμα. Κάνατε τίποτα για να μην αυξηθούν οι τιμές των εισιτηρίων; Τους χρωστάτε 50 με 60 εκατ. ευρώ από τις άγονες εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Πώς περιμένετε να μην αυξήσουν τα εισιτήρια οι ακτοπλοϊκές εταιρείες;». Το «ξέσπασμα» ανήκει στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Σαντορινιό και αφορά τους «αναξιοπαθούντες» ακτοπλόους εφοπλιστές. Εχει δε σημασία ότι έγινε κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον νόμο που κωδικοποιεί - μονιμοποιεί όλες τις αντεργατικές ανατροπές της τελευταίας 20ετίας στην ακτοπλοΐα, εξέλιξη που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει «θετική». Τι κι αν ο υφυπουργός Ναυτιλίας διαβεβαίωσε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση είναι στη φάση της εξεύρεσης «δημοσιονομικού χώρου για να στηρίξουμε την ελληνική ακτοπλοΐα»; Τι κι αν του θύμισε ότι όσα εκατομμύρια βρεθούν, θα προστεθούν στα 85 και πλέον εκατ. ευρώ που τους έχει προσφέρει η κυβέρνηση από την αρχή του χρόνου, στα 138 εκατ. ευρώ για τη νέα δρομολογιακή περίοδο των «άγονων» γραμμών, στα πάνω από 90 εκατ. ευρώ που τσέπωσαν ως στήριξη για την πανδημία; «Ανένδοτοι» οι ΣΥΡΙΖΑίοι στον ανταγωνισμό τους με την κυβέρνηση για το ποιος είναι ικανότερος να υπερασπίσει τα εφοπλιστικά συμφέροντα. Χώρια που αμφότεροι καλούν τον λαό να διαλέξει πώς θα στηρίξει την κερδοφορία των εφοπλιστών: Από την τσέπη που πληρώνει τους εξαντλητικούς φόρους, ή από την άλλη, που πληρώνει τα πανάκριβα εισιτήρια;

Ριζοσπάστης