Έργο σταθερά επαναλαμβανόμενο! Δεν αφορά την ΑΕΚ. Τα ίδια έχουν γίνει με όλες τις ομάδες στο παρελθόν. Ομάδες που στο άρμα των επιχειρηματιών βρίσκονται να χρωστάνε υπέρογκα ποσά, να γίνονται ρυθμίσεις δανεικές και αγύριστες. Οι ομάδες, λόγω χρεών μέχρι και σε υπαλλήλους μεροκαματιάρηδες, να ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες και το τελικό μάρμαρο να το πληρώνει αφενός ο λαός συνολικά καθώς επωμίζεται χρέη που δεν του ανήκουν αφετέρου ο κόσμος της κάθε ομάδας που η αγνή και άδολη αγάπη του αξιοποιείται για να βάζει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, να κλείνει τα μάτια σε πράξεις και καταστάσεις που δεν του αρέσουν, να κάνει θυσίες.
Οι τιμές των διαρκείας της ΑΕΚ και κατ’ επέκταση και των μεμονωμένων εισιτηρίων είναι πανάκριβες. Εδώ δεν υπάρχει «ναι μεν αλλά». Είναι πανάκριβες, τέλος! Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια τιμολογιακή πολιτική οποιασδήποτε ΠΑΕ που θεωρεί την ομάδα τσιφλίκι της και τον κόσμο πελάτη.
Δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε τι γίνεται στον κόσμο της ΑΕΚ. Η αντίδρασή τους αυτές τις 2 μέρες τα λέει όλα. Ούτε φυσικά να μπούμε κάτω από το ψευδές και δύσοσμο επιχείρημα πως αν οι τιμές είναι ακριβές ή όχι θα το κρίνει η αγορά και ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Είναι επιχείρημα που αξιοποιείται κατά βούληση όταν είναι να «ματώσει» ο εργαζόμενος λαός. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η νομοθέτηση του κατώτερου μισθού. Εκεί καμία ρύθμιση της αγοράς δεν επιβάλλει την αύξηση του κατώτερου μισθού. Το αόρατο χέρι της αγοράς στου μισθούς επιβάλλεται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η προσπάθεια που γίνεται ώστε να ταυτιστεί η ιστορία της ΑΕΚ με τα χούγια του εκάστοτε ιδιοκτήτη γίνεται ακόμα πιο προκλητική όταν πουλιέται ως διαφημιστικό ταμπλό στο προαύλιο του νέου γηπέδου η προσφυγιά και ο ξεριζωμός, αλλά την ίδια στιγμή η πλειοψηφία των οπαδών της ΑΕΚ θα δυσκολεύονται να μπουν μέσα στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους.
Αυταπάτες δεν πρέπει να υπάρχουν για τον ρόλο των ΠΑΕ ή για τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό. Όμως δεν πρέπει να υπάρχει και αποδοχή αυτής της σαπίλας και των νόμων που τη διέπουν.
Η διασκέδαση, το ξέσκασμα για να παρακολουθήσουν οι φίλαθλοι ένα λαϊκό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο ισοδυναμεί πλέον με κλείσιμο ξαπλώστρας στην Ψαρού της Μυκόνου και με πολυήμερες διακοπές σε εξωτικά νησιά.
Την ίδια στιγμή που η ακρίβεια σαρώνει το λαϊκό εισόδημα και οδηγεί σε περικοπές και καθημερινές θυσίες, ένα από τα πρώτα που «κόβει» λόγω του τσουνάμι των ανατιμήσεων απ' τα παιδιά της μια λαϊκή οικογένεια είναι ο αθλητισμός.
Αφού μας αποκλείουν από τα τερέν των γηπέδων, τώρα πετάγεται μια μεγάλη μερίδα φιλάθλων έξω και από την παρακολούθηση ενός αγώνα. Εκεί που πάει ένας φίλαθλος για να ξεσκάσει και το έχει ως διασκέδαση. Που η συνήθεια του γηπέδου είχε στοιχεία κοινωνικοποίησης. Το γήπεδο σταθερά όλα αυτά τα χρόνια μετατρέπεται σε διασκέδαση των λίγων με σπρώξιμο στον τζόγο, στα μπαρ, στις συνδρομητικές πλατφόρμες. Η αντίδραση του κόσμου δείχνει υγεία και αυτό αφορά όλες τις ομάδες και τους φιλάθλους που δεν ξέχασαν και δεν θα ξεχάσουν την καταγωγή και την ιστορία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου