Η κοινωνιολογία των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς

Η κοινωνιολογία των πολιτικώνοργανώσεων της Αριστεράς

Από herko

Γράφει ο Θανάσης Αλεξίου //
Καθηγητής Κοινωνιολογίας/Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε την ταξική βάση («ταξικότητα») και την οργανωτική δομή των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς, καθώς από αυτούς τους παράγοντες εξαρτάται η αξιοπιστία του προγραμματικού τους λόγου (αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιφασιστικού κ.ο.κ.). Επομένως θα γνωρίζουμε, αφήνοντας στην άκρη τις εξαγγελίες, τι αυτές μπορούν να κάνουν, μέχρι πού μπορούν να φτάσουν.

Ο ταξικός χαρακτήρας μιας πολιτικής οργάνωσης ελέγχεται κοινωνιολογικά, αν πληρούνται δύο βασικοί όροι. Ο ένας έχει να κάνει με την κοινωνική βάση αυτών των οργανώσεων (ταξικές θέσεις των μελών τους), και ο δεύτερος, αν αυτές έχουν αυτονομηθεί από άτομα, παρέες και πρακτικές, συγκροτώντας μια «δομή», ώστε ο προγραμματικός τους λόγος να εμφανίζεται ενιαίος, και να μην αλλάζει ανάλογα με τα άτομα, τον εργασιακό χώρο, τη γεωγραφική περιοχή κ.ο.κ. Ο δεύτερος λόγος είναι εξίσου σημαντικός, καθώς η εκπροσώπηση ταξικών συνιστά κοινωνική σχέση και όχι προσωπική σχέση. Στις προθέσεις μας είναι να περιγράψουμε το πρόβλημα και να διατυπώσουμε κάποια ερευνητικά ερωτήματα ώστε στη συνέχεια αυτά να υποστηριχτούν  και εμπειρικά.

Σκληρά εργαζόμενος εισαγγελέας, ζητάει από λυκειάρχη να καταδώσει τους μαθητές που έκαναν κατάληψη

Ο αδέκαστος εισαγγελέας, εντόπισε το πραγματικό έγκλημα και δείχνει αποφασισμένος να το πατάξει.

Εικόνα αρχείου. Πηγή EUROKINISSI

Σκληρά εργαζόμενος εισαγγελέας που κυνηγά το έγκλημα σε κάθε του έκφανση, ζητά από το λυκειάρχη του 1ου ΓΕΛ Χαλκηδόνας να παραδώσει κατάλογο με τα ονόματα των μαθητών που συμμετείχαν σε κατάληψη του σχολείου τους τον περασμένο Οκτώβριο.


Οι μαθητές του σχολείου συμμετείχαν σε πανεκπαιδευτική κατάληψη στις 30 Οκτωβρίου του 2017 με κατάληψη μιας ημέρας και συγκεκριμένα με κατάληψη του προαυλίου, αφού το σχολείο ήταν κλειδωμένο.

«Ξέπλυμα» της αντιλαϊκής πολιτικής

Από παλαιότερη κινητοποίηση του Συνδικάτου Εργαζομένων στο Φάρμακο

Το «μαζί τα φάγαμε», που ακουγόταν από στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα πρώτα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, είναι η άλλη όψη τού «δεν τα φάγαμε μαζί, δεν είμαστε όλοι ίδιοι», που είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε στο «μαζί τα φάγαμε» για να κρύψει τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, να ρίξει τις ευθύνες για τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος στην κακοδιαχείριση και στα σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων και για να δικαιολογήσει τα αντιλαϊκά μνημόνια και μέτρα, που σωρηδόν πήρε η κυβέρνηση Παπανδρέου μετά το 2010, στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης».

--ο ΣΕΦΕΡΛΗΣ και το ΦΙΛΟΘΕΆΜΟΝ ΚΟΙΝΌ του--

Για ΣΈΝΑ που γελάς με το: 

«Σκάσε μωρή!» 

Η παλάμη του Μάρκου Σεφερλή κολλάει σαν βεντούζα στο πρόσωπο της συμπρωταγωνίστριας του. Η ευτραφής κυρία έχει ήδη εισπράξει αρκετά φάσκελα, αλλά τώρα το βαμμένο, σαν σκιάχτρο, πρόσωπο της, βρίσκεται ανάμεσα στα δάχτυλα του λαϊκού καλλιτέχνη. 

Το νούμερο είναι για τη φθορά που φέρνει ο γάμος στα ζευγάρια. «Θα μου πάρεις κάτι για το κρεβάτι;» ρωτά η σύζυγος. 

Ο Σεφερλής της φοράει μία σακούλα στο κεφάλι. 

Το κοινό ξεκαρδίζεται. Τα γέλια σηκώνουν ατομικό μανιτάρι πάνω από το «Δελφινάριο».

Ένα αποτρόπαιο έγκλημα του ιμπεριαλισμού: Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης από τους Αγγλοαμερικάνους στις 13 – 14 Φλεβάρη 1945

 

 

13-02-2018

 

Ο βομβαρδισμός και η ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή της Δρέσδης δεν είχε καμιά στρατιωτική αξία, αλλά έγινε από τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές προκειμένου να δυσκολέψουν τη μεταπολεμική προοπτική της Σοβιετικής Ένωσης. Κι αυτό ακριβώς κάνει το έγκλημα αυτό ακόμα πιο βάρβαρο, αποκαλύπτοντας πως ο ιμπεριαλισμός δεν διστάζει να διαπράξει τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος των λαών.

Κατιούσα

 

Η Δρέσδη, η Χιροσίμα, το Ναγκασάκι δεν ήταν «ατυχήματα», αλλά μεθοδικά οργανωμένα εγκλήματα πολέμου. Και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν, όπως και ο A’, ένας πόλεμος ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές, ένας πόλεμος για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής και όχι για την απελευθέρωση της Ευρώπης από το φασισμό. Ο φασισμός δεν ήταν ένα λάθος, αλλά ένα γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού συστήματος, που επιχείρησε να απαλλάξει τα “αφεντικά” του από κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης.

Τις μέρες των βομβαρδισμών της Δρέσδης τα σοβιετικά στρατεύματα βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από την πόλη. Στη Δρέσδη δεν υπήρχαν πια οργανωμένα χιτλερικά στρατεύματα, καμιά οργανωμένη αντίσταση. Το αντίθετο, μάλιστα, οι χιλιάδες πρόσφυγες από τις ανατολικές επαρχίες του καταρρέοντος Ράιχ είχαν κατακλύσει την πόλη και οι αρχές, υπό το βάρος των προβλημάτων, την είχαν ήδη εγκαταλείψει.

Πίσω αυλή

Ενώ πριν μερικά χρόνια ο Ζ. Κλ. Γιούνκερ ανακοίνωνε ότι «παγώνει» η διεύρυνση της ΕΕ, τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όχι μόνο δημοσίευσε τη νέα «Στρατηγική Διεύρυνσης» προς τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά επιπλέον, ο πρόεδρος της Κομισιόν ετοιμάζει βαλίτσες για περιοδεία στην περιοχή την ερχόμενη βδομάδα. Πού οφείλεται η επιτάχυνση των διεργασιών στο σκέλος της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» που αφορά την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ; Η απάντηση βρίσκεται στην προσπάθεια της ΕΕ να «σφραγίσει» τη «γεωστρατηγική επένδυση» που έχει κάνει στην περιοχή (κατά τα λεγόμενά της) από τις «κακές επιρροές» άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και κρατών, κυρίως απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Αυτό επιβεβαιώνουν οι πάμπολλες αναφορές της νέας «Στρατηγικής» στην πρωτιά που κατέχουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις στα Βαλκάνια, έναντι των ρωσικών και άλλων. Αυτό επιβεβαιώνουν όμως και οι προειδοποιήσεις προς τα υπό ένταξη κράτη, ότι «δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία από τους ηγέτες σχετικά με το πού ανήκουν τα Δυτικά Βαλκάνια και την κατεύθυνση στην οποία κινούνται». Δηλαδή, από τη μια, η ΕΕ υπενθυμίζει στους ανταγωνιστές της ότι τα Βαλκάνια είναι η «πίσω αυλή» της και, από την άλλη, απευθύνει συστάσεις σε τμήματα της αστικής τάξης αυτών των κρατών να αφήσουν τα λοξοκοιτάγματα προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Είναι φανερό ότι εκεί που έχουν φτάσει πλέον οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι περιττή κάθε προσπάθεια να παρουσιάζουν τα πράγματα στρογγυλεμένα...

«Νέο πρόγραμμα» με αντιλαϊκές συνταγές από τα παλιά...

«Το "Πρόγραμμα Ελλάδα" (...) κωδικοποιεί τις προτάσεις για ασφαλή και οριστική έξοδο απ' την κρίση, δίνοντας έμφαση σε ένα εθνικό σχέδιο προοδευτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Προϋπόθεση για την επιτυχημένη εφαρμογή του είναι η κινητοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και η διαμόρφωση των κατάλληλων εκείνων πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών που θα επιτρέψουν την υλοποίησή του με συναίνεση». Κάπως έτσι συστήνεται από μερίδα του Τύπου το πρόγραμμα του Κινήματος Αλλαγής, που θα τεθεί σε διαβούλευση στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου, πριν πάει για έγκριση στο ιδρυτικό συνέδριο του «νέου» φορέα. Από το προοίμιο ακόμα, εύκολα διαβλέπει κανείς την προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε βασικές ανάγκες και στα «θέλω» του κεφαλαίου στη «μετά το μνημόνιο εποχή» και, παράλληλα, μέσα από κάλπικα δίπολα και διαχωριστικές γραμμές (πρόοδος - συντήρηση κ.τ.λ.), να στηριχτεί η αυταπάτη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα την κερδοφορία των μονοπωλίων και τις λαϊκές ανάγκες. Και από εδώ φαίνεται καθαρά η στρατηγική ταύτιση με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα με τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο που διακινούνται σενάρια για το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής «προοδευτικής διακυβέρνησης», δηλαδή για την πιθανότητα κυβέρνησης σοσιαλδημοκρατικού στίγματος, με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεων του Κινήματος Αλλαγής.

Γεώργιος Παπανδρέου, ο αντικομουνιστής «Γέρος της Δημοκρατίας»

Γεώργιος Παπανδρέου, ο αντικομουνιστής «Γέρος της Δημοκρατίας» 

Από atexnos

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Η φετινή χρονιά είναι διπλά επετειακή για μια πολυδιαφημισμένη προσωπικότητα του ελληνικού αστικού πολιτικού συστήματος του 20ου αιώνα: σήμερα, 13 Φλεβάρη, συμπληρώνονται 130 χρόνια από τη γέννηση του, ενώ το Νοέμβρη κλείνουν 50 χρόνια από το θάνατο του. Ο λόγος ασφαλώς για τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον περίφημο «Γέρο της Δημοκρατίας» τον οποίο κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες και λοιποί «σοσιαλιστές» αναμένεται να τιμήσουν και φέτος σε σχετικές εκδηλώσεις. 

Ο Παπανδρέου υπήρξε αναμφίβολα πολιτικός ευφυής και ικανός, θέτοντας τα χαρίσματα του στην υπηρεσία της ελληνικής αστικής τάξης της οποίας διετέλεσε άξιος πολιτικός εκπρόσωπος για δεκαετίες. Από το 1916, όταν και διορίστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου, έως την παραίτηση του από την πρωθυπουργία τον Ιούλη του 1965, ο Γεωρ. Παπανδρέου υπερασπίστηκε με συνέπεια τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. 

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ

 

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ

Πυροτεχνικά πλάνα των Αφρικανών που πωλούνται σε ανοικτούς σκλάβους αγορές στη Λιβύη

Είναι το 2018 και έχουν αναδυθεί φρικιαστικά βίντεο από ανθρώπους της Αφρικής που πωλούνται σε δημοπρασίες σε υπαίθριες αγορές της Λιβύης. Δεκάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστοι Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες διακινδυνεύουν τα πάντα για να φτάσουν στην ακτή της Λιβύης και στη συνέχεια κατά μήκος της Μεσογείου στην Ευρώπη - η οποία θεωρείται η πιο επικίνδυνη διαδρομή στη Γη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μετανάστες που καταλήγουν σε κέντρα κράτησης επιχειρήσεων πωλούνται σαν αγαθά.

Ένας βουλευτής εξομολογείται…

 

 

12-02-2018

 

Τυφλώθηκα από έναν έρωτα παράφορο και ανελέητο. Την ήθελα, πόσο την ήθελα! Δε λογάριασα τίποτα προκειμένου να την κατακτήσω. Θα κάνω τα πάντα για να μη χάσω την αγάπη μου, θα καταφύγω σε όποιο δόλιο μέσο χρειαστεί για να την κρατήσω κοντά μου. Για να χορτάσω εξουσία και δύναμη, για να γευτώ όσο περισσότερη εξουσία μπορώ!

 

Η τοποθέτηση του επικεφαλής Γ. Δελή στο Δημοτικό Συμβούλιο, για το θέμα της ΠΓΔΜ

Στην τοποθέτησή του, ο δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη και επικεφαλής του ψηφοδελτίου «Λαϊκή Συσπείρωση», Γιάννης Δελής, στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης για το θέμα της ΠΓΔΜ, αναφέρει: 

«Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο για το θέμα της ΠΓΔΜ, σήμερα, όμως, το θέμα εισάγεται επίσημα και προ της ημερήσιας διάταξης.

Καμιά αντίρρηση ασφαλώς ως προς αυτό, και με την ευκαιρία αυτή η "Λαϊκή Συσπείρωση» Θεσσαλονίκης», ο συνδυασμός του ΚΚΕ, θα τοποθετηθεί συνολικά για ένα θέμα, που μπήκε ορμητικά στη δημοσιότητα και οι διαπραγματεύσεις του εξελίσσονται με γρήγορους ρυθμούς.

Κατ’ αρχάς, ποτέ, ίσως, για ένα θέμα, όπως αυτό της ΠΓΔΜ, που έχει τόσο μεγάλες και ποικίλες διαστάσεις, τελικά, η δημόσια συζήτηση δεν περιορίστηκε, χρόνια τώρα, μονότονα και μονόπλευρα στο ονοματολογικό της γειτονικής χώρας προσπερνώντας και αποσιωπώντας την πραγματική ουσία του θέματος.

Κι αυτό, όπως θα δούμε, δεν είναι καθόλου τυχαίο!

Η ουσία των εξελίξεων γύρω από το θέμα των Σκοπίων δεν αφορά μόνο τις σχέσεις της χώρας μας με την ΠΓΔΜ.

Είναι κομμάτι των συνολικότερων επικίνδυνων σχεδιασμών που προωθούν εδώ και χρόνια και τώρα πιο έντονα το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ με σκοπό να ενισχύσουν την οικονομική - πολιτική και στρατιωτική τους παρουσία στα Βαλκάνια -τα Δυτικά εν προκειμένω- και την ευρύτερη περιοχή.

Για να βγουν πιο ενισχυμένες στον άγριο ανταγωνισμό τους με άλλες δυνάμεις όπως η Ρωσία κυρίως, αλλά και η Κίνα, για το ποιος θα ελέγχει τις πηγές και τους δρόμους της Ενέργειας, τα δίκτυα των μεταφορών και τα μερίδια των αγορών.
Γι’ αυτό καίγονται τα ΝΑΤΟικά επιτελεία και η σύνοδος του ΝΑΤΟ του Ιούλη γίνεται ορίζοντας για την επίτευξη συμφωνίας.

«Καβγαδάκια»...

Την ώρα που εντείνεται η αντεργατική επίθεση για τη διασφάλιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ΣΕΒ και ΓΣΕΕ στήνουν «καβγά» για... το πώς αυτή η επίθεση θα αποδώσει καλύτερα. Χαρακτηριστικά, το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ σε πρόσφατη δημοσίευσή του με τίτλο «Κόστος εργασίας και περιθώρια κέρδους στα χρόνια των μνημονίων», γκρινιάζει για... «την αποτυχία της πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης», επειδή μαζί με τους μισθούς δεν μειώθηκαν και οι τιμές, ενώ αναφέρει ότι «το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι πρόβλημα κερδοφορίας και όχι κόστους εργασίας». Σε χτεσινή του απάντηση ο ΣΕΒ (για την υποστήριξη της οποίας μάλιστα ανακατεύει και διάφορες αστικές εξυπνάδες για τον Στάλιν) υπογραμμίζει ότι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάκτηση της «διεθνούς ανταγωνιστικότητας» του εγχώριου κεφαλαίου ήταν το χτύπημα των μισθών και των Συλλογικών Συμβάσεων, κάνοντας λόγο για «τεράστια αύξηση των αμοιβών της εργασίας» στη δεκαετία 2000 - 2010 και για «στρεβλό σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων»! Καλεί, μάλιστα, το συνδικαλιστικό κίνημα να νοιάζεται «για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων του παραγωγικού και ανταγωνιστικού τομέα της οικονομίας»...

... και «εθνικά σχέδια»

 

Η εξόφθαλμη προσπάθεια του κεφαλαίου και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού να στρατεύσουν τους εργαζόμενους πίσω από την «ανταγωνιστικότητα» και τους άλλους στόχους των μονοπωλίων, δεν αφορά βέβαια στο παρελθόν, αλλά στην επόμενη φάση της επίθεσης. Εχει σημασία να μην περάσει απαρατήρητη, ειδικά σήμερα που πάνε να «ξαναφρεσκάρουν» τους χρεοκοπημένους «κοινωνικούς διαλόγους».

Η Συμφωνία της Βάρκιζας – Έπρεπε να απορριφθεί και η παραμικρή ιδέα για παράδοση των όπλων

12-02-2018

 

Στις 12 Φλεβάρη 1945, έπειτα από τις 33 μέρες ηρωικής πάλης του λαού της Αθήνας και του Πειραιά, το Δεκέμβρη του ’44, ενάντια στο βρετανικό ιμπεριαλισμό και στην ελληνική αστική τάξη και υπό το βάρος της στρατιωτικής ήττας, υπογράφηκε η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, συνήλθε στην Αθήνα η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που αποφάσισε τελικά την προοδευτική έναρξη του ένοπλου αγώνα.

Κατιούσα

 

Στις 12 Φλεβάρη 1945, έπειτα από τις 33 μέρες ηρωικής πάλης του λαού της Αθήνας και του Πειραιά, το Δεκέμβρη του ’44, ενάντια στο βρετανικό ιμπεριαλισμό και στην ελληνική αστική τάξη και υπό το βάρος της στρατιωτικής ήττας, υπογράφηκε η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας. Πριν από την υπογραφή της συμφωνίας του ΕΑΜ με την ελληνική αστική κυβέρνηση, είχε προηγηθεί η υπογραφή ανακωχής ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τα βρετανικά στρατεύματα (11.1.1945), η οποία καθόριζε ως ημερομηνία κατάπαυσης του πυρός την 14.1.1945.Οι διαβουλεύσεις μεταξύ των εκπροσώπων του ΕΑΜ και της κυβέρνησης του Ν. Πλαστήρα, ξεκίνησαν στις 3 Φλεβάρη 1945 στη Βάρκιζα και κατέληξαν στις 12 του μηνός στη Συμφωνία.

Την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούσαν οι Γ. Σιάντος (Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της αντιπροσωπείας), Μ. Παρτσαλίδης (Γραμματέας της ΚΕ του ΕΑΜ) και Η. Τσιριμώκος (ΓΓ του κόμματος Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας). Την κυβερνητική αντιπροσωπεία αποτελούσαν οι Ι. Σοφιανόπουλος (υπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής της αντιπροσωπείας), Περ. Ράλλης (υπουργός Εσωτερικών) και Ι. Μακρόπουλος (υπουργός Γεωργίας). Στη Βάρκιζα, βρίσκονταν επίσης και διηύθυναν την κυβερνητική αντιπροσωπεία από τα παρασκήνια οι Βρετανοί Μακ Μίλαν και Λίπερ.

Μαχητική αντιιμπεριαλιστική πορεία στην Αλεξανδρούπολη (ΦΩΤΟ)

Από την πορεία

Ξεκάθαρο μήνυμα συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στους σχεδιασμούς κυβέρνησης - ΗΠΑ για τη δημιουργία ΝΑΤΟϊκής βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, αλλά και ενάντια στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή που εγκυμονούν θανάσιμους κινδύνους για τους λαούς, έστειλε ο εργαζόμενος λαός της περιοχής που συμμετείχε σήμερα στην κινητοποίηση που οργάνωσαν στην Αλεξανδρούπολη οι τοπικές Επιτροπές Ειρήνης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, σωματεία και φορείς της περιοχής.

Στη συγκέντρωση, που λόγω της κακοκαιρίας, πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο, αλλά και στην πορεία που ακολούθησε στους δρόμους της πόλης, παραβρέθηκαν φαντάροι που υπηρετούν σε μονάδες της Αλεξανδρούπολης. Με την είσοδο των φαντάρων, η αίθουσα σείστηκε από το σύνθημα «οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά».

Η συγκέντρωση ξεκίνησε με χαιρετισμό φαντάρου από μονάδα της Αλεξανδρούπολης, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε. «Δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από μια κινητοποίηση που καλούν οι εργαζόμενοι, τα σωματεία τους, οι φοιτητικοί σπουδαστικοί σύλλογοι των οποίων είμαστε μέλη και πριν γίνουμε στρατιώτες. Διαδηλώνουμε εδώ για να μην εγκατασταθεί εδώ στην Αλεξανδρούπολη βάση ΝΑΤΟϊκών ελικοπτέρων.

ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Και μετά το συλλαλητήρια για τη Μακεδονία με το Μίκυ Θεοδωράκη, που θεωρεί πως αυτοί της Χρυσής Αυγής την πατρίδα «την αγαπούν αλλά με ένα τρόπο εριστικό», σε ρόλο δολώματος των φασιστών που ψαρεύουν πελατεία στα θολά νερά του εθνικισμού, μας προέκυψε το σκάνδαλο της Novartis. Δέκα πολιτικούς δείχνουν προστατευόμενοι μάρτυρες στις καταθέσεις τους να εμπλέκονται σε υποθέσεις δωροδοκίας της φαρμακοβιομηχανίας κι αυτοί αντί να αντικρούσουν τις κατηγορίες στηρίζουν την υπερασπιστική τους γραμμή στην αμφισβήτηση της  αναξιοπιστίας των μαρτύρων. Και σχεδόν στο σύνολό τους μοιάζει να έχουν χάσει την ψυχραιμία τους και να επαναλαμβάνουν το στερεότυπο περί πολιτικής σκευωρίας. Κι από κοντά οι δημοσιογράφοι, σαν να βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πως οι ελευθερίες του τύπου και της γνώμης είναι χίμαιρες του παλιού καιρού. Κι έτσι ποιος θα τολμήσει να εναντιωθεί στην αστική εξουσία και τους υπηρέτες της, τα ΜΜΕ και τους πολιτικάντηδες;