Πίσω αυλή

Ενώ πριν μερικά χρόνια ο Ζ. Κλ. Γιούνκερ ανακοίνωνε ότι «παγώνει» η διεύρυνση της ΕΕ, τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όχι μόνο δημοσίευσε τη νέα «Στρατηγική Διεύρυνσης» προς τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά επιπλέον, ο πρόεδρος της Κομισιόν ετοιμάζει βαλίτσες για περιοδεία στην περιοχή την ερχόμενη βδομάδα. Πού οφείλεται η επιτάχυνση των διεργασιών στο σκέλος της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» που αφορά την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ; Η απάντηση βρίσκεται στην προσπάθεια της ΕΕ να «σφραγίσει» τη «γεωστρατηγική επένδυση» που έχει κάνει στην περιοχή (κατά τα λεγόμενά της) από τις «κακές επιρροές» άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και κρατών, κυρίως απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Αυτό επιβεβαιώνουν οι πάμπολλες αναφορές της νέας «Στρατηγικής» στην πρωτιά που κατέχουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις στα Βαλκάνια, έναντι των ρωσικών και άλλων. Αυτό επιβεβαιώνουν όμως και οι προειδοποιήσεις προς τα υπό ένταξη κράτη, ότι «δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία από τους ηγέτες σχετικά με το πού ανήκουν τα Δυτικά Βαλκάνια και την κατεύθυνση στην οποία κινούνται». Δηλαδή, από τη μια, η ΕΕ υπενθυμίζει στους ανταγωνιστές της ότι τα Βαλκάνια είναι η «πίσω αυλή» της και, από την άλλη, απευθύνει συστάσεις σε τμήματα της αστικής τάξης αυτών των κρατών να αφήσουν τα λοξοκοιτάγματα προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Είναι φανερό ότι εκεί που έχουν φτάσει πλέον οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι περιττή κάθε προσπάθεια να παρουσιάζουν τα πράγματα στρογγυλεμένα...

Σταθερότητα

 

Μόνο το τελευταίο διάστημα, έχουμε τις εξής εξελίξεις: Οι ΗΠΑ ενισχύουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο και στη λίστα με τις μεγαλύτερες απειλές αντικαθιστούν την «τρομοκρατία» με την Κίνα και τη Ρωσία, οι οποίες αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Η Γερμανία στήνει νέο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στο έδαφός της για τις δυνάμεις ταχείας επέμβασης και η ΕΕ ενισχύει τη στρατιωτική - «αμυντική» συνεργασία ανάμεσα στα κράτη - μέλη. Η Ιαπωνία «ανοίγει» τη δυνατότητα αποστολών του στρατού στο εξωτερικό και πάει λέγοντας. Την ίδια ώρα, η Τουρκία, χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ, απειλεί όποιον πλησιάσει στην κυπριακή ΑΟΖ και προειδοποιεί ότι μπορεί να διεξαγάγει δυο πολέμους ταυτόχρονα, στη Συρία και στο Αιγαίο, ενώ οξύνει την κόντρα με τις ΗΠΑ, με αιχμή τους Κούρδους της Συρίας. Το Ισραήλ, επίσης «στρατηγικός σύμμαχος» της Ελλάδας, εμπλέκεται σε στρατιωτική διαμάχη με τη Συρία και απειλεί το Ιράν, που μαζί με τη Ρωσία και την Τουρκία συγκροτούν «αντιάξονα» στα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή. Είναι φανερό ότι οι εξελίξεις αυτές μόνο «σταθερότητα» και «ασφάλεια» δεν προδίδουν, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση, για να στηρίξει το ρόλο που έχει αναλάβει στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, για την προώθηση επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που οξύνονται και περιπλέκονται σαν κουβάρι, μόνο ειρήνη και «σταθερότητα» δεν εγγυώνται στους λαούς, όπως δείχνει το παράδειγμα της Μέσης Ανατολής. Απ' αυτήν τη σκοπιά, στον αντίποδα του εφησυχασμού που καλλιεργεί η κυβέρνηση, θέλοντας να εξωραΐσει την αντιλαϊκή και επικίνδυνη πολιτική της μέσα και έξω από τη χώρα, ο λαός χρειάζεται να βρίσκεται σε εγρήγορση και επιφυλακή.

Αγιάτρευτο

 

Η δυσοσμία που αναδίνεται από την υπόθεση «Novartis» είναι μεγάλη και κανείς απ' όσους πραγματικά εμπλέκονται δεν πρέπει «να πέσει στα μαλακά». Από την άλλη, όμως, είναι προκλητική η προσπάθεια της κυβέρνησης να «πνίξει» στη σκανδαλολογία την αντιλαϊκή πολιτική της και στο χώρο της Υγείας, σε συνέχεια των προηγούμενων, με μοναδικό στόχο να μειωθεί το «κόστος» που συνεπάγεται για το κεφάλαιο και το κράτος η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού. Αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας είναι οι πανηγυρισμοί για τις περικοπές και τα πλαφόν στην Υγεία, που η κυβέρνηση βαφτίζει «νοικοκύρεμα» και «συμμάζεμα», ενώ στην πραγματικότητα το κόστος μετακυλίεται ολοένα και περισσότερο στις απευθείας πληρωμές των ασθενών. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται με θράσος ότι επί των ημερών τους «το Φάρμακο άρχισε πλέον να αντιμετωπίζεται ως δημόσιο αγαθό και όχι ως καταναλωτικό προϊόν»! Δηλαδή, έπαψαν οι πληρωμές των ασθενών και αποκαταστάθηκε η δωρεάν πρόσβαση όλων σε φάρμακα που έχουν ανάγκη; `Η μήπως η έρευνα, η παραγωγή και η διακίνηση των φαρμάκων έπαψαν να είναι κερδοφόρα δραστηριότητα των πολυεθνικών; Ασφαλώς, τίποτα απ' αυτά δεν συνέβη. Οι πληρωμές από την τσέπη των ασθενών αυξάνουν αντιστρόφως ανάλογα με τη μείωση της κρατικής φαρμακευτικής δαπάνης και την ίδια ώρα οι πολυεθνικές του Φαρμάκου τζιράρουν ασύλληπτα ποσά, πάνω στα οποία φουντώνει ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα της πίτας. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης «Novartis» που χρειάζεται να δει ο λαός, πίσω από τον κουρνιαχτό που σηκώνουν κυβέρνηση, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, για να κρύψουν ότι το σάπιο σύστημα που υπηρετούν, είναι πραγματικά αγιάτρευτο.

Ελπίδα

 

Καινούργιο «καταφύγιο» βρίσκει ο ΣΥΡΙΖΑ για να στεγάσει την «ελπίδα» που έφερνε και κατάντησε κακόγουστο αστείο. Τώρα την τοποθετεί στη σύνθεση της γερμανικής κυβέρνησης, στη συμμετοχή των σοσιαλδημοκρατών και πιο συγκεκριμένα στο ποια υπουργεία θα πάρουν. Λες και πρόκειται η πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου (που είναι ενιαία και βαθιά αντεργατική για όλη την Ευρώπη) να αλλάξει ανάλογα με το πόσα ή ποια υπουργεία θα πάρουν οι σοσιαλδημοκράτες του SPD! Παρόλο που την προπαγάνδα αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ τη συνδέει με την «Ευρώπη που αλλάζει», το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος και να είναι υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, θα χειροκροτεί τη «μεταρρυθμιστική ορμή» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως έκανε και ο προκάτοχός του, ο Σόιμπλε, όπως κάνουν όλοι οι αξιωματούχοι της ΕΕ. Και όποιοι θεωρούν «καλή είδηση» την είσοδο των σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο λαός έχει τάχα κάτι καλύτερο να περιμένει απ' αυτούς, ας αναλογιστούν ότι οι γερμανικές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις ήταν αυτές που τα τελευταία 20 χρόνια πέρασαν τα πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα στη Γερμανία, για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της. Πάνω εκεί «πάτησαν» οι επόμενες κυβερνήσεις των Χριστιανοδημοκρατών και των «μεγάλων συνασπισμών», που θωράκισαν και επέκτειναν τις προηγούμενες «μεταρρυθμίσεις». Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι το γερμανικό κεφάλαιο αναπολεί με νοσταλγία την κυβέρνηση Σρέντερ. Επομένως, όπου και να τοποθετήσουν την «ελπίδα» οι ΣΥΡΙΖΑίοι, η αλήθεια είναι ότι αυτή θα είναι μόνο για τους βιομήχανους και τα κέρδη τους και όχι για τους εργαζόμενους.

Ριζοσπάστης