«Το "Πρόγραμμα Ελλάδα" (...) κωδικοποιεί τις προτάσεις
για ασφαλή και οριστική έξοδο απ' την κρίση, δίνοντας έμφαση σε ένα
εθνικό σχέδιο προοδευτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Προϋπόθεση για
την επιτυχημένη εφαρμογή του είναι η κινητοποίηση των παραγωγικών
δυνάμεων της χώρας και η διαμόρφωση των κατάλληλων εκείνων πολιτικών και
κοινωνικών συμμαχιών που θα επιτρέψουν την υλοποίησή του με συναίνεση».
Κάπως έτσι συστήνεται από μερίδα του Τύπου το πρόγραμμα του Κινήματος
Αλλαγής, που θα τεθεί σε διαβούλευση στο πλαίσιο του προσυνεδριακού
διαλόγου, πριν πάει για έγκριση στο ιδρυτικό συνέδριο του «νέου» φορέα.
Από το προοίμιο ακόμα, εύκολα διαβλέπει κανείς την προσπάθεια να δοθούν
απαντήσεις σε βασικές ανάγκες και στα «θέλω» του κεφαλαίου στη «μετά το
μνημόνιο εποχή» και, παράλληλα, μέσα από κάλπικα δίπολα και
διαχωριστικές γραμμές (πρόοδος - συντήρηση κ.τ.λ.), να στηριχτεί η
αυταπάτη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα την
κερδοφορία των μονοπωλίων και τις λαϊκές ανάγκες. Και από εδώ φαίνεται
καθαρά η στρατηγική ταύτιση με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις και
ιδιαίτερα με τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο που διακινούνται σενάρια για
το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής «προοδευτικής διακυβέρνησης», δηλαδή για
την πιθανότητα κυβέρνησης σοσιαλδημοκρατικού στίγματος, με τη συμμετοχή
του ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεων του Κινήματος Αλλαγής.
Το Κίνημα Αλλαγής προτείνει ένα
«Εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για την εφαρμογή του οποίου θα
δεσμευτεί το σύνολο των δημοκρατικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων (...) που
θα επιταχύνει την αλλαγή παραγωγικού προτύπου της οικονομίας...». Η
συγκεκριμένη διατύπωση δεν είναι τυχαία, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση
καταρτίζει την «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική», που θα αντικαταστήσει τα
μνημόνια μετά την τυπική λήξη τους. Η στρατηγική αυτή θα αποτελεί
«ιδιοκτησία» της κυβέρνησης και θα περιλαμβάνει αντιλαϊκά μέτρα και
μεταρρυθμίσεις, που ενσωματώνουν τα προηγούμενα και πάνε ένα βήμα πιο
πέρα την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και το λαό. Μάλιστα, το
Κίνημα Αλλαγής υπερθεματίζει σ' αυτόν το σχεδιασμό, ζητώντας «μέτρα
ελάφρυνσης του χρέους (...) μείωση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα»
και «αλλαγή στο μείγμα πολιτικής, που θα επιτρέψει την καλύτερη δυνατή
αξιοποίηση του δημοσιονομικού χώρου (...) ώστε να επιταχυνθεί η
οικονομική ανάπτυξη». Ταυτόχρονα, προτείνει την εκπόνηση ενός
«προγράμματος επενδύσεων ύψους 100 δισ., που θα προσελκύσει κυρίως
μακροχρόνια ιδιωτικά κεφάλαια». Στόχος τους δεν είναι βέβαια να
ανακουφιστεί ο λαός, αφού καμιά ανάκτηση απωλειών δεν προβλέπεται,
κανένα «μνημονιακό» μέτρο δεν καταργείται. Αντίθετα, θέλουν να
δημιουργήσουν μεγαλύτερα περιθώρια και καλύτερες προϋποθέσεις στήριξης
του κεφαλαίου από το κράτος, με αύξηση των προνομίων στους
επιχειρηματικούς ομίλους και μείωση της φορολογίας τους. Σε αυτόν το
στόχο συναντιούνται, άλλωστε, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από την εξαγγελία
του Κινήματος Αλλαγής για «ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα
κατοχυρώνει βασικά κοινωνικά δικαιώματα και θα ανακουφίζει όσους έχουν
χτυπηθεί απ' τη μακροχρόνια κρίση». Τα κείμενα της ευρωπαϊκής
σοσιαλδημοκρατίας βρίθουν από διατυπώσεις όπως αυτή, στην προσπάθειά
τους να δώσουν «κοινωνική υπόσταση» σε ψευτοπαροχές που αναδιανέμουν και
ανακυκλώνουν τη φτώχεια, αλλά και στην αναγνώριση ενός «μίνιμουμ»
εργασιακών δικαιωμάτων, που θα αποτελούν «οδηγό» για την εξίσωση προς τα
κάτω όλων των εργαζομένων. Αλλωστε, τα περί «νέου κοινωνικού
συμβολαίου» αναμασά και η κυβέρνηση, χωρίς να κρύβει ότι τα ξεπατικώνει
από τα κιτάπια της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Ελεγε πρόσφατα σε
ομιλία της η πρόεδρος του ΟΑΕΔ, Μ. Καραμεσίνη: «Το πολιτικό σχέδιο θα
πρέπει να απαντά στο μείζον κοινωνικό ζήτημα της παρούσας συγκυρίας, πώς
δηλαδή οι τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα που έχουν πληγεί σε όλη την
Ευρώπη από την οικονομική κρίση και την παγκοσμιοποίηση και έχουν
εξωθηθεί ή εγκαταλειφθεί στο περιθώριο, θα μπορέσουν να ενσωματωθούν
ξανά μέσα σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που θα κατοχυρώνει δικαιώματα
με όρους ισότητας και δικαιοσύνης». Είναι φανερό ότι το «νέο κοινωνικό
συμβόλαιο» έχει στο ένα σκέλος του την ανοχή (ή και συστράτευση) του
λαού στην πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και στο άλλο
παροχές φτωχοκομείου, σαν αυτές που ήδη κάνει η κυβέρνηση, με στόχο να
εμπεδώνεται στις λαϊκές συνειδήσεις ως οριστική και ανεπίστρεπτη η
απώλεια δικαιωμάτων και η αντικατάστασή τους με εφάπαξ παροχές ψιχίων.
Αυτό ομολογεί και το Κίνημα Αλλαγής,
προτείνοντας στο πρόγραμμά του ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα, που θα
εξασφαλίζει την «κοινωνική προστασία των πολιτών με κυρίαρχο το ρόλο του
δημοσίου με συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα», καθώς και τη
«ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος προκειμένου να
μετασχηματιστεί στο αντίθετό του, δηλαδή σε ένα όργανο αναπτυξιακής
πολιτικής...». Με άλλα λόγια, παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού
συστήματος, με το κράτος να εγγυάται μόνο μια σύνταξη στα επίπεδα των
επιδομάτων φτώχειας και ένα σύστημα Υγείας πλήρως εμπορευματοποιημένο,
ώστε η μείωση των κρατικών και εργοδοτικών δαπανών να κατευθύνεται στη
στήριξη των επενδύσεων. Στο ίδιο πνεύμα, το Κίνημα Αλλαγής δεσμεύεται
για διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων των τραπεζών, ώστε αυτές «να
ανταποκριθούν στον αναπτυξιακό τους ρόλο», να γίνουν μαζί με το κράτος
αρωγός της ανάκαμψης του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του. Βέβαια,
κουβέντα δεν λένε για το γεγονός ότι ο στόχος αυτός προϋποθέτει να βγουν
μαζικά «στο σφυρί» τα σπίτια λαϊκών οικογενειών που είναι υπερχρεωμένες
στις τράπεζες και τα δάνειά τους πωλούνται ήδη στα κοράκια των funds.
Συμπερασματικά: Το «νέο» πρόγραμμα του δήθεν «νέου» φορέα είναι μια
συνταγή από τα παλιά, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες του
κεφαλαίου. Δείχνει ταυτόχρονα τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, που
ό,τι είχε να δώσει το έδωσε και σήμερα εμφανίζει ως δήθεν «εναλλακτική»
πολιτική τις διάφορες παραλλαγές της ίδιας αντιλαϊκής βαρβαρότητας.
Μόνο ο αγώνας για την ανάκτηση των απωλειών, η πάλη για τις σύγχρονες
λαϊκές ανάγκες, σε σύγκρουση με αυτό το σάπιο σύστημα, μέχρι την
ανατροπή του, μπορεί να δώσει πραγματική διέξοδο στο λαό.
***
***
***
Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου