Οι Σκουριές και οι σαπίλες

Προσφάτως ξεκίνησα μια συνεργασία στη μαγευτική Ελευσίνα. Το λέω και το εννοώ. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά μαγευτική. Βέβαια, την πρώτη φορά που πήγα, είχα στο μυαλό μου παρακμή, καμίνια, εργοστάσια, λιμάνια, μπόχα, μιζέρια. Κάπου προς τον Ασπρόπυργο, μέσα στο λεωφορείο, άρχισα να αγχώνομαι. Σκεφτόμουν να κατέβω, να γυρίσω πίσω και να βρω μια δικαιολογία που να μη χρειαστεί να πατήσω ποτέ. Δεν τα πάω καλά με τις δικαιολογίες, οπότε συνέχισα την εφιαλτική μου πορεία.

Το λεωφορείο πήγαινε σφαιράτο κι έτσι έφτασα πολύ νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Καταστροφή. Τι θα έκανα τόσην ώρα σε κείνο το μέρος; Θα περιπλανιόμουν. Περιπλανήθηκα μέσα σε κάτι δρομάκια με συμπαθητικά σπιτάκια. Μου θύμισαν άλλες εποχές, αλλά δεν ένιωσα άσχημα. Και κάποια στιγμή, στο τέρμα του δρόμου που περπατούσα, είδα κάτι όμορφο. Πλησιάζοντας είδα πως ήταν ο αρχαιολογικός χώρος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άλλος άνθρωπος. Με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όλες μου οι προκαταλήψεις.

Φορτωμένη μ’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξα να πηγαίνω ευδιάθετη στο ραντεβού και με την επιθυμία να ξεκινήσει η συνεργασία που θα με αναγκάζει κάθε τόσο να βρίσκομαι σ’ αυτό το υπέροχο μέρος. Εκεί διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαζόμουν, επέλεξαν αυτό το μέρος ως τόπο διαμονής για το λόγο που με έκανε να νιώσω έτσι.

Καμιά φορά, είμαι τελείως αφελής. Απορούσα λοιπόν, πώς δέχτηκαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου να μαζευτεί όλη αυτή η καταστροφή στον τόπο τους. Για ένα μεροκάματο; Τόση φτώχεια υπήρχε; Δεν μπορούσε η γη και η θάλασσα να τους το δώσει; Δεν ήταν για το μεροκάματο. Κάποιοι δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Πουλάς ακριβά τη γη σου στην εταιρεία που έρχεται να σου την καταστρέψει με πρόσχημα τις χάντρες που θα μοιράσει στους ιθαγενείς και έχεις εξασφαλίσει σταθερό μεροκάματο και στα δισέγγονά σου. Και πούλα ο ένας, πούλα ο άλλος, πάνε τα ιερά και τα όσια του τόπου.

Αυτομάτως πήγε το μυαλό μου στις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού. Θυμήθηκα τη διαδικασία εξαγοράς στη Θράκη. Πετάνε μια γκουρμεδιά στα ΜΜΕ, μερικά ξεροκόμματα στους άνεργους της περιοχής (τίγκα στους παλιννοστούντες οι Σάπες που προσπαθούσαν να στήσουν τις καινούργιες τους ζωές) και πάντα από κοντά τους δήμους και τους τοπικούς φορείς, να τρυπώσουν όπου μπορούν. Θυμήθηκα τη Χαλκιδική, τα χωριά του Αριστοτέλη (και της γιαγιάς μου) που τα χώρισαν στα δύο. Σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (μόνο των δικών τους) και θέλουν να τους αφήσουν κάτι να κινούνται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (και του γείτονα και του κοντοχωριανού και του αγνώστου) και θέλουν να τους δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους κι όχι για μηχανές.

Οι εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μας αποδείξουν πόσο κοντά στη δεύτερη κατηγορία κινούνται. Κάνουν έργα για το περιβάλλον. Φαντάσου το περιβάλλον σαν μια ωραία γκόμενα που τραβιέται με κάποιον που την κακοποιεί αλλά πρέπει να κάνει υπομονή και να δείχνει ευτυχισμένη κοντά του γιατί της παρέχει ασφάλεια. Το σώμα της είναι γεμάτο αμυχές και μώλωπες, που ο καλός της φρόντισε να καλύψει, στέλνοντάς την στο κομμωτήριο να της φτιάξουν μούρη και μαλλί, παίρνοντάς της κι ένα ωραίο αέρινο φόρεμα από μετάξι κρεπ ντε Σιν κι εκείνες τις πανάκριβες γόβες που όλες θα ζηλεύαμε γιατί δε φτάνουν τα ρημάδια για να τις αγοράσουμε. Ποιος δε θα τη ζήλευε άμα έβλεπε τέτοια αποκατάσταση; Ποιος δε ζηλεύει βλέποντας την αποκατάσταση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό έργο; Ποιος δεν έχει αγωνία να δει να δει το ίδιο και στις Σκουριές; Καλέ κι ευχαριστώ να λέμε. Θα μπορούσαν να αφήσουν αυτά που ευγενικά τα λένε μεταλλευτικά κατάλοιπα, τα οποία με αγενή τρόπο δε θέλεις ν’ ακούσεις πώς τα λένε. Κυρίως δε θέλεις καν να ξέρεις τι είναι αυτά τα κατάλοιπα γιατί θα προτιμούσες αυτά που θα ξεστόμιζα με τον αγενή τρόπο.

Όπως όλοι, φαντάζομαι, γνωρίζουμε, ή είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, όσο πιο σάπια είναι μια εταιρεία, τόσο πιο βρώμικα δουλεύει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις της. Κουκουλώνει τη σαπίλα με κρεπ ντε Σιν, πετάει λάσπη σε όσους δε θαμπώνονται από τα μετάξια, μοιράζει σοκολάτες στα παιδιά και μπακλαβάδες στους μεγάλους και ξοδεύει πολλά, πάρα πολλά, σε δράσεις που αποδεικνύουν πόσο αγαπάει και νοιάζεται την τοπική κοινωνία. Με αυτό το κόλπο που το λένε κοινωνική ευθύνη και θα το συναντήσεις σε τράπεζες, μεγάλες κατασκευαστικές, εκκλησίες και παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

Πρόσφατη ανάλογη δράση, η χορηγία του τάφου της Αμφίπολης. Είδαν απόειδαν οι έρμοι δημοσιοσχεσίτες εκεί στην εταιρεία που ρημάζει τα βουνά των παππούδων μου, δεν τους κάθονταν οι χορηγίες. Ποιοι αθλητές θα έβγαιναν φορώντας χρυσές φανέλες με τη φίρμα των μεταλλείων πάνω τους και δε θα μάζευαν ζαρζαβατικά για όλο το χρόνο; Ποιοι καλλιτέχνες θα δέχονταν να συνδέσουν το όνομά τους με τέτοιες δράσεις; (Αντιθέτως, συμμετέχουν και σε συναυλίες για να τις αποτρέψουν). Ενώ ένας δήμος σ’ αυτήν την ξεπεσμένη χώρα, θα πει κι ευχαριστώ. Κι ένας τάφος μια χαρά τη δέχεται τη χορηγία. Τάφος είναι. Ποιος θα τον κατηγορήσει;

Από την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. Χορηγός σε τάφους. Σκεφτείτε το ξανά, φίλοι Χαλκιδικιώτες. Σκεφτείτε πως κι εσείς αξίζετε μια χρυσή ταφόπλακα. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής. Διεκδικείστε την, λοιπόν. Κι ανοίξτε το δρόμο για τις χρυσές χορηγίες.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=5640#sthash.9nCoZqWv.dpuf

Προσφάτως ξεκίνησα μια συνεργασία στη μαγευτική Ελευσίνα. Το λέω και το εννοώ. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά μαγευτική. Βέβαια, την πρώτη φορά που πήγα, είχα στο μυαλό μου παρακμή, καμίνια, εργοστάσια, λιμάνια, μπόχα, μιζέρια. Κάπου προς τον Ασπρόπυργο, μέσα στο λεωφορείο, άρχισα να αγχώνομαι. Σκεφτόμουν να κατέβω, να γυρίσω πίσω και να βρω μια δικαιολογία που να μη χρειαστεί να πατήσω ποτέ. Δεν τα πάω καλά με τις δικαιολογίες, οπότε συνέχισα την εφιαλτική μου πορεία.

Το λεωφορείο πήγαινε σφαιράτο κι έτσι έφτασα πολύ νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Καταστροφή. Τι θα έκανα τόσην ώρα σε κείνο το μέρος; Θα περιπλανιόμουν. Περιπλανήθηκα μέσα σε κάτι δρομάκια με συμπαθητικά σπιτάκια. Μου θύμισαν άλλες εποχές, αλλά δεν ένιωσα άσχημα. Και κάποια στιγμή, στο τέρμα του δρόμου που περπατούσα, είδα κάτι όμορφο. Πλησιάζοντας είδα πως ήταν ο αρχαιολογικός χώρος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άλλος άνθρωπος. Με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όλες μου οι προκαταλήψεις.

Φορτωμένη μ’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξα να πηγαίνω ευδιάθετη στο ραντεβού και με την επιθυμία να ξεκινήσει η συνεργασία που θα με αναγκάζει κάθε τόσο να βρίσκομαι σ’ αυτό το υπέροχο μέρος. Εκεί διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαζόμουν, επέλεξαν αυτό το μέρος ως τόπο διαμονής για το λόγο που με έκανε να νιώσω έτσι.

Καμιά φορά, είμαι τελείως αφελής. Απορούσα λοιπόν, πώς δέχτηκαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου να μαζευτεί όλη αυτή η καταστροφή στον τόπο τους. Για ένα μεροκάματο; Τόση φτώχεια υπήρχε; Δεν μπορούσε η γη και η θάλασσα να τους το δώσει; Δεν ήταν για το μεροκάματο. Κάποιοι δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Πουλάς ακριβά τη γη σου στην εταιρεία που έρχεται να σου την καταστρέψει με πρόσχημα τις χάντρες που θα μοιράσει στους ιθαγενείς και έχεις εξασφαλίσει σταθερό μεροκάματο και στα δισέγγονά σου. Και πούλα ο ένας, πούλα ο άλλος, πάνε τα ιερά και τα όσια του τόπου.

Αυτομάτως πήγε το μυαλό μου στις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού. Θυμήθηκα τη διαδικασία εξαγοράς στη Θράκη. Πετάνε μια γκουρμεδιά στα ΜΜΕ, μερικά ξεροκόμματα στους άνεργους της περιοχής (τίγκα στους παλιννοστούντες οι Σάπες που προσπαθούσαν να στήσουν τις καινούργιες τους ζωές) και πάντα από κοντά τους δήμους και τους τοπικούς φορείς, να τρυπώσουν όπου μπορούν. Θυμήθηκα τη Χαλκιδική, τα χωριά του Αριστοτέλη (και της γιαγιάς μου) που τα χώρισαν στα δύο. Σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (μόνο των δικών τους) και θέλουν να τους αφήσουν κάτι να κινούνται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (και του γείτονα και του κοντοχωριανού και του αγνώστου) και θέλουν να τους δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους κι όχι για μηχανές.

Οι εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μας αποδείξουν πόσο κοντά στη δεύτερη κατηγορία κινούνται. Κάνουν έργα για το περιβάλλον. Φαντάσου το περιβάλλον σαν μια ωραία γκόμενα που τραβιέται με κάποιον που την κακοποιεί αλλά πρέπει να κάνει υπομονή και να δείχνει ευτυχισμένη κοντά του γιατί της παρέχει ασφάλεια. Το σώμα της είναι γεμάτο αμυχές και μώλωπες, που ο καλός της φρόντισε να καλύψει, στέλνοντάς την στο κομμωτήριο να της φτιάξουν μούρη και μαλλί, παίρνοντάς της κι ένα ωραίο αέρινο φόρεμα από μετάξι κρεπ ντε Σιν κι εκείνες τις πανάκριβες γόβες που όλες θα ζηλεύαμε γιατί δε φτάνουν τα ρημάδια για να τις αγοράσουμε. Ποιος δε θα τη ζήλευε άμα έβλεπε τέτοια αποκατάσταση; Ποιος δε ζηλεύει βλέποντας την αποκατάσταση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό έργο; Ποιος δεν έχει αγωνία να δει να δει το ίδιο και στις Σκουριές; Καλέ κι ευχαριστώ να λέμε. Θα μπορούσαν να αφήσουν αυτά που ευγενικά τα λένε μεταλλευτικά κατάλοιπα, τα οποία με αγενή τρόπο δε θέλεις ν’ ακούσεις πώς τα λένε. Κυρίως δε θέλεις καν να ξέρεις τι είναι αυτά τα κατάλοιπα γιατί θα προτιμούσες αυτά που θα ξεστόμιζα με τον αγενή τρόπο.

Όπως όλοι, φαντάζομαι, γνωρίζουμε, ή είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, όσο πιο σάπια είναι μια εταιρεία, τόσο πιο βρώμικα δουλεύει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις της. Κουκουλώνει τη σαπίλα με κρεπ ντε Σιν, πετάει λάσπη σε όσους δε θαμπώνονται από τα μετάξια, μοιράζει σοκολάτες στα παιδιά και μπακλαβάδες στους μεγάλους και ξοδεύει πολλά, πάρα πολλά, σε δράσεις που αποδεικνύουν πόσο αγαπάει και νοιάζεται την τοπική κοινωνία. Με αυτό το κόλπο που το λένε κοινωνική ευθύνη και θα το συναντήσεις σε τράπεζες, μεγάλες κατασκευαστικές, εκκλησίες και παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

Πρόσφατη ανάλογη δράση, η χορηγία του τάφου της Αμφίπολης. Είδαν απόειδαν οι έρμοι δημοσιοσχεσίτες εκεί στην εταιρεία που ρημάζει τα βουνά των παππούδων μου, δεν τους κάθονταν οι χορηγίες. Ποιοι αθλητές θα έβγαιναν φορώντας χρυσές φανέλες με τη φίρμα των μεταλλείων πάνω τους και δε θα μάζευαν ζαρζαβατικά για όλο το χρόνο; Ποιοι καλλιτέχνες θα δέχονταν να συνδέσουν το όνομά τους με τέτοιες δράσεις; (Αντιθέτως, συμμετέχουν και σε συναυλίες για να τις αποτρέψουν). Ενώ ένας δήμος σ’ αυτήν την ξεπεσμένη χώρα, θα πει κι ευχαριστώ. Κι ένας τάφος μια χαρά τη δέχεται τη χορηγία. Τάφος είναι. Ποιος θα τον κατηγορήσει;

Από την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. Χορηγός σε τάφους. Σκεφτείτε το ξανά, φίλοι Χαλκιδικιώτες. Σκεφτείτε πως κι εσείς αξίζετε μια χρυσή ταφόπλακα. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής. Διεκδικείστε την, λοιπόν. Κι ανοίξτε το δρόμο για τις χρυσές χορηγίες.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=5640#sthash.9nCoZqWv.dpuf

Προσφάτως ξεκίνησα μια συνεργασία στη μαγευτική Ελευσίνα. Το λέω και το εννοώ. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά μαγευτική. Βέβαια, την πρώτη φορά που πήγα, είχα στο μυαλό μου παρακμή, καμίνια, εργοστάσια, λιμάνια, μπόχα, μιζέρια. Κάπου προς τον Ασπρόπυργο, μέσα στο λεωφορείο, άρχισα να αγχώνομαι. Σκεφτόμουν να κατέβω, να γυρίσω πίσω και να βρω μια δικαιολογία που να μη χρειαστεί να πατήσω ποτέ. Δεν τα πάω καλά με τις δικαιολογίες, οπότε συνέχισα την εφιαλτική μου πορεία.

Το λεωφορείο πήγαινε σφαιράτο κι έτσι έφτασα πολύ νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Καταστροφή. Τι θα έκανα τόσην ώρα σε κείνο το μέρος; Θα περιπλανιόμουν. Περιπλανήθηκα μέσα σε κάτι δρομάκια με συμπαθητικά σπιτάκια. Μου θύμισαν άλλες εποχές, αλλά δεν ένιωσα άσχημα. Και κάποια στιγμή, στο τέρμα του δρόμου που περπατούσα, είδα κάτι όμορφο. Πλησιάζοντας είδα πως ήταν ο αρχαιολογικός χώρος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άλλος άνθρωπος. Με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όλες μου οι προκαταλήψεις.

Φορτωμένη μ’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξα να πηγαίνω ευδιάθετη στο ραντεβού και με την επιθυμία να ξεκινήσει η συνεργασία που θα με αναγκάζει κάθε τόσο να βρίσκομαι σ’ αυτό το υπέροχο μέρος. Εκεί διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαζόμουν, επέλεξαν αυτό το μέρος ως τόπο διαμονής για το λόγο που με έκανε να νιώσω έτσι.

Καμιά φορά, είμαι τελείως αφελής. Απορούσα λοιπόν, πώς δέχτηκαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου να μαζευτεί όλη αυτή η καταστροφή στον τόπο τους. Για ένα μεροκάματο; Τόση φτώχεια υπήρχε; Δεν μπορούσε η γη και η θάλασσα να τους το δώσει; Δεν ήταν για το μεροκάματο. Κάποιοι δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Πουλάς ακριβά τη γη σου στην εταιρεία που έρχεται να σου την καταστρέψει με πρόσχημα τις χάντρες που θα μοιράσει στους ιθαγενείς και έχεις εξασφαλίσει σταθερό μεροκάματο και στα δισέγγονά σου. Και πούλα ο ένας, πούλα ο άλλος, πάνε τα ιερά και τα όσια του τόπου.

Αυτομάτως πήγε το μυαλό μου στις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού. Θυμήθηκα τη διαδικασία εξαγοράς στη Θράκη. Πετάνε μια γκουρμεδιά στα ΜΜΕ, μερικά ξεροκόμματα στους άνεργους της περιοχής (τίγκα στους παλιννοστούντες οι Σάπες που προσπαθούσαν να στήσουν τις καινούργιες τους ζωές) και πάντα από κοντά τους δήμους και τους τοπικούς φορείς, να τρυπώσουν όπου μπορούν. Θυμήθηκα τη Χαλκιδική, τα χωριά του Αριστοτέλη (και της γιαγιάς μου) που τα χώρισαν στα δύο. Σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (μόνο των δικών τους) και θέλουν να τους αφήσουν κάτι να κινούνται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (και του γείτονα και του κοντοχωριανού και του αγνώστου) και θέλουν να τους δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους κι όχι για μηχανές.

Οι εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μας αποδείξουν πόσο κοντά στη δεύτερη κατηγορία κινούνται. Κάνουν έργα για το περιβάλλον. Φαντάσου το περιβάλλον σαν μια ωραία γκόμενα που τραβιέται με κάποιον που την κακοποιεί αλλά πρέπει να κάνει υπομονή και να δείχνει ευτυχισμένη κοντά του γιατί της παρέχει ασφάλεια. Το σώμα της είναι γεμάτο αμυχές και μώλωπες, που ο καλός της φρόντισε να καλύψει, στέλνοντάς την στο κομμωτήριο να της φτιάξουν μούρη και μαλλί, παίρνοντάς της κι ένα ωραίο αέρινο φόρεμα από μετάξι κρεπ ντε Σιν κι εκείνες τις πανάκριβες γόβες που όλες θα ζηλεύαμε γιατί δε φτάνουν τα ρημάδια για να τις αγοράσουμε. Ποιος δε θα τη ζήλευε άμα έβλεπε τέτοια αποκατάσταση; Ποιος δε ζηλεύει βλέποντας την αποκατάσταση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό έργο; Ποιος δεν έχει αγωνία να δει να δει το ίδιο και στις Σκουριές; Καλέ κι ευχαριστώ να λέμε. Θα μπορούσαν να αφήσουν αυτά που ευγενικά τα λένε μεταλλευτικά κατάλοιπα, τα οποία με αγενή τρόπο δε θέλεις ν’ ακούσεις πώς τα λένε. Κυρίως δε θέλεις καν να ξέρεις τι είναι αυτά τα κατάλοιπα γιατί θα προτιμούσες αυτά που θα ξεστόμιζα με τον αγενή τρόπο.

Όπως όλοι, φαντάζομαι, γνωρίζουμε, ή είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, όσο πιο σάπια είναι μια εταιρεία, τόσο πιο βρώμικα δουλεύει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις της. Κουκουλώνει τη σαπίλα με κρεπ ντε Σιν, πετάει λάσπη σε όσους δε θαμπώνονται από τα μετάξια, μοιράζει σοκολάτες στα παιδιά και μπακλαβάδες στους μεγάλους και ξοδεύει πολλά, πάρα πολλά, σε δράσεις που αποδεικνύουν πόσο αγαπάει και νοιάζεται την τοπική κοινωνία. Με αυτό το κόλπο που το λένε κοινωνική ευθύνη και θα το συναντήσεις σε τράπεζες, μεγάλες κατασκευαστικές, εκκλησίες και παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

Πρόσφατη ανάλογη δράση, η χορηγία του τάφου της Αμφίπολης. Είδαν απόειδαν οι έρμοι δημοσιοσχεσίτες εκεί στην εταιρεία που ρημάζει τα βουνά των παππούδων μου, δεν τους κάθονταν οι χορηγίες. Ποιοι αθλητές θα έβγαιναν φορώντας χρυσές φανέλες με τη φίρμα των μεταλλείων πάνω τους και δε θα μάζευαν ζαρζαβατικά για όλο το χρόνο; Ποιοι καλλιτέχνες θα δέχονταν να συνδέσουν το όνομά τους με τέτοιες δράσεις; (Αντιθέτως, συμμετέχουν και σε συναυλίες για να τις αποτρέψουν). Ενώ ένας δήμος σ’ αυτήν την ξεπεσμένη χώρα, θα πει κι ευχαριστώ. Κι ένας τάφος μια χαρά τη δέχεται τη χορηγία. Τάφος είναι. Ποιος θα τον κατηγορήσει;

Από την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. Χορηγός σε τάφους. Σκεφτείτε το ξανά, φίλοι Χαλκιδικιώτες. Σκεφτείτε πως κι εσείς αξίζετε μια χρυσή ταφόπλακα. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής. Διεκδικείστε την, λοιπόν. Κι ανοίξτε το δρόμο για τις χρυσές χορηγίες.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=5640#sthash.9nCoZqWv.dpuf

Προσφάτως ξεκίνησα μια συνεργασία στη μαγευτική Ελευσίνα. Το λέω και το εννοώ. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά μαγευτική. Βέβαια, την πρώτη φορά που πήγα, είχα στο μυαλό μου παρακμή, καμίνια, εργοστάσια, λιμάνια, μπόχα, μιζέρια. Κάπου προς τον Ασπρόπυργο, μέσα στο λεωφορείο, άρχισα να αγχώνομαι. Σκεφτόμουν να κατέβω, να γυρίσω πίσω και να βρω μια δικαιολογία που να μη χρειαστεί να πατήσω ποτέ. Δεν τα πάω καλά με τις δικαιολογίες, οπότε συνέχισα την εφιαλτική μου πορεία.

Το λεωφορείο πήγαινε σφαιράτο κι έτσι έφτασα πολύ νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Καταστροφή. Τι θα έκανα τόσην ώρα σε κείνο το μέρος; Θα περιπλανιόμουν. Περιπλανήθηκα μέσα σε κάτι δρομάκια με συμπαθητικά σπιτάκια. Μου θύμισαν άλλες εποχές, αλλά δεν ένιωσα άσχημα. Και κάποια στιγμή, στο τέρμα του δρόμου που περπατούσα, είδα κάτι όμορφο. Πλησιάζοντας είδα πως ήταν ο αρχαιολογικός χώρος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άλλος άνθρωπος. Με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όλες μου οι προκαταλήψεις.

Φορτωμένη μ’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξα να πηγαίνω ευδιάθετη στο ραντεβού και με την επιθυμία να ξεκινήσει η συνεργασία που θα με αναγκάζει κάθε τόσο να βρίσκομαι σ’ αυτό το υπέροχο μέρος. Εκεί διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαζόμουν, επέλεξαν αυτό το μέρος ως τόπο διαμονής για το λόγο που με έκανε να νιώσω έτσι.

Καμιά φορά, είμαι τελείως αφελής. Απορούσα λοιπόν, πώς δέχτηκαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου να μαζευτεί όλη αυτή η καταστροφή στον τόπο τους. Για ένα μεροκάματο; Τόση φτώχεια υπήρχε; Δεν μπορούσε η γη και η θάλασσα να τους το δώσει; Δεν ήταν για το μεροκάματο. Κάποιοι δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Πουλάς ακριβά τη γη σου στην εταιρεία που έρχεται να σου την καταστρέψει με πρόσχημα τις χάντρες που θα μοιράσει στους ιθαγενείς και έχεις εξασφαλίσει σταθερό μεροκάματο και στα δισέγγονά σου. Και πούλα ο ένας, πούλα ο άλλος, πάνε τα ιερά και τα όσια του τόπου.

Αυτομάτως πήγε το μυαλό μου στις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού. Θυμήθηκα τη διαδικασία εξαγοράς στη Θράκη. Πετάνε μια γκουρμεδιά στα ΜΜΕ, μερικά ξεροκόμματα στους άνεργους της περιοχής (τίγκα στους παλιννοστούντες οι Σάπες που προσπαθούσαν να στήσουν τις καινούργιες τους ζωές) και πάντα από κοντά τους δήμους και τους τοπικούς φορείς, να τρυπώσουν όπου μπορούν. Θυμήθηκα τη Χαλκιδική, τα χωριά του Αριστοτέλη (και της γιαγιάς μου) που τα χώρισαν στα δύο. Σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (μόνο των δικών τους) και θέλουν να τους αφήσουν κάτι να κινούνται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (και του γείτονα και του κοντοχωριανού και του αγνώστου) και θέλουν να τους δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους κι όχι για μηχανές.

Οι εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μας αποδείξουν πόσο κοντά στη δεύτερη κατηγορία κινούνται. Κάνουν έργα για το περιβάλλον. Φαντάσου το περιβάλλον σαν μια ωραία γκόμενα που τραβιέται με κάποιον που την κακοποιεί αλλά πρέπει να κάνει υπομονή και να δείχνει ευτυχισμένη κοντά του γιατί της παρέχει ασφάλεια. Το σώμα της είναι γεμάτο αμυχές και μώλωπες, που ο καλός της φρόντισε να καλύψει, στέλνοντάς την στο κομμωτήριο να της φτιάξουν μούρη και μαλλί, παίρνοντάς της κι ένα ωραίο αέρινο φόρεμα από μετάξι κρεπ ντε Σιν κι εκείνες τις πανάκριβες γόβες που όλες θα ζηλεύαμε γιατί δε φτάνουν τα ρημάδια για να τις αγοράσουμε. Ποιος δε θα τη ζήλευε άμα έβλεπε τέτοια αποκατάσταση; Ποιος δε ζηλεύει βλέποντας την αποκατάσταση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό έργο; Ποιος δεν έχει αγωνία να δει να δει το ίδιο και στις Σκουριές; Καλέ κι ευχαριστώ να λέμε. Θα μπορούσαν να αφήσουν αυτά που ευγενικά τα λένε μεταλλευτικά κατάλοιπα, τα οποία με αγενή τρόπο δε θέλεις ν’ ακούσεις πώς τα λένε. Κυρίως δε θέλεις καν να ξέρεις τι είναι αυτά τα κατάλοιπα γιατί θα προτιμούσες αυτά που θα ξεστόμιζα με τον αγενή τρόπο.

Όπως όλοι, φαντάζομαι, γνωρίζουμε, ή είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, όσο πιο σάπια είναι μια εταιρεία, τόσο πιο βρώμικα δουλεύει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις της. Κουκουλώνει τη σαπίλα με κρεπ ντε Σιν, πετάει λάσπη σε όσους δε θαμπώνονται από τα μετάξια, μοιράζει σοκολάτες στα παιδιά και μπακλαβάδες στους μεγάλους και ξοδεύει πολλά, πάρα πολλά, σε δράσεις που αποδεικνύουν πόσο αγαπάει και νοιάζεται την τοπική κοινωνία. Με αυτό το κόλπο που το λένε κοινωνική ευθύνη και θα το συναντήσεις σε τράπεζες, μεγάλες κατασκευαστικές, εκκλησίες και παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

Πρόσφατη ανάλογη δράση, η χορηγία του τάφου της Αμφίπολης. Είδαν απόειδαν οι έρμοι δημοσιοσχεσίτες εκεί στην εταιρεία που ρημάζει τα βουνά των παππούδων μου, δεν τους κάθονταν οι χορηγίες. Ποιοι αθλητές θα έβγαιναν φορώντας χρυσές φανέλες με τη φίρμα των μεταλλείων πάνω τους και δε θα μάζευαν ζαρζαβατικά για όλο το χρόνο; Ποιοι καλλιτέχνες θα δέχονταν να συνδέσουν το όνομά τους με τέτοιες δράσεις; (Αντιθέτως, συμμετέχουν και σε συναυλίες για να τις αποτρέψουν). Ενώ ένας δήμος σ’ αυτήν την ξεπεσμένη χώρα, θα πει κι ευχαριστώ. Κι ένας τάφος μια χαρά τη δέχεται τη χορηγία. Τάφος είναι. Ποιος θα τον κατηγορήσει;

Από την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. Χορηγός σε τάφους. Σκεφτείτε το ξανά, φίλοι Χαλκιδικιώτες. Σκεφτείτε πως κι εσείς αξίζετε μια χρυσή ταφόπλακα. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής. Διεκδικείστε την, λοιπόν. Κι ανοίξτε το δρόμο για τις χρυσές χορηγίες.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=5640#sthash.9nCoZqWv.dpuf

Προσφάτως ξεκίνησα μια συνεργασία στη μαγευτική Ελευσίνα. Το λέω και το εννοώ. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά μαγευτική. Βέβαια, την πρώτη φορά που πήγα, είχα στο μυαλό μου παρακμή, καμίνια, εργοστάσια, λιμάνια, μπόχα, μιζέρια. Κάπου προς τον Ασπρόπυργο, μέσα στο λεωφορείο, άρχισα να αγχώνομαι. Σκεφτόμουν να κατέβω, να γυρίσω πίσω και να βρω μια δικαιολογία που να μη χρειαστεί να πατήσω ποτέ. Δεν τα πάω καλά με τις δικαιολογίες, οπότε συνέχισα την εφιαλτική μου πορεία.

Το λεωφορείο πήγαινε σφαιράτο κι έτσι έφτασα πολύ νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Καταστροφή. Τι θα έκανα τόσην ώρα σε κείνο το μέρος; Θα περιπλανιόμουν. Περιπλανήθηκα μέσα σε κάτι δρομάκια με συμπαθητικά σπιτάκια. Μου θύμισαν άλλες εποχές, αλλά δεν ένιωσα άσχημα. Και κάποια στιγμή, στο τέρμα του δρόμου που περπατούσα, είδα κάτι όμορφο. Πλησιάζοντας είδα πως ήταν ο αρχαιολογικός χώρος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άλλος άνθρωπος. Με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όλες μου οι προκαταλήψεις.

Φορτωμένη μ’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξα να πηγαίνω ευδιάθετη στο ραντεβού και με την επιθυμία να ξεκινήσει η συνεργασία που θα με αναγκάζει κάθε τόσο να βρίσκομαι σ’ αυτό το υπέροχο μέρος. Εκεί διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαζόμουν, επέλεξαν αυτό το μέρος ως τόπο διαμονής για το λόγο που με έκανε να νιώσω έτσι.

Καμιά φορά, είμαι τελείως αφελής. Απορούσα λοιπόν, πώς δέχτηκαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου να μαζευτεί όλη αυτή η καταστροφή στον τόπο τους. Για ένα μεροκάματο; Τόση φτώχεια υπήρχε; Δεν μπορούσε η γη και η θάλασσα να τους το δώσει; Δεν ήταν για το μεροκάματο. Κάποιοι δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Πουλάς ακριβά τη γη σου στην εταιρεία που έρχεται να σου την καταστρέψει με πρόσχημα τις χάντρες που θα μοιράσει στους ιθαγενείς και έχεις εξασφαλίσει σταθερό μεροκάματο και στα δισέγγονά σου. Και πούλα ο ένας, πούλα ο άλλος, πάνε τα ιερά και τα όσια του τόπου.

Αυτομάτως πήγε το μυαλό μου στις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού. Θυμήθηκα τη διαδικασία εξαγοράς στη Θράκη. Πετάνε μια γκουρμεδιά στα ΜΜΕ, μερικά ξεροκόμματα στους άνεργους της περιοχής (τίγκα στους παλιννοστούντες οι Σάπες που προσπαθούσαν να στήσουν τις καινούργιες τους ζωές) και πάντα από κοντά τους δήμους και τους τοπικούς φορείς, να τρυπώσουν όπου μπορούν. Θυμήθηκα τη Χαλκιδική, τα χωριά του Αριστοτέλη (και της γιαγιάς μου) που τα χώρισαν στα δύο. Σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (μόνο των δικών τους) και θέλουν να τους αφήσουν κάτι να κινούνται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (και του γείτονα και του κοντοχωριανού και του αγνώστου) και θέλουν να τους δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους κι όχι για μηχανές.

Οι εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μας αποδείξουν πόσο κοντά στη δεύτερη κατηγορία κινούνται. Κάνουν έργα για το περιβάλλον. Φαντάσου το περιβάλλον σαν μια ωραία γκόμενα που τραβιέται με κάποιον που την κακοποιεί αλλά πρέπει να κάνει υπομονή και να δείχνει ευτυχισμένη κοντά του γιατί της παρέχει ασφάλεια. Το σώμα της είναι γεμάτο αμυχές και μώλωπες, που ο καλός της φρόντισε να καλύψει, στέλνοντάς την στο κομμωτήριο να της φτιάξουν μούρη και μαλλί, παίρνοντάς της κι ένα ωραίο αέρινο φόρεμα από μετάξι κρεπ ντε Σιν κι εκείνες τις πανάκριβες γόβες που όλες θα ζηλεύαμε γιατί δε φτάνουν τα ρημάδια για να τις αγοράσουμε. Ποιος δε θα τη ζήλευε άμα έβλεπε τέτοια αποκατάσταση; Ποιος δε ζηλεύει βλέποντας την αποκατάσταση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό έργο; Ποιος δεν έχει αγωνία να δει να δει το ίδιο και στις Σκουριές; Καλέ κι ευχαριστώ να λέμε. Θα μπορούσαν να αφήσουν αυτά που ευγενικά τα λένε μεταλλευτικά κατάλοιπα, τα οποία με αγενή τρόπο δε θέλεις ν’ ακούσεις πώς τα λένε. Κυρίως δε θέλεις καν να ξέρεις τι είναι αυτά τα κατάλοιπα γιατί θα προτιμούσες αυτά που θα ξεστόμιζα με τον αγενή τρόπο.

Όπως όλοι, φαντάζομαι, γνωρίζουμε, ή είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, όσο πιο σάπια είναι μια εταιρεία, τόσο πιο βρώμικα δουλεύει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις της. Κουκουλώνει τη σαπίλα με κρεπ ντε Σιν, πετάει λάσπη σε όσους δε θαμπώνονται από τα μετάξια, μοιράζει σοκολάτες στα παιδιά και μπακλαβάδες στους μεγάλους και ξοδεύει πολλά, πάρα πολλά, σε δράσεις που αποδεικνύουν πόσο αγαπάει και νοιάζεται την τοπική κοινωνία. Με αυτό το κόλπο που το λένε κοινωνική ευθύνη και θα το συναντήσεις σε τράπεζες, μεγάλες κατασκευαστικές, εκκλησίες και παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

Πρόσφατη ανάλογη δράση, η χορηγία του τάφου της Αμφίπολης. Είδαν απόειδαν οι έρμοι δημοσιοσχεσίτες εκεί στην εταιρεία που ρημάζει τα βουνά των παππούδων μου, δεν τους κάθονταν οι χορηγίες. Ποιοι αθλητές θα έβγαιναν φορώντας χρυσές φανέλες με τη φίρμα των μεταλλείων πάνω τους και δε θα μάζευαν ζαρζαβατικά για όλο το χρόνο; Ποιοι καλλιτέχνες θα δέχονταν να συνδέσουν το όνομά τους με τέτοιες δράσεις; (Αντιθέτως, συμμετέχουν και σε συναυλίες για να τις αποτρέψουν). Ενώ ένας δήμος σ’ αυτήν την ξεπεσμένη χώρα, θα πει κι ευχαριστώ. Κι ένας τάφος μια χαρά τη δέχεται τη χορηγία. Τάφος είναι. Ποιος θα τον κατηγορήσει;

Από την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. Χορηγός σε τάφους. Σκεφτείτε το ξανά, φίλοι Χαλκιδικιώτες. Σκεφτείτε πως κι εσείς αξίζετε μια χρυσή ταφόπλακα. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής. Διεκδικείστε την, λοιπόν. Κι ανοίξτε το δρόμο για τις χρυσές χορηγίες.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=5640#sthash.9nCoZqWv.dpuf

Προσφάτως ξεκίνησα μια συνεργασία στη μαγευτική Ελευσίνα. Το λέω και το εννοώ. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά μαγευτική. Βέβαια, την πρώτη φορά που πήγα, είχα στο μυαλό μου παρακμή, καμίνια, εργοστάσια, λιμάνια, μπόχα, μιζέρια. Κάπου προς τον Ασπρόπυργο, μέσα στο λεωφορείο, άρχισα να αγχώνομαι. Σκεφτόμουν να κατέβω, να γυρίσω πίσω και να βρω μια δικαιολογία που να μη χρειαστεί να πατήσω ποτέ. Δεν τα πάω καλά με τις δικαιολογίες, οπότε συνέχισα την εφιαλτική μου πορεία.

Το λεωφορείο πήγαινε σφαιράτο κι έτσι έφτασα πολύ νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Καταστροφή. Τι θα έκανα τόσην ώρα σε κείνο το μέρος; Θα περιπλανιόμουν. Περιπλανήθηκα μέσα σε κάτι δρομάκια με συμπαθητικά σπιτάκια. Μου θύμισαν άλλες εποχές, αλλά δεν ένιωσα άσχημα. Και κάποια στιγμή, στο τέρμα του δρόμου που περπατούσα, είδα κάτι όμορφο. Πλησιάζοντας είδα πως ήταν ο αρχαιολογικός χώρος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άλλος άνθρωπος. Με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όλες μου οι προκαταλήψεις.

Φορτωμένη μ’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξα να πηγαίνω ευδιάθετη στο ραντεβού και με την επιθυμία να ξεκινήσει η συνεργασία που θα με αναγκάζει κάθε τόσο να βρίσκομαι σ’ αυτό το υπέροχο μέρος. Εκεί διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαζόμουν, επέλεξαν αυτό το μέρος ως τόπο διαμονής για το λόγο που με έκανε να νιώσω έτσι.

Καμιά φορά, είμαι τελείως αφελής. Απορούσα λοιπόν, πώς δέχτηκαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου να μαζευτεί όλη αυτή η καταστροφή στον τόπο τους. Για ένα μεροκάματο; Τόση φτώχεια υπήρχε; Δεν μπορούσε η γη και η θάλασσα να τους το δώσει; Δεν ήταν για το μεροκάματο. Κάποιοι δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Πουλάς ακριβά τη γη σου στην εταιρεία που έρχεται να σου την καταστρέψει με πρόσχημα τις χάντρες που θα μοιράσει στους ιθαγενείς και έχεις εξασφαλίσει σταθερό μεροκάματο και στα δισέγγονά σου. Και πούλα ο ένας, πούλα ο άλλος, πάνε τα ιερά και τα όσια του τόπου.

Αυτομάτως πήγε το μυαλό μου στις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού. Θυμήθηκα τη διαδικασία εξαγοράς στη Θράκη. Πετάνε μια γκουρμεδιά στα ΜΜΕ, μερικά ξεροκόμματα στους άνεργους της περιοχής (τίγκα στους παλιννοστούντες οι Σάπες που προσπαθούσαν να στήσουν τις καινούργιες τους ζωές) και πάντα από κοντά τους δήμους και τους τοπικούς φορείς, να τρυπώσουν όπου μπορούν. Θυμήθηκα τη Χαλκιδική, τα χωριά του Αριστοτέλη (και της γιαγιάς μου) που τα χώρισαν στα δύο. Σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (μόνο των δικών τους) και θέλουν να τους αφήσουν κάτι να κινούνται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (και του γείτονα και του κοντοχωριανού και του αγνώστου) και θέλουν να τους δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους κι όχι για μηχανές.

Οι εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μας αποδείξουν πόσο κοντά στη δεύτερη κατηγορία κινούνται. Κάνουν έργα για το περιβάλλον. Φαντάσου το περιβάλλον σαν μια ωραία γκόμενα που τραβιέται με κάποιον που την κακοποιεί αλλά πρέπει να κάνει υπομονή και να δείχνει ευτυχισμένη κοντά του γιατί της παρέχει ασφάλεια. Το σώμα της είναι γεμάτο αμυχές και μώλωπες, που ο καλός της φρόντισε να καλύψει, στέλνοντάς την στο κομμωτήριο να της φτιάξουν μούρη και μαλλί, παίρνοντάς της κι ένα ωραίο αέρινο φόρεμα από μετάξι κρεπ ντε Σιν κι εκείνες τις πανάκριβες γόβες που όλες θα ζηλεύαμε γιατί δε φτάνουν τα ρημάδια για να τις αγοράσουμε. Ποιος δε θα τη ζήλευε άμα έβλεπε τέτοια αποκατάσταση; Ποιος δε ζηλεύει βλέποντας την αποκατάσταση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό έργο; Ποιος δεν έχει αγωνία να δει να δει το ίδιο και στις Σκουριές; Καλέ κι ευχαριστώ να λέμε. Θα μπορούσαν να αφήσουν αυτά που ευγενικά τα λένε μεταλλευτικά κατάλοιπα, τα οποία με αγενή τρόπο δε θέλεις ν’ ακούσεις πώς τα λένε. Κυρίως δε θέλεις καν να ξέρεις τι είναι αυτά τα κατάλοιπα γιατί θα προτιμούσες αυτά που θα ξεστόμιζα με τον αγενή τρόπο.

Όπως όλοι, φαντάζομαι, γνωρίζουμε, ή είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, όσο πιο σάπια είναι μια εταιρεία, τόσο πιο βρώμικα δουλεύει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις της. Κουκουλώνει τη σαπίλα με κρεπ ντε Σιν, πετάει λάσπη σε όσους δε θαμπώνονται από τα μετάξια, μοιράζει σοκολάτες στα παιδιά και μπακλαβάδες στους μεγάλους και ξοδεύει πολλά, πάρα πολλά, σε δράσεις που αποδεικνύουν πόσο αγαπάει και νοιάζεται την τοπική κοινωνία. Με αυτό το κόλπο που το λένε κοινωνική ευθύνη και θα το συναντήσεις σε τράπεζες, μεγάλες κατασκευαστικές, εκκλησίες και παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

Πρόσφατη ανάλογη δράση, η χορηγία του τάφου της Αμφίπολης. Είδαν απόειδαν οι έρμοι δημοσιοσχεσίτες εκεί στην εταιρεία που ρημάζει τα βουνά των παππούδων μου, δεν τους κάθονταν οι χορηγίες. Ποιοι αθλητές θα έβγαιναν φορώντας χρυσές φανέλες με τη φίρμα των μεταλλείων πάνω τους και δε θα μάζευαν ζαρζαβατικά για όλο το χρόνο; Ποιοι καλλιτέχνες θα δέχονταν να συνδέσουν το όνομά τους με τέτοιες δράσεις; (Αντιθέτως, συμμετέχουν και σε συναυλίες για να τις αποτρέψουν). Ενώ ένας δήμος σ’ αυτήν την ξεπεσμένη χώρα, θα πει κι ευχαριστώ. Κι ένας τάφος μια χαρά τη δέχεται τη χορηγία. Τάφος είναι. Ποιος θα τον κατηγορήσει;

Από την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. Χορηγός σε τάφους. Σκεφτείτε το ξανά, φίλοι Χαλκιδικιώτες. Σκεφτείτε πως κι εσείς αξίζετε μια χρυσή ταφόπλακα. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής. Διεκδικείστε την, λοιπόν. Κι ανοίξτε το δρόμο για τις χρυσές χορηγίες.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=5640#sthash.9nCoZqWv.dpuf

 

Κείμενο της  Νάντιας Κατσαρού

Προσφάτως ξεκίνησα μια συνεργασία στη μαγευτική Ελευσίνα. Το λέω και το εννοώ. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά μαγευτική. Βέβαια, την πρώτη φορά που πήγα, είχα στο μυαλό μου παρακμή, καμίνια, εργοστάσια, λιμάνια, μπόχα, μιζέρια. Κάπου προς τον Ασπρόπυργο, μέσα στο λεωφορείο, άρχισα να αγχώνομαι. Σκεφτόμουν να κατέβω, να γυρίσω πίσω και να βρω μια δικαιολογία που να μη χρειαστεί να πατήσω ποτέ. Δεν τα πάω καλά με τις δικαιολογίες, οπότε συνέχισα την εφιαλτική μου πορεία.

Το λεωφορείο πήγαινε σφαιράτο κι έτσι έφτασα πολύ νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Καταστροφή. Τι θα έκανα τόσην ώρα σε κείνο το μέρος; Θα περιπλανιόμουν. Περιπλανήθηκα μέσα σε κάτι δρομάκια με συμπαθητικά σπιτάκια. Μου θύμισαν άλλες εποχές, αλλά δεν ένιωσα άσχημα. Και κάποια στιγμή, στο τέρμα του δρόμου που περπατούσα, είδα κάτι όμορφο. Πλησιάζοντας είδα πως ήταν ο αρχαιολογικός χώρος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άλλος άνθρωπος. Με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όλες μου οι προκαταλήψεις.

Φορτωμένη μ’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξα να πηγαίνω ευδιάθετη στο ραντεβού και με την επιθυμία να ξεκινήσει η συνεργασία που θα με αναγκάζει κάθε τόσο να βρίσκομαι σ’ αυτό το υπέροχο μέρος. Εκεί διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργαζόμουν, επέλεξαν αυτό το μέρος ως τόπο διαμονής για το λόγο που με έκανε να νιώσω έτσι.

Καμιά φορά, είμαι τελείως αφελής. Απορούσα λοιπόν, πώς δέχτηκαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου να μαζευτεί όλη αυτή η καταστροφή στον τόπο τους. Για ένα μεροκάματο; Τόση φτώχεια υπήρχε; Δεν μπορούσε η γη και η θάλασσα να τους το δώσει; Δεν ήταν για το μεροκάματο. Κάποιοι δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Πουλάς ακριβά τη γη σου στην εταιρεία που έρχεται να σου την καταστρέψει με πρόσχημα τις χάντρες που θα μοιράσει στους ιθαγενείς και έχεις εξασφαλίσει σταθερό μεροκάματο και στα δισέγγονά σου. Και πούλα ο ένας, πούλα ο άλλος, πάνε τα ιερά και τα όσια του τόπου.

Αυτομάτως πήγε το μυαλό μου στις εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού. Θυμήθηκα τη διαδικασία εξαγοράς στη Θράκη. Πετάνε μια γκουρμεδιά στα ΜΜΕ, μερικά ξεροκόμματα στους άνεργους της περιοχής (τίγκα στους παλιννοστούντες οι Σάπες που προσπαθούσαν να στήσουν τις καινούργιες τους ζωές) και πάντα από κοντά τους δήμους και τους τοπικούς φορείς, να τρυπώσουν όπου μπορούν. Θυμήθηκα τη Χαλκιδική, τα χωριά του Αριστοτέλη (και της γιαγιάς μου) που τα χώρισαν στα δύο. Σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (μόνο των δικών τους) και θέλουν να τους αφήσουν κάτι να κινούνται σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ’ αυτούς που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους (και του γείτονα και του κοντοχωριανού και του αγνώστου) και θέλουν να τους δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε κόσμο φτιαγμένο για ανθρώπους κι όχι για μηχανές.

Οι εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μας αποδείξουν πόσο κοντά στη δεύτερη κατηγορία κινούνται. Κάνουν έργα για το περιβάλλον. Φαντάσου το περιβάλλον σαν μια ωραία γκόμενα που τραβιέται με κάποιον που την κακοποιεί αλλά πρέπει να κάνει υπομονή και να δείχνει ευτυχισμένη κοντά του γιατί της παρέχει ασφάλεια. Το σώμα της είναι γεμάτο αμυχές και μώλωπες, που ο καλός της φρόντισε να καλύψει, στέλνοντάς την στο κομμωτήριο να της φτιάξουν μούρη και μαλλί, παίρνοντάς της κι ένα ωραίο αέρινο φόρεμα από μετάξι κρεπ ντε Σιν κι εκείνες τις πανάκριβες γόβες που όλες θα ζηλεύαμε γιατί δε φτάνουν τα ρημάδια για να τις αγοράσουμε. Ποιος δε θα τη ζήλευε άμα έβλεπε τέτοια αποκατάσταση; Ποιος δε ζηλεύει βλέποντας την αποκατάσταση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό έργο; Ποιος δεν έχει αγωνία να δει να δει το ίδιο και στις Σκουριές; Καλέ κι ευχαριστώ να λέμε. Θα μπορούσαν να αφήσουν αυτά που ευγενικά τα λένε μεταλλευτικά κατάλοιπα, τα οποία με αγενή τρόπο δε θέλεις ν’ ακούσεις πώς τα λένε. Κυρίως δε θέλεις καν να ξέρεις τι είναι αυτά τα κατάλοιπα γιατί θα προτιμούσες αυτά που θα ξεστόμιζα με τον αγενή τρόπο.

Όπως όλοι, φαντάζομαι, γνωρίζουμε, ή είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, όσο πιο σάπια είναι μια εταιρεία, τόσο πιο βρώμικα δουλεύει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις της. Κουκουλώνει τη σαπίλα με κρεπ ντε Σιν, πετάει λάσπη σε όσους δε θαμπώνονται από τα μετάξια, μοιράζει σοκολάτες στα παιδιά και μπακλαβάδες στους μεγάλους και ξοδεύει πολλά, πάρα πολλά, σε δράσεις που αποδεικνύουν πόσο αγαπάει και νοιάζεται την τοπική κοινωνία. Με αυτό το κόλπο που το λένε κοινωνική ευθύνη και θα το συναντήσεις σε τράπεζες, μεγάλες κατασκευαστικές, εκκλησίες και παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

Πρόσφατη ανάλογη δράση, η χορηγία του τάφου της Αμφίπολης. Είδαν απόειδαν οι έρμοι δημοσιοσχεσίτες εκεί στην εταιρεία που ρημάζει τα βουνά των παππούδων μου, δεν τους κάθονταν οι χορηγίες. Ποιοι αθλητές θα έβγαιναν φορώντας χρυσές φανέλες με τη φίρμα των μεταλλείων πάνω τους και δε θα μάζευαν ζαρζαβατικά για όλο το χρόνο; Ποιοι καλλιτέχνες θα δέχονταν να συνδέσουν το όνομά τους με τέτοιες δράσεις; (Αντιθέτως, συμμετέχουν και σε συναυλίες για να τις αποτρέψουν). Ενώ ένας δήμος σ’ αυτήν την ξεπεσμένη χώρα, θα πει κι ευχαριστώ. Κι ένας τάφος μια χαρά τη δέχεται τη χορηγία. Τάφος είναι. Ποιος θα τον κατηγορήσει;

Από την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. Χορηγός σε τάφους. Σκεφτείτε το ξανά, φίλοι Χαλκιδικιώτες. Σκεφτείτε πως κι εσείς αξίζετε μια χρυσή ταφόπλακα. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής. Διεκδικείστε την, λοιπόν. Κι ανοίξτε το δρόμο για τις χρυσές χορηγίες.

 Αναρτήθηκε από : βυσσινόκηπος

Εθελοντισμός και Χορηγίες διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

«Ενισχύστε τον εθελοντισμό. Αν, ανάμεσά σας υπάρχει κάποιος ηλεκτρολόγος, υδραυλικός ή κάποιας άλλης ειδικότητας και θέλει, ας μας το δηλώσει μήπως τον χρειαστούμε κάποια στιγμή. Επίσης ενισχύστε οικονομικά το Σύλλογο Γονέων για να μπορεί να στηρίζει το σχολείο μας», είπε ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους γονείς.
Αν τέτοιου είδους προτροπές δεν συνέβαιναν και σε άλλα σχολεία θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό ή απλώς για μια σκέψη κάποιου διευθυντή. Μαθαίνω όμως ότι αυτό έχει συμβεί και σε άλλα σχολεία και αν το γεγονός αυτό συνδυαστεί με διάφορες «δράσεις» που έχουν την έγκριση του υπουργείου παιδείας και γίνονται σε συνεργασία με ποικίλες ΜΚΟ, οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι πολιτική επιλογή του υπουργείου είναι να μεταβιβάζει δικές του, συνταγματικά καθορισμένες, υποχρεώσεις σε εθελοντές και ΜΚΟ.
Είναι φανερό ότι αυτού του είδους ο εθελοντισμός, ανοίγει διάπλατα, όχι την πίσω αλλά την μπροστινή πόρτα των σχολείων στους, πάντα «πρόθυμους» να βοηθήσουν, χορηγούς.
Και αν αυτή η στόχευση εκ μέρους του υπουργείου είναι επικίνδυνη, η αποδοχή της από όσους εμπλέκονται με την εκπαίδευση-μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί-είναι ολέθρια και καταστροφική. Ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και πολύ σύντομα θα διαλύσουν το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου.
Ας δούμε μερικές από τις επικίνδυνες παρενέργειες του εθελοντισμού και της χορηγίας μαζί με πολλά ερωτηματικά που εγείρει η προώθηση και η αποδοχή τους.
Γιατί να μην καλύπτονται από εθελοντές-εκπαιδευτικούς τα κενά που υπάρχουν στα σχολεία; Δεν θα ήταν αυτό καλύτερο για τους μαθητές και τους γονείς από το να χάνονται ώρες διδασκαλίας; Δεν θα έκανε οικονομία στις δαπάνες το υπουργείο και η κυβέρνηση;
Γιατί να μην καθαρίζονται τα σχολεία εθελοντικά από μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς ώστε να συνηθίζουν και τα παιδιά στην προστασία του περιβάλλοντος και να αποκτούν έτσι, μαζί με τους γονείς τους, οικολογική συνείδηση; Δεν θα μπορούσαν έτσι να υλοποιηθούν περισσότερα προγράμματα από το ΕΣΠΑ όπως αυτό που παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Β’ Αθήνας με τον προκλητικό τίτλο «Κοινωνικό Σχολείο»;
Γιατί να μην «τσοντάρουν» οι γονείς 5 με 10 ευρώ, όσοι μπορούν, και με εθελοντική εργασία, μαζί με μαθητές και εκπαιδευτικούς, να βάψουν το σχολείο; Δεν θα μπορούσαν έτσι να λειτουργούν χωρίς άγχος οι άφραγκες σχολικές επιτροπές και το  υπουργείο να μηδενίζει την οικονομική τους ενίσχυση;
Γιατί να μην «τσοντάρουν» οι γονείς 5 με 10 ευρώ το μήνα για την αγορά σχολικών βιβλίων ή ακόμη-ακόμη για τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών; Δεν θα αποτελούσε αυτό μια οικονομική ανάσα για το χρεοκοπημένο μας κράτος που πασχίζει τόσο να διασώσει τις τράπεζες;
Γιατί να μην «βοηθήσουν» κάποιες καλές επιχειρήσεις προσφέροντας μερικούς διαδραστικούς πίνακες και ορισμένους βιντεοπροβολείς στο σχολείο; Τόσο βαρύ είναι το να ζητήσουν, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, μια σύντομη καθημερινή διαφήμισή τους, την ώρα της πρωινής συγκέντρωσης; Άλλωστε ο διαδραστικός πίνακας και ο βιντεοπροβολέας βοηθάνε να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η αύξηση του μέγιστου αριθμού μαθητών σε κάθε τμήμα.
Γιατί να μην μπορούν στις πιο πλούσιες περιοχές τα παιδιά, με την οικονομική βοήθεια των γονέων τους να απολαμβάνουν σχολεία πιο καθαρά, καλύτερα εξοπλισμένα, που να μην συστεγάζονται, για παράδειγμα, γυμνάσια και λύκεια με κοινές τουαλέτες; Τι φταίνε τα παιδιά αν οι γονείς τους γεννήθηκαν πιο πλούσιοι από τους υπόλοιπους; Σάμπως αυτή η κυβέρνηση δεν πασχίζει με πάθος να κάνει τους πλούσιους ακόμα πιο πλούσιους και τους φτωχούς ακόμα πιο φτωχούς και ακόμη πιο πολλούς. Δεν έσπρωξε στα όρια της φτώχιας 6,5 εκατομμύρια ανθρώπους; Άλλωστε, όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, δικαιούσαι να έχεις την αυταπάτη ότι το δικό σου θα τη γλυτώσει!
Γιατί να μην μαθαίνουν τα παιδιά από πολύ μικρά, ακόμη και από όταν βρίσκονται σε παιδικούς σταθμούς, ότι θα πρέπει, όχι μόνο να δέχονται αλλά και να έχουν μόνιμα απλωμένο το χέρι, σε θέση επαίτη, προς κάθε χορηγό, δωρητή, ευεργέτη, ΜΚΟ, Ίδρυμα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο; Δεν είναι πιο καλό για το σύστημα, μεγαλώνοντας να ζητιανεύουν παρά να διεκδικούν και να γίνονται ενοχλητικοί; Τσάμπα ξόδεψε το υπουργείο τόσα χρήματα σε προπαγάνδα και διαφημίσεις; Τσάμπα έπεσε ο προηγούμενος υπουργός σε κατάθλιψη που αναγκάστηκε να διώξει εκπαιδευτικούς κάτι που κάνει και τον τωρινό να μην έχει ύπνο τα βράδια από τη στενοχώρια του;
Το τραγικό, στην όλη υπόθεση δεν είναι το τι κάνει το σάπιο σύστημα και οι εκφραστές του, αλλά η αποδοχή των επιλογών αυτών από τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι, σε τελικοί ανάλυση, είναι τα μοναδικά θύματα της ύπαρξης και λειτουργίας αυτού του συστήματος.
Η δικαιολογία ότι «δεν αλλάζει τίποτα» είναι διαχρονική αλλά ποτέ δεν ίσχυσε, όπως μας δίδαξε η Ιστορία. Γιατί λοιπόν να τη χρησιμοποιούμε και στο σήμερα όταν η μόνη μας ελπίδα δεν είναι απλώς μια αλλαγή αλλά το γκρέμισμα και η ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος;

Είμαστε μια (κανονικότατη) Δημοκρατία…

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

   Σε συνέντευξη της στον «Real FM» η κυβερνητική εκπρόσωπος κυρία Βούλτεψη δήλωσε χτες ότι στην Ελλάδα επικρατεί κανονική Δημοκρατία και όχι σοβιετική, όπως τόνισε…
    Συμφωνούμε απόλυτα με τη κυρία Βούλτεψη. Ορισμένες – πρόχειρες – αποδείξεις για την ορθότητα της διαπίστωσης της κυρίας Βούλτεψη είναι και οι εξής:

   Πρώτο: Αν δεν υπήρχε κανονική Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα ήταν δυνατόν να ψηφιστεί ένα Μνημόνιο με μόλις 151 ψήφους στη Βουλή. Το Μάη του 2010 η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή προς κύρωση το Μνηµόνιο. Ουδείς αμφισβήτησε ποτέ ότι το Μνηµόνιο συνιστά συν τοις άλλοις µια σύµβαση διεθνούς χαρακτήρα της Ελλάδας µε διεθνείς οργανισµούς. Αλλά γι’ αυτού του τύπου τις συµβάσεις το Σύνταγµα περιλαµβάνει ειδική διάταξη όσον αφορά την κύρωσή τους. Το άρθρο 28 του Συντάγµατος προβλέπει αυξηµένη πλειοψηφία 180 ψήφων για την κύρωσή τους από τη Βουλή. Η κανονική Δημοκρατία, όμως, τσαλαπάτησε ακόµα και το Σύνταγµά της. Ετσι δια χειλέων του (και συνταγµατολόγου) Ε. Βενιζέλου, κατοπινού διαδόχου του Γ.Παπακωνσταντίνου στη θέση του υπουργού Οικονοµικών και σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης Σαμαρά, ακούσαμε ότι αρκούσε η εφαρμογή της «τυπικής» (!) διάστασης της δηµοκρατίας» και ότι για την κύρωση του Μνηµονίου αρκούσαν οι 151 ψήφοι.

   Θα μπορούσε, άραγε, να συμβεί κάτι τέτοιο αν η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν ήταν κανονική;….

    Δεύτερο: Αν δεν υπήρχε κανονική Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα ήταν δυνατόν, σε εντελώς άσχετο νοµοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών, να έχει κατατεθεί από τον Μάρτη του 2010 µια πολύ «περίεργη» τροπολογία. Με τη συγκεκριµένη τροπολογία και «κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης», όπως σαφώς τονίζεται, ο εκάστοτε πρωθυπουργός παρέχει στον... εαυτό του το δικαίωµα να αναθέτει µελέτες και έργα, να συγκροτεί επιτροπές και οµάδες εργασίας, να καθορίζει τις αµοιβές των µελών τους και κυρίως: µε την τροπολογία παραχωρείται στον πρωθυπουργό το αποκλειστικό δικαίωµα να αποφασίζει την παράδοση σε αυτές τις επιτροπές κάθε πληροφορίας και κάθε εγγράφου του κράτους, ακόµα κι αν –όπως αναφέρεται στην τροπολογία– αυτό το στοιχείο «χαρακτηρίζεται κρατικό απόρρητο ή εµπιστευτικό»...
    Θα γίνονταν  τέτοια πράγματα σε μια Δημοκρατία που δεν είναι κανονική;…

Έρχονται τα Zero Hour Contracts

Αν δεν έχετε ακούσει ως τώρα τον όρο "Συμβόλαιο Μηδενικών Ωρών Εργασίας - Zero Hour Contract" (ΣΜΩΕ), είναι καιρός να τον μάθετε μιας και δεν είναι μακρυά η μέρα που θα μπει στην ζωή μας. Ήδη, εδώ και αρκετό καιρό, έχει μπει στην ζωή των βρεττανών και τους την έχει κάνει εφιάλτη. Με τέτοια συμβόλαια δουλεύουν σήμερα τα φαστφουντάδικα της McDonald's, τα σούπερ-μάρκετ τής αλυσίδας Tesco, οι πολυκινηματογράφοι Cineworld, τα καταστήματα SportDirect κλπ. Αλλά και σε πολλά σχολεία, πανεπιστήμια, ξενοδοχεία, μέσα ενημέρωσης κλπ οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται πλέον με zero hour contract. Πλέον, ελάχιστοι εργασιακοί χώροι στην Βρεττανία έχουν μείνει απρόσβλητοι από αυτή την πρόσφατη "εφεύρεση" του καπιταλισμού, η οποία προσδίδει στην έννοια "ελαστική απασχόληση" την πιο αποκρουστική της πλευρά.

Διαδήλωση κατά των ΣΜΩΕ
έξω από κατάστημα SportsDirect

Τί σημαίνει, όμως, να εργάζεται κάποιος με ΣΜΩΕ; Σημαίνει ότι δουλεύει για μια επιχείρηση με μια σύμβαση η οποία όχι μόνο δεν περιλαμβάνει στους όρους της μηνιαία ή ημερήσια αμοιβή αλλά ούτε καν ωράριο εργασίας. Μόνο ωρομίσθιο περιλαμβάνει. Υπογράφοντας το ΣΜΩΕ, ο εργαζόμενος απλώς υποχρεούται να βρίσκεται στην διάθεση της επιχείρησης όταν -και αν- η επιχείρηση τον χρειαστεί. Πέφτει, ας πούμε, δουλειά στο McDonald's της γειτονιάς; Τηλεφωνεί ο διευθυντής σε 2-3 ΣΜΩΕίτες και τους καλεί να προσέλθουν στην εργασία τους. Μια ή δυο ώρες αργότερα, όταν ο φόρτος τής δουλειάς κοπάσει, τους δίνει 5-6 λίρες για κάθε ώρα που δούλεψαν και τους διώχνει. Μπορεί να τους ξανακαλέσει αργότερα... ή το ίδιο βράδυ... ή σε δυο μέρες... ή την επόμενη εβδομάδα... ή τον άλλο μήνα... όποτε, τέλος πάντων, εκείνος θεωρήσει απαραίτητο. Το πώς θα ζήσουν οι εργαζόμενοι στο μεσοδιάστημα δεν τον ενδιαφέρει, δεν είναι δική του έγνοια.

Αυτό το πρόστυχο κόλπο δεν επιβλήθηκε στην Βρεττανία από καμμιά τρόικα. Βλέπετε, η Βρεττανία δεν έχει ούτε τρόικα ούτε ευρώ. Όμως, οι αστικές κυβερνήσεις των Συντηρητικών και των Εργατικών (οι οποίες εναλλάσσονται στην εξουσία, εκπροσωπώντας επάξια κι οι δυο τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου) είχαν φροντίσει από παλιά να τσακίσουν τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών τους. Από το 1998 κιόλας (επί πρωθυπουργίας τού "αριστερού" Μπλαιρ, για να μη ξεχνιόμαστε), δηλαδή μία ολόκληρη δεκαετία πριν το ξέσπασμα της κρίσης, θέσπισαν τα ΣΜΩΕ. Τότε τα είχαν λανσάρει ως "ευέλικτο" σχήμα που τάχα θα διευκόλυνε ειδικές κατηγορίες του εργατικού δυναμικού, όπως οι νεοεισερχόμενοι στην παραγωγική διαδικασία, οι μητέρες, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές κλπ. Τώρα τα προβάλλουν ως την ιδανική επιλογή για "ανεξάρτητους" εργάτες ή "αυτοαπασχολούμενους", που μπορούν να διαθέσουν "ελεύθερα" την εργατική τους δύναμη, δίχως οι εργοδότες να "περιορίζονται" από "σοβιετικά" εργασιακά δικαιώματα όπως οκτάωρο, βασικός μισθός, επιδόματα, άδειες με αποδοχές κλπ. Πάντοτε, βέβαια, στο όνομα της... ανταγωνιστικότητας.

Φυσικά, η αποδοχή των ΣΜΩΕ από τις επιχειρήσεις έγινε με χαρές και πανηγύρια. Σύμφωνα με τα στοιχεία τής βρεττανικής στατιστικής υπηρεσίας, το 2008 είχαν υπογράψει συμβόλαια τέτοιου είδους περίπου 143.000 εργαζόμενοι, το 2012 έγιναν 208.000 και στις αρχές τού 2014 ξεπέρασαν επίσημα τους 1.400.000 (περίπου το 5% του εργατικού δυναμικού), ενώ η εργατική συνομοσπονδία ισχυρίζεται πως σήμερα φτάνουν τα 5.500.000! Μιλάμε, δηλαδή, για πραγματική έκρηξη των ΣΜΩΕ, σε μια χρονική περίοδο όπου η Βρεττανία έχει ξεφύγει από την ύφεση και εμφανίζει κάποιον ρυθμό ανάπτυξης (έστω, αναιμικής).

Ωστόσο ο εφιάλτης για τους βρεττανούς εργαζόμενους δεν σταματά εδώ. Η ανακοίνωση των τελευταίων στατιστικών στοιχείων για την τεράστια αύξηση των ΣΜΩΕ όχι μόνον δεν έκανε το αφτί τής δεξιάς κυβέρνησης Κάμερον να ιδρώσει αλλά έδωσε αέρα στα πανιά της. Σάλο προκάλεσε η αποκάλυψη της εφημερίδας Γκάρντιαν ("Jobseekers being forced into zero-hours roles") για μια επιστολή τής υφυπουργού εργασίας και συντάξεων Εσθήρ ΜακΒέυ προς την βουλευτίνα των Εργατικών Σήλα Γκίλμορ, όπου αναφερόταν ότι το σχεδιαζόμενο νέο εθνικό σύστημα επιδομάτων ανεργίας θα προβλέπει τη διακοπή όλων των κοινωνικών επιδομάτων (ακόμη και του κατώτατου επιδόματος των 57,35 στερλίνων εβδομαδιαίως) σε περίπτωση που ένας άνεργος αρνηθεί θέση εργασίας με ΣΜΩΕ. Γιατί; Για να "τονωθεί το πνεύμα επιχειρηματικότητας"! Είναι προφανές ότι, αν εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο, πολλοί άνεργοι θα καταδικαστούν σε αγώνα για επιβίωση με όρους εξαθλίωσης.

 

 Αναρτήθηκε από Cogito ergo sum

ΕΣΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΓΩ ΑΛΛΑΧ....

Περα απο την..Αφαντη εκπληξη,που μας εχει πιασει..Να σφαζονται στο ονομα του ΑΛΛΑΧ αθωοι πολιτες....
Να κοβωνται κλειτωριδες γυναικων..Και να αποκεφαλιζονται αιχμαλωτοι...
Να δουμε μια αποψη σχετικη με τις..Σφαγες στο ονομα Θεων...!!
Τι να ειναι λοιπον η θρησκειες ολες..Ποιο ειναι το κοινο σημειο που εχουν,αν εχουν..Και γιατι τοσο μισος και αλληλοσπαραγμος..Τοσο ονειδος, και οδυρμος...!!

Καναμε λαθος λοιπον εμεις οι Μαρξιστες...ΔΕΝ ειναι η αντιθεση μεταξυ ΦΤΩΧΩΝ και πλουσιων,το προβλημα...;;;;;;;
Αλλα ειναι..Μεταξυ Χριστιανων και Μουσουλμανων;;;..
ΔΥΟ θρησκειων...ΑΔΕΛΦΩΝ..Μια και προερχονται απο την..Ιδια ΜΗΤΕΡΑ...Την Ιουδαικη Θρησκεια...!!

Σφαζονται το λοιπον ο κοσμος..Επειδη ο Ναζωραιος..Η ο Προφητης..Ηταν σπουδαιοτερος..."Μεταφορεας" των λογων του Θεου...!!

Η μηπως ΟΛΑ αυτα τα Θρησκευτικα...Ειναι ενα μεγαλο και..Θεοπνευστο ΠΑΡΑΜΥΘΙ...
Οπως αυτο της..Παρθενογεννεσης της Παναγιας....
Που καλυπτει σαν ΜΑΥΡΑ ΚΡΕΠΙΑ...Τις σφαγες,και τους αποκεφαλισμους σε βαρος ΟΛΩΝ....!!

Ειχε πει καποτε..Ενας ινδιανος ΣΙΟΥ...Οτι οι..Ξενοι..Ηρθαν εδω..[Στην Αμερικανικη ηπειρο]
Μας βρηκαν,με τα σπιτια μας..Τις Περιουσιες,και τις Πολιτειες μας...Να ειμαστε με τη δικη μας,θρησκεια....
Τωρα...Εμεις εχουμε τη θρησκεια των ξενων....
Και αυτοι εχουν τις Πολιτειες και τις περιουσιες μας...!!!
-Πατηρ Παντων Πολεμος..Ελεγε ενας "δικος" μας φιλοσοφος..Επωνομαζομενος,και.."σκοτεινος"
-Μετα τον Πολεμο..Ανοιγουν οι δουλειες..Μουλεγε η μαννα μου..Που πολυ λιγα ηξαιρε, απο..Φιλοσοφους..Αλλα ειχε ζησει πολλους και αιματηρους Πολεμους....

ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ;;;;

Ποιο να ειναι το νοημα;;;
Αυτο που "δινουν" οι διαφοροι πληρωμενοι κονδυλοφοροι..Στα Παγκοσμια Μεσα της αποχαυνωσης των Πληβειων....
Η.....
Παλι ειναι ολα..Μια τεραστια..ΦΟΥΣΚΑ;;;;...!!!

ΕΓΩ..Μαλλον προς αυτο το σκληρο ενδεχομενο κλινω..Της ΦΟΥΣΚΑΣ..Που.."συνεργαζομενοι,εξουσιαστες..ΕΝΘΕΝ ΚΑΙ ΕΝΔΕΝ χρησιμοποιουν...Για να βαλουν..Δεκαεξαρηδες,να σκοτωθουν..Και να σκοτωσουν..Στο ονομα του Θεου...Γιατι ΠΑΛΙΩΣΕ πια η αλλη ΦΟΥΣΚΑ..Της ΔΗΘΕΝ ελευθεριας..Και της ανεξαρτησιας....

Κι απο πισω...Πλουσια συμφεροντα..Που χρηματοδοτουν τα ΚΟΡΟΙΔΑ..Που πιστευουν,οτι θα δουν τον Προφητη καταματα.....
ΠΑΖΑΡΕΥΟΥΝ σε σκοτεινα,κι ανηλιαγα,μυστικα γραφεια.....
Τις αυριανες ισορροπιες των χρηματων...
"ο ηχος του Χρισιου"

Που μεταφερει τις ψυχες..Απο το Καθαρτηριο...Σον Παραδεισο....

Κι οσοι νομιζετε-ελπιζετε,οτι ΔΕΝ ειναι ετσι..
Αναποληστε..Θυμηθειτε,την προηγουμενη φορα,που ΠΑΙΧΘΗΚΕ το ιδιο εργο...

Το 1922...Με την Μικρασιατικη καταστροφη..
ΤΙ λεγανε οι εξουσιαστες;;;Με ποιο κριτηριο εγινε η περιφημη..ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ πληθυσμων;;
Με ποια δικαιολογια ΚΑΤΕΣΦΑΓΗΣΑΝ ΕΝΝΕΑ εκατομμυρια Αρμεναιοι..Και ΤΕΣΣΕΡΑ εκατομμυρια Μικρασιατες Χριστιανοι και Ποντιοι;;;

Στ ονομα του ΑΛΛΑΧ;;;;

Κι ομως..Σημερα ΞΑΙΡΟΥΜΕ..Οτι ηταν μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ αποφαση..Που ληυθηκε στη Γενεβη..Απο τον Βενιζελο και τον Ισμετ Πασα...

Για να διασφαλισουν την ΑΡΡΩΣΤΗ ομοιομορφια των Πολιτων,των κρατων τους...!!!!!!!

Ομοιομορφια σημαινει..Απλουστερη και ευκολωτερη εξουσια...

Σημαινει..ΠΑΡΑΦΥΣΙΝ εξουσια...
Και το εμαθαν ΟΛΟΙ τοτε αυτο..Εκτος βεβαια,απο τους εμπλεκομενους πληθυσμους..Που τραβηξαν τον κακο τους τον ταραχο...
ΕΝΘΕΝ ΚΑΙ ΕΝΔΕΝ....
Για το τιποτα...

 

Αναρτήθηκε από μαχαιρης 

Εξολοθρεύουμε τους τζιχαντιστές, εκπαιδεύοντας τους καινούριους.

Συρία - Ιράκ: Δύναμη 12.000 - 15.000 «αντικαθεστωτικών» της Συρίας θα εκπαιδεύσουν στρατιωτικά οι ΗΠΑ

Το έδαφος για τα επόμενα βήματα κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα στη Συρία, προετοιμάζουν με δηλώσεις τους ανώτατοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ με τον επικεφαλής του γενικού επιτελείου στρατού των ΗΠΑ, στρατηγό Μάρτιν Ντέμπσεϊ, να κάνει λόγο για σχέδιο εκπαίδευσης από τις ΗΠΑ στρατιωτικής δύναμης των λεγόμενων «αντικαθεστωτικών» της Συρίας, μεγέθους 12.000 με 15.000 ανδρών.

Την ίδια ώρα κι ενώ συνεχίζονται αδιάλειπτα οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή, οι οποίες παραβιάζουν το συριακό εναέριο χώρο, διευρύνεται συνεχώς η «συμμαχία των προθύμων», με τη μία μετά την άλλη τις χώρες της ΕΕ να παίρνουν αποφάσεις συμμετοχής στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του «συνασπισμού» κατά του «Ισλαμικού κράτους» των λεγόμενων «τζιχαντιστών». Την Παρασκευή σχετικές αποφάσεις πήραν τα κοινοβούλια της Βρετανίας και του Βελγίου, καθώς και η κυβέρνηση της Δανίας.

ΗΠΑ: Προαναγγελία μακρόχρονης στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία

Επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι η απειλή των «τζιχαντιστών», που οι ίδιες οι ΗΠΑ σε συνεργασία με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δημιούργησαν, εξόπλισαν και υποστήριξαν μεταξύ άλλων ως εργαλείο ανατροπής της συριακής κυβέρνησης, αξιοποιείται και σήμερα στο έπακρο για την επίτευξη των ίδιων ακριβώς ιμπεριαλιστικών σχεδίων, το αμερικανικό Πεντάγωνο έδωσε στη δημοσιότητα λεπτομέρειες για τα σχέδια (επίσημης πλέον) εκπαίδευσης στρατιωτικών δυνάμεων των λεγόμενων «αντικαθεστωτικών» της Συρίας.

Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν, ομάδες του Πενταγώνου των ΗΠΑ βρίσκονται ήδη στηΣαουδική Αραβία για να ετοιμάσουν σχέδιο για τη στρατιωτική εκπαίδευση στη χώρα σε πρώτη φάση περισσότερων από 5.000 ανδρών των «αντικαθεστωτικών».

«Πέντε χιλιάδες δεν ήταν ποτέ το τελικό νούμερο (...) Πιστεύουμε ότι θα χρειαστούν 12000 με 15000 για να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος στην ανατολική Συρία» έσπευσε να επισημάνει σε συνέντευξη Τύπου ο Αμερικανός στρατηγός, Μ. Ντέμπσεϊ, προσθέτοντας μάλιστα ότι η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «συριακή αντιπολίτευση» θα χρειαστεί όχι μόνο να εκλέξει ηγέτες, αλλά να αποκτήσει και «μια πολιτική δομή στην οποία θα μπορέσει να προσκολληθεί και να λογοδοτεί σε αυτή».

Προαναγγέλλοντας ότι η επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους θα είναι μακρόχρονη, ο Μ. Ντέμπσεϊ δήλωσε ότι «πρέπει να το κάνουμε σωστά, όχι γρήγορα», ενώ εκπρόσωπος του Πενταγώνου ανέφερε ότι θα χρειαστεί μια περίοδος δύο με τριών ετών για την εκπαίδευση των μαχητών των «αντικαθεστωτικών».

Την προσήλωση των ΗΠΑ στην ανατροπή της συριακής κυβέρνησης επιβεβαίωσε εξάλλου και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, ο οποίος σε άρθρο του στην εφημερίδα "Boston Globe" σπεύδει να τονίσει ότι «αυτή η εκστρατεία δεν πραγματοποιείται για να βοηθήσουμε τον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ». Επιχειρώντας μάλιστα να αποκρύψει το ρόλο των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη δημιουργία και την πολύμορφη ενίσχυση των λεγόμενων «τζιχαντιστών», ο Τζον Κέρι πρόσθεσε: «Δε βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά με τον Άσαντ. Αποτελεί ο ίδιος τον μαγνήτη που τράβηξε κοντά του τους ξένους μαχητές από δεκάδες χώρες», ενώ πρόσθεσε ότι «ο πρόεδρος Άσαντ έχει εδώ και πολύ καιρό χάσει κάθε νομιμοποίηση».

Στο «χορό» των επιδρομών η μία μετά την άλλη οι χώρες της ΕΕ.

Στο μεταξύ τη συμμετοχή τους στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του «συνασπισμού» κατά του «Ισλαμικού Κράτους», με αποστολή μαχητικών αεροσκαφών, αποφάσισαν την Παρασκευή τα κοινοβούλια της Βρετανίας και του Βελγίου, ενώ αντίστοιχη απόφαση ανακοίνωσε και η πρωθυπουργός της Δανίας, Χ. Τ. Σμιτ.

Η απόφαση που πάρθηκε στο βρετανικό κοινοβούλιο με ψήφους 524 υπέρ και 43 κατά, θεωρητικά αναφέρεται σε συμμετοχή στους βομβαρδισμούς στο Ιράκ και όχι στη Συρία. Ωστόσο ο Βρετανός υπουργός Αμυνας, Μ. Φάλον, έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι αυτό θα είναι το αμέσως επόμενο βήμα, σημειώνοντας στο BBC: «Το ISIL έχει τη βάση του στη Συρία, εκεί είναι το αρχηγείο του, εκεί είναι οι πόροι ανεφοδιασμού του, οι άνθρωποί του. Για να αντιμετωπίσεις το ISIL θα πρέπει να λογαριαστείς μαζί του και να το νικήσεις τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία». Αντίστοιχα, προαναγγέλλοντας με τη σειρά του το μακρόχρονο χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην περιοχή, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον, μιλώντας στη Βουλή σημείωσε ότι αυτή η εκστρατεία θα χαρακτηρίζεται από «υπομονή και επιμονή, όχι σοκ και δέος»...

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Βρετανία θα χρησιμοποιήσει μαχητικά αεροσκάφη Tornado GR4, με τις ίδιες πηγές να σημειώνουν ότι αρκετά από αυτά βρίσκονται στη βρετανική βάση στο Ακρωτήρι της Κύπρου, από όπου έχουν δυνατότητα πλήγματος στο βόρειο Ιράκ.

Η Δανή πρωθυπουργός Χ. Τ. Σμιτ, ανακοίνωσε από την πλευρά της, την απόφαση της κυβέρνησής της για αποστολή 7 μαχητικών F - 16, μαζί με δύναμη 250 ατόμων, ιπτάμενων και προσωπικού εδάφους.

Συμμετοχή στις στρατιωτικές επιχειρήσεις εξάλλου έχει ήδη η Γαλλία, αντίστοιχη απόφαση έχει πάρει και η Ολλανδία, ενώ η Γερμανία ανήγγειλε την αποστολή όπλων στους Κούρδους στο Ιράκ.

Από κοντά και η ελληνική κυβέρνηση, για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης, ανακοίνωσε την εμπλοκή της Ελλάδας και στο στρατιωτικό σκέλος της επέμβασης, με την αποστολή πυρομαχικών στις κουρδικές δυνάμεις.

902.gr μέσω Disdaimona

Η ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ ΕΧΕΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΤΗΣ.....ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΒΡΩΜΟΦΑΣΙΣΤΟΚΑΘΙΚΟΕΙΔΗ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

Η ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ ΕΧΕΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΤΗΣ.....ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΒΡΩΜΟΦΑΣΙΣΤΟΚΑΘΙΚΟΕΙΔΗ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

Τι να μας πουν εμάς τα γατάκια του ISIS .
Όταν οι Έλληνες εθνικόφρονες ,και η Ορθόδοξη Δεξιά έκοβε κεφάλια, οι τζιχαντιστές του ISIS έτρωγαν βελανίδια ,και ζούσαν επάνω στα δένδρα.

Μου αρέσει!

Αναρτήθηκε απόΕπιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων

Ο Έμπολα στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού, ο κομμουνισμός στην υπηρεσία του ανθρώπου ‒ 3.000 στρατιώτες στέλνουν οι ΗΠΑ, δεκάδες γιατρούς η Κούβα

Ανθρωπιστική βοήθεια!

Κούβα: Δεκάδες γιατροί στη Σιέρα Λεόνε κατά του Έμπολα

Δημοσίευση: Παρ, 26/09/2014 - 08:33

Φωτό αρχείου AP

Σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ «αξιοποιούν» ακόμη και τη σοβαρή επιδημία του ιού Έμπολα στη Δυτική Αφρική για να αναπτύξουν τουλάχιστον 3.000 στρατιώτες, η Κούβα προωθεί τη συμβολή της στις διεθνείς προσπάθειες καταπολέμησης της επιδημίας στέλνοντας τους πρώτους 165 από τους συνολικά 461 γιατρούς και νοσηλευτές στην περιοχή για την καταπολέμηση της νόσου.

Η διευθύντρια της κεντρικής Ιατρικής Υπηρεσίας στην Αβάνα, Ρέγκλα Ανγκούλο, που είχε ανακοινώσει την αποστολή Κουβανών γιατρών και νοσηλευτών στη Δυτική Αφρική στις 12 Σεπτέμβρη, σημείωσε σε δηλώσεις της ότι η πρώτη ομάδα περίπου 165 επιστημόνων και νοσηλευτών θα μεταβεί στις αρχές Οκτώβρη στη Σιέρα Λεόνε, όπου βρίσκεται ήδη μία τριμελής ομάδα για να προετοιμάσει την αποστολή.

Ο Έμπολα και η αφύπνιση του Δυτικού Κοσμου

Άλλοι 296 υγειονομικοί θα αποσταλούν στη Λιβερία και τη γειτονική Γουινέα, που πλήττεται και από επιδημία δάγκειου πυρετού, είπε η Ανγκούλο χωρίς να προσδιορίζει την ημερομηνία της άφιξής τους.

Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, οι Κουβανοί γιατροί και νοσηλευτές παρακολούθησαν διαλέξεις σχετικά με τον Έμπολα και άλλες περιπτώσεις αιμορραγικού πυρετού καθώς και μαθήματα αγγλικών.

Σε πρακτικό επίπεδο, εξοικειώθηκαν με τις διαδικασίες ασφαλείας ενώ συμμετείχαν σε προσομοιώσεις σε σκηνές που έχουν στηθεί στους κήπους νοσοκομείων στην Αβάνα.

Εισβολή στη Βραζιλία! 
Prensa Rebelde: 4.000 Κουβανοί γιατροί θα "εισαχθούν" στη Βραζιλία,
η οποία διαθέτει περίπου 372.000 γιατρούς, δηλ. περίπου 1,9/1000 κατοίκους.  Ωστόσο η κατανομή  δεν είναι ομοιόμορφη, γιατί το 70% των γιατρών βρίσκεται στις πιο πυκνοκατοικημένες και πλούσιες επαρχίες του νότου. Αντίθετα, σε κάποιες από τις βόρειες επαρχίες αντιστοιχεί λιγότερος από 1/1000 κατοίκους. Στην Κούβα υπάρχουν 78.622 γιατροί, δηλαδή 1/148 κατοίκους (ή περίπου 6,8/1000). Τον Σεπτέμβρη του 2013 η κυβέρνηση της Ντίλμα Ρούσεφ συμφώνησε να υποδεχτεί 6.000 ξένους γιατρούς, όχι μόνο από την Κούβα αλλά και από χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία για να καλύψει τις ανάγκες στις βόρειες κυρίως επαρχίες, παρά τις -συντεχνιακές- αντιδράσεις του Ομοσπονδιακού Ιατρικού Συμβουλίου (CFM).

(Πηγή πρόσθετων πληροφοριών: Adital)

Η Κούβα έχει περισσότερους από 50.000 γιατρούς και προσωπικό υγείας που εργάζονται σε πενήντα χώρες, ενώ διαθέτει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά γιατρών ανά κάτοικο, σε αντίθεση με τις χώρες που έχουν πληγεί από τον ιό Έμπολα, που έχουν κατ' αναλογία έναν ή δύο γιατρούς ανά 100.000 ανθρώπους.

Το πλέον σοβαρό ξέσπασμα του ιού Έμπολα από το 1976, έχει στοιχίσει τη ζωή σε περίπου 3.000 ανθρώπους κυρίως στη Γουινέα, τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε ενώ άλλα 6.000 είναι τα επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει προειδοποιήσει ότι η επιδημία θα μπορούσε ως το Νοέμβρη να μολύνει 20.000 ανθρώπους.

902

Διαμόρφωση κειμένου, επιλογή Latuff, σύνδεσμοι, τίτλοι: Μποτίλια Στον Άνεμο

 

Αναρτήθηκε από: Μποτίλια Στον Άνεμο