Η ψήφος του συστήματος...

Οσο κι αν ψάξαμε, δεν μπορέσαμε να το βρούμε. Ο λόγος για το περιβόητο «αντισυστημικό περιεχόμενο» της ψήφου, που οδήγησε τον Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ και για το οποίο πολλά ειπώθηκαν και έχουν ακόμα να ειπωθούν από τον αστικό Τύπο και τους αναλυτές του. 

Οπως και από διάφορες πολιτικές δυνάμεις, που μεσοβδόμαδα είτε πανηγύριζαν είτε με ειλικρινή αγωνία μιλούσαν για τα προβλήματα του «συστήματος», πότε δείχνοντας το «διεφθαρμένο» πολιτικό σύστημα, πότε την «κρίση εμπιστοσύνης» στους αστικούς θεσμούς και πότε την «οικονομία των ελίτ». 

Κρύβοντας, δηλαδή, το πραγματικό περιεχόμενο του συστήματος, που έχει «ονοματεπώνυμο» και λέγεται καπιταλισμός, αναπαράγοντας το μύθο ότι οι διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος έχουν «χαώδεις» διαφορές ή ότι μπορούν να εκφράσουν τάχα τις λαϊκές ελπίδες και πόθους, δίνοντας αέρα στα πανιά της λογικής ότι δυνάμεις από τα σπλάχνα του συστήματος μπορούν τάχα να το «εξυγιάνουν» και να το επαναφέρουν στον «ίσιο δρόμο».

 Επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα τους χίλιους και έναν τρόπους που έχει το καπιταλιστικό σύστημα, να εγκλωβίζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να τη διοχετεύει μέσα από θολά «αντισυστημικά» προσωπεία σε κανάλια μακριά από την πραγματική καρδιά του, δηλαδή τον μηχανισμό της εκμετάλλευσης, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.

Σκιαμαχία των «κοινωνικών εταίρων»

 

Οψιμος «οικογενειακός καβγάς» ή «τρικυμία σε ένα ποτήρι νερό»; Οποια εκδοχή και αν πάρουμε, ο χαρτοπόλεμος, που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες ανάμεσα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ, καθόλου δεν αποδεικνύει κάποια ουσιαστική διαφωνία στην πολιτική τους. 
Ο μεν ΣΕΒ κατηγορεί τη ΓΣΕΕ ότι «αρνείται τη συζήτηση», ενώ η πλειοψηφία της τελευταίας προσάπτει στον κοινωνικό εταίρο της «υπαναχώρηση από τα συμφωνηθέντα»! Και οι δύο πίνουν νερό στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας» την οποία έχουν κορόνα στο κεφάλι τους και την αποτύπωσαν στην κοινή τους δήλωση για τα Εργασιακά. 
Γι' αυτό, όσο και αν σήμερα, για τις εντυπώσεις και μόνο, σκιαμαχούν μπροστά στα νέα αντεργατικά μέτρα που έρχονται, η ουσία της γραμμής τους δεν διαφέρει. 
Ο ΣΕΒ απαιτεί να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά οι ανατροπές στα Εργασιακά, γιατί έτσι θα έρθει η «ανάκαμψη» και δεν έχει κανένα λόγο να το κρύβει. 
 Η δε πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αφού έβαλε την υπογραφή της κάτω από κοινές συμφωνίες με τον ΣΕΒ, προσπαθεί να καμουφλαριστεί στα μάτια των εργαζομένων, αν και συμφωνεί στο ακέραιο με τον «εθνικό στόχο» της ανταγωνιστικότητας, που προϋποθέτει αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. 

Ο καθένας με το ρόλο του, προσηλωμένοι στον ίδιο στόχο...

Παίρνουν τα μέτρα τους... 

 

Με αξιοσημείωτη συχνότητα, ο Π. Τριγάζης, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, αρθρογραφεί το τελευταίο διάστημα για το Κυπριακό, στηρίζοντας επί της ουσίας το σχέδιο που διαπραγματεύονται η κυπριακή κυβέρνηση και η πλευρά του ψευδοκράτους. Θυμίζουμε ότι σε παλιότερο άρθρο του, ο ίδιος είχε γράψει ότι «δεν πρέπει να καλλιεργούνται φοβίες του τύπου "έρχεται νέο σχέδιο Ανάν" ή ότι η διεθνής συγκυρία δεν ευνοεί την επίλυση του Κυπριακού», όταν όλα δείχνουν πως οι συνομιλίες Αναστασιάδη - Ακιντζί διαμορφώνουν ένα καθαρά διχοτομικό σχέδιο διευθέτησης του Κυπριακού, με τη σφραγίδα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που συνωστίζονται στην περιοχή. 
Απ' αυτή τη σκοπιά, δεν μας προκαλεί εντύπωση η επίθεση που εξαπολύει στο ΚΚΕ, γράφοντας στο τελευταίο του άρθρο στο «Εθνος» ότι με τη θέση του για το Κυπριακό παραβιάζει την «αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών» και ότι «είναι και εκτός γραμμής του διεθνούς αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος». 
Γι' αυτές τις αρχές, βέβαια, ο ίδιος και το κόμμα του είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να μιλάνε. Πολύ περισσότερο, όταν αναφέρονται σε θέματα όπως το Κυπριακό, όπου το ΚΚΕ ποτέ δεν δίστασε να διατυπώσει καθαρά τη διαφορετική του άποψη, όπως την περίοδο που ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ στήριζαν το «σχέδιο Ανάν», το οποίο απορρίφθηκε τελικά από τους Ελληνοκύπριους. Προφανώς, αυτό που μαγειρεύουν και τώρα πίσω από την πλάτη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων φτιάχνεται από τα ίδια υλικά, γεγονός που εξαναγκάζει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ...«προληπτική» συκοφαντική επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ, μπροστά στα διχοτομικά σχέδια που κορυφώνονται.

 

Ο λαός πληρώνει το μάρμαρο

 

Δεν πέρασε απαρατήρητη τις προηγούμενες μέρες η κόντρα ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση και στους «πέντε σοφούς» (συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης), με αφορμή την παράδοση της ετήσιας έκθεσής τους για τη γερμανική οικονομία. 
Σ' αυτήν, παροτρύνουν την κυβέρνηση να μην επαφίεται στη δυναμική προηγούμενων μεταρρυθμίσεων, όπως η «Ατζέντα 2010» του καγκελαρίου Σρέντερ, αλλά να προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας. 
Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις; Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 71 χρόνια από το 2080 και μετά, ενίσχυση των επαγγελματικών Ταμείων και της ιδιωτικής Ασφάλισης γήρατος, μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, και τα όποια πλεονάσματα του προϋπολογισμού να διατεθούν για την απομείωση του χρέους και όχι για δημόσιες δαπάνες. Η κυβέρνηση απαντά ότι «εφαρμόζει συνεχώς μεταρρυθμίσεις (...) η κατάσταση της γερμανικής οικονομίας είναι καλή, όμως το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε τις προσπάθειες για περαιτέρω βελτίωση». 
Το «ρεζουμέ» είναι το εξής: Η αντεργατική «Ατζέντα 2010» συνέβαλε στις προϋποθέσεις ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Τώρα που η οικονομία πάει καλύτερα, χρειάζονται νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα για να διατηρηθεί σ' αυτά τα επίπεδα και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά της. Δηλαδή, σε ανάπτυξη και κρίση, ο λαός πληρώνει το μάρμαρο...

 Ριζοσπάστης