Εκεί που Πυρπόλησαν το Ρύζι

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

 

 

Το ημερολόγιο έγραφε 30 Απριλίου 1975, όταν ο πόλεμος  που αποτέλεσε το θέαμα το οποίο προβλήθηκε περισσότερο από την αμερικανική τηλεόραση, (ίσως μαζί με τον πρώτο πόλεμο του κόλπου με την επωνυμία «Καταιγίδα της Ερήμου»), έφτασε στο τέλος του. Ήταν ο «βρώμικος» πόλεμος του Βιετνάμ.

Το Βιετνάμ ήταν για τις ΗΠΑ ένα καθοριστικό τμήμα ακίνητης περιουσίας. Όπως έλεγε και μια έκθεση Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας : «Αν οι κομμουνιστές αποκτήσουν τον έλεγχο τότε η θέση των ΗΠΑ στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού θα γίνει επισφαλής, ενώ θα κινδυνεύσουν τα θεμελιώδη συμφέροντά μας στην Άπω Ανατολή[…] Η νοτιοανατολική Ασία και ιδιαίτερα η Μαλαισία και η Ινδονησία αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή φυσικού καουτσούκ και κασσίτερου παγκοσμίως και παράγουν επίσης πετρελαίου και άλλα στρατηγικής σημασίας προϊόντα […]».

Υποθέτουμε πως αυτά τα «συμφέροντα» έκαναν  τον Πρόεδρο Χάρι Τρούμαν να μην απαντήσει σε επιστολή που του έστειλε ο σύμμαχος των ΗΠΑ, την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου Χο Τσι Μινχ. Στην επιστολή αυτή ο Χο Τσι Μινχ υπενθύμιζε τις υποσχέσεις για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση  σύμφωνα με το Ατλαντικό Σύμφωνο: «Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή της Εξοχότητα σας στο ακόλουθο ζήτημα, για αυστηρά ανθρωπιστικούς λόγους. Από το χειμώνα του 1944 ως την άνοιξη του 1945, 2.000.000 Βιετναμέζοι πέθαναν από ασιτία εξαιτίας της πολιτικής που εφάρμοσαν οι Γάλλοι, οι οποίοι κατάσχεσαν και υποθήκευσαν όλα τα αποθέματα ρυζιού […] Αν οι παγκόσμιες δυνάμεις και οι διεθνείς οργανισμοί αρωγής δε βοηθήσουν θα αντιμετωπίσουμε άμεση καταστροφή[…]» (Howard Zinn Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών σελ 522-523)

Ο Χο Τσι Μινχ έστειλε αυτήν την επιστολή γιατί, όπως ο ίδιος αναφέρει: «[…] Είμαστε πεπεισμένοι πως οι Σύμμαχοι, που έχουν αναγνωρίσει τις αρχές της ισότητας των λαών στις συνδιασκέψεις της Τεχεράνης και του Σαν Φραντζίσκο, δεν μπορούν να μην αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία του Βιετνάμ. Ενας λαός που πεισματικά αντιτάχτηκε για ογδόντα χρόνια στη γαλλική κυριαρχία, ένας λαός που στα τελευταία χρόνια, τοποθετήθηκε αποφασιστικά στο πλευρό των Συμμάχων για να πολεμήσει εναντίον του φασισμού, αυτός ο λαός έχει το δικαίωμα να είναι λεύτερος, αυτός ο λαός έχει το δικαίωμα να είναι ανεξάρτητος.

Για τούτους τους λόγους, εμείς, μέλη της προσωρινής Κυβέρνησης της Λ. Δημοκρατίας του Βιετνάμ, διακηρύττουμε, πανηγυρικά σε ολόκληρο τον κόσμο: Το Βιετνάμ έχει το δικαίωμα να είναι λεύτερο και ανεξάρτητο και, πραγματικά, έχει γίνει μια χώρα λεύτερη και ανεξάρτητη[…]».(Χο Τσι Μινχ: «Εκλεκτά έργα» σελ. 46)

 Όπως προαναφέραμε, ο Τρούμαν δεν απάντησε ποτέ, ίσως γιατί ήταν εξαιρετικά προσηλωμένος στην οικονομική βοήθεια που έστελνε στους Γάλλους του  Σαρλ ντε Γκωλ. Ως το 1954 οι Γάλλοι παρέλαβαν από τις ΗΠΑ 3ΟΟ.ΟΟΟ ελαφρά όπλα και πυροβόλα, αλλά και χρηματική βοήθεια ύψους 23.500.000 δολαρίων . Βέβαια οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονταν για τη «σωτηρία» και την προκοπή της γαλλικής αποικίας. Έβλεπαν πως η Γαλλία, με τους αποικιακούς πολέμους, στην Αλγερία και αλλού, σύντομα θα παρέδιδε την αυτοκρατορία της στην κηδεμονία των ΗΠΑ… Όλα αυτά όμως κρύπτονταν πίσω από ιδανικά ανώτερων δυτικών αξιών, όπως η «άμυνα ενάντια στον διεθνή άθεο κομμουνισμό».  

 

Ωστόσο, ήδη από το 1954 οι Γάλλοι που κατείχαν το Βιετνάμ, είχαν αναγκαστεί από το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα να υποχωρήσουν στα νότια της χώρας και να προχωρήσουν σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Γενεύη. Εκεί, συμφωνήθηκε πως σε δυο χρόνια, το 1956 δηλαδή, θα προκηρύσσονταν εκλογές προκειμένου ο λαός του Βιετνάμ να εκλέξει την κυβέρνησή του. Προσωρινά και ως τις εκλογές, οι Γάλλοι θα παρέμεναν μόνο στο νότιο τμήμα της χώρας.

Οι ΗΠΑ τότε γράφουν στα παλιά ρατσιστικά υποδήματα τους την συμφωνία και παίρνουν  ένα Βιετναμέζο με το όνομα Νγκο Ντινχ Ντιέμ, από το σπίτι του στο Νιου Τζέρσεϊ, τον διορίζουν δικτάτορα και ακυρώνουν τις εκλογές.

Δημοκρατικός θρίαμβος της χώρας της «ελευθερίας» των ΗΠΑ, καθώς ο Ντιέμ κουβαλούσε πάνω του όλες τις αρετές του ελεύθερου ανθρώπου: Καθολικός, φιλοαμερικανός και βέβαια αντικομμουνιστής. Ο τότε πρόεδρος Ντουάιτ Ντέιβιντ «Άικ»  Αϊζενχάουερ έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του ότι αν γίνονταν εκλογές, ο Χο Τσι Μινχ θα εισέπραττε το 80% των ψήφων…

Οι ΗΠΑ διόρισαν στην εξουσία τα αδέλφια του Ντιέμ και όλους τους συγγενείς του και δημιούργησαν μια μυστική αστυνομία με εκπαιδευτές και χρήμα από τα ναρκωτικά που διακινούσε μέσω Βιετνάμ, η CIA.

  

Τον πρώτο χρόνο με κυβέρνηση του Ντιέμ το καθεστώς του έλαβε επίσημη οικονομική βοήθεια ύψους 322 εκατομμυρίων δολαρίων από την Ουάσιγκτον. Οικονομική βοήθεια που στη συνέχεια θα αυξανόταν. Συνολικά, πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε μετρητά επένδυσαν οι Αμερικανοί στο «οικόπεδο» Βιετνάμ προκειμένου να παραμείνει προσκολλημένο στο μεγαλείο του αποικιοκρατικού καπιταλισμού και του «ελεύθερου κόσμου». (Gabriel Kolko, Anatomy of a War: Vietnam, the United States, and the Modern Historical Experience, London 2001 Phoenix Press, σ. 84-87 )

Η CIA οργάνωσε το σχέδιο «Στρατηγική πόλη», σε μια προσπάθεια να κρατήσει σε εξοπλισμένες και περιφραγμένες περιοχές τον πληθυσμό, για να περιορίσει την προσβασιμότητα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, καθώς και την «Επιχείρηση Φοίνιξ», όπου φυλάκισε και βασάνισε 70.000 άτομα και εκτέλεσε τουλάχιστον 20.000. Όλα αυτά σε δυο μόνο στρατόπεδα συγκέντρωσης, που οι Αμερικάνοι τα αποκαλούσαν «στρατηγικούς καταυλισμούς», το Φου Κουόκ και το Κουί Νχον.

Το  κράτος της  «ελευθερίας» και του Κάπτεν Αμέρικα θα κατέβαλε μια τιτάνια προσπάθεια για να σώσει άλλη μια φορά τον κόσμο- χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, κάθε σύγχρονη τεχνολογία και κάθε όπλο πλην ατομικής βόμβας- που κινδύνευε από μια μικροσκοπική γεωργική χώρα.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ  Λίντον Τζόνσον δικαιολόγησε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Βιετνάμ με τα παρακάτω λόγια:  «[…]Διακυβεύονται πολλά πράγματα […] Η ισχύς μας, επομένως, είναι μία πολύ ζωτική ασπίδα. Εάν αποχωρήσουμε από το πεδίο του Βιετνάμ τότε κανένα έθνος δε θα μπορέσει ποτέ ξανά να έχει την ίδια εμπιστοσύνη στην αμερικανική υπόσχεση, ή στην αμερικανική προστασία […] στην Ασία που απειλείται από την κομμουνιστική κυριαρχία με βεβαιότητα θα διακινδυνευόταν η ασφάλεια των ίδιων των ΗΠΑ. Δεν επιλέξαμε να είμαστε οι φύλακες στην πύλη, αλλά δεν υπάρχει κανένας άλλος[….] Επιπλέον, είμαστε στο Βιετνάμ για να εκπληρώσουμε μία από τις πιο υπεύθυνες δεσμεύσεις του αμερικανικού έθνους. Τρεις πρόεδροι – ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ, ο πρόεδρος Κένεντι, και ο νυν πρόεδρός σας – για πάνω από 11 χρόνια δεσμεύθηκαν και υποσχέθηκαν να βοηθήσουν αυτό το μικρό και γενναίο έθνος να αμυνθεί». (Why We Are in Vietnam» By President Lyndon B. Johnson http://www.historyonthenet.com/authentichistory/1961-1974/4-vietnam/1-overview/4-1964-1968/19650728_LBJ_Why_We_Are_In_Vietnam.html)

Έμπρακτα, με αποστολή στρατευμάτων και πολεμικού υλικού υποστήριξαν τον βρώμικο πόλεμο των Αμερικανών στο Βιετνάμ, η Αυστραλία, η φασιστική Ισπανία του Φράνκο, η Νέα Ζηλανδία, η Ταϋλάνδη, η Νότια Κορέα και οι Φιλιππίνες.

Μέχρι την λήξη του πολέμου στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ είχαν ρίξει, σε μια λωρίδα γης, 7.000.000 τόνους βομβών που αντιστοιχούν δυο φορές στην ποσότητα που έπεσαν σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και μάλιστα με μεγαλύτερη συχνότητα από κάθε άλλη φορά στην ιστορία των πολέμων!

 Αυτό που σοκάρει, όμως, είναι η κλίμακα των προμελετημένων μαζικών δολοφονιών με θύματα αμάχους: Το Ζάικλον Β, χρησιμοποίησαν οι φασίστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, «νομιμοποιήθηκε» στα 77.000.000 λίτρα «Αgent Οrange» που ράντισαν οι προστάτες της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας» τον λαό του Βιετνάμ, για να εξαλείψουν το ζιζάνιο του κομμουνισμού, σκορπώντας λευχαιμία, λέμφωμα του Hodgkin, διάφορα είδη καρκίνου καθώς και τερατογενέσεις.

 Ακόμα και σήμερα Βιετναμέζες μητέρες γεννούν παραμορφωμένα μωρά, ως αποτέλεσμα του χημικού, τοξικού, πολέμου που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ. Γεννήθηκαν δεκάδες χιλιάδες παιδιά με σωρεία φρικτών παραμορφώσεων και τρομακτικών σωματικών ανωμαλιών.

 

Επιπρόσθετα  τα  τοξικά, δηλητηριώδη και καρκινογόνα αέρια, τα οποία ήταν μια ευγενική χορηγία στην  καπιταλιστική «ελευθερία» της πολυεθνικής εταιρείας Monsanto, προκάλεσαν την εξαφάνιση  τροπικών δασών, την καταστροφή της βιοποικιλότητας  και τη δηλητηρίαση αγροτικών εδαφών του Βιετνάμ. Το “Agent Orange” είναι μία κληρονομιά των ΗΠΑ και της πολυεθνικής Monsanto, προς όλη την ανθρωπότητα που δεν μπορεί, που δεν πρέπει να αφήσουμε να ξεχαστεί! Παράλληλα, οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν τις βόμβες «ναπάλμ», που έκαψαν όσα από τα δάση δεν κατέστρεψαν τα τοξικά αέρια και παραμόρφωσαν, λόγω εγκαυμάτων, χιλιάδες παιδιά.

Στο σημείο αυτό, θα ανοίξουμε μια παρένθεση γιατί είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε, ότι στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, χρησιμοποιήθηκαν από τους Αμερικανούς περίπου 60.000 βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου, τα οποία αντιστοιχούν σε 20 τόνους ουρανίου, που μόλυναν τεράστια περιοχή των Βαλκανίων με ραδιενέργεια!

Κλείνει η παρένθεση.

Και όμως, παρά την δύναμη πυρός και τα ανεξάντλητα οικονομικά και βιομηχανικά μέσα, οι ΗΠΑ, δια χειρός Χένρι Κίσινγκερ, αναγκάζονται να υπογράψουν, στις 27 Ιανουαρίου 1973, ένα σύμφωνο παύσης του πολέμου και σταδιακής ανάκλησης των αμερικανικών στρατευμάτων. Ο πόλεμος όμως ουδέποτε σταμάτησε, καθώς οι  ΗΠΑ συνέχισαν με αμείωτο ρυθμό το βρώμικο τους πόλεμο. Όμως το κάθαρμα που ονομάζεται Χένρι Κίσινγκερ, ο ενορχηστρωτής των στρατιωτικών πραξικοπημάτων στην Ινδονησία, στη Χιλή και στην Αργεντινή, τιμήθηκε το 1973 με Νόμπελ Ειρήνης, για τις «προσπάθειές του να σταματήσει τον πόλεμο στο Βιετνάμ»!!!

 Οι ΗΠΑ γνώρισαν, όμως, την ταπείνωση, όταν στα τέλη του Απριλίου του 1975 οι κομμουνιστές επιτέθηκαν στην ακόμα υπό κατοχή των ΗΠΑ πόλη της Σαϊγκόν και στην Αμερικανική Πρεσβεία, η οποία εγκαταλείφθηκε, με την ουρά στα σκέλια από τους φοβισμένους Αμερικανούς… Αμέσως μετά τα δυο τμήματα του Βιετνάμ ενώθηκαν με το όνομα Δημοκρατία του Βιετνάμ. Με απλά λόγια, από αυτόν τον πόλεμο το πιο ισχυρό καπιταλιστικό κράτος του κόσμου βγαίνει ηττημένο.  Και μάλιστα, όπως και στην Κούβα, από μερικούς επαναστάτες χωρικούς ελλιπώς εξοπλισμένους.

Ωστόσο, είναι ουσιαστικό να αναφέρουμε πως τα ίδια ακριβώς συνέβησαν στα γειτονικά κράτη του Βιετνάμ και μέλη της αποικιοκρατικής «Γαλλικής Ένωσης», Καμπότζη και Λάος. Οι δυο χώρες αποτέλεσαν  το πεδίο του μυστικού πολέμου του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον και του καθάρματος Χένρι Κίσινγκερ, οι οποίοι αποφάσισαν να τις ισοπεδώσουν βομβαρδίζοντας τα εδάφη τους. Ειδικά στην Καμπότζη έριξαν σχεδόν 3 εκατομμύρια τόνους βομβών, με αεροσκάφη τύπου Β-52, σκοτώνοντας πάνω από 500.000 ανθρώπους (μόνο στην πρωτεύουσα Πνομ Πενχ. Κανείς δεν γνωρίζει τι γινόταν στην ύπαιθρο…) και καταστρέφοντας όλες τις υποδομές της χώρας. Πρόκειται για γενοκτονία ανάλογη με αυτήν του Βιετνάμ.

Οι βομβαρδισμοί αυτοί παρέμειναν άγνωστοι για χρόνια. Όμως, αυτό που καταγράφηκε ήταν μια απίστευτη και συστηματική εκστρατεία παραπληροφόρησης από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Ο  Πολ Ποτ και οι «Κόκκινοι Χμερ»  κατέλαβαν την εξουσία αμέσως μετά από την από αέρος καταστροφή της Καμπότζης και η ιστορία του αιμοσταγούς καθεστώτος ξεκινά.

Όταν αναφερόμαστε στα εγκλήματα του Πολ Ποτ, τα ταυτίζουμε με την κομμουνιστική ιδεολογία…Όμως, αν στρέψει κανείς το βλέμμα του στα γεγονότα και όχι στην προπαγάνδα και την αμορφωσιά, τότε θα καταλάβει, πως τίποτα δεν του είναι γνωστό για εκείνη την περίοδο.

 Η Κίνα, που ήδη έχει συγκρουστεί με την ΕΣΣΔ ,έχει ξεπεράσει τον κομμουνισμό και χωρίς ιδεολογική συνιστώσα, πέρα από την εδραίωση της κυριαρχίας της, θα συμμετέχει σε μια  ιδιότυπη συμμαχία : ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμυ Κάρτερ και η πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ θα συμμαχήσουν με τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ και μαζί θα προσφέρουν υποστήριξη στους «Ερυθρούς» Χμερ. Όλα αυτά γιατί το 1978 οι Βιετναμέζοι κομμουνιστές θα εισβάλουν στην Καμπότζη για να θέσουν τέλος στο αιμοσταγές καθεστώς του Πολ Ποτ!

Αξίζει να αναφέρουμε πως το Πεκίνο είχε ενσωματωθεί ολοκληρωτικά στον διεθνή καταμερισμό εργασίας και προσέφερε τις καλύτερες δυνατές ευκαιρίες στους δυτικούς «επενδυτές». Τα διεθνή ΜΜΕ δεν ασχολήθηκαν σχεδόν καθόλου με τα τεκταινόμενα στην Καμπότζη, αντίθετα αναλώθηκαν σε περισπούδαστα ρεπορτάζ που αφορούσαν την νέα και χαρούμενη καπιταλιστική και καταναλωτική Κίνα που ξορκίζει το παρελθόν της… Για την Ιστορία οι «θεραπείες του σοκ» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας εφαρμόστηκαν, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980,   στη «κομμουνιστική Κίνα» των πάμφθηνων προϊόντων και σχεδόν τσάμπα εργατικών χεριών.

Ο «ελεύθερος» δυτικός κόσμος λοιπόν δεν ήταν διατεθειμένος να προσφέρει ουδεμία νομιμοποίηση στους βιετναμέζους κομμουνιστές που προσπαθούσαν να ανατρέψουν τους «ερυθρούς» Χμερ και τον Πολ Ποτ στην Καμπότζη. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, πως  μόνο οι ΗΠΑ θα προσφέρουν περισσότερα από 85 εκατομμύρια δολάρια ως υποστήριξη στο κίνημα των Χμερ καθώς και βοήθεια σε τρόφιμα, φάρμακα, στρατιωτική εκπαίδευση και διπλωματική υποστήριξη.

Ωστόσο, ούτε στην Καμπότζη τα κατάφερε ο ελεύθερος κόσμος…Οι Ερυθροί Χμερ διώχθηκαν από την Πνομ Πενχ από τους Βιετναμέζους το 1979, και ο Πολ Ποτ αναγκάστηκε να διαφύγει από τη χώρα, ενώ το καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει κατέρρευσε. Όμως ο ΟΗΕ επέμενε να αναγνωρίζει ως νόμιμη κυβέρνηση της Πνομ Πεν τους «ερυθρούς» Χμερ και τον Πολ Ποτ!

«Οι Κόκκινοι Χμερ θα διατηρήσουν μέχρι το 1991 το δικαίωμα να εκπροσωπούν την Καμπότζη στον ΟΗΕ, με δικαίωμα ψήφου στην παραπομπή σε δίκη των…Κόκκινων Χμερ για όσα διέπραξαν στην Καμπότζη. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς, γιατί μέχρι πρόσφατα κανένα μέλος τους δεν λογοδότησε ποτέ για τα εγκλήματα του.  Η ανθρωπιστική βοήθεια θα δίνεται άφθονη στους εξόριστους Χμερ και οι αρχηγοί τους θα πίνουν πανάκριβα κρασιά στις δεξιώσεις των Ηνωμένων Εθνών και των ξένων πρεσβειών για την ανασυγκρότηση της Καμπότζης». (Φραγκίσκας Μεγαλούδη Οι βρόμικοι πόλεμοι της Δύσης thepressproject.gr)

Εν κατακλείδι, επιτρέψτε μου να καταθέσω μια παραβολή του αγίου Αυγουστίνου που την αλίευσα από τα βιβλία του Νόαμ Τσόμσκυ: Διεθνής Τρομοκρατία στον Πραγματικό Κόσμο  και Ισχύει ότι Πούμε Εμείς:

Κάποτε, οι συνθήκες το έφεραν έτσι, που ο βασιλιάς του Κόσμου Αλέξανδρος ήρθε αντιμέτωπος με έναν πειρατή. Ο βασιλιάς τον ρώτησε: «Πως τολμάς να μολύνεις τις θάλασσες με την πειρατεία σου;»

Ο πειρατής απάντησε: «Κι εσύ πως τολμάς να μολύνεις τον κόσμο ολόκληρο; Εγώ έχω ένα μικρό πλοίο και με λέτε πειρατή. Εσύ έχεις μεγάλο στόλο, και σε λένε αυτοκράτορα. Αλλά εσύ μολύνεις τον κόσμο ολόκληρο. Εγώ μπροστά σου δεν κάνω σχεδόν τίποτα».

Μήπως έτσι δουλεύει ο κόσμος; Να θεωρείται ο πειρατής ο κατεξοχήν εγκληματίας;

Τα όσα συμβαίνουν σήμερα  στην ίδια περιοχή με αφορμή το καθεστώς της Βόρειας Κορέας απαντούν στο ερώτημα.

Εμείς μόνο θα υπενθυμίσουμε πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι, ανάμεσα τους και η Ελλάδα, έριξαν, το 1950, στο έδαφος της Κορέας  32.000 τόνους ναπάλμ αφανίζοντας το 20% του πληθυσμού της!

 Αξίζει όμως και μια ματιά στην  μαζική εξολόθρευση το 1965 των κομμουνιστών στην Ινδονησία που  διαπράχθηκε από τον στρατό κι από τα παρακρατικά, ισλαμικά στην πλειονότητα τους, τάγματα θανάτου, κάτω από την καθοδήγηση και την χρηματοδότηση των ΗΠΑ και της CIA. Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ήταν που τροφοδοτούσαν τον στρατό και τα παρακρατικά τάγματα θανάτου με ονόματα κομμουνιστών. Έπειτα διέγραφαν τακτικά από τις δικές τους τα ονόματα των εκτελεσμένων! Το μακελειό διεκπεραιώθηκε με την εξόντωση και το σφαγιασμό άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων!

Το περιοδικό «Time»  χαρακτήρισε το μακελειό «τα καλύτερα νέα της χρονιάς για τη Δύση από την Ασία» ενώ στην εφημερίδα U.S. News & World Report δέσποζε ο τίτλος «Ινδονησία: Ελπίδα Εκεί που Κάποτε δεν Υπήρχε Καμία». Τέλος, ο αρχισυντάκτης επί της πολιτικής στο «Time» James Reston έγραψε σε άρθρο του με τίτλο «Μια ακτίνα φωτός στην Ασία»: […] Από τις πιο ελπιδοφόρες εξελίξεις στην Ασία […] η θαρραλέα αντι-Κομμουνιστική πολιτική υπό τον στρατηγό Σουχάρτο». Ένα άλλο άρθρο του «Time» είχε τίτλο: «Οι Ινδονήσιοι βλέπουν πάλι αμερικανικές ταινίες».

Ενώ ο  ο Αμερικανός πρέσβης Μάρσαλ Γκριν δεν έκρυβε  καθόλου τον ενθουσιασμό του: «Εν ολίγοις, τώρα ή ποτέ» · […] Ο στρατός εργάζεται σκληρά για να καταστρέψει το ΡΚΙ (κομμουνιστικό κόμμα)  κι εγώ αισθάνομαι όλο και μεγαλύτερο σεβασμό για την οργάνωση και την αποφασιστικότητά του να διεκπεραιώσει αυτήν την κρίσιμη αποστολή» [..]  Ο στρατός κάνει μια δουλειά πρώτης τάξης. Η μαρίδα του ΡΚΙ συλλαμβάνεται συστηματικά και φυλακίζεται ή εκτελείται» 

Ο μόνος που δεν ήταν  ευχαριστημένος από το λουτρό αίματος ονομαζόταν Joseph Lazarsky,  σταθμάρχης της CIA στην Τζακάρτα, γιατί «[…] οι ινδονήσιοι δεν είχαν αρκετά αποσπάσματα τραμπούκων (goon sguads στο πρωτότυπο)  για να τους ξεπαστρέψουν όλους» (τους άθεους κομμουνιστές). (Νοαμ Τσόμσκυ: Έτος 501 σελ 153-154-155) 

Αλήθεια, αυτές οι μαζικές δολοφονίες στην Ασία, και το στενό συνταίριασμά τους με την αμερικανική διαχείριση της οικουμένης, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ολοκαυτώματα και γενοκτονίες; Άραγε, θα μπορούσαν να τύχουν ανάλογης αντιμετώπισης με αυτά της φασιστικής Γερμανίας του Χίτλερ; 

ΥΓ: Για την αιμομικτική σχέση των χημικών παρασκευμάτων «Αgent Οrange» και «Zyclon Β» διαβάστε: Monsanto –Bayer: Τοξική Συνενοχή