Τους στοιχειώνει

«Το μέλλον δεν θα 'ρθει από μονάχο του, αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς...». Το σύνθημα αυτό του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», που φιλοξένησε χιλιάδες κόσμου και έγινε πόλος έλξης για τη νεολαία, φαίνεται ότι «κάθεται στο λαιμό» ορισμένων γραφιάδων του αστικού Τύπου, που αρνούνται αυτό το μέλλον, προφανώς επειδή δεν χωράει τα αφεντικά τους. Τι μας είπαν λοιπόν; Οτι το Φεστιβάλ (στο οποίο βέβαια δεν πήγαν...) τους προκαλεί «πλήξη» και «διάθεση συννεφιάς», ότι διακρίνουν ένα «αίσθημα ακινησίας» που «ρουφάει τους χυμούς της ζωής για να συντηρηθεί»! Και βέβαια δεν έλειψαν οι αντικομμουνιστικές αναφορές, με αφορμή το γεγονός ότι το Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, που (όπως φαίνεται) τους στοιχειώνει ακόμα: Στεναχωριούνται και εκφράζουν ένα «κρίμα», επειδή υπάρχει ένα σημαντικό τμήμα της νεολαίας, μέσα και γύρω από την ΚΝΕ, που υπερασπίζεται και μάχεται για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, πετώντας στα σκουπίδια την αντικομμουνιστική σαβούρα της ΕΕ. Είναι επομένως λογικό οι γραφιάδες αυτοί να μην μπορούν να εξηγήσουν «πώς μπορεί νέοι άνθρωποι να υιοθετούν μια τόσο άκριτη προσέγγιση της Ιστορίας», αφού θα προτιμούσαν να μην ξεφύγει κανένας από το μαντρί της σάπιας ιδεολογίας τους. Από την πίκρα τους για την επιτυχία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, κρατάμε μία από τις διαπιστώσεις τους: Οτι ο ρόλος του ΚΚΕ «ξεπερνάει κατά πολύ τα εκλογικά του ποσοστά...». Ξιδάκι!

Κοροϊδία... 

 

«Το υποκείμενο της ανάπτυξης δεν είναι ούτε το κράτος ούτε οι αγορές ούτε οι επιχειρήσεις από μόνες τους, είναι τελικά η ίδια η κοινωνία με τους θεσμούς που η ίδια διαμορφώνει, τις επιλογές που κάνει, το πλαίσιο που δημιουργεί για τη λειτουργία του κράτους, των αγορών, των επιχειρήσεων...». Με βάση αυτά που είπε ο Γ. Δραγασάκης στο περιφερειακό «αναπτυξιακό συνέδριο» στην Κρήτη, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η «κοινωνία», δηλαδή ο λαός, έχει την πρώτη ευθύνη για το σημερινό αντεργατικό πλαίσιο, για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, για την απελευθέρωση των απολύσεων, για τη γενικευμένη απληρωσιά, την κατάργηση της Κυριακής αργίας, την ξεθεμελίωση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Και ότι οι κυβερνήσεις, η σημερινή και οι προηγούμενες, είναι αμέτοχες της ευθύνης, αφού απλά υλοποιούν τις «επιλογές» της κοινωνίας!

... και αυταπάτες

 

Τι προσπαθούν να κρύψουν; Οτι τα αντιλαϊκά μέτρα, που στηρίζουν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, επιβάλλονται από τις ανάγκες του κεφαλαίου, τις οποίες υπηρετούν όλα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις του. Καλλιεργούν, παράλληλα, την αυταπάτη στο λαό ότι ψηφίζοντας «σωστά» στις εκλογές και συμμετέχοντας ενεργά στη διαχείριση και στον έλεγχο του συστήματος, μπορεί να επιβάλει πλαίσιο λειτουργίας του κράτους που υπηρετεί τις ανάγκες του, «τιθασεύει» τις επιχειρήσεις και τις «αγορές». Κοροϊδία στο τετράγωνο, δηλαδή, που διαχέεται σαν δηλητήριο, όσο ο λαός δεν αποφασίζει να οργανωθεί και να συγκρουστεί για να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, εναποθέτοντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή στην κυβερνητική εναλλαγή και σε μια καλύτερη τάχα διαχείριση.

Στο διηνεκές

 

Μιλώντας τις προάλλες σε οικονομική ιστοσελίδα, ο Τ. Βίζερ, επικεφαλής του «Euro Working Group», είπε ότι η «καθαρή έξοδος» της Ελλάδας στις αγορές μετά το τέλος του τρέχοντος μνημονίου είναι εφικτή, ότι υπάρχει απροθυμία στα κράτη - μέλη της ΕΕ να συζητήσουν ένα «τέταρτο πρόγραμμα χρηματοδότησης» και ότι ίσως να μη χρειαστεί καν «προληπτική γραμμή πίστωσης», ως εγγύηση, όταν η Ελλάδα αναζητήσει χρήμα από τις αγορές. Πώς μεταφράστηκαν όλα αυτά από την κυβέρνηση; Ως «ψήφος εμπιστοσύνης» στην πολιτική της από τον Ευρωπαίο διπλωμάτη και ως επιβεβαίωση της καλής πορείας της οικονομίας. Αυτό που δεν είπε, βέβαια, η κυβέρνηση, είναι ότι ο Βίζερ δεν απέκλεισε τη λήψη νέων μέτρων μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Και ότι η προοπτική να μην υπάρξει ένα 4ο μνημόνιο «πατάει» στο γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει ψηφίσει προληπτικά αντιασφαλιστικά και φορολογικά μέτρα για το 2019 και το 2020, με το ενδεχόμενο αυτά να εφαρμοστούν και έναν χρόνο νωρίτερα. Εχει ψηφίσει, επίσης, αυτόματους «κόφτες» δαπανών, σε περίπτωση που δεν πιάνονται οι στόχοι. Ολα αυτά περιγράφουν ένα 4ο μνημόνιο, ακόμα κι αν τυπικά δεν ονομάζεται έτσι. Είπε ακόμα ο Βίζερ ότι η εποπτεία για την Ελλάδα δεν πρόκειται να τελειώσει, αλλά συνεχίζεται βάσει των συμφωνιών μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους. Δηλαδή, στο διηνεκές...

Ριζοσπάστης