Διπλή πρόκληση

«(...) η ΓΣΕΕ στάθηκε γι' άλλη μια φορά στο ύψος της ευθύνης και του καθήκοντος που οι εργαζόμενοι της έχουν αναθέσει και με την υπογραφή της στη νέα ΕΓΣΣΕ κράτησε ζωντανό το θεσμό, διασώζοντας προηγούμενες συλλογικές ρυθμίσεις και θεσμικά δικαιώματα των εργαζομένων. Μέχρι οι συνθήκες να το επιτρέψουν, οι κοινωνικοί διαπραγματευτές αναζήτησαν και θα συνεχίσουν να αναζητούν νέους τρόπους και πεδία διαπραγμάτευσης για την βελτίωση της κοινωνικοασφαλιστικής θέσης των πιο αδύναμων και απροστάτευτων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα». Το πιο προκλητικό σ' αυτήν τη δήλωση, που έκανε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ μετά την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ με τις εργοδοτικές ενώσεις, δεν είναι η προσπάθεια της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας να εμφανιστεί ως «σωτήρας» τάχα των «θεσμικών δικαιωμάτων» των εργαζομένων, νομιμοποιώντας τον άθλιο κατώτερο μισθό των 586 και 511 ευρώ μεικτά. Αλλά η ...αγιοποίηση των «κοινωνικών διαπραγματευτών», ανάμεσα σ' αυτούς και της εργοδοσίας, η οποία ανησυχεί τάχα και κόπτεται για τους «πιο αδύναμους και απροστάτευτους εργαζόμενους»! Ετσι παρουσιάζει η ΓΣΕΕ στα μάτια των εργαζομένων τους μεγαλοεργοδότες που δεν εμφανίζονται στις διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές Συμβάσεις και, όπου ανοίγουν τα χαρτιά τους, ζητάνε κλαδικούς μισθούς στα όρια του σημερινού κατώτερου! Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός ξεσαλώνει και είναι στο χέρι των εργαζομένων να τον βάλουν στην άκρη και να δυναμώσουν σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς τη μάχη των Συλλογικών Συμβάσεων.

Μαθήματα

 

«Μέλι» έσταξε σε πρόσφατη εκπομπή ο τηλεοπτικός «ΣΚΑΪ» για το «παράδειγμα» της Πορτογαλίας και την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, που «διδάσκει». Και τι δεν είπαν! Για την «ιδιοκτησία του προγράμματος», που πήραν από την πρώτη στιγμή πάνω τους οι κυβερνήσεις. Για τους ρυθμούς ανάκαμψης, που στηρίχτηκαν στην «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» και τον «εξαγωγικό προσανατολισμό». Για το λαό, που πλέον έχει σταθερότητα και «κάνει σχέδια»... με το ένα ευρώ αύξηση τη μέρα που του έδωσε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Αλλά εκεί που ο θαυμασμός δεν κρυβόταν με τίποτα, ήταν στο κομμάτι για τη συναίνεση όλων των πολιτικών κομμάτων, τη «ρεαλιστική προσέγγιση» και την «υπεύθυνη στάση» του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που στηρίζει τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Αλλά και των συνδικάτων, που σε αντίθεση με την Ελλάδα έκαναν μόνο τρεις γενικές απεργίες στα χρόνια της κρίσης. Τα ίδια βέβαια λένε η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου, οι «εταίροι» και πάει λέγοντας. Αρα, τα «μαθήματα» σίγουρα δεν απευθύνονται στους ίδιους που τα «τρέχουν», αλλά έχουν στόχο το λαό και θέλουν να τον δέσουν σφιχτότερα στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, με τη φρούδα προσδοκία ότι κάτι θα μείνει και γι' αυτόν από το τραπέζι της «ανάπτυξης» που στρώνει η κυβέρνηση για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Χωνευτήρι

 

Ο Ν. Μέρτζος είναι γνωστός για τις εθνικιστικές - αντικομμουνιστικές απόψεις του και πρωτοστάτησε το 1992 στη διοργάνωση των συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία. Στο βιογραφικό του ξεχωρίζει η συμπάθεια που έδειξε στο πρόσωπό του η χούντα. Εδώ και κάμποσο καιρό, «σφυρίζει» σε διαφορετικό σκοπό και έχει αναδειχτεί στον πιο ένθερμο υποστηρικτή των πρωτοβουλιών της κυβέρνησης να αποκαταστήσει τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ, διευθετώντας κατά βάση το ονοματολογικό. Προς ανταπόδοση (;) ο υπουργός Εξωτερικών πρόσφερε την περασμένη Τρίτη μια αίθουσα του ΥΠΕΞ, για να παρουσιάσει μαζί με τον Ευ. Βενιζέλο και τον Στ. Θεοδωράκη ένα βιβλίο του Μέρτζου για το «Μακεδονικό». Στο κοινό βρέθηκαν και άλλοι, όπως ο Τ. Κουίκ των ΑΝΕΛ, που αντιδρούν σε σύνθετο όνομα με τον όρο «Μακεδονία», εκπρόσωποι της Εκκλησίας, που πρωτοστάτησε στο συλλαλητήριο της Αθήνας και άλλοι. Οπως αποδείχτηκε, όμως, μόνο για το βιβλίο του Μέρτζου δεν κανονίστηκε η συγκεκριμένη συνάθροιση. Το ομολόγησε ο ίδιος ο συγγραφέας, λέγοντας ότι έχει μεγάλη σημασία «το γεγονός ότι μετά από μια πρόσφατη περίοδο αντεγκλήσεων, βρέθηκαν εδώ, στο κέντρο της λήψης αποφάσεων και της διαμορφώσεως της εθνικής στρατηγικής, στο υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Θεοδωράκης και ο κ. Κοτζιάς για να μιλήσουν». Αλλά και στο τέλος της ομιλίας του, προέτρεψε τον υπουργό να καλέσει άμεσα για ενημέρωση, διαβούλευση και τελική απόφαση όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, προκειμένου να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις και να βρεθεί λύση, «διότι τώρα οι καιροί ου μενετοί». Με άλλα λόγια, η παρουσίαση του βιβλίου ενός πούρου αντικομμουνιστή υπό την αιγίδα του ΥΠΕΞ αποτέλεσε «χωνευτήρι», για να ζυμώνεται η συναίνεση στους μεγάλους στόχους του κεφαλαίου, που προωθούν από διαφορετικές αφετηρίες κοσμοπολίτες και εθνικιστές.

Από το μέλλον

 

Μια εικόνα από το μέλλον μάς δίνει η κατάσταση του τομέα Υγείας στη Γερμανία, όπου ενισχύεται ολοένα και περισσότερο η λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, στη λογική του «κόστους - οφέλους». Αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει τα νοσοκομεία να λειτουργούν με το ελάχιστο προσωπικό, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών, αλλά και των ίδιων των εργαζομένων, που εξουθενώνονται για να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στα καθήκοντά τους. Ερευνες προειδοποιούν ότι η μεγάλη αναντιστοιχία νοσηλευτών - ασθενών οδηγεί σε αύξηση της θνησιμότητας και σε μεγάλη άνοδο των νοσοκομειακών λοιμώξεων, ενώ παρατηρείται αύξηση των ψυχολογικών - ψυχιατρικών ασθενειών στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας. Σε ολόκληρη τη Γερμανία υπολογίζεται ότι λείπουν από τα νοσοκομεία 162.000 υγειονομικοί όλων των ειδικοτήτων, ενώ μόνο στο κρατίδιο του Αμβούργου, όπου τα νοσοκομεία λειτουργούν μέσω εταιρείας, λείπουν 4.200 εργαζόμενοι. Στην Ελλάδα οι ελλείψεις είναι τεράστιες, ο φόρτος για τους υγειονομικούς μεγάλος και βέβαια οι υπηρεσίες Υγείας απέχουν ακόμα και από τις στοιχειώδεις ανάγκες του λαού. Τα νοσοκομεία, συνολικά η Υγεία, λειτουργούν και εδώ με τη λογική του «κόστους - οφέλους», ενώ η υποχρηματοδότηση από το κράτος «χτυπάει κόκκινο». Η σύγκριση με τη Γερμανία επιβεβαιώνει ότι το χάλι στην Υγεία διατρέχει όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν έχουν μνημόνια ή όχι, ως αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής και σ' αυτόν τον τομέα, προς χάριν του καπιταλιστικού κέρδους.

Ριζοσπάστης