Πήχης

Στην προσπάθειά της να δημιουργήσει την αίσθηση ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο για το λαό «μετά το τέλος των μνημονίων», η κυβέρνηση εναλλάσσει το μαστίγιο με το καρότο, προκειμένου από τη μια να καλλιεργήσει προσδοκίες και από την άλλη να εκβιάσει συναίνεση στα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» και γενικότερα στον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» του κεφαλαίου, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες και επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από τα μνημόνια. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση μιλάει διαρκώς για αύξηση του κατώτερου μισθού και επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, δημιουργώντας την αίσθηση ότι τα λαϊκά στρώματα θα πάρουν τάχα ανάσα, και την ίδια ώρα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης απειλεί ότι οι εξελίξεις στην Ιταλία κάνουν ακόμα πιο επιτακτικό να «κλείσει» χωρίς καμιά καθυστέρηση η 4η «αξιολόγηση», που σημαίνει να αποδεχτεί ο λαός όχι μόνο τα 88 προαπαιτούμενα, αλλά και τα προνομοθετημένα συνοδευτικά τους, όπως η παραπέρα μείωση των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων, η νέα καρατόμηση του αφορολόγητου και πάει λέγοντας. Αλλωστε, όσο κι αν θέλει η κυβέρνηση να κρυφτεί, έρχονται οι «σύμμαχοί» της να υπενθυμίσουν ότι καμιά πραγματική διαχωριστική γραμμή δεν υπάρχει ανάμεσα στην πριν και στη «μετά μνημόνιο» εποχή για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Για παράδειγμα, ο γγ του ΟΟΣΑ σημειώνει σε συνέντευξή του ότι η αναιμική ανάκαμψη επιβάλλει ένταση των μεταρρυθμίσεων (Ασφαλιστικό, Εργασιακά, Φορολογικό), ενώ και ο πρόεδρος του ΣΕΒ ζητάει μια «μεταρρυθμιστική υπέρβαση για επενδύσεις», βάζοντας ακόμα πιο ψηλά τον πήχη της αντιλαϊκής πολιτικής, για τη σημερινή και για όποια επόμενη κυβέρνηση.

Ιδια συνταγή

Ξεπερνά κάθε προηγούμενο το πανηγύρι που έχει στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα για την «πολιτική αλλαγή» στην Ισπανία, την αλλαγή φρουράς δηλαδή ανάμεσα στους σοσιαλδημοκράτες και το Λαϊκό Κόμμα, στο έδαφος σκανδάλων για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η εξέλιξη αυτή παρουσιάζεται ως «αλλαγή συσχετισμού» υπέρ του ισπανικού λαού και κατ' επέκταση υπέρ των λαών της Ευρώπης, στην οποία μάλιστα οι «Ποδέμος» εμφανίζονται να παίζουν καθοριστικό ρόλο, καθώς σύμφωνα με την «Αυγή» αποτέλεσαν «γέφυρα» προς το κόμμα των Βάσκων εθνικιστών για να υπερψηφίσουν την πρόταση μομφής σε βάρος της κυβέρνησης Ραχόι. Ξοφλημένα ψευτοδιλήμματα από το παρελθόν, όπως «αριστερά - δεξιά», «πρόοδος - συντήρηση», επανέρχονται στο προσκήνιο από τη νέα σοσιαλδημοκρατία, που προσπαθεί να εγκλωβίσει το λαό σε δοκιμασμένες συνταγές διαχείρισης, αφού καμιά αλλαγή προς όφελός του δεν πρόκειται να υπάρξει, ούτε στην Ισπανία ούτε πουθενά. Αλλωστε, μια από τις πρώτες δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού ήταν ότι θα εφαρμόσει τον ψηφισμένο (αντιλαϊκό) προϋπολογισμό. Αλλά μιας και το 'φερε η κουβέντα, τι απέγιναν εκείνα τα διαγγέλματα του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η αλλαγή στην Ευρώπη θα έρθει από τη συμμαχία του Νότου», στην οποία μέχρι πρότινος η Ισπανία εκπροσωπούνταν από τον «δεξιό» Ραχόι; Ρητορικό το ερώτημα, αυτονόητες οι απαντήσεις.

Χρησμοί

«Η παγκόσμια ανάπτυξη θα κινηθεί κοντά στο 4% το 2018 και το 2019, αλλά ουσιαστικά στο σημείο αυτό βρισκόμασταν πριν από δέκα χρόνια. Μας πήρε δέκα χρόνια για να φτάσουμε στο ίδιο σημείο ανάπτυξης...». Με τέτοιο κυνισμό, ο γγ του ΟΟΣΑ, Α. Γκουρία, παρατηρεί ότι η ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση έγινε με πολύ αργούς ρυθμούς και παραμένει αναιμική, προκαλώντας πονοκέφαλο στο κεφάλαιο και στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μάλιστα, όπως προσθέτει ο ίδιος, «δεν νομίζω ότι η κρίση έχει περάσει, αλλά ούτε ότι βρισκόμαστε σε κρίση», δίνοντας με «χρησμούς» την εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας που φλερτάρει με μια επόμενη συγχρονισμένη κρίση. Στο φόντο αυτό είναι που οξύνονται οι ανταγωνισμοί σε όλα τα επίπεδα ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και στο εσωτερικό τους, όπως δείχνουν άλλωστε ο «εμπορικός πόλεμος», η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας, ακόμα και στους κόλπους του ΝΑΤΟ, η κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στη Μέση Ανατολή, την Ανατ. Μεσόγειο και αλλού. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, πέρα από την εμπλοκή της σε όλους αυτούς τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, ο Γκουρία σημειώνει ότι «έχει αντιμετωπίσει προκλήσεις», αλλά «αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ξεπεράσει τα προβλήματα, δεν σημαίνει ότι η πορεία θα είναι εύκολη (...) δεν έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα...»! Να λοιπόν τι σημαίνει «καθαρή έξοδος» για το λαό: Κουπί και πάλι κουπί, για να αντιμετωπίσει το κεφάλαιο τις ...προκλήσεις του.

Κανναβο-μπίζνες

 Αλλη μια έκθεση διαφήμισης της ναρκω-κουλτούρας διοργανώθηκε στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα στο Γκάζι, φιλοξενώντας «επαγγελματίες» της κάνναβης από όλο τον κόσμο. Στο λογότυπο της έκθεσης «BALKANNABIS EXPO», μάλιστα, φιγουράρει ο χάρτης της Ελλάδας, μόνο που στη θέση της Πελοποννήσου έχει μπει ένα χασισόφυλλο... Στην έκθεση μίλησε η περιφερειάρχης Αττικής, Ρ. Δούρου (άλλωστε, η έκθεση ήταν υπό την αιγίδα της Περιφέρειας), η οποία μετέφερε μάλλον ως «γνωμικό» τα ριζοσπαστικά και γεμάτα ...φρεσκάδα λόγια του Προέδρου των ΗΠΑ Τ. Τζέφερσον πριν από 200 χρόνια (!): «Οι ίνες της κάνναβης είναι πρώτης ανάγκης για τον πλούτο και την προστασία της χώρας...». Η περιφερειάρχης Αττικής και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ διαφήμισε τις μπίζνες που μπορούν να γίνουν με την κάνναβη, με το γνωστό προπαγανδιστικό σχήμα της «υψηλής προστιθέμενης αξίας», της «δίκαιης ανάπτυξης», της «νέας επιχειρηματικότητας» κ.λπ. Φρόντισε μάλιστα να ντύσει τις συγκεκριμένες μπίζνες με αντισυστημικό μανδύα, αφού, όπως είπε, πάνε κόντρα σε «ισχυρά συμφέροντα της φαρμακευτικής, πετρελαϊκής βιομηχανίας», σαν να μην είναι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι αυτοί που τώρα ετοιμάζονται να επενδύσουν στην ιατρική κάνναβη και στην Ελλάδα. Πάντως, πού τους χάνεις, πού τους βρίσκεις τους ΣΥΡΙΖΑίους, ένα ναρκω-φεστιβάλ θα διαφημίζουν τους τελευταίους μήνες... Και μάλιστα αξιοποιώντας διάφορα κομπογιαννίτικα «επιστημονικά δεδομένα» διαδίδουν όλη την αντιδραστική σαβούρα σχετικά με τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, ως έναν ακόμα καθρέφτη της ανάπτυξής τους.

Ριζοσπάστης Τρίτη 5 Ιούνη 2018