Αντ' αυτού

Οπως στην Ελλάδα, έτσι και σε όλη την Ευρώπη, οι κυβερνήσεις παρουσιάζουν τα μέτρα στήριξης της εργοδοσίας ως δήθεν μέτρα προστασίας των εργαζομένων από τις συνέπειες της πανδημίας και της κρίσης. Το παράδειγμα που μας έρχεται όμως από την Ιταλία είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Εκεί, το λεγόμενο «Ταμείο Ενοποίησης Κερδών» (Cassa Integrazioni Guadagni) εκπόνησε ένα πρόγραμμα στο οποίο, όσες επιχειρήσεις εντάσσονταν, απαλλάσσονταν από την καταβολή μισθού στους εργαζόμενους. Αντίστροφα, στο όνομα του περιορισμού των απολύσεων, το κράτος αναλάμβανε να καταβάλλει στους εργαζόμενους ένα επίδομα στο ύψος του 80% του μισθού και πάντως όχι πάνω από 1.000 ευρώ. Δηλαδή, το κράτος ανέλαβε να πληρώνει τους μισθούς των εργαζομένων με τα λεφτά των ίδιων (!), αφού σε όλες τις χώρες τα λαϊκά στρώματα είναι τα μόνιμα υποζύγια της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, αλλά και των περικοπών σε κρατικές δαπάνες που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες τους. Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα αποτίμηση του προγράμματος, οι επιχειρήσεις που εντάχτηκαν σ' αυτό «εξοικονόμησαν» πάνω από 1.000 ευρώ το μήνα για κάθε εργαζόμενο, την ώρα που οι τελευταίοι έχασαν το 27% του ακαθάριστου εισοδήματος που είχαν από την εργασία τους. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι στο πρόγραμμα εντάχθηκαν επιχειρήσεις που την περίοδο της πανδημίας αύξησαν κατακόρυφα την παραγωγικότητα (Φάρμακο, Τρόφιμα κ.τ.λ.), τότε αντιλαμβάνεται το πώς ακριβώς η κυβέρνηση και στην Ιταλία μετέτρεψε την πανδημία σε πραγματική «ευκαιρία» για τα κέρδη τους.

Κάτι ξέρει

 

«Και πού θα πάνε; Στον Περισσό θα τους πάρουν όλους αυτούς;». Ετσι σχολίασε ο Οικονόμου του «ΣΚΑΪ» το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» την επομένη της καταστροφής στη Μόρια, που έγραφε: «Να κλείσει η Μόρια, να μην ανοίξει κανένας άλλος καταυλισμός! Απεγκλωβισμός τώρα όλων των προσφύγων και μεταναστών από τη Λέσβο». Κάνει πως δεν γνωρίζει ο δημοσιογράφος τη θέση του ΚΚΕ, που ζητάει να καταργηθεί τώρα η συμφωνία του διπλού εγκλωβισμού ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία, να εξασφαλιστούν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης σε πρόσφυγες και μετανάστες, να διευκολυνθούν και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες μετάβασής τους στις χώρες της ΕΕ για τις οποίες εγκατέλειψαν τις εστίες τους. Αυτά τα αιτήματα, που ξεμπροστιάζουν την ΕΕ, την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική της στο Μεταναστευτικό, είναι γνωστά και βρίσκουν μεγάλη απήχηση, ιδιαίτερα στον κόσμο που ζει από κοντά το δράμα των μεταναστών και «λούζεται» μαζί τους τις συνέπειες, όπως για παράδειγμα οι νησιώτες. Γι' αυτό άλλωστε προσπαθεί και ο συγκεκριμένος να τα απαξιώσει, να τα λοιδορήσει. Μόνο που αυθόρμητα (;) το κάνει με τα ίδια άθλια και αντικομμουνιστικά «επιχειρήματα» που το κάνουν και οι διάφοροι ακροδεξιοί και χρυσαυγίτες, λέγοντας σε όποιον καταγγέλλει τις απαράδεκτες συνθήκες και τον διπλό εγκλωβισμό «αν δεν σου αρέσει, να τους πάρεις σπίτι σου». Κάτι παραπάνω θα ξέρει γι' αυτές τις πρακτικές ο κύριος «Οχι, δεν θα σας αφήσω να μιλήσετε, κύριε εκπρόσωπε του ΚΚΕ...».

Ανήξεροι

 

«Τσάι και συμπάθεια» μοιράζουν η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της σε μετανάστες, πρόσφυγες και νησιώτες, μετά την προδιαγεγραμμένη καταστροφή στη Μόρια. Αποκορύφωμα όλων των δηλώσεων που ακούσαμε από την περασμένη Τετάρτη, είναι αυτή του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Μαργαρίτη Σχοινά, ο οποίος είπε κυνικά πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «δεν αναγνωρίζει ότι έχει κάποια ευθύνη, πολιτική ή ηθική, για όσα συνέβησαν στη Μόρια τις τελευταίες ημέρες». Ποιος έχασε την τσίπα για να την βρει η Κομισιόν; Αλήθεια, όμως, αν δεν έχουν ευθύνη η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και τα όργανά τους για την κατάπτυστη συμφωνία με την Τουρκία στο Μεταναστευτικό, τότε ποιος έχει; Μήπως δεν ήξερε η Κομισιόν την κατάσταση στο νησί, τις συνέπειες του διπλού εγκλωβισμού, τα επεισόδια που χτυπούσαν καμπανάκι εδώ και πολύ καιρό; Κι αν ο τωρινός επίτροπος το παίζει ανήξερος, γιατί δεν ρώτησε τον προκάτοχό του να τον ενημερώσει για το κολαστήριο που φτιάχθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε στη δικαιοδοσία της ΝΔ και γνώρισε «μεγάλες δόξες» επί των ημερών της; Είναι πρόκληση να προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απέξω αυτοί που έχουν την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη για τις εξελίξεις στο Μεταναστευτικό. Οσο κι αν προσπαθούν, ο λαός αργά ή γρήγορα θα βάλει τέλος σ' αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του.

Ομοιότητες

 

Στην Ισπανία, το 13% των κρουσμάτων COVID-19 σχετίζονται με χώρους δουλειάς, οι περισσότεροι από τον κλάδο των φρούτων και των λαχανικών. Η εποχικότητα της εργασίας, ο μεγάλος αριθμός των εργαζομένων που συγκεντρώνεται σε κλειστές συνήθως εγκαταστάσεις με ανεπαρκείς χώρους, η μεγάλη διασπορά του εργατικού δυναμικού, που προέρχεται από πολλές απομακρυσμένες περιοχές και χρειάζεται να μετακινηθεί από και προς τον χώρο δουλειάς, η απασχόληση πολλών μεταναστών εργατών, που διαβιούν σε υποβαθμισμένα περιβάλλοντα, η εντατικότητα της εργασίας, που καθιστά «βαρίδι» και καθυστέρηση τα όποια μέτρα προστασίας, είναι μερικοί από τους παράγοντες που τραβούν τον ιό σαν τον μαγνήτη και καθιστούν αναγκαίο να ενισχύονται και να τηρούντα με ευλάβεια τα μέτρα από την εργοδοσία, για να θωρακίζονται οι εργαζόμενοι από την πανδημία. Οπως δείχνει όμως το μεγάλο ποσοστό των κρουσμάτων, τα μέτρα προστασίας είναι το πιο μεγάλο αστείο στους χώρους επεξεργασίας τροφίμων κι αυτό φαίνεται στη διασπορά της νόσου και σε άλλους παρόμοιους χώρους, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Αντί γι' αυτό, οργιάζουν οι υποδείξεις κράτους και εργοδοσίας στους εργαζόμενους για την ατομική ευθύνη, οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι και μόνο εκ των υστέρων επιβάλλονται μέτρα, ενώ και οι απειλές δίνουν και παίρνουν αν κάποιος εργαζόμενος βρεθεί θετικός και χρειαστεί να διακοπεί, ή έστω να διαταραχθεί, η παραγωγή. Οποιαδήποτε ομοιότητα με την Ελλάδα, μόνο συμπτωματική δεν είναι...

Ριζοσπάστης