Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

Ξαναγράψιμο

 

Η παραστρατιωτική ακροδεξιά ομάδα που οργάνωνε τη φιέστα για το «ξέπλυμα» των Γερμανών κατακτητών στην Κρήτη, αυτή που συστήνεται ως «εφεδρική μονάδα προσηλωμένη να υποστηρίξει το ΝΑΤΟ», στην επιστολή της για την αναβολή της φιέστας μετά την κατακραυγή, επικαλείται μια υποτιθέμενη «αδερφοσύνη» των αλεξιπτωτιστών «χωρίς καμία διάκριση εθνικότητας, φυλής, πολιτικής άποψης και θρησκείας» και υπερασπίζεται την πρόκληση να τιμήσει την... ανδρεία των ναζί. Βέβαια, η ξεδιάντροπη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία σε βάρος της αλήθειας και των λαών ξεπερνάει κατά πολύ τη δράση τέτοιων περιθωριακών ομάδων. Για παράδειγμα, τις μέρες αυτές έχει την «τιμητική» του το λεγόμενο «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το μέλλον», μια συνεργασία κυβέρνησης, τοπικών αρχών και της γερμανικής πρεσβείας, που οργανώνει εκδηλώσεις σε σχολεία, για να «διδάξει» την Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από μαρτυρίες ναζιστών και Ελλήνων της Κατοχής, καλλιεργώντας τη λογική των ίσων αποστάσεων σε κορυφαία ιστορικά γεγονότα και τελικά την ανοχή στο ναζισμό. Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν επίσης διάφορα ιδρύματα και ομάδες (όπως π.χ. το «Ελληνογερμανικό Ιδρυμα Νεολαίας»), ή ομάδες «προφορικής Ιστορίας», με χρηματοδοτήσεις μάλιστα από ιδρύματα όπως το «Σταύρος Νιάρχος», και στόχο - όπως οι ίδιοι λένε - να μάθουν στη νέα γενιά να «μπαίνει στη θέση του άλλου». Κι όλα αυτά, βέβαια, με πακτωλό κονδυλίων από την ΕΕ, επιβεβαιώνοντας ότι η προσπάθεια για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας δεν βλέπει προς το παρελθόν αλλά κοιτάει προς το μέλλον, με πραγματικό στόχο να βάλει το λαό και τη νεολαία «στη θέση» της αστικής τάξης. Να τους στοιχίσει με τους στόχους της, ιδιαίτερα σήμερα που οι ανταγωνισμοί οξύνονται και οι ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις πολλαπλασιάζονται.

Σύμμαχος...

Εναν απρόσμενο σύμμαχο βρήκαν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι της «Amazon» στην προσπάθειά τους να ιδρύσουν συνδικάτο, στο πρόσωπο του ...προέδρου της ΓΣΕΕ! Με άρθρο του στα «Νέα», ο Γ. Παναγόπουλος περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τις συνθήκες δουλειάς στη συγκεκριμένη πολυεθνική, για να στηρίξει το δικαίωμα των εργαζομένων στη συνδικαλιστική δράση. Γράφει, για παράδειγμα, ότι «οι εργαζόμενοι στις αποθήκες της «Amazon» ζήτησαν τα αυτονόητα (...) να προστατέψουν τα εργασιακά δικαιώματα, την υγεία και την ίδια τη ζωή τους από τις αχαλίνωτες απαιτήσεις της πολυεθνικής». Γράφει επίσης για «σκληρές συνθήκες εργασίας στις αποθήκες» και «απουσία προστατευτικών μέσων για την αντιμετώπιση της πανδημίας», για τα «πολύ συχνά ατυχήματα» και τον «ελάχιστο χρόνο που έχουν για διάλειμμα», για «χαμηλούς μισθούς σε σχέση με τον όγκο και την εντατικοποίηση της εργασίας», αλλά και για «εργασιακό περιβάλλον συνεχούς επιτήρησης και απειλών απολύσεις». Μόνο που όλα αυτά ισχύουν για την πλειοψηφία των μεγάλων επιχειρήσεων και στην Ελλάδα! Δεν άκουσε τίποτα ο Παναγόπουλος και η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ για τις καταγγελίες εργαζομένων και συνδικάτων ότι οι χώροι δουλειάς είναι εστίες υπερμετάδοσης; Για τους μισθούς που κατακρημνίζονται και τις απειλές για απολύσεις, την εργοδοτική επιτήρηση που αναβαθμίζεται και με ηλεκτρονικά μέσα, διά ζώσης και στην τηλεργασία;


... της εργοδοσίας

Τα ξέρουν όλα αυτά. Αλλά όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται και διεκδικούν, οι εργατοπατέρες τους επιτίθενται και χαρακτηρίζουν τις κινητοποιήσεις τους «γελοίες», ενώ μαζί με την κυβέρνηση αποφασίζουν να επεκτείνουν τις αργίες του Πάσχα κατά μία μέρα, για να εκφυλίσουν την Πρωτομαγιά και το αγωνιστικό - διεκδικητικό της μήνυμα, ειδικά μπροστά στο νόμο - έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση! Στη συνέχεια του άρθρου του, βέβαια, ο Παναγόπουλος αποκαλύπτει από πού πηγάζει το ενδιαφέρον του για τον συνδικαλισμό των εργαζομένων στις ΗΠΑ. Οπως γράφει, «η εμπειρία της "Amazon" θέτει με εμφατικό τρόπο την ανάγκη προστασίας της ίδιας της δημοκρατίας». Διαμαρτύρεται, λοιπόν, για το ότι «η αποδυνάμωση των συνδικάτων και των θεσμών προστασίας της εργασίας μειώνει την οικονομική αποτελεσματικότητα και αυξάνει την οικονομική ανισότητα, την επισφάλεια και την αβεβαιότητα». Συστήνει, μάλιστα, στα εργατικά συνδικάτα «να δείξουν ότι η ενίσχυση της δημοκρατίας προϋποθέτει εμβάθυνση της οικονομικής δημοκρατίας», καταγγέλλοντας την «Amazon» για «έλλειμμα δέσμευσης στη δημοκρατία» και «εταιρικό ολοκληρωτισμό». Ποια είναι επομένως η ανησυχία του; Οτι αμφισβητείται ο ρόλος των συνδικάτων στη θωράκιση της κοινωνικής συναίνεσης, με επιπτώσεις και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αφού έτσι αντιλαμβάνεται τα σωματεία ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός: Ως πυλώνα του «κοινωνικού εταιρισμού» και φορέα ενσωμάτωσης των εργαζομένων στους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Είναι βέβαιο λοιπόν ότι οι μέτοχοι της «Amazon» θα διάβαζαν με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον το άρθρο του Παναγόπουλου, απ' ό,τι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης...


Εκεί έξω

«Βόμβα», «σοκ» και άλλα παρόμοια συνόδευσαν την αποκάλυψη ότι ένας λογαριασμός στο Facebook, που επί χρόνια εμφανιζόταν «δραστήριος», ως υπαρκτό πρόσωπο, τελικά δεν υπήρξε ποτέ. Το πιο «σοκαριστικό» - κατά τους χιλιάδες «εξαπατημένους» χρήστες, που αλληλεπιδρούσαν καθημερινά με την ανύπαρκτη «φίλη» τους - είναι πως κανένα από τα υποτιθέμενα «φίλτρα», με τα οποία διακρίνονται οι ψεύτικοι λογαριασμοί, δεν λειτούργησε ως ασπίδα τάχα απ' αυτήν την «απάτη», το «κοινωνικό πείραμα» ή τη «λογοτεχνική φάρσα», όπως χαρακτηρίζεται μετά την αποκάλυψή της. Ανεξάρτητα από το τι κρύβεται πίσω από τον συγκεκριμένο ψεύτικο λογαριασμό, αποκαλύπτονται για άλλη μια φορά οι μεγάλοι κίνδυνοι και οι παγίδες πίσω από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Οχι μόνο επειδή ο χρήστης, τα ενδιαφέροντα, οι αντιλήψεις και η δραστηριότητά του είναι πάντα ορατά από το μονοπώλιο - ιδιοκτήτη του Μέσου και από κάθε άλλον «ενδιαφερόμενο», αλλά και επειδή οι δυνατότητες παρακολούθησης, χειραγώγησης και εξαπάτησης απογειώνονται μέσα από τη διαδικτυακή «ανωνυμία». Μάλιστα, τα κίνητρα και τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου «αθώα», όπως δείχνουν οι πολλές περιπτώσεις εμπλοκής οργανωμένων συμφερόντων, μυστικών υπηρεσιών, ακόμα και κυβερνήσεων, σε υποθέσεις απόσπασης πληροφοριών, παρακολούθησης δραστηριοτήτων ή και ποινικοποίησής τους, αξιοποιώντας ως «απόχη» τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Επομένως, μόνο ως «παραμορφωτικό φακό» των κοινωνικών και άλλων ανθρώπινων σχέσεων μπορεί να τα αντιμετωπίζει κανείς. Η ζωή βρίσκεται «εκεί έξω» και η πιο αισιόδοξη «νότα» της είναι η συλλογική, οργανωμένη δράση.

Ριζοσπάστης 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου