Εναν απρόσμενο σύμμαχο βρήκαν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι της «Amazon» στην προσπάθειά τους να ιδρύσουν συνδικάτο, στο πρόσωπο του ...προέδρου της ΓΣΕΕ! Με άρθρο του στα «Νέα», ο Γ. Παναγόπουλος περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τις συνθήκες δουλειάς στη συγκεκριμένη πολυεθνική, για να στηρίξει το δικαίωμα των εργαζομένων στη συνδικαλιστική δράση. Γράφει, για παράδειγμα, ότι «οι εργαζόμενοι στις αποθήκες της «Amazon» ζήτησαν τα αυτονόητα (...) να προστατέψουν τα εργασιακά δικαιώματα, την υγεία και την ίδια τη ζωή τους από τις αχαλίνωτες απαιτήσεις της πολυεθνικής». Γράφει επίσης για «σκληρές συνθήκες εργασίας στις αποθήκες» και «απουσία προστατευτικών μέσων για την αντιμετώπιση της πανδημίας», για τα «πολύ συχνά ατυχήματα» και τον «ελάχιστο χρόνο που έχουν για διάλειμμα», για «χαμηλούς μισθούς σε σχέση με τον όγκο και την εντατικοποίηση της εργασίας», αλλά και για «εργασιακό περιβάλλον συνεχούς επιτήρησης και απειλών απολύσεις». Μόνο που όλα αυτά ισχύουν για την πλειοψηφία των μεγάλων επιχειρήσεων και στην Ελλάδα! Δεν άκουσε τίποτα ο Παναγόπουλος και η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ για τις καταγγελίες εργαζομένων και συνδικάτων ότι οι χώροι δουλειάς είναι εστίες υπερμετάδοσης; Για τους μισθούς που κατακρημνίζονται και τις απειλές για απολύσεις, την εργοδοτική επιτήρηση που αναβαθμίζεται και με ηλεκτρονικά μέσα, διά ζώσης και στην τηλεργασία;
Τα ξέρουν όλα αυτά. Αλλά όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται και διεκδικούν, οι εργατοπατέρες τους επιτίθενται και χαρακτηρίζουν τις κινητοποιήσεις τους «γελοίες», ενώ μαζί με την κυβέρνηση αποφασίζουν να επεκτείνουν τις αργίες του Πάσχα κατά μία μέρα, για να εκφυλίσουν την Πρωτομαγιά και το αγωνιστικό - διεκδικητικό της μήνυμα, ειδικά μπροστά στο νόμο - έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση! Στη συνέχεια του άρθρου του, βέβαια, ο Παναγόπουλος αποκαλύπτει από πού πηγάζει το ενδιαφέρον του για τον συνδικαλισμό των εργαζομένων στις ΗΠΑ. Οπως γράφει, «η εμπειρία της "Amazon" θέτει με εμφατικό τρόπο την ανάγκη προστασίας της ίδιας της δημοκρατίας». Διαμαρτύρεται, λοιπόν, για το ότι «η αποδυνάμωση των συνδικάτων και των θεσμών προστασίας της εργασίας μειώνει την οικονομική αποτελεσματικότητα και αυξάνει την οικονομική ανισότητα, την επισφάλεια και την αβεβαιότητα». Συστήνει, μάλιστα, στα εργατικά συνδικάτα «να δείξουν ότι η ενίσχυση της δημοκρατίας προϋποθέτει εμβάθυνση της οικονομικής δημοκρατίας», καταγγέλλοντας την «Amazon» για «έλλειμμα δέσμευσης στη δημοκρατία» και «εταιρικό ολοκληρωτισμό». Ποια είναι επομένως η ανησυχία του; Οτι αμφισβητείται ο ρόλος των συνδικάτων στη θωράκιση της κοινωνικής συναίνεσης, με επιπτώσεις και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αφού έτσι αντιλαμβάνεται τα σωματεία ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός: Ως πυλώνα του «κοινωνικού εταιρισμού» και φορέα ενσωμάτωσης των εργαζομένων στους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Είναι βέβαιο λοιπόν ότι οι μέτοχοι της «Amazon» θα διάβαζαν με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον το άρθρο του Παναγόπουλου, απ' ό,τι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης...
«Βόμβα», «σοκ» και άλλα παρόμοια συνόδευσαν την αποκάλυψη ότι ένας λογαριασμός στο Facebook, που επί χρόνια εμφανιζόταν «δραστήριος», ως υπαρκτό πρόσωπο, τελικά δεν υπήρξε ποτέ. Το πιο «σοκαριστικό» - κατά τους χιλιάδες «εξαπατημένους» χρήστες, που αλληλεπιδρούσαν καθημερινά με την ανύπαρκτη «φίλη» τους - είναι πως κανένα από τα υποτιθέμενα «φίλτρα», με τα οποία διακρίνονται οι ψεύτικοι λογαριασμοί, δεν λειτούργησε ως ασπίδα τάχα απ' αυτήν την «απάτη», το «κοινωνικό πείραμα» ή τη «λογοτεχνική φάρσα», όπως χαρακτηρίζεται μετά την αποκάλυψή της. Ανεξάρτητα από το τι κρύβεται πίσω από τον συγκεκριμένο ψεύτικο λογαριασμό, αποκαλύπτονται για άλλη μια φορά οι μεγάλοι κίνδυνοι και οι παγίδες πίσω από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Οχι μόνο επειδή ο χρήστης, τα ενδιαφέροντα, οι αντιλήψεις και η δραστηριότητά του είναι πάντα ορατά από το μονοπώλιο - ιδιοκτήτη του Μέσου και από κάθε άλλον «ενδιαφερόμενο», αλλά και επειδή οι δυνατότητες παρακολούθησης, χειραγώγησης και εξαπάτησης απογειώνονται μέσα από τη διαδικτυακή «ανωνυμία». Μάλιστα, τα κίνητρα και τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου «αθώα», όπως δείχνουν οι πολλές περιπτώσεις εμπλοκής οργανωμένων συμφερόντων, μυστικών υπηρεσιών, ακόμα και κυβερνήσεων, σε υποθέσεις απόσπασης πληροφοριών, παρακολούθησης δραστηριοτήτων ή και ποινικοποίησής τους, αξιοποιώντας ως «απόχη» τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Επομένως, μόνο ως «παραμορφωτικό φακό» των κοινωνικών και άλλων ανθρώπινων σχέσεων μπορεί να τα αντιμετωπίζει κανείς. Η ζωή βρίσκεται «εκεί έξω» και η πιο αισιόδοξη «νότα» της είναι η συλλογική, οργανωμένη δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου