Πώς οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις διαμόρφωσαν το πολεμικό σφαγείο στο οποίο ετοιμάζεται να στείλει στρατό η ελληνική κυβέρνηση
Με τα γνωστά προσχήματα περί «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» και αφού «διαφήμισε» ότι «η Γαλλία ηγείται» της σχετικής «ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας» στην περιοχή (με δεκάδες νεκρούς Γάλλους στρατιώτες για την υπεράσπιση των συμφερόντων των γαλλικών μονοπωλίων), ισχυρίστηκε ότι «στο πλαίσιο της - ιδιαίτερα αναβαθμισμένης πλέον - συμμαχικής σχέσης με τη Γαλλία (...) εκτιμούμε ότι και η Ελλάδα πρέπει να συνεισφέρει στηρίζοντας τη φίλη Γαλλία»....
Είναι γνωστό φυσικά ότι για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, για την υπηρέτηση των συμμάχων της και τη συμμετοχή της στο πλιάτσικο που πληρώνουν πάντα με το αίμα τους οι λαοί, όλες οι αστικές κυβερνήσεις χώνουν τον λαό και τη χώρα όλο και πιο βαθιά σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή μας αλλά και πολύ μακρύτερα, με χαρακτηριστική τη συμμετοχή επί 20 χρόνια στην αμερικανοΝΑΤΟική επέμβαση στο Αφγανιστάν.
Ποιο είναι όμως το Σαχέλ της Αφρικής, που έρχεται ακόμα πιο έντονα τώρα στο προσκήνιο, και γιατί τους «καίει» τόσο;
Σαχέλ ονομάζεται η αχανής περιοχή της Αφρικής νότια της ερήμου Σαχάρας: Ξεκινώντας δυτικά από τις ακτές της Σενεγάλης και της Μαυριτανίας, συνεχίζει στο κεντρικό Μάλι, τη βόρεια Μπουρκίνα Φάσο, τον κεντρικό Νίγηρα, τα βόρεια της Νιγηρίας, το κεντρικό Τσαντ, τα κεντρικά και νότια του Σουδάν και καταλήγει στη βόρεια Ερυθραία, στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας.
Πίσω από τη μεγάλη φτώχεια που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτήν την αχανή περιοχή, δίνοντας τη μάχη της επιβίωσης, βρίσκονται ο τεράστιος ορυκτός πλούτος του Σαχέλ, που τον εκμεταλλεύονται ξένα μονοπώλια, η στρατηγική θέση της περιοχής και οι πολλές δυνατότητες που διαθέτει.
Σε ό,τι αφορά τον ορυκτό πλούτο των χωρών της περιοχής του Σαχέλ, ξεχωρίζουν τα μεγάλα κοιτάσματα χρυσού, πετρελαίου, φυσικού αερίου, χαλκού, φυσικού αερίου, βωξίτη και ουρανίου, που μαγνητίζουν το ενδιαφέρον μονοπωλιακών μεγαθηρίων από όλο τον κόσμο.
Μεταξύ άλλων: Το Μάλι είναι η τρίτη μεγαλύτερη χώρα - παραγωγός χρυσού σε όλη την Αφρική. Τα δύο τρίτα των εξαγωγών του είναι χρυσός, που κατευθύνεται κυρίως προς τη Νότια Αφρική και την Ελβετία. Ο Νίγηρας είναι τέταρτος στον κόσμο στην παραγωγή ουρανίου, με τη γαλλική «Areva» να εκμεταλλεύεται «εργολαβικά» τα μεγαλύτερα ορυχεία. Διαθέτει επίσης σημαντικά κοιτάσματα λιγνίτη, φωσφόρου, χρυσού και πετρελαίου, η εξόρυξη του οποίου ξεκίνησε το 2011 σε συνεργασία με την κινεζική CNPC. Το Τσαντ διαθέτει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, στην εκμετάλλευση του οποίου εμπλέκονται η κινεζική CNPCI και η αγγλο-ελβετική πολυεθνική «Glencore». Η μικρή Μπουρκίνα Φάσο έχει ως κύριο εξαγωγικό προϊόν τον χρυσό, τον οποίο εκμεταλλεύονται 60 πολυεθνικές εταιρείες, καθώς επίσης ορυχεία μαγνησίου και ψευδάργυρου. Η Μαυριτανία, τέλος, διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα σιδήρου, φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Επιπροσθέτως, από αρχαιοτάτων χρόνων η περιοχή πατά πάνω σε ένα τεράστιο δίκτυο εμπορικών δρόμων, που συνδέουν την Αφρική με την Ευρώπη και την Ασία, λειτουργώντας ως κόμβος για τη διακίνηση εμπορευμάτων στην αχανή αφρικανική ήπειρο.
Με χρυσάφι ισοδυναμούν επίσης η τεράστια «θάλασσα» υπόγειων οριζόντων γλυκού νερού πάνω στην οποία «κάθεται» η περιοχή, η συνεχής ροή αέριων μαζών σχεδόν όλο τον χρόνο και η μεγάλη ηλιοφάνεια, που προκαλούν το ενδιαφέρον κολοσσιαίων επενδυτών της «πράσινης» Ενέργειας.
Οπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στην ενημερωτική έκδοση του ΟΗΕ για την Αφρική, «Africa Renewal», η περιοχή του Σαχέλ είναι «προικισμένη με τεράστιες δυνατότητες για τις Ανανεώσιμες Πηγές και "κάθεται" πάνω σε ορισμένους από τους μεγαλύτερους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες της ηπείρου. Εν δυνάμει πρόκειται για μία από τις πλουσιότερες περιοχές στον κόσμο, με αφθονία σε ανθρώπινο δυναμικό, φυσικούς πόρους και πολιτισμό»...
Παράλληλα, στο έδαφος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ανθίζουν και άλλα γνωστά «λουλούδια» του καπιταλισμού, όπως η διακίνηση όπλων και ναρκωτικών ή το δουλεμπόριο εξαθλιωμένων μεταναστών, τροφοδοτώντας με χρήμα και ισχύ από τοπικούς φύλαρχους και πολέμαρχους μέχρι διεθνή καρτέλ και οργανωμένα συμφέροντα του διεθνούς εγκλήματος.
Για όλον αυτόν τον πλούτο στην αυλή του Σαχέλ κονταροχτυπιούνται τα ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα, προσπαθώντας να διεισδύσουν με όλα τα μέσα, στρατιωτικά και οικονομικά, να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο κομμάτι από τον διαμοιρασμό της λείας.
Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις δυτικών δυνάμεων επιδιώκουν την εξασφάλιση των δικών τους μονοπωλιακών και γεωπολιτικών συμφερόντων, στοχεύοντας παράλληλα στην καθυστέρηση ή στον περιορισμό της γεωπολιτικής και οικονομικής επιρροής της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων ανταγωνιστικών δυνάμεων.
Η όξυνση αυτού του ανταγωνισμού την τελευταία δεκαετία έφερε και ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην ευρύτερη περιοχή.
«Σταθμός» σε αυτήν την όξυνση, με ιδιαίτερη επίδραση και στη ζώνη του Σαχέλ, ήταν η επέμβαση του 2011 στη Λιβύη και η επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους κατά του τότε Προέδρου της χώρας Μ. Καντάφι. Η επίθεση αυτή είχε άμεση σχέση με την ευρύτερη κόντρα αυτών των δυνάμεων με την Κίνα, που είχε κάνει γερό «μπάσιμο» στην Αφρική ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '90.
Στο έδαφος αυτής της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και των συνεπειών της, επιταχύνθηκε και η εξάπλωση των τζιχαντιστών στις χώρες του Σαχέλ. Η εκδήλωση δεκάδων εστιών συγκρούσεων, πρώτα στο βόρειο Μάλι το 2012 και έπειτα στις περισσότερες χώρες της περιοχής, δημιούργησε το κατάλληλο πρόσχημα για την εμφάνιση των αυτόκλητων «σωτήρων», αρχικά των Γάλλων και των ΗΠΑ, και έπειτα της ΕΕ, για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας».
Ειδικά η Γαλλία αξιοποίησε τη δράση τζιχαντιστών και αυτονομιστών Τουαρέγκ για να εξαπολύσει στρατιωτική επέμβαση το 2013 στο Μάλι, αρχικά με την κωδική ονομασία «Serval» και έπειτα με τη σημερινή ονομασία «Barkhane». Εκτοτε στην περιοχή μπήκαν στρατεύματα με διάφορες «σημαίες»...
Οι συγκρούσεις έβαλαν εμπόδια στο ενδιαφέρον των Κινέζων ανταγωνιστών για επενδύσεις σε ορυχεία ουρανίου και χρυσού σε Μάλι και Νίγηρα, προς όφελος Γάλλων, άλλων Ευρωπαίων και Καναδών επενδυτών. Ενα μέρος των στόχων επιτεύχθηκε...
Μέσα σε περίπου μία δεκαετία, με το πρόσχημα πάντα της καταπολέμησης των τζιχαντιστών, αναπτύχθηκαν στην περιοχή δεκάδες χιλιάδες ξένοι στρατιώτες και μισθοφόροι.
Πέρα από τους 5.100 Γάλλους στρατιώτες, στο Σαχέλ έχουν αναπτυχθεί περίπου 15.000 κυανόκρανοι από 60 χώρες του ΟΗΕ, συμμετέχοντας στην «ειρηνευτική» αποστολή MINUSMA.
Παράλληλα, περίπου 5.000 στρατιώτες συγκροτούν την περιφερειακή ένοπλη δύναμη από πέντε χώρες του Σαχέλ, γνωστή ως G5 Sahel, που συγκροτήθηκε με τις «ευλογίες» της Γαλλίας.
Εκεί δρουν επίσης τρεις στρατιωτικές αποστολές της ΕΕ (EUCAP Sahel Niger, EUCAP Sahel Mali, EUTM, για την εκπαίδευση του στρατού στο Μάλι), εκτός από την αποστολή «Takuba», που συγκροτήθηκε τον Ιούνη του 2021 και στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα.
Στην περιοχή δρουν και ειδικές δυνάμεις του αμερικανικού στρατού, ενίοτε σε συνεννόηση με στρατούς της περιοχής, στους οποίους υποτίθεται ότι παρέχουν «ειδική αντιτρομοκρατική εκπαίδευση».
Τη στρατιωτική της εμπλοκή στην περιοχή εντείνει τα τελευταία χρόνια και η Ρωσία, είτε μέσα από συμφωνίες εξοπλισμού χωρών της περιοχής, είτε μέσω της δραστηριοποίησης ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών, με πρωταγωνίστρια τη ρωσική εταιρεία «Wagner Group», που δρα ενεργά στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ενώ αυτήν την περίοδο παζαρεύει συμφωνίες με τη στρατιωτική κυβέρνηση στο Μάλι. «Συμπτωματικά», το Μάλι εξασφάλισε στα τέλη Σεπτέμβρη και σημαντικό οπλισμό από τη Μόσχα, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων ρωσικών στρατιωτικών ελικοπτέρων και σημαντικών ποσοτήτων πολεμοφοδίων.
Την ίδια ώρα, όπως αναφέρεται και σε πρόσφατη σχετική επιστολή του γγ του ΟΗΕ, Αντ. Γκουτέρες, προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού, το ΝΑΤΟ μελετά «το τρέχον διάστημα τις επιλογές του για να προσφέρει μεγαλύτερη υποστήριξη στην G5 Sahel». Αποτυπώνοντας βέβαια τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και εντός του ευρωατλαντικού μπλοκ, κυρίως μεταξύ Γαλλίας και ΗΠΑ, ο Γκουτέρες αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ενώ όλοι οι συνομιλητές εκφράζουν την ισχυρή υποστήριξή τους στην κοινή δύναμη G5 Sahel (...) δεν υπάρχει σύγκλιση θέσεων εντός της διεθνούς κοινότητας για το πώς μπορεί αυτή να υποστηριχθεί με τον καλύτερο τρόπο».
Η δε ΕΕ, πέρα από τις στρατιωτικές «πρωτοβουλίες» της Γαλλίας, έχει χορηγήσει περίπου 8 δισ. ευρώ μεταξύ 2014 - 2020 για την «ανάπτυξη» χωρών της περιοχής.
Στο μεταξύ, παρά την ανάπτυξη δεκάδων χιλιάδων ξένων στρατιωτών, οι οργανώσεις των τζιχαντιστών ενισχύονται και αναπροσαρμόζονται, προσφέροντας και το κατάλληλο άλλοθι για κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, με θύματα πάντα τους λαούς.
Τα τελευταία εννιά χρόνια οι βασικές οργανώσεις τζιχαντιστών στο Σαχέλ είναι παρακλάδια της «Αλ Κάιντα» και του «Ισλαμικού Κράτους». Εχουν ξεριζώσει πάνω από 3,2 εκατομμύρια αμάχους, ενώ τουλάχιστον 14 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι βρίσκονται σε «επισιτιστική ανασφάλεια» και 31 εκατομμύρια εξαρτώνται από την «ανθρωπιστική βοήθεια». Το ξεκλήρισμα ολόκληρων χωριών σε Μπουρκίνα Φάσο, Τσαντ και Νίγηρα από ορδές ένοπλων τζιχαντιστών συνεχίζεται απρόσκοπτα και κάτω από τη «μύτη» των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων.
Παράλληλα, τζιχαντιστικές οργανώσεις όπως το «Απελευθερωτικό Μέτωπο Macina», που έχει προέλθει μετά από ζυμώσεις μικρότερων οργανώσεων της «Αλ Κάιντα», τo «Ισλαμικό Κράτος Ευρύτερης Σαχάρας» (ISGS) και η «Ανσάρουλ Ισλάμ» (Ansarul Islam), προκειμένου να στρατολογούν μαχητές, αξιοποιούν τις διαφορές μεταξύ αγροτικών και κτηνοτροφικών φυλετικών κοινοτήτων, αλλά και τη δράση των ξένων «αντιτρομοκρατικών» στρατευμάτων που αιματοκυλούν το Σαχέλ.
Απέναντι στα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης να στείλει στρατιώτες σε αυτό ακριβώς το πολεμικό σφαγείο, είναι ανάγκη να δυναμώσει σήμερα η πάλη του λαού, η λαϊκή απαίτηση να μην υπάρξει καμία εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Σαχέλ και στις άλλες ευρωΝΑΤΟικές ιμπεριαλιστικές αποστολές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου