Τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ επέλεξε η «Εφημερίδα των Συντακτών» ως βασικό αρθρογράφο της ανήμερα της Πρωτομαγιάς! Ασχολίαστο... Οχι όμως και αυτά που γράφει ο πρόεδρος της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ με αφορμή την κορυφαία μέρα της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Για παράδειγμα: Τι είναι για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ο νόμος Χατζηδάκη και το φακέλωμα που επιχειρείται με το «Ηλεκτρονικό Μητρώο» των συνδικαλιστικών οργανώσεων; Σύμφωνα με τον Παναγόπουλο, τίποτα περισσότερο από «πρόχειρες παρεμβάσεις δίχως σχεδιασμό, στη λογική "κάνοντας και βλέποντας", υποκινούμενες πολλές φορές από ιδεοληψίες και δογματισμούς». Οχι βέβαια μια καλά σχεδιασμένη παρέμβαση κράτους και εργοδοσίας, για τον ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος, που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τους προσφέρει - έτσι κι αλλιώς - απλόχερα. Τι άλλο μας είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ανήμερα της Πρωτομαγιάς; Οτι τα συνδικάτα δεν μπορεί πλέον να λειτουργούν με τις «παραδοσιακές» δομές και ότι χρειάζονται «διαδραστικές ψηφιακές πλατφόρμες, μέσα από τις οποίες μπορούν να προωθούνται η ψηφιακή και η οικονομική δημοκρατία και η κουλτούρα του δημοκρατικού διαλόγου (...) θα ακούγεται και η φωνή των ασυνδικάλιστων εργαζομένων». Τι διαφορετικό προτείνει η κυβέρνηση με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και το Μητρώο που νομοθέτησε πρόσφατα; Απολύτως τίποτα! Φέρνει μάλιστα ο Παναγόπουλος και το παράδειγμα των social media, που «λειτουργούν ως τεράστιος μοχλός δυνάμεων και μπορούν να οδηγήσουν σε μποϊκοτάζ, να στηλιτεύσουν συμπεριφορές στελεχών εταιρειών, ακόμη και να προκαλέσουν την παρέμβαση της εκάστοτε κυβέρνησης».
Να λοιπόν πώς «οραματίζεται» η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τα συνδικάτα, αξιοποιώντας πραγματικές δυσκολίες και εμπόδια που υπάρχουν σήμερα στην οργάνωση των εργαζομένων, για τα οποία όμως μοιράζεται τις ίδιες ευθύνες με την εργοδοσία και το κράτος της: Ως μια «λέσχη» καταγγελιών και «διαμαρτυρίας» του πληκτρολογίου, μακριά από την αναγκαία οργάνωση στους χώρους δουλειάς, όπου η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει καθοριστικά. Θέλουν ένα συνδικαλιστικό «κίνημα» - ανάχωμα στη σύγκρουση που είναι αναγκαίο σήμερα να δυναμώσει ανάμεσα στους εργαζόμενους, στην εργοδοσία και το κράτος της, στους οποίους η συνδικαλιστική πλειοψηφία απλώνει δίχτυ προστασίας, υιοθετώντας πλήρως τα επιχειρήματά τους: Εφόσον το «μοντέλο οργάνωσης της εργασίας» άλλαξε, πρέπει να αλλάξει και η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος. Οχι βέβαια για να ανέβει ο πήχης της οργάνωσης και της διεκδίκησης, αλλά για να γίνει χυλός του διαδικτύου, «προφίλ» στα social media και ένας «θεσμός» πλήρως ενσωματωμένος στην κρατική πολιτική, εργαλείο που θα αξιοποιείται ακόμα και στους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς, χωρίς ζωντανή δράση και αντιπαράθεση, χωρίς γραμμή διεκδίκησης που διαμορφώνει προϋποθέσεις σύγκρουσης για σύγχρονους μισθούς και δικαιώματα. Ας αλλάξουν όμως πλευρό. Οι χιλιάδες που διαδήλωσαν την Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα και στις άλλες μεγάλες συγκεντρώσεις των ζωντανών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα δίνουν την καλύτερη απάντηση στα σχέδια κράτους και εργοδοσίας, που ανήμερα της Πρωτομαγιάς βρήκε την ευκαιρία να «πουλήσει» ο πλασιέ τους μέσα από τις σελίδες της ΕΦΣΥΝ.
Ενας από τους πιο χρυσοφόρους δρόμους της Ευρώπης θεωρείται η Αττική Οδός, που βρίσκεται στο στόχαστρο ισχυρών επενδυτικών ομίλων, καθώς τους επόμενους μήνες θα επιλεγεί ο νέος ανάδοχος για την εκμετάλλευσή της. Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιέχονται στο φάκελο παραχώρησης, την τελευταία 15ετία τα έσοδα της Αττικής Οδού ξεπέρασαν τα 3 δισ. ευρώ από τα ληστρικά διόδια και τα καθαρά κέρδη της ανάδοχου εταιρείας ήταν πάνω από 700 εκατ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι χιλιάδες εργαζόμενοι και άλλοι βιοπαλαιστές που διασχίζουν καθημερινά τον ιδιωτικό δρόμο «τάισαν» τον ιδιοκτήτη του με διόλου ευκαταφρόνητα κέρδη, τα οποία η κυβέρνηση παρουσιάζει τώρα ως δέλεαρ και για άλλους μονοπωλιακούς ομίλους που συμμετέχουν στον διαγωνισμό για τη νέα σύμβαση παραχώρησης. Και πώς να μη βλέπουν σαν «κελεπούρι» την Αττική Οδό, αφού βρέξει - χιονίσει, δεν πρόκειται να χάσει την πελατεία της, καθώς είναι ο μοναδικός διαθέσιμος δρόμος για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων που μετακινούνται καθημερινά από και προς τις δουλειές τους. Σ' αυτόν τον πανάκριβο δρόμο, η ταλαιπωρία «πάει σύννεφο» κάθε πρωί με το μποτιλιάρισμα, ενώ τον χειμώνα που μας πέρασε, χιλιάδες οδηγοί είχαν την εμπειρία της ...άμεσης εξυπηρέτησης στον χιονιά, περνώντας μέχρι και 24 ώρες εγκλωβισμένοι στην παγωνιά! Στις σημερινές συνθήκες της ακρίβειας, το καθημερινό έξοδο των διοδίων στους ιδιωτικούς δρόμους είναι βραχνάς «επί δύο» για τη λαϊκή οικογένεια. Γίνεται έτσι πιο επιτακτικό το αίτημα να σταματήσει τώρα κάθε επιχειρηματική εκμετάλλευση των δρόμων και άλλων υποδομών, να καταργηθούν τα διόδια, να απολαμβάνει ο λαός ασφαλές και σύγχρονο οδικό δίκτυο, χωρίς χαράτσια για τα κέρδη των ομίλων.
Σύριζα με εγκώμια αμερικανικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εις ανώτερα!