Λάθος ο προορισμός, λάθος και το δρομολόγιο

Γράφει ο Cogito ergo sum // Ατέχνως

«Η διαπραγμάτευση θα είναι μέχρι τέλους μια συνεχής καθημερινή μάχη. Όμως, η Ελλάδα δεν είναι πια μόνη της. Με δυνατή φωνή, ξεκάθαρες θέσεις και στέρεα επιχειρήματα, έχει καταφέρει να σπάσει την απομόνωση των προηγούμενων χρόνων.»

Αυτά έγραφε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Αυγή. Όχι πως δεν ξέραμε ότι αυτή η κυβέρνηση αρέσκεται στις σκληρές διαπραγματεύσεις και δεν είναι σαν τις προηγούμενες, που κατάπιναν αμάσητα όλες τις απαιτήσεις των δανειστών. Όμως, δεν βλάφτει να μας θυμίζει κάπου-κάπου ο πρωθυπουργός μας ότι τώρα πια μασάμε καλά την μπουκιά πριν την καταπιούμε κι αν με ρωτήσετε ποια είναι η ουσιαστική διαφορά θα σας απαντήσω πως λυπάμαι που δεν μπορείτε να δείτε καμμιά διαφορά ανάμεσα στις δεξιές και τις αριστερές μπουκιές. Πάντως, όπως και να το κάνουμε, στο λυκαυγές της νέας χρονιάς χρειαζόμαστε γερό στομάχι γιατί έχουμε πολλές μεγάλες μπουκιές να καταπιούμε και, κατά πώς λέει ο πρωθυπουργός, μας περιμένουν δύσκολες διαπραγματεύσεις σε πολλούς τομείς, όπως π.χ.:

"Το μισό του παγκόσμιου πλούτου ανήκει στο 0,7% του πληθυσμού" του Μιχάλη Γιαννεσκή

Οι ετήσιες Εκθέσεις Διεθνούς Πλούτου (Global Wealth Reports) του Ινστιτούτου Έρευνας της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse περιέχουν πολλά διαφωτιστικά στοιχεία για τον παγκόσμιο πλούτο

 Τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι η κατανομή του διεθνούς πλούτου γίνεται ολοένα και πιο ανισομερής και, παρά την οικονομική κρίση, οι εκατομμυριούχοι αυξάνουν τον πλούτο τους.

Σύμφωνα με την έκθεση της τράπεζας για το 2015, περίπου ο μισός πλούτος της υφηλίου (το 45,2%) ανήκει στους εκατομμυριούχους, οι οποίοι αποτελούν το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Στη δεύτερη θέση βρίσκονται τα εύπορα κοινωνικά στρώματα που αποτελούν το 7,3% του πληθυσμού και κατέχουν περίπου 40% του πλούτου.

Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος

57η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Την 1η του Γενάρη συμπληρώνονται 57 χρόνια από τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης. Τότε, την 1η Γενάρη του 1959, που ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Φλουχένσιο Μπατίστα που στήριζε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Η Κουβανική Επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και θριάμβευσε με την αποφασιστική πάλη του λαού, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για τη σοσιαλιστική προοπτική του νησιού στην αμερικανική ήπειρο, ένα παράδειγμα που βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.

Η μακρόχρονη προετοιμασία

Η τελική φάση της Επανάστασης ξεκίνησε στις 2 Δεκέμβρη του 1956, όταν έπειτα από ένα δραματικό ταξίδι, το μικρό πλοίο«Γκράνμα» που είχε ξεκινήσει από το Μεξικό, έφτασε στην παραλία του Νίκερο, ένα μικρό χωριό στην πλαγιά της Σιέρα Μαέστρα της Κούβας. Από τους 82 αποφασισμένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν στη στεριά, κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας μόνο 12. Ανάμεσά τους οι πρωτοπόροι επαναστάτες, ο ηγέτης τους Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ, ο Αργεντινός γιατρός Ερνέστο (Τσε) Γκεβάρα, ο Καμίλο Σινφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα.

03:15 1/1/2016.

Τα φωτά της γιορτής και τα  πυροτεχνήματα μαζί με της ευχές για ειρήνη, υγεία, αγάπη και ένα καλύτερο αύριο πήγαν για ύπνο της επόμενες 364 μέρες του χρόνου.

Για να μπορέσει  το 2016 να ισοπεδώσει ότι άφησε όρθιο το 2015.

Ευτυχισμένος ο νέος χρόνος!    

Καλή αγωνιστική χρονιά

     ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΗ               ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ

   ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Κάθε υπέρμετρη χαρά, πάντα βασίζεται στην αυταπάτη ότι ο άνθρωπος έχει βρει στη ζωή κάτι που είναι αδύνατο να βρεθεί εκεί –τη μόνιμη ικανοποίηση των απαιτήσεων και των αναγκών του, οι οποίες συνεχώς γεννούν καινούργιες. Από κάθε συγκεκριμένη αυταπάτη αυτού του τύπου πρέπει κανείς να έρχεται αργότερα στα συγκαλά του, και όταν η αυταπάτη εξαφανιστεί, να πληρώνει γι’ αυτήν με πόνο εξίσου πικρό όσο και η χαρά που προκάλεσε η αρχή της. Θα λέγαμε ότι μοιάζει με ένα ύψωμα απ’ το οποίο μπορούμε να κατέβουμε μόνο πέφτοντας.
 

Άρθουρ Σοπενχάουερ – Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος

Η ... «μάχη» της κυβέρνησης

Ριζοσπάστης Τετάρτη 30 Δεκέμβρη 2015

 

Ας ξεκινήσει από αυτά

 

Πολλή κουβέντα γίνεται για την προσπάθεια, τάχα, της κυβέρνησης να βρει πόρους για το Ασφαλιστικό, προκειμένου να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του συστήματος και να μην περικόψει δήθεν άλλο τις συντάξεις. Μάλιστα, προβάλλεται ως «προοδευτική» λύση η επιβολή νέου φόρου, ή η απόδοση στο ασφαλιστικό σύστημα ενός μέρους των προμηθειών που εισπράττουν οι τράπεζες. Είναι φανερό ότι και στις δυο περιπτώσεις το «μάρμαρο» το πληρώνει ο λαός. Πάντως, αν «καίγεται» τόσο πολύ η κυβέρνηση να εξασφαλίσει πόρους για το Ασφαλιστικό, θα μπορούσε να ξεκινήσει από την επιστροφή όλων των κλεμμένων αποθεματικών από τη δεκαετία ακόμα του '50, που εξαϋλώθηκαν υπέρ του κεφαλαίου με τη διαχρονική παρέμβαση του κράτους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να δώσει πίσω στα Ταμεία τα 58 δισ. ευρώ, που ήταν οι απώλειες από τη δέσμευση των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας την περίοδο 1951 - 1975. 'Η τα 3,5 δισ. ευρώ που ήταν οι απώλειες από το τζογάρισμα των αποθεματικών την περίοδο 1999 - 2002. 'Η τις τεράστιες οφειλές του κράτους από τη μη απόδοση της επιχορήγησης των Ταμείων στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης. 'Η τα 13 δισ. που χάθηκαν από το PSI. Κι αν τα παραπάνω της φαίνονται «βουνό», ας κάνει την αρχή, επιστρέφοντας σε πρώτη φάση το περίπου 1 δισ. ευρώ που έχασαν τα Ταμεία μόνο από την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που φέρει ατόφια την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...

Ένας χρόνος επιτυχίες

Από herko

Γράφει ο Cogito ergo sum //Ατέχνως

Σίγουρα θα θυμάστε ότι πέρυσι τον Δεκέμβρη ζήσαμε ένα εθνικό δράμα με την εκλογή προέδρου δημοκρατίας και περάσαμε μέρες αγωνίας αναλογιζόμενοι το αν και κατά πόσο θα καταστρεφόταν ο τόπος αν πηγαίναμε σε εκλογές. Τότε, λοιπόν, είχα ανεβάσει στο προσωπικό μου ιστολόγιο ένα κειμενάκι, όπου έγραφα και τα εξής:

(…) ενώ η κυβέρνησή μας παρακαλάει τους τροϊκανούς να επιστρέψουν το συντομώτερο στην Αθήνα πριν πάνε στον διάολο, θα πρέπει να πάρουμε μερικά μικρά τεχνικά μέτρα (τα τελευταία των 
τελευταίων, όπως τόσο εμπνευσμένα έχει πει ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς) μέχρι να λήξει και 
η τεχνική μικροπαράταση. Συγκεκριμένα, πρέπει:

(α) να καταργήσουμε τον υπερμειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 6,5%, ο οποίος επιβάλλεται σε φάρμακα, βιβλία, κινηματογράφους και θέατρα, ξενοδοχεία κλπ.,

(β) να καταργήσουμε τον ειδικό μειωμένο κατά 30% συντελεστή ΦΠΑ, ο οποίος ισχύει στα νησιά του Αιγαίου, επειδή οι νησιώτες τού Αιγαίου δεν είναι καλύτεροι από τους νησιώτες τού Ιονίου,

Πρώτη ώρα: Χίτλερ

Απο  Cogito ergo sum

 

Όταν πρωτοείδα την ειδησούλα, ομολογώ ότι την θεώρησα ως ένα ακόμη από τα αμέτρητα δικτυακά τρολλαρίσματα και δεν της έδωσα σημασία. Όμως, άλλαξα γνώμη όταν την είδα να δημοσιεύεται σε μια σειρά ιστοτόπων, οι οποίοι διαθέτουν κάποια ψήγματα σοβαρότητος και αξιοπιστίας. Και τότε ήρθε η ανατριχίλα:

- Η ομοσπονδιακή υπουργός παιδείας της Γερμανίας πρότεινε την διδασκαλία τού βιβλίου τού Αδόλφου Χίτλερ "Ο αγών μου" στα σχολεία όλης της χώρας. Η απόφαση αυτή έρχεται λίγο πριν ανατυπωθεί μια κριτική έκδοση του βιβλίου για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του Χίτλερ, προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις (RT - Question more).

- Η ομοσπονδία των καθηγητών τής Γερμανίας λέει ότι το "Ο αγών μου" πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία ώστε να δημιουργεί "αντισώματα" στην μόλυνση των εφήβων από το φυλετικό μίσος (Metro).

- Η υπουργός παιδείας, Γιοχάνα Βάνκα, απαντά στις αντιδράσεις σε συνέντευξή της σε γερμανική εφημερίδα όπου δηλώνει ότι η κίνηση αυτή του υπουργείου στοχεύει «στην προώθηση της πολιτικής παιδείας, και είναι εύκολα κατανοητό». Παράλληλα, υπογράμμισε ότι οι ισχυρισμοί του Χίτλερ δεν θα προβάλλονται «χωρίς σχολιασμό», ενώ προθέτει ότι «οι μαθητές έχουν ερωτήματα, και είναι καλύτερα να τα ξεφορτωθούν μιλώντας ανοιχτά στην τάξη». Η εισαγωγή του «ο Αγών μου» στη διδακτέα ύλη των γερμανικών σχολείων ήρθε μετά από αίτημα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας της Γερμανίας, που τονίζει ότι το βιβλίο θα «προστάτευε τους εφήβους από τα κελεύσματα του πολιτικού εξτρεμισμού» (Alfavita).

Τουρκικό Κουρδιστάν: Ενας απάνθρωπος πόλεμος κρυμμένος κάτω από το χαλί

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ •  Ημεροδρόμος

Δίπλα στη φωτιά που καίει στη Μέση Ανατολή, στα ανοιχτά μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ, βρίσκεται σε εξέλιξη ένας άλλος πόλεμος εξίσου καταστροφικός και αιματηρός, στις νοτιοανατολικές περιοχές της Τουρκίας, στο τουρκικό Κουρδιστάν. Ένας πόλεμος κρυμμένος κάτω από ένα παγερό χαλί σιωπής και αδιαφορίας που έχει υφάνει η τουρκική κυβέρνηση με τη συνεργασία και ανοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία πριμοδοτεί με δισεκατομμύρια ευρώ τον Ερντογάν για την αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος από τη Συρία και το Ιράκ και την ίδια στιγμή κάνει τα στραβά μάτια για τους 200.000 νέους πρόσφυγες και ξεριζωμένους που δημιουργεί, αυτή τη φορά μέσα στη Τουρκία, η επέμβαση του τουρκικού στρατού σε 17 πόλεις που κατοικούνται από Κούρδους στις επτά Επαρχίες, όπου έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος και περιστασιακά απαγόρευση κυκλοφορίας, όλο το εικοσιτετράωρο. Πόλεις και χωριά από τις Επαρχίες Ντιγιάρμπακιρ, Μάρντιν, Μπάτμαν, Μους, Σιρνάκ, Χακάρι, Ελαγίζ έχουν δεχτεί όλη την αγριότητα των εκκαθαρίσεων που έχουν εξαπολύσει τα τουρκικά στρατεύματα.

 

Εσωτερικοί πρόσφυγες μετακινούνται από τη Σιλόπη

«Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα…»

ΕΣΣΔ 1991 – «Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα…»

Γράφει ο Νίκος Μόττας //  Ατέχνως

 

Ήταν 25η Δεκέμβρη, πριν 24 χρόνια, όταν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υποστέλλονταν από την κορυφή του Κρεμλίνου. Ήταν εκείνες τις κρύες μέρες του Δεκέμβρη του 1991 όταν το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο – η ταξική πατρίδα κάθε εργάτη – λύγιζε κάτω από το βάρος της αντεπανάστασης. Ήταν εκείνες τις μέρες που έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε», πως ο σοσιαλισμός ήταν «το παρατράγουδο στα ωραία (ιμπεριαλιστικά) άσματα» και οι κάθε λογής Φουκουγιάμα διατυμπάνιζαν την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού.

Μαθήματα Αλληλεγγύης από τους μαθητές/τριες του 2ου ΓΕΛ Ωραιοκάστρου

από 2ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ 

 

 
Μαθήματα Αλληλεγγύης από τους μαθητές/τριες του 2^ου ΓΕΛ Ωραιοκάστρου

Την Τετάρτη 23/12/2015 αντιπροσωπεία μαθητών/τριών μέλη της περιβαλλοντικής ομάδας με την συνοδεία του εκπαιδευτικού Χατζηγεωργίου Γιώργου, επισκέφθηκαν το «Σπίτι της Αρσις» και τον Ι.Ν Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου (Τράπεζα τροφίμων Ενοριακού Φιλόπτωχου ταμείου) και παρέδωσαν τρόφιμα στους υπεύθυνους  κ Λάζαρο Δούνδη και στον π. Εμμανουήλ αντίστοιχα.


Οι μαθητές/τριες  το προηγούμενο διάστημα είχαν συγκεντρώσει ένα σεβαστό ποσό, με το οποίο αγόρασαν  τρόφιμα (κρέας και τυρί) τα οποία προσέφεραν στους δύο παραπάνω φορείς. Όπως ενημερώθηκαν σχετικά, στο «Σπίτι της Αρσις» φιλοξενούνται αυτή την στιγμή  21-23 παιδιά (οι χώρες προέλευσης είναι κυρίως Αφγανιστάν, Πακιστάν και Συρία, υπάρχουν όμως παιδιά από Μαρόκκο,  Αίγυπτο, Ιράν κλπ) και οι ανάγκες είναι μεγάλες.

Ο π.Εμμανουήλ, ενημέρωσε τους μαθητές/τριες, λέγοντας ότι η προσπάθεια που γίνεται αφορά 185 συμπολίτες που έχουν ανάγκη βοήθειας και τροφής και ξενάγησε τους μαθητές στα καινούργια  μαγειρεία λέγοντας ότι   μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου θα έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες  των μαγειρείων και θα ξεκινήσει να λειτουργεί το συσσίτιο καθημερινά.

Παράλληλα, το 15μελές του σχολείου και ο διευθυντής κ Μιχαηλίδης  Βασίλειος διοργάνωσαν  έρανο αγάπης μεταξύ των μαθητών,  στον οποίο συνεισέφεραν  οι μαθητές και όχι μόνο (την προσπάθεια στήριξαν εκπαιδευτικοί, φίλοι, γονείς κ.ά)  και το ποσό που συγκεντρώθηκε δόθηκε σαν βοήθεια σε ανθρώπους  της διπλανής  πόρτας.

Ο μόνος μας σύμμαχος στη Ρωσία είναι η εργατική τάξη και οι εκπρόσωποί της

 

 

“Ο μόνος μας σύμμαχος στη Ρωσία είναι η εργατική τάξη και οι εκπρόσωποί της”: Συνέντευξη με τον Kemal Okuyan, Γραμματέα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (KP), για την ένταση ανάμεσα στην Τουρκία και τη Ρωσία, τις εξελίξεις στη Συρία, και την σύγκρουση ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες.

International Communist Press, 24 Δεκέμβρη 2015

ICP: Έχουν δημοσιευτεί αρκετά άρθρα δικά σας και άλλων ηγετών του κόμματος σχετικά με την κλιμακούμενη ένταση στη Συρία μετά την κατάρριψη του Ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από την Τουρκία, καθώς και δηλώσεις της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (KP). Ποια είναι τα κοινά σημεία στα οποία δίνετε έμφαση; Πώς αποφασίζει το KP τη θέση του για τις εξελίξεις στην περιοχή, και ιδιαίτερα στη Συρία;

KO: Η ταξική οπτική δεν αφορά μόνον την εγχώρια πολιτική αλλά και τα θέματα που σχετίζονται με την διεθνή πολιτική. Στην πραγματικότητα, τα θέματα αυτά είναι πιο παροδικά από ό,τι νομίζεται συνήθως. Έτσι, το KP προσεγγίζει τόσο τις διεθνείς όσο και τις τοπικές εξελίξεις, και ιδιαίτερα την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, μέσα από την ταξική οπτική. Δεν μπορεί μια κυβέρνηση που υιοθετεί εντελώς απατηλές και άδικες πολιτικές μέσα στη χώρα να ακολουθήσει σωστό δρόμο διεθνώς. Η κυβέρνηση του AKP είναι φιλοαμερικανική τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό… Αυτό είναι αποτέλεσμα των ταξικών της χαρακτηριστικών. Εν συνόψει, το AKP εκπροσωπεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο της Τουρκίας και τις διεθνείς του διασυνδέσεις. Αυτό είναι απαράδεκτο, και τίποτε δεν μπορεί να επιτευχθεί σε αυτή τη βάση.

Σύμφωνο Συμβιβασμού

Γράφτηκε στον Τοιχο

της Κατερίνας Γκαράνη

 

Αντί οι άνθρωποι να πηγαίνουν μπροστά κάνουν τεράστια άλματα προς τα πίσω. Αντί να καταργηθούν όλα τα κτητικά συμβόλαια συμβίωσης (λέγονται και γάμοι) τώρα πολλαπλασιάζονται με νέες "πράξεις συμβολαίου". Με αγαπάς; Βάλε την τζίφρα σου κι αν πεθάνεις θα πάρω το σπίτι! Έλα να κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση να χαρούμε που το Κράτος μάς αποδέχεται ως ζεύγος νόμιμο.

 

Το θέμα είναι το δικαίωμα που τελικά δεν είναι δικαίωμα αλλά παραδοχή ότι είσαι κατώτερο ον και ζητάς την αποδοχή σου από το Κράτος. Η αποδοχή σου από την κοινωνία θέλει πολύ δουλειά ακόμη διότι τα τελευταία περιστατικά δηλώνουν απλά πρόκληση και όχι αξίωση σεβασμού. Το να βγάζεις το βυζί σου έξω όπως το "κίνημα" των Femen  δεν είναι φτύσιμο στα μούτρα της κοινωνίας αλλά σεξιστική εκμετάλλευση του ίδιου του κορμιού σου για να δείξεις την διαφορετικότητα σου έχοντας κάνει πρώτα αποτρίχωση αιδοίου, μποτοξάκι και τρεις ώρες γυμναστήριο καθημερινά παλεύοντας την κυτταρίτιδα. Το ίδιο και με τις ανταλλαγές φιλιών έξω από εκκλησίες των ομόφυλων ζευγαριών. Αντί να παλεύουμε για λιγότερες εκκλησίες εμείς παλεύουμε να υπάρχουν εκκλησίες για να έχουμε αφορμή να τις φτύνουμε ή να τις προκαλούμε "κάνοντας επανάσταση".

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΔΗΜΟΙ & ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Δύο Δήμοι, δύο σταθμά και τα βαρίδια

            Α. Ο δήμαρχος της Πάτρας ενημέρωσε το υφυπουργείο Παιδείας για το σχεδιασμό του δήμου και ζήτησε την ενίσχυση, πέραν του προγράμματος 2015-2020, για την ανέγερση σχολικών μονάδων. Επίσης, ενημέρωσε για το  πρόγραμμα σίτισης μαθητών, συγκεκριμένα την ενίσχυση πρωινού στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ένα πρόγραμμα που εκπονεί με δική του πρωτοβουλία ο δήμος και ζήτησε τη στήριξη του υπουργείου Παιδείας.

Η δημοτική αρχή παρέδωσε κοινό υπόμνημα των Φορέων της Εκπαίδευσης «για την κατάσταση του δημόσιου σχολείου και την Παιδεία», που αφορά το δήμο Πατρέων, με τα σχετικά αιτήματα για οικονομικές επιχορηγήσεις, διαγραφή χρεών των σχολικών επιτροπών, μισθοδοσία σχολικών καθαριστριών, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων κ.α. Το 80% των παιδιών που είναι στους παιδικούς σταθμούς δεν πληρώνουν τροφεία. Μεγάλες απαλλαγές υπάρχουν γενικότερα στα δημοτικά τέλη.

       

     Β. Ο δήμος Ωραιοκάστρου προσθέτει στον ΕΝΦΙΑ το δικό του χαράτσι, για την ανέγερση σχολείων με εργολαβίες. Υποχρέωση που μέχρι την εφαρμογή του νόμου «Καλλικράτη», ανήκε αποκλειστικά στο Κράτος (μέσω του ΟΣΚ, τα σχολεία κόστιζαν τα μισά από ότι σήμερα). Δεν φαίνεται να διαφωνεί στις μεθοδεύσεις των συγχωνεύσεων, της κατηγοριοποίησης και του αγοραίου σχολείου.

Στή χώρα του (Σαμαρά και Βενιζέλου) Τσίπρα

Νικος Καραβελος  Απο Ημεροδρόμος

«Ιδιωτικοποίηση είναι το σύνολο των μέτρων με τα οποία κρατικές επιχειρήσεις ή και ολόκληροι κρατικοί τομείς της οικονομίας περιέρχονται υπό την κυριότητα και τον έλεγχο ιδιωτών.

 

Κι επειδή οι ιδιώτες για να αγοράσουν ένα προϊόν θα πρέπει η τιμή του να είναι ανταγωνιστική, λίγο πριν από την ιδιωτικοποίηση συντελείται απαξίωση του προς πώληση «προϊόντος». Επομένως, ιδιωτικοποίηση είναι το ισοδύναμο της εκποίησης σε τιμή ευκαιρίας, με άλλα λόγια, ιδιωτικοποίηση σημαίνει ξεπούλημα.

 

Τούτο πράττει η σημερινή κυβέρνηση, το πολιτικό εκείνο μόρφωμα που άνευ λαϊκής εντολής συναινεί στη λαφυραγώγηση της χώρας. Κατ” επιταγήν μνημονιακών δεσμεύσεων και των όρων των παράνομων δανειακών συμβάσεων που μας επιβλήθηκαν.

 

Με τα ίδια προσχήματα, τα ίδια βλακώδη επιχειρήματα που χαρακτηρίζουν τους θρασείς, τα οποία επαναλαμβάνουν οι ψωμιζόμενοι από τους ισχυρούς τηλεοπτικοί αστέρες, επιχειρείται το ξεπούλημα στρατηγικών τομέων της εθνικής οικονομίας. Οι ιδιώτες πλέον δεν θα επενδύσουν, δεν θα αναπτύξουν δραστηριότητες παράλληλες με εκείνες του δημόσιου τομέα, αλλά εκ του ασφαλούς, ως καθολικοί διάδοχοι κι έχοντας αγοράσει σε τιμή ευκαιρίας, θα δημιουργήσουν ιδιωτικά μονοπώλια. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την επιχειρηματικότητα. Έχει σχέση με την απάτη.