Πρώτη ώρα: Χίτλερ

Απο  Cogito ergo sum

 

Όταν πρωτοείδα την ειδησούλα, ομολογώ ότι την θεώρησα ως ένα ακόμη από τα αμέτρητα δικτυακά τρολλαρίσματα και δεν της έδωσα σημασία. Όμως, άλλαξα γνώμη όταν την είδα να δημοσιεύεται σε μια σειρά ιστοτόπων, οι οποίοι διαθέτουν κάποια ψήγματα σοβαρότητος και αξιοπιστίας. Και τότε ήρθε η ανατριχίλα:

- Η ομοσπονδιακή υπουργός παιδείας της Γερμανίας πρότεινε την διδασκαλία τού βιβλίου τού Αδόλφου Χίτλερ "Ο αγών μου" στα σχολεία όλης της χώρας. Η απόφαση αυτή έρχεται λίγο πριν ανατυπωθεί μια κριτική έκδοση του βιβλίου για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του Χίτλερ, προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις (RT - Question more).

- Η ομοσπονδία των καθηγητών τής Γερμανίας λέει ότι το "Ο αγών μου" πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία ώστε να δημιουργεί "αντισώματα" στην μόλυνση των εφήβων από το φυλετικό μίσος (Metro).

- Η υπουργός παιδείας, Γιοχάνα Βάνκα, απαντά στις αντιδράσεις σε συνέντευξή της σε γερμανική εφημερίδα όπου δηλώνει ότι η κίνηση αυτή του υπουργείου στοχεύει «στην προώθηση της πολιτικής παιδείας, και είναι εύκολα κατανοητό». Παράλληλα, υπογράμμισε ότι οι ισχυρισμοί του Χίτλερ δεν θα προβάλλονται «χωρίς σχολιασμό», ενώ προθέτει ότι «οι μαθητές έχουν ερωτήματα, και είναι καλύτερα να τα ξεφορτωθούν μιλώντας ανοιχτά στην τάξη». Η εισαγωγή του «ο Αγών μου» στη διδακτέα ύλη των γερμανικών σχολείων ήρθε μετά από αίτημα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας της Γερμανίας, που τονίζει ότι το βιβλίο θα «προστάτευε τους εφήβους από τα κελεύσματα του πολιτικού εξτρεμισμού» (Alfavita).

Να σημειώσουμε εδώ ότι το διαβόητο βιβλίο τού Χίτλερ δεν απαγορεύτηκε ποτέ στην Γερμανία αλλά η έκδοσή του μπλοκαριζόταν. Επειδή ο αρχιναζί δικτάτορας δεν άφησε κληρονόμους, τα δικαιώματα του βιβλίου έχουν περάσει στο κρατίδιο της Βαυαρίας, το οποίο δεν επέτρεπε ως τώρα την επανέκδοσή του και έσερνε στα δικαστήρια όποιον τολμούσε να το εκδώσει. Όμως, σε λίγους μήνες θα συμπληρωθούν εβδομήντα χρόνια από τον θάνατο του συγγραφέα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν πλέον προστατευμένα δικαιώματα και θα μπορεί να το εκδώσει ο οποιοσδήποτε.

Έτσι, λοιπόν, η βαυαρική κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει έγκαιρα την άδειά της για μια "κριτική έκδοση", η οποία θα περιλαμβάνει πλήθος σχολίων, παρατηρήσεων και σημειώσεων. Προφανώς, στόχος της κυβέρνησης είναι να βγει μια έκδοση αναφοράς, της οποίας θα διατηρεί τα δικαιώματα και στην οποία θα προστρέχει η πλειοψηφία των μελλοντικών αναγνωστών. Και, μεταξύ μας, οι μαθητές ολόκληρης της Γερμανίας αποτελούν ένα καθόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους αναγνωστικό κοινό. Αφήστε δε που το εν λόγω βιβλίο θα μπορεί να εισαχθεί και στα σχολεία άλλων χωρών, όπως π.χ. της Ουκρανίας ή της Λετονίας, αυξάνοντας τα έσοδα των βαυαρών.

Το θέμα είναι κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ως εμπνευσμένη (ή, έστω, αθώα) η απόφαση να μπει αυτό το βιβλίο στις σχολικές τάξεις και να αποτελέσει κομμάτι τής διδακτέας ύλης. Διότι ο ισχυρισμός τής ομοσπονδίας των καθηγητών (πως τάχα μέσω της διδασκαλίας τού χιτλερικού συγγράμματος θα καταλάβουν τα παιδιά πόσο κακό πράγμα είναι οι φυλετικές διακρίσεις) είναι τόσο βλακώδης ώστε δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός από κανένα λειτουργούν μυαλό. Δηλαδή, τί μας λένε οι μορφωμένοι καθηγητές; Ότι αν βάλουμε τον Χίτλερ να μας μιλήσει, θα σιχαθούμε τον ρατσισμό; Ή ότι δεν υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία που να αποδομούν τον ναζισμό και πρέπει να βγάλουμε τον Αδόλφο από το χώμα για να τον βάλουμε να το κάνει ο ίδιος; Ήμαρτον!

Εδώ αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια παρενθεσούλα. Εκείνο που πρόσεξα διαβάζοντας την είδηση σε διάφορους ιστοτόπους, είναι ότι πουθενά δεν βρήκα τον παραμικρό ισχυρισμό ότι με όλα αυτά επιδιώκεται αυτό που μόλις ανέφερα: η αποδόμηση και η καταδίκη τού ναζισμού. Είδα να γίνεται λόγος για φυλετικές διακρίσεις και για πολιτικό εξτρεμισμό γενικά και αόριστα αλλά ούτε η υπουργός ούτε οι καθηγητές τόλμησαν να χρησιμοποιήσουν τον όρο ναζισμός. Κλείνει η παρενθεσούλα.

14/2/2013: Ο πρόεδρος της Γερμανίας Γιόακιμ Γκάουκ συγχαίρει την νέα υπουργό παιδείας Γιοχάννα Βάνκα
αμέσως μετά την ορκωμοσία της, υπό το βλέμμα τής καγκελλαρίου Άνγκελας Μέρκελ.

Τούτο το ιστολόγιο δεν υποτίμησε ποτέ την ευφυΐα των αναγνωστών του. Συνεπώς, δεν πρόκειται να εκθέσω την γνώμη μου για το πού πραγματικά αποσκοπεί η επανέκδοση του χιτλερικού πονήματος ούτε θα σχολιάσω το πόσο ανιαρό και ανάξιο λόγου είναι ή το πόση λογοτεχνική ή φιλοσοφική αξία περικλείουν οι σελίδες του. Δεν περιμένετε από μένα να σας πω αν είναι αστείο ή επικίνδυνο να δούμε αύριο τους γερμανούς μαθητές να σημειώνουν στο πρόγραμμά τους "Πρώτη ώρα: Χίτλερ". Εγώ, απλώς, θα κλείσω προσθέτοντας μερικές ιδέες προς τους γερμανούς εκπαιδευτικούς και προς την υπουργό τους για εισαγωγή μερικών άλλων βιβλίων στα σχολεία:

- Καρλ Μαρξ, "Το κεφάλαιο": Η διδασκαλία αυτού του βιβλίου θα αποδομήσει την μαρξική θεωρία και θα βοηθήσει τα παιδιά να καταλάβουν τα καλά τού καπιταλισμού ώστε να μη κινδυνεύουν να παρασυρθούν από επικίνδυνες αντικαπιταλιστικές δοξασίες. Λόγω όγκου, ο δεύτερος και ο τρίτος τόμος μπορούν να διδαχθούν περιληπτικά.

- Βλαδίμηρος Λένιν, "Κράτος και επανάσταση": Απαραίτητο βιβλίο για την σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων παιδιών, μέσα από τις σελίδες του οποίου θα καταλάβουν πόσο λανθασμένες είναι οι ιδέες περί φοβερής καταπίεσης των εργαζομένων από το κράτος και πόσο ψευδής είναι ο ισχυρισμός ότι η συνεργασία τού κράτους με τις διάφορες καπιταλιστικές ενώσεις κάνει αυτή την καταπίεση φοβερώτερη.

- Ξαβιέρα Χολλάντερ, "Η χαρούμενη πόρνη": Σύγγραμμα απαραίτητο για παιδιά, ιδιαίτερα για τα κορίτσια, η διδασκαλία τού οποίου θα τα προφυλάξει από τις παγίδες των εμπόρων λευκής σαρκός και θα τα αποτρέψει από το να γίνουν πόρνες.

- Ίλιτς Ραμίρες Σάντες (Κάρλος το Τσακάλι): "Revolutionary Islam": Το βιβλίο που έγραψε μέσα στην φυλακή ο αρχιτρομοκράτης για να δικαιολογήσει τις πράξεις του αλλά και για να υπερασπιστεί την δράση τής Αλ Κάιντα και του Οσάμα Μπιν Λάντεν, μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο υλικό για να σιχαθεί η νέα γενιά την τρομοκρατία.

Νέοι καιροί, νέα εκπαιδευτικά ήθη...