29 καπιταλιστές συνιστούν Παύλο Τσίμα… Πρύτανης στην αλητεία

29 καπιταλιστές συνιστούνΠαύλο Τσίμα… Πρύτανης στην αλητεία

Από atexnos

Σχολιάζει ο Ηρακλής Κακαβάνης //

Από το κλασικό γιαούρτωμα μέχρι τη δολοφονία (Παύλου Φύσσα, μεταναστών κλπ) όλα είναι βία, είπε ο Παύλος Τσίμας, βάζοντας στην ίδια μοίρα το (έτσι κι αλλιώς έξω από τις πρακτικές του εργατικού – λαϊκού κινήματος) γιαούρτωμα με τη σχεδιασμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Με τη «βία» της εξίσωσης ουσιαστικά ξεπλένεται ο εγκληματικός χαρακτήρας του ναζιστικού μορφώματος που κάθε δολοφονική ή δολοφονικών προθέσεων επίθεσή του έχει συγκεκριμένη στόχευση και ενοχοποιείται κάθε μορφή αντίδρασης στην πραγματική στην πραγματική βία που υφίσταται στη ζωή του ο λαός. Γιατί εκεί είναι η στόχευση. Το λέει το πολιτικό προσωπικό ταυτίζοντας τους λαϊκούς αγώνες με το χάος. Το εκλαϊκεύουν οι «Τσίμες» με το δικό τους τρόπο. Άλλωστε από καιρό έχουν ταυτιστεί με την (πολιτική) αλητεία.

Βία δέχεται καθημερινά η εργατική λαϊκή οικογένεια με τη μορφή της ανεργίας, της φτώχειας και της ανέχειας.

Βία αιματηρή είναι τα εργατικά δυστυχήματα, οι εργάτες που πληρώνουν με τη ζωή τους τη δίψα του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη, άρα λιγότερα έως ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας

Βία δέχονται καθημερινά, και μάλιστα σκληρή, οι εργάτες στους τόπους δουλειάς, αυθαιρεσία και εργοδοτική τρομοκρατία, για να σκύβουν το κεφάλι και να σιωπούν στην κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων τους

Βία υφίστανται οι συνταξιούχοι που είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν από τις (κυριολεκτικά) συντάξεις πείνας

Βία υφίστανται οι νέοι που δεν έχουν δικαιώματα και παλεύουν για μια ευκαιρία υποκατώτατου μισθού.

Αυτή τη βία όμως, που έχει γίνει καθημερινότητα, την αποσιωπούν οι «Τσίμες».

Ξέρουν τι θέλουν με την εξίσωση. Το ξέπλυμα της Χρυσης Αυγής, από τη μια, τον εκφοβισμό και την καθήλωση των αγανακτισμένων στον καναπέ και στο πληκτρολόγιο, από την άλλη.

Γιατί ο αγανακτησμένος μπορεί να συνειδητοποιήσει την αιτία και να βρει το δρόμο, να βγει στο δρόμο και να θελήσει να την ξεριζώσει. Να κάνει πράξει τους στίχους του ποιητή:

Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα.
Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί;
Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα!
Και κέρδισε μονάχος το ψωμί

(Κ. Χατζόπουλου)

ΥΓ: Μεταξύ μας Παύλο Τσίπα, όσο κι αν σε «κόβει» κρύος ιδρώτας, υπάρχει και η ταξική πάλη «Άκου το σκλάβο πώς βογκά / άκου τον κόσμο πώς στενάζει / κάτι πεθαίνει μέσα του, /κάτι γεννιέται, κάτι αλλάζει» (Φώτης Αγγουλές)